Playlist: Καλοκαίρι 2008 (Mέρος ΙI)

Θα ήθελα πολύ να γράψω “η κασέτα των bloggers” αν δεν ήμουν σίγουρος για τα άγρια βλέμματα όσων διαβάζουν τώρα. Ούτε καν “ το cd των bloggers “ τολμώ να πω. Ας κάνουμε έναν αμοιβαίο συμβιβασμό με το mp3 των βλόγερς και ανοίξτε την ένταση. Τα τραγούδια καρδιάς δεν είναι για ν’ακούγονται με το σταγονόμετρο.
Side one , τα δεύτερα εννιά (ναι , side , είπαμε να συμβιβαστούμε αλλά δεν άντεξα).




1.
alef/moha



Ελεύθερη πτώση. Κανονική. Ό,τι θα μπορούσε να είναι η μουσική. «Βουτιά από ψηλά». Ό,τι θα μπορούσε να είναι η μουσική. Η μουσική επένδυση της ζωής. Της στιγμής. Ελεύθερη πτώση. Μ’ ένα ζευγάρι κερένια φτερά που ξέρουν και ξέρεις ότι θα λιώσουν δίπλα στον ήλιο. Αλλά αυτός είναι ο προορισμός σου. Όχι να λιώσεις. Ο ήλιος. Ελεύθερη πτώση στο μέσα σου κενό. Ή μάλλον, στο μέσα σου «γεμάτο», που δεν γίνεται λέξεις, για να αδειάσει. Ελεύθερη πτώση στα ανείπωτα. Και τρυφεράδες. Και ό,τι χώρεσε από ζωή σε ένα album, που ηχογραφήθηκε σε 3 μόλις μέρες. Ζωντανά παιγμένο στο studio. Το δεύτερο του Tom Baxter. Skybound. Κάτι σαν ελεύθερη πτώση. Με δίχτυ όμως βρε κουτό. Δεν θα σε αφήσουμε να χαθείς αυτό το καλοκαίρι.

Get this widget | Track details | eSnips Social DNA

2.
Aθήναιου βορβορυγμοί



Η μουσική για το καλοκαίρι είναι μία και ακούγεται είτε κάθεσαι κάτω από τον ήλιο, είτε υπό σκιάν, είτε είσαι πιωμένος, είτε όχι, είτε είσαι με παρέα είτε είσαι μόνος. Μόνο που ακούγεται αυστηρώς εμμονικά, σε λούπα. Summertime, Janis Joplin.









3.
Cynical



Ο καθρέφτης, αρχίζοντας από την παιδική ηλικία με τα παραμύθια (π.χ. Χιονάτη) και το Λούνα-παρκ, (π.χ. αίθουσα με τους καθρέφτες), μέχρι και την ενήλικη ζωή μάς διατρέχει φορτωμένος μαγεία και φορτισμένος με ποικίλες ψυχαναλυτικές προεκτάσεις, (καθήλωση, ναρκισσισμός), αποτελώντας έτσι αφετηρία για αφαιρέσεις και ατέλειωτες ενδοσκοπήσεις.



Spiegel im Spiegel, (Καθρέφτης μέσα στον Καθρέφτη), λέγεται το μουσικό κομμάτι του Εσθονού μινιμαλιστή συνθέτη Arvo Pärt, γραμμένο το 1978, αρχικά για βιολί και πιάνο. Η μουσική υποβλητική, κυκλική, παραπέμπει στην πολλαπλότητα των εικόνων που γεννά ένα σύστημα παράλληλων καθρεφτών, όπου οδηγώντας μας από αντανάκλαση σε αντανάκλαση, από είδωλο, σε είδωλο του ειδώλου, μας βάζει στο δρόμο για το άπειρο.









4. Xνούδι



Στα 4 λεπτά και 13 δευτερόλεπτα της διάρκειάς του, το Without you I’m nothing διαθέτει όλα όσα χρειάζονται για να θεωρείται από τους περισσότερους θαυμαστές των Placebo, η κορυφαία ως τώρα στιγμή της καριέρας τους. Τον Δούκα στα φωνητικά, τον Brian Molko σε εξαιρετική κιθαριστική φόρμα, σπαραχτικές ερμηνείες και μελωδία.



Στα 4 λεπτά και 13 δευτερόλεπτα της διάρκειάς του διαθέτει επίσης, όλα όσα χρειάζονται για να καταλάβεις ότι ένα τικ από ΄δω, ένα τακ από ΄κει και δημιουργούνται μικρά αριστουργήματα, ότι χρειάζονται πολλά “placebo” για να πεις “χωρίς εσένα, είμαι ένα τίποτα” και ότι δέκα χρόνια μετά την κυκλοφορία του και χιλιάδες ακροάσεις, ακόμα σου είναι δύσκολο να αντέξεις την οδυνηρή ομορφιά του.









5.
Όλα στα κάρβουνα



«Αμοργός»! Να παίζει πίσω σου η συμφωνική ορχήστρα των τζιτζικιών. Η μέτζο-σοπράνο λατζέρα ν’ ακούγεται στο βάθος κατά διαστήματα, ωδή στον ελάχιστο πολιτισμό που επιτρέπεις στις διακοπές σου κι ο τενόρος ψήστης κολιών και χταποδιών να χτυπά την τσιμπίδα του στη σχάρα και να ‘ναι τούτη η ελάχιστη ενόχληση του φεγγαριού που ανατέλλει πίσω απ’ το βουνό φεύγοντας ο ήλιος. Α, και τα σπουργίτια, τρελά σε ώρα δύσης μικτή χορωδία σ’ αέναο ραντεβού με κορυδαλλούς και καβούρια.



Λένε πως ο Νίκος Γκάτσος δεν έγραψε άλλο έργο ύστερ’ από την «Αμοργό».



Κι ο Χατζιδάκις, ετούτο, δεν πρόλαβε να το ολοκληρώσει!



Μα πως αλλιώς;



Άκουσέ το
εδώ




6.
Ζοο



Γιατί να ανήκει κάπου;

Δεν μπορεί δηλαδή να είναι ξυπόλητο, να ρολάρει και απλά να χαζεύει; Άντε το πολύ-πολύ, να είναι και εξαιρετικά αφιερωμένο.



Άκουσέ το
εδώ




7.
Στιχάκιας



Ο κόσμος γελάει όταν είμαι κοντά τα παιδιά με ξέρουν ματωμένο παλιάτσο στους μικρούς συνήθιζα να δίνω χαρά τα μικρά κορίτσια όμως κλαιν τώρα πια



Πέφτω ξανά, χαμηλά… χαμηλά… Πέφτω ξανά…



Μού φεύγεις, μού φεύγεις, μού φεύγεις κι είμαι μόνος



Πάει της υπόληψης το στέμμα ένας παλιάτσος έχω μείνει μες στο αίμα αφού η μικρή βρήκε άλλον να ζήσει σαν το παιχνίδι που σπάει μ΄ έχει αφήσει



Ο κόσμος γελάει όταν είμαι κοντά μού φεύγεις, μού φεύγεις κι είμαι μόνος τα παιδιά με ξέρουν ματωμένο παλιάτσο μού φεύγεις, μού φεύγεις κι είμαι μόνος στους μικρούς συνήθιζα να δίνω χαρά μού φεύγεις, μού φεύγεις κι είμαι μόνος τα μικρά κορίτσια όμως κλαιν τώρα πια

8.
Ο τόπος του δεν



Regina Spector – Ne me quitte pas. (Δεν πρόκειται για διασκευή του J. Brel)



Την ανακάλυψα τυχαία στο youtube.








Μου άρεσε πολύ το ύφος, οι στοίχοι, η μουσική αλλά και η ιστορία της, την οποία διάβασα από την
Wikipedia .



Έχει και δικό της
site .



Ιδού ένα
τραγούδι που ξεχώρισα



Ιδού και τα
στιχάκια



9.
Κ.Κ.Μοίρης



Αν –λέμε τώρα- γεννιόμουν με ωοθήκες και είχα οιστρογόνα αντί τεστοστερόνη και νιώθαν τα χέρια μου να πιάσουν δυό ακόρντα στην κιθάρα και αγαπούσα πολύ (πολύ , όχι “εξακόσια γραμμάρια είναι, να τ’αφήσω ;”) , θα σκότωνα για να ‘χα γράψει τέτοιο τραγούδι. Aφού πρώτα σκότωνα τον ηλίθιο που για χάρη του- ή μάλλον εξ’αιτίας του- θα ‘χα γίνει χίλια κομμάτια. Να μην αφήνουμε και χρέη πίσω μας, κορίτσια πράμα… Λέμε τώρα…



Ακούστε το
εδώ .