Κριτική ταινίας: “Πριν ο Διάβολος Καταλάβει ότι Πέθανες”

Ο σκηνοθέτης του “Σέρπικο” καθοδηγεί τον βραβευμένο με Όσκαρ Φίλιπ Σέιμουρ Χόφμαν και τους υποψήφιους Ίθαν Χοκ και Άλμπερτ Φίνεϊ στη νέα του ταινία, “Πριν ο Διάβολος Καταλάβει ότι Πέθανες”. Το ΜΕΝ 24 το παρακολουθεί και ασκεί τη δική του κριτική. Είναι τελικά ένα αξιόλογο θρίλερ;
Η ταυτότητα της ταινίας




Σκηνοθεσία: Σίντνεϊ Λιούμετ


Σενάριο: Κέλι Μάστερσον


Διάρκεια: 117′


Πρωταγωνιστούν: Φίλιπ Σέιμουρ Χόφμαν, Ίθαν Χοκ, Άλμπερτ Φίνεϊ, Μαρίσα Τομέι




Η υπόθεση



Ο Άντι, ένας μεσίτης προσπαθεί να πείσει τον νεότερο αδερφό του, Χανκ, να προβούν σε ένα παράνομο σχέδιο. Οι δυο τους θα ληστέψουν μία οικογενειακή επιχείρηση, ένα κοσμηματοπωλείο, που σύμφωνα με τα λεγόμενα του Άντι είναι πανεύκολος στόχος. Το πρόβλημα είναι ότι το κοσμηματοπωλείο ανήκει στους γονείς τους. Όταν το φαινομενικά τέλειο σχέδιο πάει στραβά, οι συμφορές αρχίζουν να χτυπούν η μία μετά την άλλη την οικογένεια.




Το trailer









Η ταινία







Ο 84χρονος Σίντνεϊ Λιούμετ με ταινίες σαν το «Σέρπικο» και τη «Σκυλίσια Μέρα» επιχειρεί να σκηνοθετήσει ένα «οικογενειακό» θρίλερ. Μόνο που εκείνα ήταν γυρισμένα τη δεκαετία του ’80 και δυστυχώς το φετινό θα μπορούσε κάλλιστα να το είχε γυρίσει τότε.



Ένα νέο-νουάρ φιλμ με έμφαση στο δράμα που ενώ αρχίζει με πολλές υποσχέσεις, στο τέλος νομίζεις ότι κάτι λείπει. Ίσως βέβαια αυτό να οφείλεται στο γεγονός ότι το διαφημίζουν ως θρίλερ ή περιπέτεια, ενώ στην πραγματικότητα είναι πιο πολύ ένα οικογενειακό δράμα κι αν το βλέπαμε υπό αυτήν την έννοια, θα κέρδιζε περισσότερα αστεράκια.



Όπως πάντα, ο Χόφμαν στο ρόλο του μεσίτη, Άντι είναι απολαυστικός και ο Ίθαν Χοκ- long time no see- επίσης καλός. Ο Άλμπερτ Φίνεϊ με 5 υποψηφιότητες για Όσκαρ, αποδεικνύει για μία ακόμη φορά το ταλέντο του, στο ρόλο του τραγικού πατέρα και η Μαρίσα Τομέι κυκλοφορεί στη μισή ταινία γυμνή.



Το σενάριο από μόνο του είναι ευφάνταστο και το καστ το υποστηρίζει στην τελευταία λεπτομέρεια. Απλά, ενώ θα μπορούσε να ήταν ακόμα πιο «δυνατό», κάπου χάνει. Ίσως στην παλαιομοδίτικη οπτική γωνία του σκηνοθέτη και στην τεχνική αλά «Pulp Fiction» με τις ανακατεμένες σκηνές και τα πισωγυρίσματα στο χρόνο. Το έχουμε δει, το έχουμε συνηθίσει, το έχουμε βαρεθεί.




Η ετυμηγορία







Αν πας με το σκεπτικό ότι θα δεις ένα θρίλερ, ίσως να απογοητευτείς. Το ψυχολογικό δράμα φαντάζει πιο κοντά στο σενάριο και την ιστορία. Η οικογενειακή τραγωδία σε καθηλώνει, παρόλο που στις πρώτες σκηνές της ταινίας έχεις την εντύπωση ότι θα παρακολουθήσεις μία αστυνομική περιπέτεια. Συνολικά, αξίζει να το δείτε, παρόλα τα ελαττώματα που τυχόν ανακαλύψετε, γιατί παραμένει μια ενδιαφέρουσα ιστορία.