Ή εμείς ή αυτοί

Η νίκη του ΣΥΡΙΖΑ στις εκλογές του 2015 θεωρήθηκε μια ανωμαλία του συστήματος. Το κυρίαρχο σενάριο της αριστερής παρένθεσης γκρεμίστηκε μερικούς μήνες αργότερα με το εμβληματικό 62% του δημοψηφίσματος, τη μνημονιακή στροφή του ΣΥΡΙΖΑ και τη νίκη στις εκλογές του 2015.

Η ανάληψη της προεδρίας της Νέας Δημοκρατίας από τον Κυριάκο Μητσοτάκη, έφερε την υιοθέτηση μιας γραμμής πολύ λιγότερο πολιτικής, που αποτύπωνε όμως την ενστικτώδη αντίδραση ενός συστήματος διαπλοκής και κυρίαρχου status quo που απαιτούσε  τη «νόμιμη ιδιοκτησία του κράτους». Γι’ αυτό και από τους πρώτους δύο μήνες ανάληψης των καθηκόντων του έθεσε θέμα πρόωρων εκλογών, αδιαφορώντας για την καταλληλότητα του timing και για το βαθμό του ετοιμότητας του κόμματός του.

Η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ έπρεπε να πέσει, γιατί απλά δεν «δικαιούνταν» οι άνθρωποι αυτοί να είναι σε υπουργεία. Η ταύτιση με τους αντιδημοφιλείς καναλάρχες στην περίπτωση της αδειοδότησης, η υπεράσπιση των συμφερόντων μεγαλοεταιρειών κόντρα στο δημόσιο συμφέρον και απέναντι στην κοινωνία και η  θεώρηση της δικαιοσύνης ως θεσμό αντίστασης απέναντι σε αντιδημοκράτες «Μαδουριστές», έδειξαν και το εύρος της κοινωνικής συμμαχίας που επιθυμούσε να στήσει η νέα ηγεσία της Νέας Δημοκρατίας. Αρκέστηκε ο Κυριάκος Μητσοτάκης στην φθορά της κυβέρνησης λόγω της εφαρμογής μνημονιακών πολιτικών και απευθύνθηκε αποκλειστικά σε όσους θεώρησαν τα τελευταία δύο χρόνια πως ο αστικός κόσμος αυτού του τόπου βρίσκεται σε κίνδυνο και ζούμε περίπου «την εκδίκηση της γυφτιάς». Αυτός ο κόσμος, ο τόσος λίγος μα και ισχυρός αποτέλεσε το «Εμείς» της Νέας Δημοκρατίας.

Η ανακοίνωση με την οποία η αξιωματική αντιπολίτευση επιτίθεται στο Έθνος αποτελεί μνημείο κομματικής έκφρασης που σε δύο παραγράφους αποσαφηνίζει «με ποιους είμαστε» και «ποιους έχουμε απέναντι». Η ουσία είναι πως:

Α) Επιβεβαιώνεται πλήρως το ρεπορτάζ του Γεράσιμου Λιβιτσάνου για μη υπεράσπιση των πεπραγμένων της κυβέρνησης Καραμανλή, καθώς τρεις ημέρες μετά το αρχικό δημοσίευμα δεν υπάρχει αντίδραση από την Πειραιώς.

Β) Η Νέα Δημοκρατία όχι απλώς δεν μίλησε πολιτικά για τα πεπραγμένα Καραμανλή, αλλά θεώρησε ότι το Έθνος επιτίθεται στην «σχέση» του κόμματος με τον επιχειρηματία Γιάννη Αλαφούζο. Δηλαδή σε αυτό που στην Πειραιώς ονομάζουν παλιά διαπλοκή.

Γ) Επιχείρησε να ανακόψει την επίθεση στην παλιά διαπλοκή, μοιράζοντας την «τοξικότητα» στο σύνολο του πολιτικού συστήματος. Κοντά στην παλιά διαπλοκή, που η ΝΔ αποδέχεται την ύπαρξή της, υπάρχει και μια νέα. Άρα πάνω-κάτω ίδιοι είμαστε και απλά επιλέγετε αν είστε με «εμάς ή αυτούς». Τα όσα όμως αναφέρονται στη σχετική ανακοίνωση, αν πράγματι λειτουργούσε η δικαιοσύνη θα οδηγούσαν τον Κυριάκο Μητσοτάκη στην υποχρέωση να δώσει εξηγήσεις.

Δ) Το Έθνος χειρίστηκε την υπόθεση της  κ. Μαρέβα Μητσοτάκη σχεδόν με «ακαδημαϊκό» τρόπο και σίγουρα τοποθετώντας την δεοντολογία πάνω από πρωτοσέλιδα, τίτλους και πωλήσεις. Η κατηγορία για διατεταγμένη υπηρεσία έχει μόνο στόχο να πλήξει την αξιοπιστία του μέσου, ώστε κάθε μη αρεστό ρεπορτάζ να αποδίδεται σε πολιτική σκοπιμότητα.

Το πραγματικό βέβαια πρόβλημα της Νέας Δημοκρατίας δεν είναι οι δημοσιογράφοι και το Έθνος, αλλά η μικρή κοινωνική απεύθυνση που έχει οποιοδήποτε κόμμα φαντάζει ως διαμεσολαβητής συγκεκριμένων επιχειρηματικών και εκδοτικών συμφερόντων. Και αυτά δεν τα λέει κανείς από τη «νέα διαπλοκή», αλλά ο γαλάζιος βουλευτής Γιώργος Βλάχος που δηλώνει ευθαρσώς πως  γίνεται προσπάθεια ώστε «σώνει και καλά να γραφτεί η ιστορία όπως επιμένουν κάποια συμφέροντα και κάποιοι διαπλεκόμενοι που χτύπησαν τον Καραμανλή και την κυβέρνησή του». 

Υ.Γ. Με βάση τη χθεσινή ανακοίνωση της ΝΔ, ο κ. Βλάχος έπρεπε να έχει διαγραφεί ως προβοκάτορας του Μαξίμου.

*Ο Λευτέρης Αρβανίτης είναι δημοσιογράφος και υπεύθυνος του γραφείου της 24MEDIA στη Θεσσαλονίκη