Τα προβλήματα που καίνε

Άλλο ένα καλοκαίρι με απανωτούς πύρινους εφιάλτες. Και από χθες, μία ακόμη πυρκαγιά στον Κάλαμο, έκαψε σπίτια, προκαλώντας ταυτόχρονα μία πολιτική αντιπαράθεση.

Οι διαρροές του υπουργείου Προστασίας του Πολίτη περί οργανωμένου σχεδίου εμπρησμών προκάλεσαν την αντίδραση της αξιωματικής αντιπολίτευσης και με tweet του αρχηγού της Κυριάκου Μητσοτάκη.

Πέραν των εκατέρωθεν καταγγελιών για σχέδιο εμπρησμών και για θεωρίες συνωμοσίας, να δούμε λίγο και τα πραγματικά προβλήματα στην Πυροσβεστική και τις πολιτικές που τα προκαλούν. Τις τραγικές ελλείψεις , τα ελάχιστα εναέρια μέσα, το ότι δεν έχουν τα πυροσβεστικά οχήματα βενζίνη και τη βάζουν από τη τσέπη τους οι πυροσβέστες.

Οι πυροσβέστες που στο πλαίσιο του μνημονίου είδαν τους (ούτως ή άλλως καθόλου παχυλούς) μισθούς τους να περικόπτονται. Διότι άλλωστε σιγά, τι κάνουν; Απλώς μπαίνουν στη φωτιά για χάρη μας. Και όχι μόνον, αλλά αυτοί είναι που καλούνται πρώτοι σε πλημμύρες ακόμη και σε τροχαία.

Οι ελλείψεις και τα προβλήματα στην Πυροσβεστική όμως τα χρόνια του μνημονίου έχουν αυξηθεί σε τέτοιο βαθμό ώστε δε θα ήταν υπερβολή με μαύρο, πικρό χιουμορ, να πούμε ότι οι πυροσβέστες κατασβήνουν φωτιές πάνω από τις δυνατότητες τους.

Δέκα χρόνια από τότε που κατέκαψε τη μισή χώρα ο στρατηγός άνεμος, κρείττον το σιγάν, εάν δεν έχουμε τίποτε να πούμε για την εικόνα αυτή της εγκατάλειψης σε ένα νευραλγικό τομέα της δημόσιας διοίκησης. Ο στρατηγός άνεμος που ευτυχώς δε φυσούσε δυνατά πάνω από τον Κάλαμο- εάν αυτή η καταστροφή έγινε με άπνοια, δε θέλουμε να φανταστούμε τι θα γινόταν εάν έπνεαν επτά και οκτώ μποφόρ.

Αλλά εκτός από το στρατηγό άνεμο στη χώρα πνέει ο μνημονιακός άνεμος, τον οποίο ουδείς εξ αριστερών ή εκ δεξιών αμφισβητεί, αν και θα έπρεπε μνημόνιο- ξεμνημόνιο η προστασία των δασών που είναι η ζωή μας να είναι απόλυτη, πρώτη προτεραιότητα.

Πόσο ακόμη θα αντέχουν άλλωστε οι πυροσβέστες μας;

Φωτό: Σταύρος Χαμπάκης