Rockwave Festival 2009: Εντυπώσεις από την τέταρτη μέρα

Από την pure fun to watch εμφάνιση των Down μέχρι τους μασκοφόρους Slipknot, το ΜΕΝ 24 εξιστορεί τη γλυκιά και πολύ ιδρωμένη εμπειρία του στην τέταρτη μέρα του Rockwave Festival 2009Μετά από δύο συνεχόμενες ημέρες χωρίς μουσική λόγω καιρικών συνθηκών, η πραγματική ηλεκτρική καταιγίδα “χτύπησε” την τελευταία ημέρα του Rockwave , στη Μαλακάσα .



Ωρα 18.15: Φθάνω στο Terra Vibe με ένα ερωτηματικό που σκοπεύω να απαντήσω αμέσως: Τις δύο σκηνές. Κάνοντας τα πρώτα βήματα ,εκτείνεται μπροστά σου η μικρή σκηνή (Vibe Stage) ενώ κατεβαίνοντας προς τα αριστερά είναι η κλασική μεγάλη Terra Stage .Οι εγκαταστάσεις και τα περίπτερα φάνηκαν να είναι αρκετά επαρκείς ενώ εντύπωση μου έκανε και ένα γήπεδο 5×5 στην πεδιάδα της Μαλακάσας .Επίσης , έπειτα από 2-3 πάνω κάτω στις σκηνές συμπεραίνεις πως επικάλυψη ήχου δεν υπάρχει.




Down



Το ρολόι όμως δείχνει 19.00 και μετά από μια σύντομη βόλτα από το Vibe Stage όπου ροκάριζε η 51χρονη πια Lit(σ)a Ford, πίσω στο Terra Stage για να υποδεχθούμε τους Down. Ένα project που ξεκίνησε με τη συνένωση μελών από μεγάλα Αμερικάνικα metal συγκροτήματα (Pantera ,Corrosion Of Conformity , Crowbar) και δείχνει να είναι πλέον κάτι πιο μόνιμο ευτυχώς για μας. Η μπάντα βγαίνει στη σκηνή με μεγάλη διάθεση και ο frontman Phil Anselmo δικαιώνει τον όρο «απωθημένο του Ελληνικού metal κοινού ,αφού καταναλώνει αρκετά μέτρα του stage και είναι και λαλίστατος με τους οπαδούς. Από κάτω ,δημιουργείται το πρώτο circle pit και το moshing καλά κρατεί. Οι Down παίζουν ένα πολύ καλό set με όλα τους τα γνωστά τραγούδια (Ghosts along the Mississippi ,Hail the Leaf , Stone the Crow –το καλύτερο κατά την άποψη μου ) αφιερώνουν ένα κομμάτι στον αδικοχαμένο κιθαρίστα των Pantera Dimebag Darrell ,κάνουν πλάκα στον Anselmo για τα 48α γενέθλιά του και γενικά το κοινό ανταποκρίνεται πάρα πολύ. Στο τελευταίο κομμάτι – Bury me in Smoke – όμως ,αποδεικνύεται γιατί τα metal festivals είναι pure fun to watch : Δύο μέλη των Mastodon αναλαμβάνουν τα drums και τη μια κιθάρα ,μια roadie την άλλη κιθάρα , ο Phil πιάνει το μπάσο ο ένας “γυμνός” κιθαρίστας το μικρόφωνο και όσοι έμειναν πάνω στη σκηνή πίνουν τις μπύρες τους ή απαθανατίζουν την διασκεδαστική αυτή συνύπαρξη !!







LITA FORD & OZZY OSBOURNE-Close my eyes




Mastodon







MASTODON-Iron Tusk



Μετά τους Down λοιπόν και αφού η σκηνή ετοιμάζεται για τους Mastodon , ανεβαίνω για λίγο στο Vibe Stage και οι Saxon είναι εκεί μαζί με αρκετούς old school metal fans ,όπως στο πρώτο Rock of Gods στη Δραπετσώνα το 96. Κατεβαίνοντας στην κεντρική σκηνή ,κατεβαίνει και το όριο ηλικίας όπως είναι φυσικό ,αφού τα 2 συγκροτήματα που απομένουν είναι από τα πιο σύγχρονα στο χώρο , αλλά και στον ήχο τους . Οι Mastodon εμφανίζονται στις 20.20 και πραγματικά δίνουν τον δικό τους τόνο . Πρόκειται για μια τετραμελής μπάντα που παίζει με ασταμάτητο ρυθμό , το ένα track πίσω από το άλλο , είτε στους φρενήρεις math-metalcore ρυθμούς της νιότης τους ,είτε στα πιο progressive μονοπάτια του καινούριου τους album. Αυτό το τελευταίο έχει κατεβάσει λίγο την ταχύτητα , αλλά καθόλου την τραχύτητα του ήχου τους. Το κοινό πάντως προτιμά εμφανώς τα παλιότερα τραγούδια. Blood and Thunder λοιπόν και ένας μεγαλύτερος κύκλος ανοίγει (circle pit) με πιο πολλούς συμμετέχοντες. Συνεχίζοντας το σφιχτοδεμένο set τους (ο drummer τους είναι μηχανη !!!) μας αφήνουν με το “March of the Firε Ants” από τον πρώτο δίσκο τους. Οι Mastodon είναι δίκαια μέσα στα πιο σημαντικά metal group της δεκαετίας αυτής.




Slipknot







SLIPKNOT-Wait and Bleed



Και ήρθε η ώρα να ζήσουμε την “Slipknot Day” αυτού του festival . Μετά τις 21.30 και για αρκετή ώρα , δεκάδες τεχνικοί ετοιμάζουν τη σκηνή για τον όλεθρο που θα ακολουθήσει. Η πεδιάδα του Terra Stage έχει πλέον γεμίσει από τη μία άκρη εώς την άλλη. Στις 22.05 λοιπόν τα φώτα σβήνουν και ακούγεται το intro του (sic). Λίγα λεπτά αργότερα , η εννιαμελής αρμάδα μασκοφόρων από την Iowa , καταλαμβάνει την Τerra Stage μέσα σε έναν απόλυτο χαμό από κάτω ! Οι Slipknot ξεκινούν με τρία κομμάτια από το ομότιτλο πρώτο τους album back to back , (sic) ,Eyeless ,Wait and Bleed και η Μαλακάσα σείεται. Ο ήχος αρχικά δεν ήταν αρχικά πολύ καλός αλλά σταδιακά βελτιώθηκε . Η σκηνική τους παρουσία είναι απαράμιλλη καθώς πέρα από τον frontman Corey , υπάρχει ένας από τους καλύτερους metal drummers σήμερα , ο Joey Jordison επάνω στο περιστρεφόμενο drum-kit του και βέβαια ο μανιακός Clawn με το συνάδελφό του Chris να βασανίζουν τα timpani τους (ακροβολισμένα δεξιά και αριστερά) και να διατρέχουν συνεχώς όλο το stage ,δεξιά αριστερά πάνω και κάτω. Ο βομβαρδισμός από tracks συνεχίζεται , το moshing και το headbanging επίσης ενώ η μπάντα παίζει κομμάτια από τα επόμενα 3 LP (Before I Forget , Sulfur , The Blister Exists , Dead Memories ,Left Behind, Disasterpiece, Psychosocial). O Corey προτρέπει το κοινό να τον βοηθήσει και όλη η Μαλακάσα τραγουδά το πρώτο τετράστιχο του Duality σε μια κορυφαία στιγμή της βραδιάς .Αμέσως μετά , ακολουθεί μια ισοπεδωτική εκτέλεση του People=Shit και η μπάντα μας αποχαιρετά ,όλοι όμως είμαστε έτοιμοι για το encore. Πραγματικά , μετά από ένα μικρό διάλειμμα , το Surfacing σκάει στα ηχεία του Τerra Stage και είναι το καλύτερο intro για το clue της βραδιάς… Spit it out λοιπόν , και τα rap metal φωνητικά του Corey μας φέρνουν στο πολυαναμενόμενο και μυθικό πλεόν crowd crouching των Slipknot . Με τη μπάντα σε στάση αναμονής , ο Corey μας καθίζει κάτω , όλη η Μαλακάσα είναι γονυπετής , και δίνοντας την κλασική προσταγή Jump the fuck up , όλοι πετάγονται για το τελευταίο παραλήρημα της βραδιάς .



Ωρα 23.35 : Το Rockwave Festival έχει λάβει τέλος αφήνοντας σε όλους μια γλυκιά , ιδρωμένη γεύση καθώς φεύγουμε με την υπόσχεση των Slipknot ότι θα μας ξαναεπισκεφθούν.




Φωτογραφίες: Γιώργος Βλασσόπουλος