Ο Άνθρωπος, Ντιρκ Νοβίτσκι

O 37χρονος παίκτης - σημαία των Dallas Mavericks, Ντίρκ Νοβίτσκι, αποφάσισε και ανακοίνωσε την αποχώρησή του από την εθνική ομάδα της Γερμανίας. Ένα κείμενο για την ανθρώπινη πλευρά του, εκείνη που ξεδιπλώνεται εντός και εκτός γηπέδων (Pics+Vids)
- 12 Σεπτεμβρίου 2015 14:26
Ας μη μιλήσουμε για μνημόνια σε αυτό το κείμενο, παρότι φέρει χρώματα γερμανικά. Αφορμή του, το παγκόσμιο standing ovation για τον Νοβίτσκι. Νομίζεις πως είναι εύκολο να χαίρεις οικουμενικής αποδοχής και διαχρονικής αναγνώρισης; Ο κόσμος διψάει για είδωλα. Διψάει όμως για είδωλα ταπεινά, είδωλα που μπορούν να εμπνέουν.
O Ντιρκ είναι ο απόλυτος σταρ, ακριβώς επειδή είναι ο ορισμός του αντιστάρ. Στο εν λόγω άρθρο δεν θα αναλύσω εκτενώς τα αθλητικά του κατορθώματα, μιας και αυτό έχει γίνει πολλάκις τελευταία από πολλαπλά site και έντυπα του αντικειμένου, με αφορμή την αποχώρηση του από την εθνική ομάδα της χώρας του. Αυτή που ανάστησε και διατήρησε στην αφρόκρεμα του μπασκετικού ενδιαφέροντος, σχεδόν μόνος του και ας μην το παραδέχεται.
Το μεγαλείο του Νοβίτσκι είναι ακριβώς αυτό. Ένας Άνθρωπος με Α κεφαλαίο που παρότι ήταν και είναι ο καλύτερος της ομάδας του, συμπεριφέρεται ταπεινά σαν 12ος παίκτης. Τα φλας αστράφτουν για αυτόν κι όμως ο Γερμανός γίγαντας επιλέγει τον δρόμο της σκληρής δουλειάς και της αλληλέγγυας φιλοσοφίας. Η στάση του, μάθημα ζωής όχι για τα αθλητικά δρώμενα, αλλά για τη ζωή γενικότερα.
Μιλάμε για έναν τύπο που όποτε προσγειώνεται στη Γερμανία φροντίζει να ψήνει λουκάνικα στον κήπο του πρώτου του προπονητή στη γενέτειρα του Würzburg. Μιλάμε για τον τύπο επίσης που θα κάτσει στο έδαφος σε αεροδρόμιο της πατρίδας του για να παίξει κιθάρα στους συμπαίκτες του για να τους εμψυχώσει. Γιατί ξέρει πως είναι ο καλύτερος, ωστόσο ξέρει πως η ικανότητα και το ταλέντο δεν φτιάχνονται από τις φωτεινές επιγραφές, ούτε συντηρούνται με πυροτεχνήματα.
Ο Ντιρκ Νοβίτσκι είναι ένας από τους λίγους Γερμανούς μπασκετμπολίστες που έχουν γίνει γνωστοί σε όλο τον κόσμο. Ένας από τους πιο ολοκληρωμένους παίκτες που έχει βγάλει η Ευρώπη. Και όταν λέω “ολοκληρωμένους”, εννοώ το σύνολο χαρακτήρα – ικανοτήτων. Ο Ντιρκ είναι επίσης ο ορισμός της απλότητας. Της απλότητας που εμπνέει και κάνει ολόκληρες γενιές φιλάθλων να θέλουν να ασχοληθούν με το άθλημα που διαφημίζει. Αν δεν είναι αυτή η μεγαλύτερη προσφορά του, τότε ποια είναι;
Ξέρεις, τα γεγονότα και οι δηλώσεις των πρωταγωνιστών, μιλούν καλύτερα για αυτούς από όσα γράφονται από εμάς τους γραφιάδες για τους πρωταγωνιστές των ιστοριών που θέλουμε να αφηγηθούμε.
Το 2011 ο Νοβίτσκι κατέκτησε τον τίτλο του ΝΒΑ και βρέθηκε στην πόλη που γεννήθηκε, τη μικρή Würzburg της Βαυαρίας, των 120.000 κατοίκων. 10.000 άνθρωποι τον περίμεναν εκεί για να τον αποθεώσουν.
Σε συνέντευξη του στο συντηρητικό Spiegel δέχθηκε την ερώτηση, εκείνες τις μέρες:
“Λένε πως είσαι ένας ντροπαλός άνθρωπος. Πώς αντέδρασες όταν είδες όλο αυτόν τον κόσμο;”.
“Μου φαίνεται εξωπραγματικό όλο αυτό. Η ζωή μου πλέον μοιάζει να τρέχει. Από την άλλη, αισθάνομαι δέος και μόνο που σκέφτομαι πως οι συμπατριώτες μου ξυπνούν τα χαράματα για να δουν τους αγώνες στο NBA λόγω διαφοράς ώρας. Από την άλλη, ζω 13 χρόνια στην Αμερική. Το ίδιο αισθάνικα όταν 250.000 άνθρωποι πανηγύρισαν στους δρόμους το πρωτάθλημα με το Dallas. Δεν αισθάνομαι “φτιαγμένος” για τέτοιες καταστάσεις. Ντρέπομαι όταν όλα τα φώτα και η προσοχή πέφτει πάνω μου. Έτρεμα μπροστά στο κοινό του Dallas.
Στην ίδια συνέντευξη δέχθηκε και μια προκλητική ερώτηση:
“Το NBA κυριαρχείται από μαύρους παίκτες. Εσύ είσαι ένας λευκός από τη μεσαία τάξη της Γερμανίας και οδήγησες την ομάδα σου στο πρωτάθλημα. Πώς αισθάνεσαι;”
-“Τέτοιου τύπου συγκρίσεις είναι ξένες για μένα. Δεν πιστεύω σε κατηγοριοποιήσεις ανάμεσα στους ανθρώπους, τύπου “λευκοί και μαύροι” για παράδειγμα”. Αυθορμητισμός και σεμνότητα. Άρα αυθεντικότητα.
Περί πολιτικών πεποιθήσεων, έχει αναφέρει. “Αισθάνομαι σαν κάτοικος του πλανήτη. Όταν με κερδίζει κάτι, δεν μετράει η εθνικότητα. Ο Ομπάμα με κέρδισε με την πολιτική του”.
Και κλείνοντας τη συνέντευξη του, δήλωνε ευθαρσώς: “Δέχομαι καθημερινά δώρα από σπόνσορες. Ξέρεις πόσα ρολόγια μου στέλνουν; Τα στέλνω όλα πίσω. Είμαι ικανοποιημένος με όσα έχω.
Στην ερώτηση του πρώην καγκελαρίου Χέλμουτ Σμιτ, τι σκέφτεται να κάνει όταν αποσυρθεί, ο Νοβίτσκι απάντησε “επιχειρήσεις”, για να ομολογήσει αργότερα πως είπε ψέμματα. “Στην πραγματικότητα, δεν έχω σχεδιάσει τίποτα”, έγραψε σαν απάντηση στο επίσημο blog των Mavericks.
Για τα κατορθώματα του έχει γυριστεί το ντοκιμαντέρ “Η τέλεια βολή”. Μια ταινία που αφηγείται την καριέρα του, ξεκινώντας από τις τοπικές κατηγορίες της Γερμανίας μέχρι το αποκορύφωμα της δόξας του.
Ο σκηνοθέτης Σεμπάστιαν Ντένχαρντ προσπάθησε πολύ να πείσει τον Νοβίτσκι για να γυρίσει την ταινία, καθώς ο πολύπειρος αθλητής δεν τα πάει καλά με τη δημοσιότητα και φροντίζει να το δείχνει αυτό με κάθε τρόπο.
Για το ότι είχε ένα συνεργείο να τον ακολουθεί όλη την ημέρα, ο ίδιος δηλώνει πως “ήταν λίγο περίεργο για τα πρώτα λεπτά. Όμως νομίζω ότι τα πήγαμε καλά. Και πάντα ήταν εκεί, στο παρασκήνιο. Δεν έμπαιναν κατευθείαν στο δρόμο μου, αλλά ήταν διακριτικοί. Δεν φαινόντουσαν σχεδόν καθόλου”.
Τα πλάνα απεικονίζουν όλη την πορεία του. Πώς δηλαδή ένα αδύνατο ψηλό παιδί από τη Βαυαρία μεγάλωσε και έγινε ένα αστέρι διεθνούς βεληνεκούς στο παγκόσμιο μπάσκετ, κατακτώντας το 2011 το αμερικανικό πρωτάθλημα με τη φανέλα των Mavs. Ένα παιδί που όταν έφτασε στις ΗΠΑ, ήθελε να φύγει. Δούλεψε όμως. Δούλεψε πολύ.
“Είδα την ταινία. Μάλλον είμαι η μοναδική στην οικογένεια που την είδε. Όμως όλοι ήταν ενθουσιασμένοι και ήθελαν να με ανακρίνουν. Μου άρεσε πραγματικά, αποτύπωνε τη διάθεση πολύ καλά. Φοβόμουν λίγο ότι θα ήταν ακόμη μια χολυγουντιανή ταινία, όμως δεν είναι. Είναι γεμάτη χιούμορ, πολύ αυθεντική”, δήλωνε η Σίλκε Νοβίτσκι, αδελφή του διάσημου παίκτη.
Η ταινία εστιάζει στη σχεδόν πατρική σχέση που είχε ο Νοβίτσκι με τον πρώην προπονητή του και μέντορά του Χόλγκερ Γκεσβίντνερ. Ο Γκεσβίντνερ εντόπισε το ταλέντο του τότε έφηβου Νοβίτσκι και τον μεταμόρφωσε σε μια μηχανή σκοραρίσματος. Μια από τις πρωτοπόρες τεχνικές του ήταν η προπόνηση υπό τους ήχους σαξόφωνου.
Οι διακρίσεις
Σε συλλογικό επίπεδο μετρά δύο μετάλλια, ένα χάλκινο σε Μουντομπάσκετ, το 2002, στα γήπεδα της Ιντιανάπολις και ένα αργυρό, σε Eurobasket, το 2005, που διεξήχθη στο Βελιγράδι, όπου η Γερμανία επικράτησε της Ισπανίας με 74-73, ωστόσο ηττήθηκε από την Εθνική μας ομάδα με 78-62, μένοντας στη δεύτερη θέση.
Οι διακρίσεις, όμως σε προσωπικό επίπεδο δεν ήταν λίγες. To 2002 αναδείχθηκε MVP του Μουντομπάσκετ του 2002, ενώ και το 2005 στο Eurobasket του Βελιγραδίου κατέκτησε το ανάλογο βραβείο. Παράλληλα, έχει αναδειχθεί Ευρωπαίος παίκτης της χρονιάς πέντε φορές (2005, 2006, 2007, 2008, 2011), ενώ δύο φορές αναδείχθηκε παίκτης της χρονιάς από την FIBA Europe (2005, 2011).
Την ίδια αναγνώριση, ωστόσο, βιώνει και στην χώρα του, καθώς το 2011 κατέκτησε το βραβείο της αθλητικής προσωπικότητας της χώρας.
Στην τελευταία του παράσταση με την εθνική Γερμανίας, ο Νοβίτσκι αποχώρησε ως ο δεύτερος καλύτερος σκόρερ στην ιστορία των Eurobasket, πίσω μόνο από τον Τόνι Πάρκερ και μπροστά από τον Νίκο Γκάλη.
Τη φανέλα της εθνικής Γερμανίας τη φορά από το 1997 και έχει θα μπορούσε να υπερηφανεύεται πως οδήγησε την πατρίδα του στην τρίτη θέση του Παγκοσμίου Πρωταθλήματος το 2002 και στη δεύτερη του Eurobasket 2005, όταν και έχασε στον τελικό από την Ελλάδα, σχεδόν με το δικό του ταλέντο. Και όμως, δεν υπερηφανεύεται, παρά μόνο δηλώνει πως όλα έγιναν “εξαιτίας της ομαδικής δουλειάς”.
Οι άγνωστες πτυχές του
Στα του NBA, η ομάδα του Dallas μετά τον τίτλο του πρωταθλητή, επιχείρησε για πολλοστή φορά αναδόμηση, η οποία απέτυχε, με αποτέλεσμα τη σεζόν 2012-2013 να μην μπει καν στα Play Off μετά από 12 χρόνια συνεχόμενης παρουσίας.
Το καλοκαίρι που μας πέρασε, ο Νοβίτσκι έβαλε πλάτη στους Mavericks, αφού υπέγραψε συμβόλαιο με πολύ λιγότερα χρήματα από αυτά που θα μπορούσε να πάρει, ώστε η ομάδα να αποκτήσει τους Τάισον Τσάντλερ και Τσάντλερ Πάρσονς και να γίνει ανταγωνιστική.
Το 2001 ίδρυσε το Dirk Nowitzki Foundation που σκοπό έχει να παρέχει παιδεία και υγεία σε παιδιά όλου του κόσμου.
“Ήμουν πολύ τυχερός που μπόρεσα να πραγματοποιήσω το όνειρό μου να γίνω επαγγελματίας αθλητής. Από την εμπειρία μου στα σπορ έμαθα πως πρέπει να δουλέψεις σκληρά για να πετύχεις τους στόχους σου. Δυστυχώς όμως πολλά παιδιά στον κόσμο χρειάζονται βοήθεια προκειμένου να έχουν μια ευκαιρία να πετύχουν τα όνειρά τους. Μέσω του ιδρύματός μου θέλω να παρέχω παιδεία και να βελτιώσω την ποιότητα ζωής αυτών των παιδιών”, έχει αναφέρει.
Από το 2007, προσφέρει στο “Jonathan’s Place”, ένα καταφύγιο για κακοποιημένα παιδιά στο Ντάλας, 100 δολάρια για κάθε εύστοχο τρίποντό του στην κανονική διάρκεια της σεζόν στο ΝΒΑ. Μέσα σε τρία χρόνια είχε δωρήσει περισσότερα από 54.000 $. Το 2004 και το 2007 κέρδισε το βραβείο “Community Assist Award” του ΝΒΑ για την κοινωνική του προσφορά. “Το να βοηθάω τα παιδιά είναι από τα καλύτερα πράγματα που κάνω ως επαγγελματίας αθλητής. Είναι προνόμιο να είσαι μέρος αυτών των εκδηλώσεων”.
Το πάθος του για τη μουσική
Πάμε πίσω στο 2006, στους τελικούς του ΝΒΑ. Ο Ντιρκ Νοβίτσκι είχε ομολογήσει πως για να ξεφορτωθεί την πίεση που αισθανόταν, όπως πήγαινε στη γραμμή των βολών, σιγοτραγουδούσε μια επιτυχία του Ντέιβιντ Χάσελχοφ. Δεν είχε αποκαλύψει ποια επιτυχία ήταν. Το έκανε στη γερμανική τηλεόραση, ως καλεσμένος της εκπομπής My Spass.
Ο Χόλγκερ Γκεσβίντνερ, μέντορας του Νοβίτσκι, ο άνθρωπος που τον έκανε αυτό που είναι σήμερα, δουλεύοντας μαζί του νυχθημερόν απ’ όταν ο Γερμανός σταρ ήταν μικρό παιδί, ήταν και ο υπεύθυνος για τις μουσικές γνώσεις του ηγέτη των Mavericks.
Γιατί από νωρίς τον είχε πείσει να μάθει διάφορα μουσικά όργανα, ώστε “να νιώσει τη μουσική του μπάσκετ”. Παρεμπιπτόντως, τον είχε πείσει να δουλεύει και το μυαλό του με σταυρόλεξα, σκάκι και άλλα χόμπι που βοηθούν το μυαλό να λειτουργεί, υπό πίεση. Και τον προπονούσε υπό τους ήχους του σαξοφώνου, όπως γράψαμε παραπάνω.
Εν τέλει ο Ντιρκ, έγινε ο καλύτερος μαέστρος και ανάγκασε τον πλανήτη όλο να υποκλιθεί μπροστά του.
Danke Ντιρκ. Για όσα μας έχεις χαρίσει μέχρι σήμερα και για την έμπνευση που έχεις αφήσει πίσω σου, παρακαταθήκη για τους επόμενους Νοβίτσκι αυτού του κόσμου.
Στις 10 Σεπτεμβρίου, ήμασταν κι εμείς εκεί:
(Φωτογραφία: Associated Press)