Δεν υπάρχουν, αλαζόνες και σνομπ, μόνο αξιότεροι

Του Θέμη Καίσαρη

Ζω στα νότια προάστια απ’το 1989 μέχρι και σήμερα. Σ’αυτά τα 25 χρόνια πέρασα σχεδόν από παντού: έζησα και πήγα σχολείο στη Βάρη, περνούσα τα εφηβικά μου καλοκαίρια στη Βάρκιζα, έμεινα στην Άνω Βούλα και στο Ελληνικό, πλέον κατοικώ στα ορεινά της Γλυφάδας.

Τις ξέρω όλες τις περιοχές και περισσότερο απ’όλες τη Βουλιαγμένη. Δεν έχω μείνει ποτέ εκεί, αλλά στη Βουλιαγμένη “ζω” τα τελευταία 20 χρόνια. Εκεί έπαιζα μπάσκετ, εκεί βρίσκονται οι φίλοι μου, στην πλατεία της περνώ τα καλοκαιρινά βράδια μου απ’τα 18 μου μέχρι και τώρα.

Δεν έχω ούτε είχα ποτέ κάποιο είδος επιχείρησης στην περιοχή, δεν έχω το παραμικρό συμφέρον, δεν είμαι καν κάτοικος του δήμου των 3Β (Βούλα­Βάρη­Βουλιαγμένη). Θεωρώ εαυτόν κάτι σαν “επίτιμο δημότη”, ενδιαφερόμενο για την ποιότητα όχι τόσο της περιοχής όπου κατοικεί, όσο της περιοχής όπου ζει.

Ξέρω καλά αυτό που μπορεί να διαπιστώσει ακόμα και ένας περαστικός απ’τα 3B. H Βουλιαγμένη είναι μια εκπληκτική περιοχή. Και δεν το οφείλει μόνο στη φυσική της ομορφιά. Στο Λαιμό, στη Λίμνη, στο Καβούρι, στον Όμιλο, στη Δόξα, στο πράσινο, στη Φασκομηλιά, στα λιμανάκια.

Φυσικό κάλλος έχουν όλες οι περιοχές των νοτίων προαστίων. Η Βουλιαγμένη οφείλει την ξεχωριστή της εικόνα στη διαχείριση που της έγινε εδώ και δεκαετίες. Το 1986 εκλέχθηκε για πρώτη φορά δήμαρχος ο Γρηγόρης Κασιδόκωστας. Προστάτευσε την περιοχή λες και η ζωή του εξαρτιόταν απ’αυτό. Την προστάτευσε και την βελτίωσε, γιατί ακόμα και οι πιο όμορφες περιοχές μπορούν να γίνουν καλύτερες.

Η Βουλιαγμένη δεν είχε και δεν έχει νυχτερινά μαγαζιά, αυτά που για δεκαετίες ταλαιπωρούσαν και ταλαιπωρούν άλλους νότιους δήμους, με κλαμπ να λειτουργούν για χρόνια απέναντι απ’το Ασκληπιείο, το μεγαλύτερο νοσοκομείο της περιοχής. Δεν είδε τα βουνά της να χτίζονται μέχρι εκεί που δεν πιάνει το μάτι, τα ρέματα να μπαζώνονται και να μετατρέπουν τις βροχές σε καταστροφικές πλημμύρες. Είχε και έχει μια τέλεια οργανωμένη πυροπροστασία, μια δημοτική αστυνομία με πραγματικό και ουσιαστικό ρόλο, συντελεστή δόμησης 50% μικρότερο από αυτόν γειτονικού δήμου.

Ήταν και είναι καθαρή, πράσινη, προσβάσιμη, ήσυχη. Δεν τα οφείλει στη φυσική της ομορφιά, ούτε τα κατέκτησε εύκολα όλα αυτά. Αν ήταν εύκολα, θα ίσχυαν για όλους τους δήμους και δεν ισχύουν. Ισχύουν στη Βουλιαγμένη και η περιοχή τα οφείλει εν πολλοίς στον Κασιδόκωστα, του οποίου το έργο τον έφερνε νικητή με συντριπτική πλειοψηφία σε κάθε εκλογική μάχη απ’το 1986 και μετά.

Η ενοποίηση με άλλους δήμους ήταν κάτι που ίσως θα έπρεπε να έχει αποφευχθεί για τη Βουλιαγμένη. Ο νόμος όμως δεν κάνει εξαιρέσεις και έτσι η ενοποίηση έφερε τα τρία Β και η Βουλιαγμένη ενώθηκε με Βούλα και Βάρη στις προηγούμενες δημοτικές. Ο Γρηγόρης Κασιδόκωστας ζήτησε ψήφο για πρώτη φορά έξω απ’τα σύνορα της Βουλιαγμένης και εννοείται πως κέρδισε και αυτήν την εκλογική μάχη.

Εννοείται γιατί ήταν απολύτως λογικό οι κάτοικοι των γύρω δήμων να εμπιστευθούν αυτόν που είχε τα ηνία στο δήμο­πρότυπο της περιοχής.

Παρακολουθούσαν από πολύ κοντά παρακολουθούσαν το αποτέλεσμα του έργο του όλα αυτά τα χρόνια. Ήταν φυσικό και επόμενο να διαλέξουν αυτόν που δεν χρειαζόταν να τάξει, αλλά απλώς να πει “είμαι ο δήμαρχος της Βουλιαγμένης απ’το 1986 μέχρι και σήμερα”.

Δικαιώθηκαν. Μπορεί το εγκεφαλικό του Αυγούστου του 2011 να περιόρισε τη θητεία του Κασιδόκωστα σε μερικούς μήνες, αλλά η παράταξή του δεν θα μπορούσε να παρεκκλίνει απ’τη ρότα που χάραξε ο ίδιος για δεκαετίες. Ο Σπύρος Πανάς ήταν για χρόνια στο πλευρό του και έγινε δήμαρχος στη θέση του.

Μια θητεία δεν μπορεί να είναι αρκετή για να γίνουν όσα έκανε ο Κασιδόκωστας σε δεκαετίες, αλλά είναι εμφανές πως η διακυβέρνηση των 3Β απ’τη συγκεκριμένη δημοτική παράταξη έκανε καλό σε Βάρη και Βούλα.

Το κυκλοφοριακό πρόβλημα χρόνων στην πλατεία της Βούλας λύθηκε μέσα σε μήνες. Διαλύθηκε η παράνομη χωματερή στο Πανόραμα. Το παραλιακό μέτωπο της Βούλας καθάρισε, ομόρφυνε, αναδείχθηκε και το ίδιο συνέβη στη Βάρκιζα. Αποδείχθηκε και σ’αυτές τις περιοχές πως το ωραίο μπορεί να γίνει ωραιότερο. Βρέθηκαν λεφτά για να ολοκληρωθεί νέο σχολείο στη Βάρη, εγκρίθηκε έργο για διευθέτηση ρέματος στο Κόρμπι, έγιναν έργα για το χρόνιο πρόβλημα με τα όμβρια ύδατα.

Η μόνη περιοχή που ίσως “χειροτέρευσε” ήταν η Βουλιαγμένη. Έγινε λιγότερο καθαρή, περισσότερο θορυβώδης. Αρκετοί κάτοικοι γκρίνιαξαν, ακόμα κι αν καταλάβαιναν πως δεν φταίει τόσο η αδιαφορία της δημοτικής αρχής, όσο οι κλυδωνισμοί των πρώτων χρόνων της ενοποίησης με Βάρη και Βούλα. Το καράβι έγινε απότομα μεγαλύτερο, η κατάργηση της δημοτικής αστυνομίας ήταν ένα εξτρά πρόβλημα.

Αποδείχθηκε πως δεν υπάρχει πρόθεση αδιαφορίας για τους γύρω δήμους προς όφελος της Βουλιαγμένης. Πως οι άνθρωποι που πήραν στα χέρια τους τα τρία Β ήθελαν να τραβήξουν όλο το δήμο προς το ανώτερο επίπεδο, όχι να αφήσουν τα πράγματα ως έχουν. Δεν ήθελαν να νοιαστούν μόνο γι’αυτά που νοιάζονται χρόνια, αλλά να καλυτερεύσουν όλο το νέο, μεγάλο δήμο.

Η εκλογική μάχη θα κριθεί στη δεύτερη Κυριακή. Αναμετριώνται ο Δήμαρχος Σπύρος Πανάς με τον Γρηγόρη Κωνσταντέλλο. Ο τελευταίος επέλεξε μετά την πρώτη Κυριακή να εκδώσει μια ανακοίνωση που κατέβασε πολύ το επίπεδο της μάχης. Μίλησε για την “αλαζονική και σνομπ συμπεριφορά της ομάδας της Βουλιαγμένης που εκπροσωπεί ο κ. Δήμαρχος και που εκφράζεται περιφρονητικά για εμάς τους πρόσφυγες της Βούλας και τους βλάχους της Βάρης”. Αναφέρθηκε στην “αλαζονεία των πέντε γνωστών οικογενειών της ολιγαρχίας της Βουλιαγμένης που έχουν καπελώσει τη μικρή τους πόλη και θέλουν να διοικούν ετσιθελικά και με κάθε είδους μέσα και τη Βούλα και τη Βάρη.”

Λογικές που παραπέμπουν σε μάχες πολύ παλιών δεκαετιών, σε διχασμό του “εμείς” και “εσείς”, στα χωριά που χωρίζονται στα δύο και οι μεν είχαν το φόβο πως θα κακοπεράσουν αν εκλεγούν οι δε. Το καλό για τους δημότες είναι πως, ανεξαρτήτως του τι λέει ο κ.Κωνσταντέλλος, οι ίδιοι μπορούν να έχουν την τελευταία τετραετία ως κριτήριο γι’αυτούς τους ισχυρισμούς. Οι ίδιοι ξέρουν αν όντως η δημοτική αρχή των 3Β φέρθηκε στη Βούλα και στη Βάρη με αλαζονικό τρόπο, αν νοιάστηκε μόνο για τη Βουλιαγμένη και σνόμπαρε όλους τους γύρω.

Επίσης, μπορώ να δεχθώ για την οικονομία της κουβέντας την ύπαρξη των πέντε γνωστών και πλουσίων οικογενειών της ολιγαρχίας της Βουλιαγμένης. Αναρωτιέμαι τι κακό έχουν κάνει στον τόπο τους αυτές οι οικογένειες τόσα χρόνια ή τι κακό έκαναν στη Βάρη και στη Βούλα το τελευταίο διάστημα; Τι έχει να φοβηθεί απ’αυτές ο κάτοικος της Βάρης και της Βούλας, τι το άσχημο έχει συμβεί στη Βουλιαγμένη και θα πρέπει να απεύχεται να συμβεί και στην περιοχή του;

Η δική μου απάντηση σ’αυτόν τον ανόητο διχασμό έχει δοθεί ήδη στο κείμενο. Η Βουλιαγμένη είναι αυτή που είναι χάρις στη σωστή διακυβέρνηση δεκαετίων. Θα ήταν ανόητο να ισχυριστώ πως όλα αυτά τα χρόνια τα πάντα έγιναν τέλεια, αλλά υπάρχει λόγος που στις πρώτες εκλογές του ενοποιημένου δήμου νίκησαν αυτοί που ο κ. Κωνσταντέλλος αποκαλεί “αλαζονική και σνομπ ομάδα”.

Δεν νίκησαν επειδή ήταν οι περισσότεροι, αφού η Βουλιαγμένη έχει πολύ λιγότερους κατοίκους από Βάρη και Βούλα. Αν οι πολλοί των γύρω περιοχών είχαν κάτι να φοβηθούν, δεν θα τους έδιναν το χρίσμα. Το έκαναν, όχι μόνο γιατί δεν φοβόντουσαν κάτι, αλλά κυρίως γιατί έκριναν ως αξιότερους τους δήθεν “αλαζόνες και σνομπ”. Δεν τους ήξεραν από κοντά, αλλά τους προτίμησαν απ’τους “δικούς τους” υποψηφίους και το έκαναν με βάση τα χειροπιαστά αποτελέσματα δεκαετιών, που έβλεπαν στο διπλανό δήμο και τα ήθελαν στο νέο, ενοποιημένο. Νομίζω πως ήδη, στην πρώτη τετραετία, είδαν ένα δείγμα απ’αυτά

Στα μάτια μου, οι δήθεν “αλαζόνες και σνομπ” εξακολουθούν να είναι οι αξιότεροι. Κι αυτό είναι το μόνο που (θα πρέπει να) μετράει.