Ακροδεξιά επίθεση στην εγγονή του στρατηγού Τσιγάντε – Της ζήτησαν να μιλήσει ελληνικά

Επίθεση από ομάδα ακροδεξιών δέχτηκε πριν από δέκα ημέρες η εγγονή του στρατηγού Χριστόδουλου Τσιγάντε (1897-1970), από την οποία – σύμφωνα με καταγγελία που έφτασε στην πρεσβεία της Μεγάλης Βρετανίας – ζητήθηκε να αποδείξει ότι είναι Ελληνίδα.

Η εγγονή του Τσιγάντε, η οποία έχει διπλή υπηκοότητα (ελληνική από τον πατέρα της και βρετανική από τη μητέρα της) δέχθηκε απρόκλητη επίθεση από ομάδα πέντε νεαρών στην οδό Στησιχόρου, κοντά στο Μέγαρο Μαξίμου.

Η ομάδα της ζήτησε αμέσως ταυτότητα και στη συνέχεια να μιλήσει ελληνικά προκειμένου να την αφήσουν να φύγει, όπως αναφέρουν “Τα Νέα”.

Οι άγνωστοι σίγουρα δεν γνώριζαν πως ο Χριστόδουλος Τσιγάντες είχε ηγηθεί της καταδρομικής μονάδας Ιερός Λόχος της Μέσης Ανατολής στον Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο, όταν αυτή είχε δράσει σε μια σειρά επιτυχών και ριψοκίνδυνων επιχειρήσεων στη Βόρεια Αφρική και στα Δωδεκάνησα.

Επίσης, είχε διατελέσει στρατιωτικός διοικητής Αρχιπελάγους και αρχηγός της Ελληνικής Στρατιωτικής Αποστολής Δωδεκανήσων.

Παρόμοιες καταγγελίες για ομάδες ακροδεξιών που απειλούν και εκφοβίζουν δέχονται ολοένα και συχνότερα πρεσβείες στην Αθήνα, ακόμη και ευρωπαϊκών χωρών.

Σύμφωνα με τις καταγγελίες που έχουν μεταφέρει και στις αστυνομικές Αρχές, ομάδες που συχνά επιβαίνουν σε μοτοσικλέτες σταματούν απρόκλητα άτομα και τους ζητούν να πουν το ελληνικό αλφάβητο ή να αποδείξουν με κάποιον τρόπο πως είναι Έλληνες.

Τέτοιες καταγγελίες έχουν δεχθεί, για παράδειγμα, η ιταλική, η γαλλική και η αγγλική πρεσβεία, καθώς και αρκετές πρεσβείες αραβικών χωρών.

Ποιος ήταν ο Χ. Τσιγάντες

Ο Χριστόδουλος Τσιγάντες ήταν Έλληνας στρατηγός, πρώην κινηματίας που όμως αμνηστεύθηκε. Κεφαλληνιακής καταγωγής, γεννήθηκε στη Ρουμανία στις 30 Ιανουαρίου του 1897.

Εισήλθε στη Στρατιωτική Σχολή Ευελπίδων από την οποία και αποφοίτησε το 1916. Μόλις εξήλθε της Σχολής έλαβε μέρος στο κίνημα της Θεσσαλονίκης το 1916, στη Βεσσαραβία και στη Μικρασιατική Εκστρατεία.

Στη συνέχεια φοίτησε στη Γαλλική Σχολή Πολέμου στο Παρίσι και με την επιστροφή του στην Ελλάδα έλαβε ενεργό μέρος με το βαθμό του αντισυνταγματάρχη στο κίνημα 1ης Μαρτίου 1935, ως κύριο μέλος της μυστικής επαναστατικής “Ελληνικής Στρατιωτικής Οργάνωσης” (ΣΕΟ) (1933-1935), με συνέπεια, μετά την αποτυχία του κινήματος, να συλληφθεί και να δικαστεί στις 31 Μαρτίου 1935 από το Έκτακτο Στρατοδικείο Αθηνών επί εσχάτη προδοσία μαζί με άλλους κινηματίες όπου και καταδικάστηκε σε “ισόβια δεσμά” με συνεπαγόμενη την ποινή της στρατιωτικής καθαίρεσης, σε απλό στρατιώτη, που πραγματοποιήθηκε δημόσια στις 2 Απριλίου 1935 στους τότε στρατώνες πεζικού (σημερινό πάρκο Ελευθερίας).

Μετά όμως την Παλινόρθωση ο βασιλιάς Γεώργιος Β΄ του απένειμε χάρη από την οποία και διακόπηκε η περαιτέρω έκτιση ποινής, όχι όμως της επαναφοράς του. Ζήτησε τότε να του επιτραπεί να εγκατασταθεί στο εξωτερικό, όπου και του δόθηκε η άδεια.

Από το 1940 μέχρι το 1941 υπηρέτησε στη Λεγεώνα των Ξένων στη Λιβύη και στην Ερυθραία. Μετά την αυθόρμητη παρουσίασή του στην “ελεύθερη ελληνική κυβέρνηση”, στο Κάιρο, του δόθηκε από τον βασιλιά αμνηστία της καθαίρεσης όπου και ταυτόχρονα ανακλήθηκε με τον τελευταίο βαθμό που κατείχε, στις τάξεις του ελληνικού στρατού 1942, ιδρύοντας και αναλαμβάνοντας τη διοίκηση του Ιερού Λόχου της Μέσης Ανατολής κατά την περίοδο 1942 – 1945 τόσο στις επιχειρήσεις της Λιβύης και της Τύνιδας, όσο και της Δωδεκανήσου.

Με το τέλος του πολέμου, ανέλαβε το 1945 στρατιωτικός Διοικητής Αρχιπελάγους και κατά τη διάρκεια 1945-1947 Αρχηγός της Ελληνικής Στρατιωτικής Αποστολής στα Δωδεκάνησα. Την περίοδο εκείνη προάχθηκε στο βαθμό του ταξιάρχου και τέλος ανέλαβε στρατιωτικός διοικητής Ευβοίας όπου και αποστρατεύθηκε κατόπιν αιτήσεώς του την 1η Μαΐου του 1948 λαμβάνοντας το βαθμό του υποστρατήγου. Τιμήθηκε με πλείστα παράσημα από τον βασιλιά Γεώργιο Β΄, τον βασιλιά Παύλο, καθώς και με συμμαχικά.  

(Πηγή: Wikipedia)