ΣΤΟ ONLINE DATING ΔΕΝ ΕΙΜΑΣΤΕ ΟΛΟΙ ΙΣΟΙ

Ωραία. Ας πούμε ότι γυρίζουμε τον χρόνο πίσω καμιά τριανταριά χρόνια όταν η τεχνολογία δεν ήταν ακόμα τόσο προχωρημένη που να μας κάνει να μπορούμε να διαλέξουμε το τέλειο ταίρι διαδικτυακά. Που θα το αναζητούσαμε; Μα σε ένα μπαρ που να ταιριάζει με τα γούστα μας. Συνεπώς αν πιστεύαμε ότι ανήκαμε στην κοινωνική ελίτ, μάλλον θα επιλέγαμε ένα μέρος με πόρτα, πολλούς όμορφους και όμορφες στην ουρά για να μπουν μέσα και μια συγκεκριμένη ατμόσφαιρα στο εσωτερικό του. Μόνο που μερικές δεκαετίες αργότερα, δηλαδή στην εποχή μας, όλη αυτή η διαδικασία της αυστηρής επιλογής που πετάει έξω τους παρείσακτους όπως ο στιβαρός πορτιέρης που ξέρει τι λογής άνθρωποι συχνάζουν στο μαγαζί, το κάνει μια εφαρμογή για έξυπνα κινητά. Ποια είναι η καινοτομία της; Ότι αποκλείει τους μη προνομιούχους  από τον κατάλογο των υποψηφίων! Κάπως έτσι αυτοί που εν τέλει συναντιούνται στην πραγματική ζωή είναι μόνο λευκοί και πλούσιοι.

Λέγεται αγγλιστί The League , λανσαρίστηκε το 2014 στην Δυτική Ακτή για να πάει αργότερα στην Νέα Υόρκη. Δεν είναι μια απλή εφαρμογή dating αλλά ένα έξυπνο εργαλείο που κάνει τα εξής: βάζει τρομερά φίλτρα επιλογής ώστε να αποκλείσει τους ανεπιθύμητους (φτωχούς, αφροαμερικάνους, αμόρφωτους, άνεργους). Συνδέει το προφίλ των υποψηφίων με το Facebook και το Linkedin. Χειρίζεται κατά τέτοιο τρόπο τα δεδομένα έτσι ώστε να μην έχουν πρόσβαση πιθανοί εργοδότες. Και σε σχέση με άλλες αντίστοιχες εφαρμογές όπου εμφανίζεται μόνο μια φωτογραφία, ένα όνομα και μια ηλικία εδώ κάποιος μπορεί να μάθε με κάθε λεπτομέρεια τα ακαδημαϊκά και επαγγελματικά προσόντα. Είναι ένα διαδικτυακό κόσκινο που ταιριάζει σε αυτούς που δεν θέλουν να σπαταλούν τον χρόνο τους βλέποντας ακατάλληλους ανθρώπους. Γιατί όπως και να το κάνουμε σε αυτούς τους κύκλους ο χρόνος είναι χρήμα.

Η ιδρύτρια της εφαρμογής,  Αμάντα Μπράντφορντ, είναι περίπου αυτό που μπορεί να φανταστεί κανείς σαν την ιδανική υποψήφια: λευκή, ψηλή, ξανθιά, λαμπερή και (σίγουρα πια) πλούσια. Μπήκε στην διαδικασία να φτιάξει κάτι καινοτόμο όταν δοκίμασε η ίδια να κάνει διαδικτυακό κυνήγι γαμπρού και απέτυχε. Το μεγαλύτερό της πρόβλημα ήταν ότι κάθε φορά που της έστελναν τα στοιχεία κάποιου , δεν υπήρχαν επαρκείς πληροφορίες ενώ αισθανόταν ότι η ίδια θα μπορούσε να εκτεθεί σε κινδύνους γιατί τα στοιχεία της θα ήταν ορατά σε οποιον έψαχνε το προφίλ της, κάτι που θα μπορούσε αργότερα να της στερήσει μια θέση εργασίας. Ετσι έφτιαξε το The League και και γνώρισε τρελή επιτυχία καθώς αυτήν την στιγμή υπάρχουν περίπου 100.000 μέλη στην λίστα αναμονής. Όπως λέει και η ίδια το μυστικό είναι η αυστηρότητα στην επιλογή αλλιώς η εφαρμογή θα έμοιαζε με όλες τις άλλες. Μέχρι στιγμής, από τις συνολικές αιτήσεις γίνονται δεκτές περίπου 25% και έτσι η δεξαμενή έχει περίπου 10.000 άτομα στην Νέα Υόρκη και άλλα τόσα στο Σαν Φρανσίσκο.

Αν πάντως είναι κάποιος τόσο μορφωμένος, όμορφος και πλούσιος ώστε να καταφέρει να περάσει το εμπόδιο της εισόδου, τότε κάθε ημέρα στις πέντε το απόγευμα λαμβάνει πέντε πιθανές υποψηφιότητες. Και κάθε τόσο γίνεται ένα μεγάλο πάρτι όπου μπορεί να συναντήσει και άλλους από το συνάφι, χωρίς να φοβάται ότι το επίπεδο θα είναι κακό. Όπως εξηγεί η ιδρύτρια δεν χρειάζεται να έχουν τελειώσει όλοι Χάρβαρντ ή Γιεϊλ. Εχει όμως τεράστια σημασία να έχουν καταφέρει κάτι στην ζωή τους σε επαγγελματικό επίπεδο.

Όπως είπαμε και πριν μια από τις καινοτομίες της εφαρμογής είναι ότι σου δίνει το δικαίωμα να διαλέξεις βάσει της φυλής και της εθνικότητας κάτι που θα ήταν αδιανόητο να γίνει σε αντίστοιχα σαϊτ  όπου η επιτυχία τους προσμετράται από τον αριθμό των χρηστών. (Οσο μεγαλύτερος τόσο καλύτερο). Όχι όμως στο League. Αν και η ιδρύτριά του λέει πως αυτή η παράμετρος δεν είναι τόσο σημαντική για όλους τους χρήστες. Αντίθετα αυτό που έχει σημασία είναι το πόσο ανήκει κάποιος σε μια ξεχωριστή επαγγελματική και οικονομική ομάδα. «Μας αρέσει που οι άνθρωποι που μας επιλέγουν έχουν πολύ υψηλά μέτρα και σταθμά και το καθήκον μας είναι να μπορέσουμε να τα υπηρετήσουμε με τον καλύτερο τρόπο».

Η Μπράντφορντ γνωρίζει ότι για μια κατηγορία ανθρώπων δεν έχει σημασία μόνο η εμφάνιση αλλά τα χρήματα, το κοινωνικό και μορφωτικό επίπεδο. Όταν η ίδια επιχείρησε να βρει σύντροφο μέσα από το διαδίκτυο έπεφτε συνέχεια στις πιο ακατάλληλες περιπτώσεις από παντρεμένους που πήγαιναν στο Σαν Φρανσίσκο το σαββατοκύριακο μέχρι τουρίστες που αναζητούσαν one night stands. Αρα το σκεπτικό της για την αποκλειστικότητα και τα αυστηρά  κριτήρια είχε μεγάλη επιτυχία. Γεγονός είναι πάντως ότι όσο δύσκολο είναι για τους άνδρες να κερδίσουν μια θέση άλλο τόσο είναι και για τις γυναίκες. Ολοι περνούν από την ίδια διαδικασία και δεν τους χαρίζεται τίποτα. Σε λίγο καιρό η εφαρμογή θα δοκιμάσει την τύχη της και στην Ευρώπη με έδρα το Λονδίνο. Εν τω μεταξύ οι λευκοί πλούσιοι Αμερικανοί κονταροχτυπιούνται για το πώς θα μπουν στο κλειστό κλαμπ του The League.

Ωστόσο, τόσο η εφαρμογή όσο και η ίδια η δημιουργός της έχουν αποκτήσει αρκετούς φανατικούς εχθρούς που κατακρίνουν τον “απαράδεκτο” και “ρατσιστικό” χαρακτήρα του The League και σχολιάζουν απαξιωτικά τα χλιδάτα πάρτι μόνο για λευκούς που αρέσκονται να αυτοχαρακτηρίζονται ως “ελίτ”.

Μετά από θύελλα αντιδράσεων και επιθέσεων, η Αμάντα Μπράντφορντ, έδωσε τη δική της απάντηση με ένα κείμενο που κοινοποίησε μέσω του λογαριασμού της στο Linkedin. “Δεν είμαι ελιτίστρια, είμαι απλά μια γυναίκα άλφα κατηγορίας”, έγραψε.

Μετά από αυτή την απάντηση, δεν είναι να απορεί κανείς με τον απαράδεκτο τρόπο που αναφέρθηκε το The League στη μεγάλη λίστα αναμονής των υποψήφιων χρηστών του, ποστάροντας στο blog την παρακάτω φωτογραφία με κόσμο να περιμένει στη σειρά τα χρόνια της μεγάλης ύφεσης στις ΗΠΑ και την εξής λεζάντα:

“Η αναμονή τελείωσε (για κάποιους). Είσαι τόσο καλός όσο η λίστα αναμονής σου”.