Θα γίνει της μεταρρυθμίσεως

Θα θεωρούσα ότι απλά δεν κατάλαβε αλλά ο Χρήστος Μπγιάλας, βουλευτής Γρεβενών του ΣΥΡΙΖΑ είναι οικονομολόγος, οπότε το ενδεχόμενο παρανόησης μάλλον αποκλείεται. Υπερασπιζόμενος χθες τα μέτρα που λαμβάνει η Κυβέρνηση για να ολοκληρώσει την αξιολόγηση, δήλωσε ρητά και κατηγορηματικά ότι οι προηγούμενοι απέτυχαν γιατί έκαναν φοροεπιδρομή ενώ η χώρα χρειάζεται μεταρρυθμίσεις, τις οποίες και κάνει η Κυβέρνηση.

Φαίνεται ότι στον εγχώριο πολιτικό διάλογο, η λέξη μεταρρύθμιση δεν είναι μονοσήμαντη όπως άλλωστε και η λέξη φοροεπιδρομή. Χρησιμοποιούνται σαν ντεκόρ στις ξύλινες-ρουστίκ πολιτικές δηλώσεις, χωρίς να έχει μεγάλη σημασία η αναφορά τους. Δεν έχουν περάσει άλλωστε πολλοί μήνες από την ημέρα που το τμήμα Εργατικής Πολιτικής του κόμματος (στο οποίο ανήκει ο Βουλευτής) καλούσε τους πολίτες να συμμετέχουν σε απεργία δηλώνοντας εξίσου ρητά με τον Μπγιάλα ότι “Λέμε όχι στην πολιτική των περικοπών και των μεταρρυθμίσεων στην Ελλάδα και την Ευρώπη”.

Αυτή η διγλωσσία του οικοσυστήματος ΣΥΡΙΖΑ έχει μπερδέψει ακόμη και τους ειδικούς. Ο ευρωπαίος επίτροπος, αρμόδιος για το ευρώ και τον δημόσιο διάλογο κος. Valdis Dombrovskis δήλωσε προχθές σε συνέντευξη του (Καθημερινή 15/5) ότι η Ελλάδα επέλεξε τους φόρους αντί των μεταρρυθμίσεων, με εξαίρεση το ασφαλιστικό. Ήταν ο ίδιος που αξιολογούσε τη δεύτερη εκλογική νίκη του ΣΥΡΙΖΑ λέγοντας ότι “δίνει λόγους για να ελπίζει κανείς ότι η χώρα θα πραγματοποιήσει τις μεταρρυθμίσεις που ζητούν οι πιστωτές της”.

Είναι προφανές ότι ο ΣΥΡΙΖΑ μετά την ψυχρολουσία που ακολούθησε την αδιέξοδη πολιτική του, δεν μπορούσε να παρουσιάσει μια βιώσιμη λύση για τη χώρα χωρίς να περιλαμβάνει μεταρρυθμίσεις. Πιεζόμενος από την πραγματικότητα συμφώνησε θεωρητικά. Το μεν πνεύμα πρόθυμο βέβαια αλλά η σάρκα του κόμματος αρνείται να συνεργαστεί. Οι πολιτευτές του δυσκολεύονται να εξηγήσουν στους ψηφοφόρους γιατί δεν είναι συνεπείς με τις υποσχέσεις τους να διατηρήσουν όλα τα παλαβά προνόμια που με κόπο και ιδρώτα κατέκτησαν οι συντεχνίες στο πέρασμα των δεκαετιών.

Έτσι φθάσαμε στα φαινόμενα τύπου Δρίτσα (με το λιμάνι του), Σπίρτζη (με τα αεροδρόμια του) αλλά ακόμη και Κατρούγκαλου, ο οποίος αναφερόμενος πρόσφατα στον κόφτη δήλωσε ότι: “Αν χρειαστεί, αντί να μειώσουμε συντάξεις μπορούμε να αυξήσουμε τη φορολογία και να προχωρήσουμε στην αύξηση των εισφορών. Όταν σου λείπουν χρήματα, είτε να μειώσεις τη δαπάνη μπορείς, ή να αυξήσεις τα έσοδα”. Η μείωση της δαπάνης θεωρείται ταμπού. Είναι φανερή η απροθυμία ορισμένων να αλλάξουν ακόμη και τις στρεβλώσεις του συστήματος.

Δεν πρόκειται για κάποια ιδεοληψία όπως πολλοί καταγγέλλουν. Είναι μια απέλπιδα προσπάθεια να διατηρήσουν την επαφή με όσους ξεβολεύονται από τις μεγάλες αλλαγές. Ένα σημαντικό κομμάτι της κοινωνίας, θα ξεβολευτεί αν εξορθολογιστεί το κράτος και ο ΣΥΡΙΖΑ βασίζεται ακόμη σ’ αυτό το κομμάτι των ψηφοφόρων. Το πρόσφατο παράδειγμα των αντιδράσεων των υπαλλήλων του ΥΠΟΙΚ στην προοπτική μετακόμισης σε υπερσύγχρονο κτήριο στου Ρεντη, είναι ενδεικτική. Όντως για πολλούς απ’ αυτούς η μετακόμιση σημαίνει ταλαιπωρία. Είναι όμως δύσκολο να το εξηγήσουν στην υπόλοιπη κοινωνία που αναγκάζεται να πληρώνει αδρά για να μην ταλαιπωρούνται.

Όλα τα προηγούμενα χρόνια της κρίσης, οι Κυβερνήσεις μας επέλεξαν περίπου αυτό που τολμά να πει τώρα ο Κατρούγκαλος. Φόρους αντί αλλαγών. Αντιμετώπισαν την κοινωνία όπως ο Χότζας τον γάιδαρο του. Το πρόβλημα είναι ότι με τη φοροεπιδρομή, η οικονομία πεθαίνει. Όσους φόρους και βάλεις σε έναν πεθαμένο, δεν θα εισπράξεις τίποτε.

Κάπως έτσι θα αναγκαστούμε να κάνουμε τελικά τις μεγάλες αλλαγές. Έλλειψη εναλλακτικής. Όσες από τις μεταρρυθμίσεις έγιναν άλλωστε στα χρόνια της κρίσης, έγιναν με το μαχαίρι στο λαιμό καθώς οι δανειστές αρνούνται να επιδοτούν τις στρεβλώσεις.

Έτσι η η Κυβέρνηση αναγκάστηκε να αλλάξει την άποψη της για το τι είναι μεταρρύθμιση και τι όχι. Προ 15 μηνών έστελνε στο eurogroup λίστα μεταρρυθμίσεων με πρώτο-πρώτο το πρόγραμμα Θεσσαλονίκης. Τώρα όπως δήλωσε ο επικεφαλής του ΤΑΙΠΕΔ Στέργιος Πιτσιόρλας, στη δικαιοδοσία του νέου Υπερ-ταμείου αποκρατικοποιήσεων περνούν και όλα τα υπόλοιπα λιμάνια και αεροδρόμια. Δεν βγαίνει αλλιώς.

Οι κοινωνικές συνθήκες έχουν ωριμάσει κάπως. Ολοένα και περισσότεροι πολίτες προσχωρούν στην άποψη ότι οι μαγικές λύσεις τελείωσαν και χρειάζεται να αλλάξουμε την ντίσνειλαντ της διαφθοράς και της ασυδοσίας που δημιουργήσαμε. Επιπρόσθετα, για πρώτη φορά η Κυβέρνηση δεν θα έχει απέναντί της, ορδές φανατισμένων της αντιπολίτευσης που θα δυναμιτίζουν το κλίμα.

Η απόφαση του Κυριάκου Μητσοτάκη να “σπάσει” την παράδοση και να υπερψηφίσει μεταρρυθμίσεις και ταμείο αποκρατικοποιήσεων δημιουργεί ένα εντελώς διαφορετικό σκηνικό. Δεν θα δούμε τον πρόεδρο της ΝΔ να αλυσοδένεται στα λιμάνια, ούτε να ευλογεί ακραίες συνδικαλιστικές δράσεις.

Είναι η ευκαιρία της χώρας να αλλάξει σελίδα. Να απαλλαγεί απ’ το βραχνά της ύφεσης που προκαλεί η εμμονή στις εποχές που δέναμε τα σκυλιά με -δανεικά- λουκάνικα. Αν δεν το κάνει ο Αλέξης Τσιπρας, δεν θα έχει ούτε την -επίσης παραδοσιακή- δικαιολογία ότι δεν τον άφησαν οι αντιδράσεις της αντιπολίτευσης.

*Ο Σταμάτης Ζαχαρός είναι Αρθρογράφος του NEWS 247 και Σύμβουλος Έκδοσης της 24 MEDIA ( @SZacharos).