Η καρικατούρα του κομουνιστή με την κονσέρβα

Μου είναι δύσκολο να κατανοήσω, πώς άνθρωποι με αριστερό παρελθόν, που τουλάχιστον στη χώρα μας έχουν σχετικά νωπές τις μνήμες του διχασμού μπαίνουν στη διαδικασία να διαιωνίσουν την κατάρα του έθνους. Όπως ακριβώς έκανε ο βουλευτής -πλέον- του ΣΥΡΙΖΑ Γ. Κυρίτσης σε άρθρο του στην κομματική εφημερίδα με τίτλο “είμαστε και φαινόμαστε”.

“Γι’ αυτό ακριβώς ψηφίστηκε τον Σεπτέμβριο, για να μετακυλήσει όσο μπορεί τα βάρη στους μενουμευρωπαίους, και αυτό ακριβώς κάνει”, καταλήγει το άρθρο του. Πιθανότατα απευθυνόμενο σε “ειδικό” και σίγουρα κομματικό ακροατήριο. Πρόκειται για μια ξεκάθαρα εκδικητική τοποθέτηση απέναντι σε όσους διαφωνούν ιδεολογικά με τις επιλογές της Κυβέρνησης. Η εκδίκηση είναι μια πρωτόγονη μορφή δικαιοσύνης, που όμως δεν ταιριάζει σε μια σύγχρονη κοινωνία και δεν μου φαίνεται να ταιριάζει ούτε με μια σύγχρονη αριστερά. 

Μοιάζει ίσως περισσότερο με μια παμπάλαια καρικατούρα της αριστεράς που ήθελε τους κομουνιστές να σφάζουν με τα κονσερβοκούτια τους νοικοκυραίους. Μια καρικατούρα την οποία η αριστερά δεν θα πρέπει να θέλει να την αναπαράγει. Όπως και όλοι μας δηλαδή. 

Ο ίδιος ο Πρωθυπουργός πριν την πρώτη του εκλογική νίκη και τον σχηματισμό της πρώτης Κυβέρνησης της αριστεράς είχε δηλώσει ότι σκοπεύει να σχηματίσει «Κυβέρνηση όλων των Ελλήνων. Όχι της μιας παράταξης». Κάτι βεβαίως που έχουν δηλώσει οι περισσότεροι πρωθυπουργοί, αλλά ελάχιστοι τίμησαν το λόγο τους. Θα πρέπει ωστόσο να είναι ο στόχος όλων και πολύ περισσότερο όσων διαμορφώνουν την κοινή γνώμη. 

Η τιμωρία όσων διαφωνούν ιδεολογικά αφορά περίπου τους μισούς Έλληνες. Γίνεται δε ιδιαίτερα άδικη καθώς ο ΣΥΡΙΖΑ, αφού στήριξε το όχι, τελικά υλοποίησε την επιλογή των μενουμευρωπαίων. Τώρα θέλει να τους τιμωρήσει παρ’ ότι προσχώρησε στην δική τους άποψη. Παρ’ ότι τα κόμματα που τάχθηκαν υπέρ της ευρωπαϊκής προοπτικής, στήριξαν την εθνική προσπάθεια να μην καταστεί η χώρα ένα κακέκτυπο της σημερινής Βενεζουέλας. 

Άλλωστε δεν πρόκειται για μια κλασική περίπτωση αναδιανομής πλούτου ώστε να υποστηρίξει κανείς ότι η συγκεκριμένη παραδοχή αποτελεί την οικονομική πρόταση της Κυβέρνησης. Οι μενουμευρωπαίοι, δεν είναι απαραίτητα πλούσιοι. Είναι και άνθρωποι που μοχθούν για να συνεχίσει να παράγει η χώρα. Είναι πιθανώς οι ίδιοι που αποκαλούσαν γερμανοτσολιάδες και από τους οποίους  δεν θέλει να ζητήσει συγνώμη το στέλεχος του κόμματος, παρ’ ότι υποχρεώθηκε να ακολουθήσει την επιλογή που υποστήριζαν, γιατί απλά δεν είχε καμία άλλη. Παρ’ ότι διατείνονταν το αντίθετο.

Με την εκδήλωση αυτής της πρόθεσης για διαχωρισμό, δίνει αφορμή για βεντέτα στους αντιπάλους της σημερινής Κυβέρνησης. Όταν “έρθουν στα πράγματα” θα έχουν μια γελοία δικαιολογία για να εξαπολύσουν με τη σειρά τους πογκρόμ. Ο Κυρίτσης και διάφοροι άλλοι θα πάνε λογικά στην πλατεία Κλαυθμώνος, όπως συνέβαινε δυο αιώνες πριν μετά από κάθε πολιτική αλλαγή. Δυστυχώς για όλους τους Έλληνες, εδώ δεν πρόκειται για μια μάχη επικράτησης. Όλοι μαζί θα ζήσουμε στην ίδια χώρα και αυτό που μας λείπει δεν είναι αφορμές για διχασμό, αλλά η ενότητα. 

Ακόμη και αν κάποιοι πιστεύουν ότι ξεμπερδέψαμε με τα μνημόνια και αρχίζει και πάλι το πάρτι, η χώρα συνεχίζει να βρίσκεται σε πολύ κρίσιμη κατάσταση. Η συζήτηση για την αναδιανομή του πλούτου άλλωστε είναι χρήσιμη όταν υπάρχει πλούτος και όχι ερείπια. 

*Ο Σταμάτης Ζαχαρός είναι Αρθρογράφος του NEWS 247 και Σύμβουλος Έκδοσης της 24 MEDIA ( @SZacharos).