Αντίο Νίκο Φίλη, χαίρε Αμβρόσιε

Το “αντίο” του Νίκου Φίλη ήταν αναμενόμενο από την πρώτη μέρα που αποφάσισε να πιάσει στα χέρια του το ζήτημα του μαθήματος των θρησκευτικών. Η ανάμειξη του με τα κοσμικά και μη, θέματα της Εκκλησίας θα οδηγούσε με μαθηματική ακρίβεια στην καρατόμηση του, παρά τους ψαλμούς του δίπλα στον Άδωνι Γεωργιάδη ανήμερα της 28ης Οκτωβρίου και παρά το γεγονός ότι ακολούθησε πιστά το πρόγραμμα και τις προεκλογικές δεσμεύσεις του ΣΥΡΙΖΑ ως προς το κομμάτι της σχέσης με την Ιερά Σύνοδο.

Στις δηλώσεις του κατά την τελετή παράδοσης-παραλαβής, είχε ένα δίκιο, μεταξύ άλλων.

Το ότι το χαρτοφυλάκιο του υπουργείου Παιδείας είναι κοινό με το χαρτοφυλάκιο θρησκευμάτων, είναι ο ορισμός της αναχρονιστικής πολιτικής. Μόνο στην Ελλάδα η έρευνα πάει “πακέτο” με το δόγμα και όχι αντιστρόφως.

“Άραγε πόσο ακόμη θα κρατήσει αυτός ο αναχρονισμός να συνυπάρχουν αφενός η  εκπαίδευση και η  έρευνα και αφετέρου οι  εκκλησιαστικές υποθέσεις στο ίδιο υπουργείο;” διερωτήθηκε εύλογα ο πρώην υπουργός Παιδείας.

Το πρόβλημα είναι πως την παραπάνω διερώτηση έπρεπε να την είχε θέσει επισήμως και δημοσίως, πολύ νωρίτερα, τότε που μετά τις συναντήσεις με τον κ. Καμμένο, τον Αλέξη Τσίπρα και τον Αρχιεπίσκοπο, δήλωνε πως βρισκόμαστε σε “γόνιμο διάλογο” με τους εκπροσώπους του Κλήρου.

Σε άλλο σημείο της ομιλίας του, ο Νίκος Φίλης στάθηκε στην “αβάντα” Ιερώνυμου προς τα πιο ακραία στοιχεία της Εκκλησίας. Ο Αρχιεπίσκοπος στη συνέντευξη του στον ΣΚΑΙ, στον Α. Παπαχελά φρόντισε να “καλύψει” τον Αμβρόσιο, αναφέροντας πως οι εθνικιστικές και μισαλλόδοξες του θέσεις δεν είναι “λανθασμένες”, αλλά “λάθος είναι ο τρόπος που τα είπε”.

“Είναι λογικό λοιπόν να μας διατρέχει ανατριχίλα όταν ακούμε από τα χείλη του κ. Ιερώνυμου τέτοιου είδους τοποθετήσεις την ώρα που ο λαός μας ταλαιπωρείται και υποφέρει. Πρόκειται για εξουσιαστικές αντιλήψεις (αναγκάζομαι να το πω ανοιχτά) που μετατρέπουν τον “Οίκο του Πατρός σε Οίκο Εμπορίου”. Και αυτό δεν αναιρεί σε τίποτα την αξία της κοινωνικής προσφοράς πολλών ανθρώπων του λαϊκού κλήρου, ο οποίος συχνά αισθάνεται την αυθαιρεσία του καθεστώτος της δεσποτοκρατίας στη χώρα μας”, ανέφερε ο πρώην υπουργός. Και πάλι, η τοποθέτηση του αυτή, έγινε “κατόπιν εορτής”.

Από την άλλη, εδώ έχουμε να κάνουμε με μια τεράστια παθογένεια. Ο κ. Ιερώνυμος δείχνει να είναι το λιγότερο, δέσμιος συσχετισμών συντηρητικών κύκλων που βρίσκονται μέσα στους προεξάρχοντες του Ποιμνίου του, τους οποίους αδυνατεί ή δεν θέλει να απομονώσει. Μαζί με τον διαχωρισμό Κράτους και Εκκλησίας πρέπει να οδηγηθούμε και σε διαχωρισμό προοδευτικού Κλήρου με εκείνους που προωθούν τον σκοταδισμό, εκμεταλλευόμενοι εμπορικά το κοινό τους. Δυστυχώς, υπάρχουν αρκετοί που σπιλώνουν όσους κάνουν ορθά το έργο τους.

Ο κ. Φίλης ήταν εν τέλει το μαύρο πρόβατο. Ενάμιση μήνα πριν, ο πρωθυπουργούς εξήρε τη δουλειά του, τον καθησύχασε, τον έβαλε στη διαδικασία του διαλόγου και του συμβιβασμού με τον Κλήρο και στη συνέχεια, τον έκρινε ως μη αποτελεσματικό, ακριβώς γιατί δεν ήταν κατάλληλος για εκείνους που κινούνται στη σκιά της εξουσίας. Το βαθύ κράτος δεν ανέχτηκε τις απόψεις του περί θρησκευτικών και περί ρόλου της Εκκλησίας. Ούτε ο κυβερνητικός εταίρος.

Ο απερχόμενος υπουργός Παιδείας κάλεσε την κυβέρνηση εν όψει της συνταγματικής αναθεώρησης να προχωρήσει στο διαχωρισμό ρόλου και αρμοδιοτήτων μεταξύ της Πολιτείας και της Εκκλησίας. Ο λόγος του Αρχιεπίσκοπου όμως είναι παραδοσιακά, θέσφατο.

Ακόμη κι αν διατείνεται ο κ. Ιερώνυμος ότι η Εκκλησία είναι ο πιο δημοκρατικός χώρος, πρέπει να παραδεχτεί πως αφενός δεν μπορεί πλέον να παίζει ενεργό ρόλο σε κυβερνητικά πεδία και αφετέρου, δεν νοείται να φιλοξενεί εντός της φασιστικά στοιχεία που φλερτάρουν με την ακροδεξιά.

Οι απόψεις του Αμβροσίου δεν είναι ούτε “διαφορετικές”, ούτε “αιρετικές”. Είναι απαράδεκτες και το κυρίως Σώμα, οφείλει να τις αποκηρύττει και να αποστασιωποιείται από αυτές, αν θέλει να δίνει όντως, το καλό παράδειγμα της “αλληλεγγύης και της αγάπης στον συνάνθρωπο”.

Για να καταλάβει κανείς το μέγεθος της μισανθρωπίας, αρκεί να διαβάσει τις σημερινές θέσεις του Μητροπολίτη Καλαβρύτων και Αιγιαλείας, αμέσως μετά την παράδοση-παραλαβή του υπουργείου.

Ένα μόνο μικρό απόσπασμα από την ανάρτηση του που τιτλοφορείται ως “ΜΑΚΑΡΙΩΤΑΤΕ, ΣΥΓΧΑΡΗΤΗΡΙΑ!”. Τόσο απλά και ξάστερα, χωρίς περιστροφές και μισόλογα. Ιδού:

“Με τις πρόσφατες δηλώσεις Του της 1ης Νοεμβρίου 2016 ο Μακαριώτατος Αρχιεπίσκοπος Αθηνών καί πάσης Ελλάδος κ. Ιερώνυμος ετάραξε τα πνεύματα!… Αντιθέτως οι παράγοντες, που μισούν την Εκκλησία και καταστρέφουν τήν Ελλάδα, άνθρωποι και παράγοντες της αριστερής κουλτούρας, εταράχθησαν σφόδρα! Έχασαν τον ύπνο τους! Κυριολεκτικώς δαιμονίσθηκαν!… Αυτοί, λοιπόν, που αποτελούν διαλυτικά καί καταστρεπτικά στοιχεία της ανθρώπινης Κοινωνίας, οι αριστεροί, βγαίνουν, για να εναντιωθούν στον Προκαθήμενο της Εκκλησίας της Ελλάδος, που έχει σώσει καί τό Έθνος καί τόν Πολιτισμό του” γράφει ο κ. Αμβρόσιος για να προσθέσει:

“Η προσφορά της Εκκλησίας όμως είναι συνεχής και αδιάκοπος! Π.χ. σήμερα η Εκκλησία τρέφει και διατρέφει κάποιες χιλιάδες πεινασμένων ανθρώπων! Τους πεινασμένους στην Ελλάδα μας εγέννησε η αριστερά διακυβέρνηση! Τούς αστέγους επίσης”. Αναφερόμενος όμως μονάχα στους Έλληνες που πλήττονται από την κρίση, αφού λίγο μετά, υπογραμμίζει:

“ΝΑΙ, ΟΙ ΜΟΥΣΟΥΛΜΑΝΟΙ ΠΡΟΣΦΥΓΕΣ ΑΠΟΤΕΛΟΥΝ ΑΠΕΙΛΗ ΚΑΙ ΓΙΑ ΤΟ ΕΘΝΟΣ ΚΑΙ ΓΙΑ ΤΗΝ ΘΡΗΣΚΕΙΑ!”, με κεφαλαία για να το εμπεδώσουμε. Ο Καλαβρύτων μάλιστα σπεύδει να κάνει και αναδρομή σε ειδήσεις – hoax από το ελληνικό διαδίκτυο, παραθέτοντας links από site ακροδεξιού περιεχομένου.

Εάν είναι λοιπόν μονάχα θέμα “τρόπου” και δεν θεωρούνται “λάθη” τα παραπάνω από τον Αρχιεπίσκοπο, τότε πραγματικά υπάρχει σοβαρότατο ζήτημα έλλειψης και όχι πλεονάσματος δημοκρατίας στην Εκκλησία.

Η Εκκλησία που θέλουμε είναι εκείνη που σέβεται και βοηθά τον άνθρωπο, ανεξαρτήτως χρώματος και καταγωγής.

Είναι ο φορέας που συνδράμει καθημερινά στην ανακούφιση Ελλήνων και μεταναστών, καλώντας σε ανάλογες πράξεις τους πιστούς της. Οτιδήποτε άλλο, είναι άσκηση πολιτικής, χάδι στην ακροδεξιά, διχαστικές προκλήσεις και αξιώσεις επιρροής στο κεντρικό κράτος, εντός του οποίου έχει μάθει να αναπτύσσεται ανά τους αιώνες.

Για την ιστορία, ολόκληρο το κείμενο Αμβρόσιου μπορείτε να το δείτε και να το κρίνετε, εδώ.

ΥΓ. Διαχωρισμός Εκκλησίας-Κράτους σημαίνει ότι η Εκκλησία θα γίνει νομικό πρόσωπο ιδιωτικού δικαίου και θα χρηματοδοτείται αποκλειστικά από τις εισφορές των πιστών της οι οποίες θα φορολογούνται κανονικά με τις διατάξεις περί φόρου δωρεάς. Παράλληλα αυτό συνεπάγεται κατάργηση των άρθρων του Συντάγματος περί αναπαλλοτρίωτου της περιουσίας των Πατριαρχείων και περί του καθεστώτος του Αγίου Όρους, καθώς και κατάργηση των σχετικών προνομίων που απολαμβάνει ως ΝΠΔΔ.

Η κεντρική φωτογραφία είναι του πρακτορείου Eurokinissi. Ο συμβολισμός πασιφανής.