Λίστα, λίστα αλλά από τηγανίτα τίποτα…

Μετά από 5 χρόνια που γνωρίζουμε την ύπαρξή της, και αφού περάσαμε όμορφα τις μνημονιακές νύχτες γύρω από το τζάκι αφηγούμενοι ιστορίες που την αφορούν, η Λίστα Λαγκάρντ οδεύει προς το χρονοντούλαπο της ιστορίας. Ήτοι προς παραγραφή στο τέλος του έτους. Πρόκειται ίσως για την εμβληματικότερη αποτυχία του πολιτικού συστήματος να πείσει για τις καλές προθέσεις του.

Όλ’ αυτά τα χρόνια που μεσολάβησαν από την παράδοση του memory stick στον Γ. Παπακωνστατντίου μέχρι την προχθεσινή κατάθεση του Ερβέ Φαλτσιάνι στους Έλληνες εισαγγελείς έγινε πολύς ντόρος αλλά από …τηγανίτα τίποτα. Η λίστα με τον έναν ή τον άλλο τρόπο βρισκόταν στην επικαιρότητα. Αποτέλεσε αντικείμενο πολιτικής κόντρας τόσο στη βουλή όσο και στα τηλεπαράθυρα ή ακόμη και στα καφενεία.  Χρησιμοποιήθηκε κατά περίπτωση για να σπιλώσει ανθρώπους ή να καταστρέψει καριέρες. Χωρίς όμως κάποια συστηματοποιημένη δουλειά, το αποτέλεσμα ήταν κάτι περισσότερο από προδιαγεγραμμένο.

Η τολμηρή –και για πολλούς ανεξήγητη- πράξη του πρώην στελέχους της HSBC θα μπορούσε να «ανοίξει την όρεξη» των ελληνικών Κυβερνήσεων για συλλογή εσόδων. Θα μπορούσε να είναι η απαρχή για ένα πογκρόμ κατά της φοροδιαφυγής με τη χρήση μέσων που στερούνται μεν επισημότητας, είναι δε εξαιρετικά αποτελεσματικά. Οι φήμες λένε ότι υπάρχουν διάφορες τέτοιες λίστες που θα μπορούσαν να αξιοποιηθούν. Αρκεί κάποιος να τις ζητήσει. Θα πρέπει ωστόσο να δείξει έμπρακτο ενδιαφέρον «ξεμπερδεύοντας» με την πρώτη λίστα. Τη μητέρα των λιστών.

Οι αριθμοί όμως είναι αμείλικτοι. Από τις περίπου 2.062 υποθέσεις της «λίστας Λαγκάρντ» δεν έχει ολοκληρωθεί ο έλεγχος ούτε στις 150 ανέφερε χθες ο υπηρεσιακός αναπληρωτής υπουργός Οικονομικών, Τρύφων Αλεξιάδης. Από τα 24.710 εμβάσματα της περιόδου 2009 – – 2011, δεν έχουν ελεγχθεί ούτε τα 1.500. Υπάρχει φυσικά η άριστη δικαιολογία ότι αυτοί είναι οι ρυθμοί της ελληνικής δικαιοσύνης.

Οι πολιτικοί από την άλλη μεριά ενήργησαν με την προθυμία ενός «πάλιουρα» να κάνει αγγαρεία. Είναι αν μη τι άλλο αξιοπερίεργο πως ένα τόσο σοβαρό θέμα, αντιμετωπίστηκε με τόση ελαφρότητα από τόσους πολλούς ανθρώπους.

Για την ιστορία να αντιγράψουμε από την «Βικιπαίδεια» τα γεγονότα θυμίζοντας ότι ο ο Γ. Παπακωνσταντίνου επέλεξε μερικά από αυτά τα ονόματα με τις μεγαλύτερες καταθέσεις και τα παρέδωσε σε πρόχειρο χαρτί (!!!) στον τότε Ειδικό Γραμματέα του ΣΔΟΕ Γιάννη Καπελέρη να «διερευνήσει το οικονομικό τους προφίλ». Έκτοτε δεν έγινε κάτι γνωστό για τις έρευνες ενώ λίγο πριν παραιτηθεί, ο Παπακωνσταντίνου την έστειλε στον διάδοχο του Καπελέρη, τον κ. Διώτη αλλά «παρέλειψε» να την διαβιβάσει στον επόμενο ΥΠΟΙΚ, τον Ευάγγ. Βενιζέλο.

Κατά σύμπτωση, ο Βενιζέλος δεν πραγματοποίησε επίσης καμία έρευνα σχετικά με τη λίστα θεωρώντας ότι δεν μπορεί να αξιοποιηθεί και –ω ακόμη μια σύμπτωση- δεν την παρέδωσε στο διάδοχό του Φ. Σαχινίδη ως όφειλε ούτε σε οποιονδήποτε άλλον. Εν συνεχεία μάθαμε την ύπαρξή της και τότε (τον Οκτώβριο του 2012) ο Βενιζέλος την παρέδωσε στον Πρωθυπουργό Σαμαρά.

Η τύχη της λίστας ακόμη και μετά την αποκάλυψη δεν ήταν διαφορετική. Όλοι συμπεριφέρονταν σαν να πρόκειται για κάτι ασήμαντο. Ακόμη και ο στενός συνεργάτης του Αντώνη Σαμαρά, Στ. Παπασταύρου δεν φρόντισε να ξεκαθαρίσει τη σχέση του με τη λίστα. Ούτε λόγος φυσικά για να κινητοποιήσουν τους πάντες για να διαλευκάνουν την υπόθεση. Η μόνη χρησιμότητα της λίστας Λαγκάρντ για το ελληνικό πολιτικό σύστημα ήταν η χρησιμοποίησή της ως εργαλείο λάσπης ή εκφοβισμού, ενίοτε ταυτόχρονα…

Η –πρώτη φορά αριστερά- έκανε λάβαρο της δικής της επανάστασης την εκκαθάριση των υποθέσεων. Στο 7μηνο της διακυβέρνησης δεν έγιναν πολλά πράγματα αλλά η δικαιολογία ήταν και πάλι έτοιμη. «Τι να προλάβουμε σε μερικούς μήνες»; Δεν γνωρίζω πόσος χρόνος απαιτείται για την διαλεύκανση φορολογικών παραβάσεων από μια αριστερή Κυβέρνηση. Η Κυβέρνηση της αριστεράς όμως γνώριζε ότι χρόνος δεν υπάρχει. Το είχε πει ο Τρύφων Αλεξιάδης με την ιδιότητά του ως πρόεδρος των εφοριακών “Για ρωτήστε πόσες από τις 2.062 περιπτώσεις έχουν ελεγχθεί και πόσες έχει προγραμματιστεί να ελεγχθούν έως τις 31/12/2015 οπότε παραγράφονται;” (Alpha Radio – Μάιος 2015). Κανείς δεν μπορεί να επικαλεστεί άγνοια…

Το ερώτημα που προκύπτει είναι εαν όλη η καθυστέρηση οφείλεται σε σκοπιμότητες ή απλή ανικανότητα. Αν ρωτήσει κανείς φοροτεχνες που γνωρίζουν την κατάσταση των ελεγκτικών μηχανισμών, θα απαντήσουν καταφατικά και στις δύο αιτίες. Μάλιστα όσοι έχουν σκοπιμότητα προφανώς εκμεταλλεύονται τη διάλυση των μηχανισμών για να πετύχουν το έργο τους. Λαβύρινθος!

Αν οι Έλληνες πολιτικοί είχαν μια τελευταία ευκαιρία να «καθαρίσουν» το όνομά τους, την πέταξαν στα σκουπίδια. Ασχέτως με το αν τρέξουν τώρα υπο την πίεση των συνθηκών να μπαλώσουν την κατάσταση, η εικόνα που πέρασαν στους πολίτες είναι αλγεινή και σχετίζεται προφανώς άμεσα με την απαξίωση που επιφύλαξαν οι πολίτες στο πολιτικό προσωπικό.

Τα πέντε χρόνια της κρίσης, οι πολιτικοί βρήκαν χρόνο για νομοθετήματα τέρατα, καταστρατήγησαν κάθε έννοια νομιμότητας στη λήψη των αποφάσεων (που στη συνέχεια ακυρώθηκαν στα δικαστήρια), πέρασαν «νύχτα» σκληρά νομοσχέδια για τους πολίτες. Δεν βρήκαν όμως χρόνο και τρόπο να χτυπήσουν την επώνυμη φοροδιαφυγή. Ακόμη και αλυσοδεμένους να έφερνε η Λαγκάρντ του φοροφυγάδες, θα έβρισκαν τρόπο να τους απαλλάξουν. Ίσως να έκαναν λόγο για ανθρώπινα δικαιώματα ή κάτι τέτοιο…

*Ο Σταμάτης Ζαχαρός, είναι σύμβουλος έκδοσης της 24 MEDIA