Πέντε Μουσικές Για Ατέλειωτες Διαδρομές

To MEN 24 οδηγάει με συντροφιά τα πέντε τραγούδια που υπόσχονται ατελείωτες διαδρομές.
Waldgerumque – Van Dwaling En Licht



Άν ο Phil Spector έβαλε το πρώτο τούβλο στο wall of sound του, αυτοί σήκωσαν το ντουβάρι όσο οι twin towers (πριν πέσουν). Ιδέα δεν έχω πώς λέγεται αυτό που παίζουν (κάτι πήρε το αδιάκριτο αυτί μου για ambient black metal) και – για να πω και τη μαύρη αλήθεια- δεκάρα δεν δίνω για να μάθω. Μου αρκεί ο,τι ακούω. Οι λεβέντες είναι από την ορεινή Ολλανδία και δεν νιώθουν από ανηφόρες και στροφές 180 μοιρών, οπότε μην επιχειρήσετε ιδανικές διαδρομές με s-άκια και ανεβοκατεβάσματα δεύτερης-τρίτης-τέταρτης. Το πιθανότερο είναι, εκεί στο 2:12 να μείνετε με το λεβιέ στο χέρι απ την τρομάρα. Προειδοποιώ ως παθών : τα μάτια και τα μυαλά στο δρόμο. Κυριολεκτικά.




Destroy all dreamers – Victoire Sur Le Soleil



Στον Καναδά βουνά έχουν αλλά έχουν και όρια ταχύτητας αντίθετα με την γαλαντόμο χώρα που μας φιλοξενεί. Τη μουσική τους οι D.a.D. την ονομάζουν shoegazing, σαν να λέμε “εμείς παίζουμε χαζεύοντας το πάτωμα και τα καλώδια στη σκηνή κι εσείς απέναντι κάνετε ο,τι τραβάει η ψυχή σας”. Η ψυχή μας τραβάει φορτωμένη πέμπτη, μετά έκτη , μετά cruise control στα 160, μετά οι πινακίδες με τα χιλιόμετρα δεξιά θα αδυνατίζουν όπως ο Christian Bale στο The Machinist. Διακόσια χιλιόμετρα για τον προορισμό, εκατονπενήντα, εκατό, σαράντα….να δεις που μόλις θα φτάσεις θα κάνεις μεταβολή για να γράψεις κι άλλα χιλιόμετρα, παρέα με τέτοιες κιθάρες δεν σε παρεξηγώ. Το λογαριασμό από τα πρόστιμα στείλ’τον στο 24. Σαν τα δώρα των διαγωνισμών του ημετέρου freddo, θα έχεις λαμβάνειν (inside joke).








Fr
ench Teen Idol – (Un)told Prejudices



Ένα πιάνο που παίζει το ίδιο οριακά μονότονο μοτίβο, υποτυπώδη κρουστά στα όρια της ύπνωσης επί 5 λεπτά. Με τον Edward Norton όμως να ρίχνει όλα τα f**k της 25ης Ώρας μαζεμένα, σιγά μη βαρύνουν τα βλέφαρα. Εγγυημένο τονωτικό ακόμη κι όταν δέκα καφέδες έχουν αποτύχει να σε κρατήσουν όρθιο. Παρά το παιχνιδιάρικο όνομα, δεν έχουμε να κανουμε με έναν ακόμη κλώνο των Air ή των Μ83 αλλά με έναν βέρο Ρωμαίο, τον Andrea Di Carlo που σαμπλάρει αλύπητα ο,τι βρεθεί στο δρόμο του. Για αλκοτέστ μην άγχεστε, ακόμη κι αν έχετε πιεί τη μισή Βουργουνδία θα βρουν μέσα σας περισσότερα f**k παρά αλκοόλ και γι αυτά δεν προβλέπει μαστίγωμα ο Κ.Ο.Κ., οπότε από αμηχανία μπρος στην μη προβλεπόμενη περίπτωσή σας θα σας αφήσουν να συνεχίσετε το δρόμο σας, μετρώντας χιλιόμετρο και f**k.









Moto Boy – Blue Motorbike



E ναι , μπορεί να έχουμε σελίδα Auto 24 αλλά ρατσιστές με τα δίτροχα δεν είμεθα. Καθώς ενδέχεται λοιπόν να μας διαβάζουν και easy riders, να η απάντησή μας. Ούτε Hawkind, ούτε Motorhead, ούτε southern rock , ούτε καν – έλεος- Steppenwolf και Route 66, εδώ κοντεύει να μας καταπιεί η Routine 365, οι ηρωισμοί αλλού. Γλυκούλης, αρκούντως σκανδιναβός , μια χαρά παρέα για ευθείες, ευθείες, ευθείες και μερικές στάσεις για κατούρημα. Είπαμε να καταπιούμε χιλιόμετρα, είπαμε blue, μη μπλαβιάσουμε όμως κιόλας από το σφίξιμο. Ας φτάσουμε στο μωρό μας μισή ώρα αργότερα αλλά ανακουφισμένοι, στεγνοί και αξιοπρεπείς, δεν χάθηκε δα κι ο δρόμος.









Pet Shop Boys – Did You See Me Comin’ ?



Φωτεινό σαν ζαχαρωτό και γλυκό σαν πορτατίφ, τραγουδάκι που σε κάνει να θέλεις να μπήξεις ακόμη βαθύτερα το πόδι στο πεντάλ, κάθε φορά που το ακούω μου θυμίζει εκείνες τις διαφημίσεις με την αθάνατη σέβεντις ελληνική οικογένεια στο πίσω κάθισμα να κουνάει τα χαμογελαστά κεφάλια της (έχει πολλά, σαν τη Λερναία Ύδρα) πέρα-δώθε όπως το σκυλάκι της πλαφονιέρας, έτοιμη να φτάσει σε οργασμό επειδή βγήκε εκδρομή μια ωραία Κυριακή που ο ήλιος έλαμπε, το πορτοφόλι ήταν ταϊσμένο, τα ρούχα καθαρά και σιδερωμένα, τα μαγιώ φορεμένα κάτω από φούστες και παντελόνια, οι κεφτέδες αναπαυόταν μέσα στο τάπερ και οι μπύρες Henninger κρύωναν στα ψυγεία τους περιμένοντας λαίμαργα λαρύγγια. Eντάξει, η βόλτα ως τη Ραφήνα ή την Αρετσού (για τα καρντάσια) δεν ήταν ακριβώς Pacific Coast Highway αλλά – με το χέρι στην καρδιά- ποιος από σας ήταν γεννημένος τότε για να θυμάται πόσο αληθινά ατέλειωτοι ήταν οι δρόμοι το 1970;