ΚΙΝΑ: ΑΠΟ ΤΟ ΜΠΟΛ ΜΕ ΤΟ ΡΥΖΙ ΣΤΟ ΧΡΗΜΑΤΙΣΤΗΡΙΟ
Πως μέσα σε 25 χρόνια η Κίνα πρόλαβε να πετάξει την ενιαία ενδυμασία και το ποδήλατο και να γνωρίσει τα καλά και τα κακά του καπιταλισμού
Αν θέλει κάποιος να εξετάσει την οικονομία ενός έθνους και να βγάλει συμπεράσματα για την μελλοντική της πορεία, το μόνο που έχει να κάνει είναι να δει πως τα πάει η μεσαία τάξη. Δεν είναι καθόλου παράδοξο ότι τα τελευταία 25 χρόνια έχουν γραφτεί ολόκληρα βιβλία για το πως άλλαξε η ζωή του μέσου Κινέζου, που ζούσε σε συνθήκες στέρησης, τρεφόταν με ρύζι, κυκλοφορούσε με ποδήλατο και δεν είχε δει ποτέ πως είναι ο κόσμος πέρα από την πατρίδα του. Σήμερα αναφέρεται κανείς σε μια από τις δυναμικότερες ομάδες πληθυσμού για την παγκόσμια οικονομία με εξωστρέφεια, νέα καταναλωτικά γούστα και πλήρη γνώση για τις δυνατότητες της τεχνολογίας. Ένα στοιχείο μονάχα αρκεί: σε μια χώρα τόσο μεγάλη, το 10% όλων των πωλήσεων γίνεται διαδικτυακά ( βλέπε την επιτυχία του Ali Baba) και παρουσιάζει αυξητική τάση της τάξης του 40% ετησίως.
Αν η συγκέντρωση στα αστικά μορφώματα είναι ο ένας παράγοντας που μεταμόρφωσε την κινεζική οικονομία, ο άλλος είναι η προσφορά θέσεων εργασίας με πολύ καλύτερους οικονομικούς όρους σε σχέση με το παρελθόν. Και αν τα αρθροίσει κανείς όλα αυτά, τότε αποκομίζει πολύ μεγαλύτερη παραγωγικότητα, βελτίωση στις συνθήκες διαβίωσης, την παιδεία και το σύστημα περίθαλψης. Το 2005 λ.χ. μόνο 150 εκατομμύρια Κινέζοι είχαν ασφαλιστικές καλύψεις όπως τις νοούμε εμείς στην Ευρώπη ενώ σήμερα το ποσοστό αυτό έχει σχεδόν καλύψει το σύνολο του πληθυσμού.
Οι έρευνες δείχνουν ότι υπάρχουν δύο υποομάδες στην χαοτική – λόγω μεγάλου αριθμού – μεσαία τάξη της Κίνας. Στην πρώτη ανήκουν τα νοικοκυριά με εισόδημα 9 -16.000 δολάρια ετησίως και στην δεύτερη από 16.000 μέχρι 34.000 δολάρια. Στην τελευταία αναφέρονται οι υψηλοί ρυθμοί της κατανάλωσης. Όλες οι έρευνες δείχνουν ότι πρόκειται για ανθρώπους που θέλουν να βγάλουν περισσότερα χρήματα και να τα ξοδέψουν σε αγαθά και υπηρεσίες. Γνωρίζουν καλά τις ξένες φίρμες και έχουν το βλέμμα τους στραμμένο στο εξωτερικό. Στην Ελλάδα τους γνωρίζουμε καλά, μιας και είναι οι άνθρωποι που ενδιαφέρονται να επισκεφθούν τα νησιά μας (ιδίως την Σαντορίνη) και να μην διαφέρουν σε τίποτα από τους χιλιάδες άλλους τουρίστες που έρχονται εδώ και δεκαετίες.
Η πρόσφατη χρηματιστηριακή φούσκα ήταν σε ένα βαθμό αποτέλεσμα της φρενίτιδας της μεσαίας τάξης να μπει στο παιχνίδι του γρήγορου κέρδους. Είναι χαρακτηριστικό ότι μόνο στο πρώτο τρίμηνο του 2015 υπολογίζεται ότι ανοίχθηκαν 8 εκατομμύρια νέες επενδυτικές μερίδες ενώ μόνο την τελευταία εβδομάδα του Μαΐου δημιουργήθηκαν 4,4 εκατομμύρια μερίδες.
Για να εξοικειωθούν γρηγορότερα αγοράζουν εισαγόμενα προϊόντα. Σε ο,τι αφορά τα φαγητά και τα ποτά υπάρχει μια αύξηση που στους υψηλόμισθους μέσους της τάξης του 35%. Επίσης ένα 10% ταξιδεύει σχεδόν κάθε χρόνο εκτός συνόρων. Ένας στους τρεις μιλούν ξένες γλώσσες και μπορούν να συνεννοηθούν στα αγγλικά ενώ κάποτε ήταν δυσεύρετοι εκείνοι που είχαν σχετικές γνώσεις καθώς η Κίνα ήταν κλειστή στον κόσμο. Η γλωσσομάθεια τους βοηθά να προσληφθούν σε καλύτερα αμειβόμενος εργασίες που έχουν σχέση με το εξωτερικό συνεπώς και τριβή με άλλους πολιτισμούς. Χέρι – χέρι με την νέα μεσαία τάξη ανθεί και η επιχειρηματικότητα που θα ικανοποιήσει τις ανάγκες της. Έτσι μπορεί οι Κινέζοι να είναι γνωστοί στις δικές μας χώρες για τα φθηνά τους προϊόντα αλλά η οικονομία τους δεν στηρίζεται μονάχα σε αυτά. Τα τελευταία χρόνια έχει αρχίσει να αλλάξει όπως έγινε αντίστοιχα με τις οικονομίες των ασιατικών χωρών που επένδυσαν στην τεχνολογία την δεκαετία του ’80. Συνεπώς έχουμε να δούμε πολλά από τον κινεζικό γίγαντα και στο μέλλον.