Πλαστά πτυχία και επίπλαστη πραγματικότητα

Η υπόθεση με τα πλαστά πτυχία στο Δημόσιο είναι παλιά. Χρονολογείται από το 2004 έως το 2008 όταν έκλεισαν πολλά ιδιωτικά ΤΕΕ που, όπως διαπιστώθηκε, είχαν προχωρήσει σε σειρά παραβιάσεων της νομοθεσίας. Δηλαδή, με άλλα λόγια λειτουργούσαν παράνομα, με αποτέλεσμα πολλοί από τους σπουδαστές τους να εισαχθούν στο Δημόσιο με άλλους βαθμούς στο απολυτήριό τους από αυτούς που πραγματικά άξιζαν.

Σωστά, λοιπόν, η τότε υπουργός Παιδείας Μαριέττα Γιαννάκου με το άρθρο 24 του ν.3577/2007 (Α΄130) όρισε ότι οι συγκεκριμένοι μαθητές, ανάμεσα τους και δημόσιοι υπάλληλοι, θα έπρεπε να (ξανα)πάρουν απολυτήριο μετά από ειδικές πτυχιακές εξετάσεις.

Κι αυτό γιατί θεωρήθηκε, και σωστά, ότι δεν ήταν υπαιτιότητα των μαθητών το γεγονός ότι τα συγκεκριμένα ιδιωτικά ΤΕΕ λειτουργούσαν παράνομα. Ήταν ευθύνη του κράτους το οποίο την ανέλαβε έστω και αργά, αφενός βάζοντας λουκέτο στα συγκεκριμένα «σχολεία» και αφετέρου επιχειρώντας να αποκαταστήσει τη νομιμότητα αναφορικά με τους τίτλους σπουδών που αυτά χορηγούσαν. Δεν είναι δυνατόν να πεταχτούν στον Καιάδα εκατοντάδες ή και χιλιάδες μαθητές οι οποίοι στο πλαίσιο που τους όριζε το κράτος φοίτησαν καταβάλλοντας μάλιστα και δίδακτρα στα συγκεκριμένα σχολεία και τώρα αυτό το ίδιο κράτος να τους πει: «Συγνώμη, αλλά δεν αναγνωρίζουμε το πτυχίο σας». Γιατί με αυτό τον τρόπο οδηγούμαστε στην απονομιμοποίηση των νόμων του κράτους, το οποίο δεν αναλαμβάνει καμία ευθύνη για την (μη) εφαρμογή τους, με αποτέλεσμα, τελικώς, να ισχύσει ο «νόμος της Ζούγκλας».

Βεβαίως, το περίεργο στην υπόθεση είναι ότι, δυστυχώς, για μια ακόμη φορά τα «πλαστά πτυχία», θέμα εκ των πραγμάτων «πιασάρικο», αντιμετωπίστηκε στο δημόσιο διάλογο με διάθεση που κινούνταν από την απίστευτη ελαφρότητα έως τη συνειδητή διαστρέβλωση. Με άλλα λόγια αυτή τη φορά με αφορμή τα πλαστά πτυχία επιχειρήθηκε και πάλι από κάποιους να δημιουργηθεί μια επίπλαστη πραγματικότητα.

Είναι μάλιστα εντυπωσιακό αν όχι λυπηρό, ότι εκτός από κάποια ρεπορτάζ σε αυτή την επιχείρηση έλαβαν μέρος και τα κόμματα της αντιπολίτευσης και κυρίως ο σημερινός πρόεδρος της ΝΔ Κυριάκος Μητσοτάκης ο οποίος, αν μη τι άλλο, ως υπουργός Διοικητικής Μεταρρύθμισης όχι μόνο δεν έκανε τίποτε για να εφαρμόσει το νόμο Γιαννάκου αλλά, όπως κατήγγειλε (σ.σ. και δεν πήρε απάντηση από τη ΝΔ) ο σημερινός αναπληρωτής υπουργός Διοικητικής Μεταρρύθμισης Χριστόφορος Βερναρδάκης, «συγκάλυψε την υπόθεση ακόμη κι όταν είχαν αποκαλυφθεί τα παράνομα ιδιωτικά εκπαιδευτήρια «Ευρώπη», στην Άρτα, με αποτέλεσμα την παραγραφή των αδικημάτων 35 εμπλεκομένων στην υπόθεση».

Είναι ο ίδιος αυτός πολιτικός που είχε επιχειρήσει να βγάλει στη «σέντρα» σχεδόν 50.000 συμβασιούχους που είχαν γίνει αορίστου χρόνου με το γνωστό ΠΔ Παυλόπουλου, στηριζόμενος σε μία «παρατυπία» που έκαναν οι δήμοι όταν τους ανάγκαζαν σε φαινομενική «παύση εργασίας» 2-3 μηνών για να επαναπροσληφθούν μετά και να συνεχίσουν να κάνουν την ίδια εργασία. Κι αυτό γιατί: Μόνο και μόνο για να γεμίσει τον «κουβά» των απολύσεων που του είχε ζητήσει η τρόικα.

Ακόμη και τότε, όμως, ο σημερινός πρόεδρος της ΝΔ, είναι αλήθεια μετά από πολλές πιέσεις, αναγκάστηκε στο άρθρο του νόμου του για τον επανέλεγχο των συμβάσεων να προσθέσει ότι  «δεν συνέτρεχαν οι προβλεπόμενες κατά περίπτωση νόμιμες προϋποθέσεις με υπαιτιότητα του υπαλλήλου».

Και το ερώτημα που προκύπτει είναι: Θεωρεί ο πρόεδρος της ΝΔ ότι οι συγκεκριμένοι απόφοιτοι των ιδιωτικών ΤΕΕ που λειτουργούσαν παράνομα με ευθύνη του κράτους, είναι υπαίτιοι για κάτι; Και για ποιο λόγο να μην τους δοθεί η δυνατότητα να επανεξεταστούν και να λάβουν αυτή τη φορά τον βαθμό απολυτηρίου και, άρα, και τη θέση που τους αξίζει στο Δημόσιο ή όπου αλλού;

* Ο Χρίστος Βούζας έχει εργαστεί ως δημοσιογράφος σε όλο φάσμα των ΜΜΕ και είναι διευθυντής της βραβευμένης από το Ίδρυμα Μπότση ιστοσελίδας  aftodioikisi.gr, της οποίας είναι και ιδρυτής.