Λιαργκόβας όπως ΔΝΤ: Κόψτε φοροαπαλλαγές για το Ελάχιστο Εγγυημένο εισόδημα

Επανεξέταση δαπανών (spending review) σε δημόσιες δαπάνες και φοροαπαλλαγές (όπως πχ το αφορολόγητο όριο) αντί της εμμονής σε υψηλότερη φορολογία, προτείνει το γραφείο προϋπολογισμού της Βουλής με στόχο την διατηρήσιμη ανάπτυξη και την χρηματοδότηση κοινωνικής πολιτικής τα επόμενα χρόνια

Η τριμηνιαία έκθεση του ΓΠΒ υπερθεματίζει την υπόθεση πολλών (σε κυβέρνηση και αντιπολίτευση) ότι δεν έχουν εξαντληθεί τα περιθώρια για στοχευμένες εξοικονομήσεις δαπανών π.χ. στις δημόσιες προμήθειες, τα δημόσια έργα και τις καταναλωτικές δαπάνες του κράτους.

Αναθεώρηση των δημοσίων δαπανών

Όπως τονίζεται απαιτούνται συστηματικότερες πολιτικές παρεμβάσεις στην πλευρά των δαπανών, στο πλαίσιο μιας συνολικής επανεξέτασης της σύνθεσής τους (spending review), ώστε να επιτευχθούν κατά περίπτωση εξοικονομήσεις ή και μεγαλύτερη αποτελεσματικότητα των δαπανών. Το κλειδί βέβαια για την υπέρβαση των φαύλων κύκλων είναι η ανάπτυξη και οι επενδύσεις.

Σημειώνεται ακόμη ότι στο προσχέδιο του προϋπολογισμού γίνεται μια πρώτη προσπάθεια αναθεώρησης των δημοσίων δαπανών αλλά τονίζεται ότι θα πρέπει τα βήματα αυτά να επιταχυνθούν και να υπάρχει γενικότερη εμβάθυνση της προσπάθειας με μια ευρύτερη αξιολόγηση που θα φτάνει μέχρι και την φορολογικές δαπάνες , όπου περιλαμβάνεται δυνητικά και το ύψος του αφορολόγητου .

Ένα ακόμα βήμα θα είναι η εξέταση διαφόρων κωδικών (π.χ. των φοροαπαλλαγών) προκειμένου να εξοικονομηθούν μόνιμοι πόροι

Συγκεκριμένα η έκθεση αναφέρει «Ένα ακόμα βήμα θα είναι η εξέταση διαφόρων κωδικών (π.χ. των φοροαπαλλαγών) προκειμένου να εξοικονομηθούν μόνιμοι πόροι» οι οποίοι σύμφωνα με την έκθεση θα μπορούν να χρηματοδοτήσουν το Κοινωνικό Εισόδημα Αλληλεγγύης κυρίως από το 2018.

Τονίζεται συγκεκριμένα ότι πρόκειται για μια δαπάνη ύψους € 720 εκατ. Η οποία δεν δικαιολογείται οικονομικά να χρηματοδοτηθεί το Κοινωνικό Εισόδημα Αλληλεγγύης με νέους φόρους για να αποφευχθούν οι περικοπές άλλων δαπανών.

Υπερβολικό και δυσβάστακτο το χρέος

Στο θέμα της ελάφρυνσης του χρέους, η έκθεση του Γραφείου προϋπολογισμού της Βουλής τονίζει πως αυτό είναι υπερβολικό και δυσβάστακτο, στο βαθμό που κάθε «κέρδος» που προκύπτει από τις μεταρρυθμίσεις ή τις επενδύσεις κατευθύνεται για την εξυπηρέτηση του χρέους μέσω υψηλών πρωτογενών πλεονασμάτων (αντί να το καρπώνονται άμεσα οι πολίτες της χώρας). Αυτό από μόνο του αποτελεί αντικίνητρο για τη χώρα, για να υλοποιηθούν τα βήματα αυτά, επηρεάζει επομένως αρνητικά τη διάθεση για ενστερνισμό του προγράμματος προσαρμογής από ηγεσίες και πολίτες.

Παράλληλα όμως, η έκθεση υπογραμμίζει το γεγονός ότι η ελάφρυνση του χρέους δεν φτάνει από μόνη της να φέρει βιώσιμη ανάπτυξη. Συγκεκριμένα τονίζεται ότι «το χρέος δεν είναι ο μόνος παράγοντας αβεβαιότητας. Υπάρχουν και πολλοί άλλοι: η γραφειοκρατία, οι δυσκολίες χρηματοδότησης των επιχειρήσεων, οι φορολογικοί συντελεστές, η αστάθεια στη νομοθεσία, οι δυσλειτουργίες στις αγορές προϊόντων και στη δικαιοσύνη. Επομένως, η επενδυτική ώθηση που χρειάζεται η χώρα θα προέλθει όχι μόνον από τη ρύθμιση του χρέους, αλλά και από το σύνολο των μεταρρυθμίσεων που προβλέπονται στο Μνημόνιο”.

Οι προτάσεις στα εργασιακά

Στο ειδικό κεφάλαιο για τα εργασιακά η έκθεση του Γραφείου προϋπολογισμού της Βουλής σημειώνει ότι πολλές προτάσεις της, που άλλωστε δεν ήταν ομόφωνες, θα βοηθήσουν την κυβέρνηση να απεγκλωβιστεί από τη λογική άκαμπτων «κόκκινων γραμμών», αλλά και θα πρέπει να εξετασθούν υπό το φως των προβλημάτων που έχουν επισημανθεί στο παρελθόν, ιδίως αυτών που σχετίζονται, ανάμεσα σε άλλα, με τις διαδικασίες λήψης αποφάσεων για κήρυξη απεργίας, τις επιχειρησιακές συμβάσεις και την τήρηση της εργατικής νομοθεσίας από τις επιχειρήσεις,

Η έκθεση σημειώνει ότι οι μεταρρυθμίσεις στην αγορά εργασίας ήταν και έπρεπε να είναι μέρος ενός γενικότερου σχεδίου. Ειδικά για τις ομαδικές απολύσεις η έκθεση υποστηρίζει προκαλούν τρανταγμούς, η άμβλυνση των οποίων απαιτεί ένα ελάχιστο εμπιστοσύνης μεταξύ των κοινωνικών εταίρων και κατάλληλους θεσμούς. Αυτή η αναγκαία εμπιστοσύνη θα ενισχυόταν:

(α) αν θεσπιζόταν ένα «κοινωνικό σχέδιο» (όπως για παράδειγμα αυτό που ισχύει στη Γερ-μανία), που θα κάλυπτε τους απολυμένους κατά τα πρότυπα της σχετικής πρακτικής στις περισσότερες δυτικές χώρες. Το σχέδιο αυτό θα απαιτούσε την εμπλοκή αποτελεσματικά λειτουργούντων δημόσιων και ιδιωτικών φορέων (ΟΑΕΔ, εκπαιδευτικών ιδρυμάτων, Υπουργείου Ανάπτυξης / ΕΣΠΑ). Το σχέδιο θα έδινε χρόνο στους εργαζόμενους να αντιμετωπίσουν εν μέρει τη νέα κατάσταση.

(β) αν εξετάζονταν έγκαιρα εναλλακτικές δυνατότητες. Μια τέτοια δυνατότητα, σύμφωνα με την επιτροπή εμπειρογνωμόνων, είναι η μείωση των ωρών εργασίας – μια μορφή ευελιξίας.

Με τον τρόπο αυτόν, σημειώνεται οι μεν επιχειρήσεις θα μπορούσαν να προσαρμόσουν την παραγωγή τους στις συνθήκες της αγοράς (ή να επιβιώσουν στην κρίση), ενώ οι εργαζόμενοι θα διατηρούσαν τις θέσεις εργασίας τους και το κράτος δεν θα επιβαρυνόταν με νέα επιδόματα ανεργίας.

ΦΩΤΟ: SOOC