Ο Βουκεφάλας… καθηγητής, ο Τσίπρας στον… Κορυδαλλό, “σώζεται” ο Μητσοτάκης!

Τι κάνει ένας πρωθυπουργός και οι υπουργοί του όταν βλέπουν ότι, χωρίς να έχουν υπολογίσιμο αντίπαλο, η κυβέρνησή τους πάει προς τον πάτο αποδοχής της από τους ψηφοφόρους και το κόμμα τους βλέπει δημοσκοπικά ποσοστά που πλησιάζουν εκείνα του 2012, τα χειρότερα την ιστορία του;

Σε αυτές τις περιπτώσεις συνήθως κάνουν τρία πράγματα.

1. Κάνουν παροχές. Αυτό, δηλαδή, που θα κάνει και ο Κυριάκος Μητσοτάκης την άλλη βδομάδα από την ΔΕΘ. Οι παροχές, όταν μοιράζεις χρήμα, έχουν αποτέλεσμα. Αυτό συνέβη στην πρώτη τετραετία (2019-2023), όταν μοίρασαν 60 δισεκατομμύρια σε εκατομμύρια ψηφοφόρους. Θα πιάσει τώρα η ίδια μέθοδος; Όχι, για τρεις λόγους. Πρώτον, γιατί δεν υπάρχουν τόσα δισεκατομμύρια, εκτός αν αποφασίσουν να τινάξουν τη μπάνκα στον αέρα. Όπως την περίοδο 2007-2009 που χρεοκόπησε η χώρα και για την οποία ο Μητσοτάκης παριστάνει ότι δεν ξέρει τίποτα, κάνει ένα άλμα και φτάνει στο βολικό γι’ αυτόν 2015. Δεύτερον, διότι τη μέθοδο έχουν χρησιμοποιήσει κι άλλοι στο παρελθόν και απέτυχε (πακέτο Σημίτη 2003). Αν σε έχει πάρει η κάτω βόλτα, ό,τι και να μοιράσεις δεν πιάνουν τα φρένα στον κατήφορο. Και, τρίτον, διότι αυτή η κάτω βόλτα δεν ήρθε ξαφνικά. Ο πολύς κόσμος ακούει για οικονομικά θαύματα, για υψηλή ανάπτυξη, για μεταρρυθμίσεις και τσιμπιέται. Εκείνος δεν μπορεί να βγάλει το μήνα και αναρωτιέται αν είναι “αριστερός μίζερος”, που λέει κι ο Άδωνις.

2. Προσπαθούν να μαζέψουν το εκλογικό κοινό τους, που σκορπίζεται δεξιά κι αριστερά (εδώ μόνο δεξιά), διότι, αν συνεχιστεί αυτό, ο Μητσοτάκης θα έχει το βράδυ των εκλογών Βελόπουλους, Νατσιούς και το λοιπό συναπάντημα να του υπαγορεύουν τι να κάνει (βέβαια, το ερώτημα είναι αν τότε θα υπάρχει Μητσοτάκης, αλλά αυτό δεν είναι του παρόντος σημειώματος). Πώς μαζεύεις αυτό το ούλτρα δεξιό κοινό, όταν εσύ εμφανίζεσαι σαν φιλελεύθερος, κεντρώος κτλ; Δοκιμάζεις διάφορα. Για παράδειγμα, αφού τον Βορίδη τον έφαγε η μαρμάγκα του ΟΠΕΚΕΠΕ, βάζεις τον Πλεύρη να εξαλείψει κάθε μεταναστευτικό και προσφυγικό ρουθούνι. Ειδικά στο Βορρά πρέπει να ξαναεμφανιστείς σαν “μακεδονομάχος”. Διότι σού λένε ότι “πούλησες τη Μακεδονία”, αφού εφαρμόζεις πλήρως τη Συμφωνία των Πρεσπών, την οποία κάποτε οι δικοί σου αποκαλούσαν “προδοτική”. Κι αφού δεν μπορείς να πεις τίποτα γι’ αυτό, θυμάσαι τον Μεγαλέξανδρο και του φτιάχνεις μια έδρα στο Αριστοτέλειο. Προσέξτε πώς φτιάχνονται οι έδρες στα πανεπιστήμια. Δεν διαπιστώνουν την αναγκαιότητά τους τα ίδια, αλλά το “εμπνέεται” ένας υφυπουργός. Ανακοινώνει ότι βρήκε και χρηματοδότες (και το ίδιο το υπουργείο του), τραβολογάει και τον πρωθυπουργό για να βγει η σχετική φωτογραφία και, αν τσιμπήσουν οι “μακεδονομάχοι”, τσίμπησαν. Το ότι αυτός ο υφυπουργός είναι και βουλευτής στην περιοχή και κινδυνεύει να μην ξαναδεί την έδρα του είναι μια λεπτομέρεια.

3. Χτυπάς τον πιο επικίνδυνο αντίπαλο και μάλιστα χωρίς εκείνος να έχει αναλάβει ακόμη πρώτο ρόλο. Αυτό που ήδη συμβαίνει με τον Αλέξη Τσίπρα, πριν καν κάνει κάτι που να τον φέρει σε αυτόν το ρόλο, είναι ενδεικτικό του (προκαταβολικού) πανικού. Δεν τους αρκεί να λένε για το δημοψήφισμα και την “κωλοτούμπα” (του 2015, δηλαδή δεκάχρονα ξινά σταφύλια). Ο γίγαντας της πολιτικής Παύλος Μαρινάκης, αφού στα νιάτα του δεν πρόκαμε να ξεπαστρέψει τον Τσίπρα με…φιλελεύθερο κονσερβοκούτι, ανακάλυψε ότι ο Τσίπρας είναι φίλος με βαρυποινίτες βιαστές, εμπρηστές κτλ (απολαύστε εδώ).

Με την κατρακύλα που έχουν πάρει τα ποσοστά της ΝΔ και τον πανικό που έχει πέσει στους βουλευτές για τη (μη) επανεκλογή τους, μπορεί σε λίγο να δούμε να στήνουν Βουκεφάλες από το Λευκό Πύργο μέχρι τα σύνορα με τη Βόρεια Μακεδονία (εκεί καβαλάρης μπορεί να είναι ο Πανίκας Ψωμιάδης). Και στην Αθήνα μπορεί κάποια τρολ ή ομάδες ψέματος να “συλλάβουν” τον Τσίπρα να μπαίνει… μεταμφιεσμένος και νύχτα στον Κορυδαλλό, για να συναντήσει τους φίλους του βαρυποινίτες! Και την επομένη να σχολιάζει στο πρες ρουμ ο μη τοξικός Μαρινάκης, ως άλλος γαλάζιος Πολάκης: “Αυτός είναι ο Τσίπρας. Τον πιάσαμε στα πράσα”!

Όσο τα γαλάζια ποσοστά θα κατρακυλάνε, τόσο θα βλέπουμε τον Μητσοτάκη και τους δικούς του να κάνουν τέτοια. Είναι αυτό που έχει πει ο Αμερικανός συγγραφέας Τζον Στάινμπεκ για το φόβο που προκαλεί η διαφαινόμενη απώλεια της εξουσίας. Ο χειρότερος φόβος…