Review: Nina Simone Tribute

Το ΜΕΝ 24 βρέθηκε στο αφιέρωμα στη Nina Simone στο Λυκαβηττό και σας μεταφέρει τις εντυπώσεις του.Ήταν μια ζεστή βραδιά με πανσέληνο η χθεσινή στο θέατρο του Λυκαβηττού και με την συντροφιά του φεγγαριού πραγματοποιήθηκε μία από τις σπουδαιότερες συναυλίες της φετινής χρονιάς. Σπουδαία όσον αφορά στις συμμετοχές της και σπουδαιότερη όσον αφορά στο τιμώμενο πρόσωπο.



Απολαύσαμε, θαυμάσαμε και καταχειροκροτήσαμε επι σκηνής τη Lizz Wright ,την Celeste Simone, την Angelique Kidjo και την Dianne Reeves σε κομμάτια της αξεπέραστης Nina Simone με την συνοδεία της Original Nina Simone Band.



Για την Nina Simone ότι και να προσπαθήσει να στριμώξει κάνεις σε δύο ή τρεις παραγράφους θα είναι λίγο. Έχει υπάρξει μία από τις μεγαλύτερες γυναικείες φωνές και σπουδαιότερες μουσικούς που ακούστηκαν ποτέ ενώ έχει επηρεάσει γενιές και γενιές μουσικών κάθε είδους.



Έχει γράψει μουσική, στίχους και κυρίως έχει τολμήσει να “φωνάξει” για πολλές από τις αδικίες που έχει υποστεί η μαύρη φυλή.



Στην έναρξη της συναυλίας ο κιθαρίστας της τα τελευτάια 51 χρόνια Al Shakman μας διηγείται ένα μικρό περιστατικό από την τελευταία τους επίσκεψη με την Nina στην Αθήνα που αντικατοπτρίζει και την γενικότερη είκονα που έιχε σχηματίσει η ίδια για την Ελλάδα. Μας λέει λοιπόν ότι ενοικίασαν ένα σκάφος και έφτασαν μέχρι την Αίγινα αφού η ίδια το είχε ζητήσει ωστόσο κατά την διάρκεια της διαδρομής κοιμήθηκε. Αυτός ο ξέγνοιαστος και ανεμπόδιστος ύπνος την έκανε να θεωρεί την Ελλάδα μια χώρα όπου θα μπορούσε να γύρισει ανά πάσα στιγμή και να ξεκουραστεί.



Με την γλυκιά αυτή ανάμνηση ξεκινά και η συναυλία με πρώτη επί σκηνής την Lizz Wright που με την βαθιά βελούδινη φωνή της τραγουδά το I love you Porgy . Από την ίδια θα ακούσουμε άλλα 3 κομμάτια ανάμεσα τους το Lilac Tree και το Images.



Θα την ακολουθήσει η κόρη της Nina Simone η οποία γεμίζει την σκηνή με το χαμόγελο της. Μιλά για το πως ανέβηκε στον Παρθενώνα και αναγκάστηκε να βγάλει τα παπουτσια της ποσό καλά έφαγε και πόσο ήρεμα κοιμήθηκε.Ξεκινά με το Work Song ενώ λικνίζεται στους ρυθμόυς του και συνεχίζει με το I hold no grudge. Στην δεύτερη εμφάνισή της θα μας πει το αγαπημένο Feeling Good στο οποίο θα ζητήσει και τη βοήθεια όλων μας ενώ θα παραφράσει του στίχους για να ταιριάζουν στην πανσέληνο λέγοντας “ Moon in the sky, you know how I feel..”. Η παρουσία της παρασύρρει τον κόσμο που σιγά σιγά αρχίζει να κατηφορίζει τις κερκίδες και να χορεύει μπροστά στη σκηνή (παρά το γεγονός οτι η συναυλία ήταν προορισμένη μόνο για καθιστό κοινό).



Απο την Angelique Kidjo θα ακούσουμε εξίσου ρυθμικά κομμάτια ενώ θα μας ξεσηκώσει με τον αφρικάνικο πνεύμα που διέπει τον χορό της. Θα μας πει το My baby just cares for me , το See line woman , το Ne me quitte pas. Κυριώς όμως θα μας συγκλονίσει με την αναφορά της στο ρόλο που έπαιξε η Nina Simone και άλλες μεγάλες μαύρες τραγουδίστριες στο να ακολουθήσει η ίδια το όνειρο της .Γεννημένη στο Benin της Αφρικής ,όπως πολύ γλαφυρά περιέγραψε και η ίδια , ως γυναίκα δεν είχε ταυτότητα .Ήταν η κόρη κάποιου και πολύ πριν να το καταλάβει θα γινόταν η γυνάικα κάποιου άλλου. Το παράδειγμα γυναικών σαν τη Nina Simone την έφερε πιο κοντά στο όνειρο και την ταύτοτητά της.



Για την Dianne Reeves που βγήκε τελευταία και στους δύο κύκλους εμφανίσεων πραγματικά ότι και να γραφτεί θα είναι λίγο. Ειλικρινά θα ήθελα να βρίσκομαι εκτός Θεάτρου για να δω πόσο μακριά έφτανε η φωνή της . Ξεκινά με το Be my husband σχεδον acapella και το θέατρο ακολουθεί με παλαμάκια στο ρυθμό. Από την ίδια θα ακούσουμε και ένα από τα κλασσικότερα όλων, το I put a spell on you με την εξαιρετική συνοδεία της κιθάρας που θα σολάρει στον ρυθμό των blues.



Έχοντας ερμηνεύσει 4 κομμάτια η κάθε μια, οι 4 εκπληκτικές φωνές θα μας προσφέρουν ένα encore απο κοινού με το Four women ενσαρκώνοντας η κάθε μια και μία από τις γυναικες του τραγουδιού. Το κομμάτι είναι συγκλονιστικό, ο κόσμος ξεσπά σε παρατεταμένο χειροκρότημα για να καταφέρει να ξαναβγάλει στην σκηνή την Celeste Simone που μαζι με τον Al Shakman θα μας καληνυχτίσουν με το Suzanne.



Δεν ακούσαμε πολλά από εκείνα τα κομμάτια που θα περιμέναμε και πραγματικά δεν μας πείραξε καθόλου. Είναι αδύνατο να χωρέσεις ακόμα και τα πιο αγαπημένα τραγούδια της σε ένα πρόγραμμα δύο ωρών. Ευχόμαστε σύντομα να μας δοθεί η ευκαιρία να παρακολουθήσουμε ενα είδος συνέχειας του αφιερώματος για να ακούσουμε όλα τα κομμάτια που εμπνεύστηκε η Nina Simone και συνεχίζουν να μας εμπνέουν όλους.