Ρεαλιστική η “έξοδος” του Κλήρου από το δημόσιο – Τα οφέλη και οι παγίδες

Ρεαλιστική μεν αλλά υπό προϋποθέσεις είναι η θέση του Κυβερνητικού εκπροσώπου κ. Δημήτρη Τζανακόπουλου ότι με την “έξοδο” των περίπου 9.500 κληρικών από το μισθολόγιο του δημοσίου ανοίγει ο δρόμος για 10.000 προσλήψεις.

Με βάση την υποχρέωση που έχει αναλάβει από το τρίτο μνημόνιο η Ελλάδα ως το 2022, θα πρέπει να τηρεί το κανόνα της μιας πρόσληψης για κάθε μια αποχώρηση. Θεωρητικά λοιπόν η αποχώρηση 9500 των υπηρετούντων σήμερα κληρικών (έναντι 10.400 οργανικών θέσεων) μπορεί να δώσει το περιθώριο για 10.000 προσλήψεων σε ένα ή περισσότερα χρόνια ανάλογα με τις ανάγκες του δημοσίου.

Αν τελικά η πρόταση Συνταγματικής Αναθεώρησης περάσει και ισχύσει, το πρώτο πρόβλημα που θα πρέπει να λυθεί είναι το δημοσιονομικό. Τυπικά το κονδύλι μισθοδοσίας – συντάξεων του δημοσίου θα μειωθεί κατά 200 εκ ευρώ αλλά αν γίνουν οι 10.000 προσλήψεις έστω και από το 2020, όπως είπε ο κ. Τζανακόπουλος, το δημόσιο θα πληρώνει τα ίδια ή και λίγο λιγότερα χρήματα για τους νεοπροσληφθέντες και παράλληλα θα αυξάνει τις δαπάνες μέσω της επιχορήγησης προς την Εκκλησία για την καταβολή μισθών και συντάξεων στους κληρικούς.

Το θέμα που θα τεθεί από τους δανειστές είναι ότι στον συνολικό “λογαριασμό” των δαπανών της Ελλάδας τα κονδύλια – τελικά – θα εγγράψει 200 εκ ευρώ παραπάνω τα οποία θα πρέπει να είναι διασφαλισμένα να δίνονται στο διηνεκές από το υπερπλεόνασμα του προϋπολογισμού τουλάχιστον μέχρι και το 2022 που η Ελλάδα έχει επιφορτιστεί με την υποχρέωση να πετυχαίνει υπερπλεόνασμα 3,5% του ΑΕΠ. Τουλάχιστον στην κατ’ αρχήν συμφωνία μεταξύ του Πρωθυπουργού με τον Μακαριώτατο Αρχιεπίσκοπο Αθηνών και Πάσης Ελλάδας Ιερώνυμο, ξεκαθαρίστηκε ότι η αύξηση του αριθμού των Ιερέων θα επιβαρύνει την Εκκλησία της Ελλάδας και όχι το δημόσιο.

Μπορεί το κράτος να επιχορηγήσει την Εκκλησία;

Ένα δεύτερο θέμα περισσότερο τεχνικό, είναι αν έχει το δικαίωμα επιχορήγησης το ελληνικό δημόσιο στην Εκκλησία της Ελλάδας. Με βάση το στατιστικό κώδικά της ΕΕ (ESA 2010) που ακολουθεί και η χώρα μας, ένα κράτος μέλος μπορεί να επιχορηγεί ΝΠΔΔ (όπως είναι η Εκκλησία της Ελλάδας) στα οποία έχει και την διοίκηση.

Με άλλα λόγια μπορεί εκτός από το να πληρώνει να διορίζει και να απολύει διοικήσεις και υπαλλήλους κάτι που όπως είναι προφανές δεν ισχύει με την Εκκλησία της Ελλάδας. Επίσης οι κληρικοί παρότι μισθοδοτούνται από το ελληνικό δημόσιο δεν ισχύει για αυτούς ο δημοσιοϋπαλληλικός κώδικας παρά μόνο κατ’ εξαίρεση αφού γενικά η Εκκλησία της Ελλάδας έχει θεσμοθετήσει το “αυτοδιοίκητο” που έχει κυρωθεί και με αποφάσεις του συμβουλίου της επικρατείας. Θα πρέπει συνεπώς να παρακαμφθεί και αυτό το εμπόδιο.

Νέα αρχή πληρωμής για κληρικούς

Πιο προβληματικό ίσως είναι το σκέλος του νέου μηχανισμού μισθοδοσίας που θα πρέπει να συστήσει η Εκκλησία της Ελλάδας που θα λαμβάνει την κρατική επιχορήγηση για να πληρώνει μισθούς και συντάξεις των κληρικών.

Ως γνωστό σήμερα, τόσο ο κατώτερος κλήρος όσο και ανώτερη Ιεραρχία καθώς και οι συνταξιούχοι κληρικοί λαμβάνουν τις αμοιβές τους όπως όλοι οι δημόσιοι υπάλληλοι. Την προκαθορισμένη ημερομηνία με βάση τις καταστάσεις που έχει το υπουργείο Παιδείας μέσω της Ενιαίας Αρχής Πληρωμής εκταμιεύονται οι αμοιβές στους δικαιούχους.

Η έξοδος των κληρικών από το μισθολόγιο του δημοσίου προϋποθέτει την δημιουργία μιας υπηρεσίας από την Εκκλησία της Ελλάδας που θα ασχολείται με την καταβολή των αμοιβών αλλά και με την παρακράτηση τον ασφαλιστικών και εισφορών υγείας που θα πρέπει να αποδίδονται (μάλλον στο ΙΚΑ) ώστε οι κληρικοί να συνεχίζουν να έχουν ασφαλιστική και ιατροφαρμακευτική κάλυψη.

Αν η μισθοδοσία παραπεμφθεί στις Ιερές Μητροπόλεις το ερώτημα που γεννάται είναι τι θα γίνει με αυτές που δεν υπάγονται στην Εκκλησία της Ελλάδας αλλά στο Οικουμενικό Πατριαρχείο της Κωνσταντινούπολης.

Εταιρία αξιοποίησης εκκλησιαστικής περιουσίας

Εξαιρετικά επωφελής μπορεί να είναι η συνεργασία κράτους και εκκλησίας για την αξιοποίηση της εκκλησιαστικής περιουσίας.

Μετά από επτά χρόνια προσπαθειών το δημόσιο έχει εξασφαλίσει μια τεχνογνωσία για την αξιοποίηση προβληματικών ακινήτων μέσω του ΤΑΙΠΕΔ και τώρα της ΕΕΣΥΠ. Τούτο διότι από την θεωρητικά τεράστια περιουσία της Εκκλησία, των περίπου 1,5 εκατομμυρίων στρεμμάτων που κατέχει η Εκκλησία, περίπου τα μισά είναι δασικές περιοχές και τα υπόλοιπα υπάγονται σε περίπου 10.000 φορείς.

 Αυτό εξηγεί και το γεγονός ότι παρότι η ίδια η Εκκλησία έχει συστήσει εταιρία αξιοποίησης ακινήτων από το 2013, το αποτέλεσμα της χαρακτηρίζεται αμελητέο.