Η ΚΕ του ΣΥΡΙΖΑ ενέκρινε τη συμφωνία της Μάλτας

Με την ψήφιση της πολιτικής απόφασης ολοκληρώθηκε η συνεδρίαση της Κεντρικής Επιτροπής του ΣΥΡΙΖΑ.

Το κομματικό όργανο του κυβερνώντος κόμματος ενέκρινε με συντριπτική πλειοψηφία την πολιτική απόφαση, δηλαδή τη συμφωνία του Eurogroup της Μάλτας.

Το κείμενο, που είχαν καταθέσει 11 στελέχη του κόμματος από την πτέρυγα των 53+ και το οποίο συνυπέγραφε ο πρώην υπουργός Παιδείας Νίκος Φίλης, δεν τέθηκε σε ψηφοφορία κατά τη συνεδρίαση, αλλά θα πάει στις τοπικές οργανώσεις.

Υπενθυμίζεται ότι νωρίτερα ο πρωθυπουργός Αλέξης Τσίπρας μιλώντας στην ΚΕ είχε σταθεί στα θετικά της συμφωνίας, δηλαδή στα εργασιακά και τα αντίμετρα.

Παραδέχθηκε ότι στη Μάλτα επήλθε ένας συμβιβασμός που περιλαμβάνει και μέτρα “τα οποία εμείς δε θα επιλέγαμε”, όμως υποστήριξε ότι η απόφαση του Eurogroup καθιστά πλέον ορατό τον ορίζοντα εξόδου από το πρόγραμμα και την οικονομική επιτροπεία, κάτι που όπως είπε δε θέλουν κάποιοι στο εξωτερικό και το εσωτερικό.

Έθεσε ως εκ τούτου στην ΚΕ και τους βουλευτές του ΣΥΡΙΖΑ, αλλά και στους πολίτες το δίλημμα, μεταξύ αυτής της συμφωνίας που περιλαμβάνει εκτός από τα δυσάρεστα μέτρα και αντίμετρα, αλλά και την επιστροφή στην εργασιακή κανονικότητα, και της παράδοσης της χώρας στον ακραίο νεοφιλελευθερισμό, για τον οποίο κατηγόρησε τη Νέα Δημοκρατία του Κυριάκου Μητσοτάκη, την οποία μάλιστα αποκάλεσε “εσμό εκδικητικών ακροδεξιών και πορφυρογέννητων”, ενώ επίθεση εξαπέλυσε και στον Κώστα Σημίτη.

Υπενθύμισε δε στα μέλη της ΚΕ του ΣΥΡΙΖΑ ότι -όπως υποστήριξε- ένα ολόκληρο σύστημα διαπλοκής στάθηκε απέναντι σε αυτή την κυβέρνηση από την πρώτη στιγμή και προσπάθησε να την ανατρέψει, έχοντας εξαρχής καταστρώσει ένα σχέδιο αριστερής παρένθεσης.

“Σε αυτή την πορεία των δύο ετών τίποτε δε μας χαρίστηκε και τώρα τίποτε δε θα μας χαριστεί. Ολα ειναι αποτελέσματα μαχών, αγώνων και συγκρούσεων με όσους θέλουν να μας γυρίσουν πίσω για να ανακυκλώσουν αυτό το σύστημα που τους εξέθρεψε και μαζί με αυτό τα δεινά για τον τόπο”, είπε κλείνοντας την ομιλία του ο πρωθυπουργός και κατέληξε: “Δεν υπάρχει καμία περίπτωση αυτή η ΚΕ, αυτή η κοινοβουλευτική ομάδα και κυρίως αυτός ο λαός που μας πιστεύει και μας στηρίζει, να τους αφήσει να το πράξουν”.

Τι έλεγε το κείμενο των 11 στελεχών

“Το πρόγραμμα τους δε βγαίνει καθώς έχει υφεσιακή και αντικοινωνική διάσταση και με αυτή την έννοια πρέπει να ανατραπεί. Τα όποια θετικά αποτελέσματα προέκυψαν από κινήσεις και νομοθετικές πρωτοβουλίες της ελληνικής κυβέρνησης μέσω του παράλληλου προγράμματος και μόνο” ανέφερε το κείμενο, σημειώνοντας πάντως: “Ασφαλώς δεν υποτιμούμε τις μάχες που έχουν δοθεί στο πεδίο της διαπραγμάτευσης για τη δεύτερη αξιολόγηση με τους δανειστές. Έίναι σαφές ότι εάν στη θέση του ΣΥΡΙΖΑ ήταν το εγχώριο νεοφιλελεύθερο μπλοκ, δεν θα είχε δοθεί καμία μάχη, δε θα υπήρε κανένα κέρδος για τον κόσμο της εργασίας, τις λαϊκές κοινωνικές τάξεις. Υπό αυτή την έννοια όσα κατάφερε να κερδίσει ή να κατοχυρώσει η διαπραγματευτική ομάδα (τα αντίμετρα που αντιμετωπίζουν υπαρκτά κοινωνικά προβλήματα των μεσαίων ή κατώτερων στρωμάτων, τα εργασιακά, οι συλλογικές συμβάσεις, έχουν θετικό πρόσημο. Ωστόσο, στο βαθμό μάλιστα, που η εφαρμογή τους παραμένει ασαφής δεν είναι σε θέση να αντισταθμίσουν τις απώλεις για συγκεκριμένες κοινωνικές κατηγορίες και δεν αποτρέπουν τις αρνητικές κοινωνικές επιπτώσεις που θα έχουν τα μέτρα.”

Στη συνέχεια αναφέρουν ότι καθοριστικό σημείο είναι η ρύθμιση του χρέους με κούρεμα όπως υποστηρίζει το ΔΝΤ και σε κάθε περίπτωση η ελάφρυνση του χρέους, καθώς και πλεονάσματα που δε θα βάζουν ταφόπλακα στην οικονομία.

Προβλέπουν ότι οι δανειστές θα συνεχίσουν τους εκβιασμούς το επόμενο διάστημα και ότι το σχέδιο τους είναι “να υποκύψουμε ή να στεγνώσουν εντελώς τα ταμεία και να βουλιάζει καθημερινά η οικονομία μέχρι να αναγκαστούμε να πούμε ναι σε όλα”. Για αυτό ζητούν ένα οδικό χάρτη και ένα σχέδιο δράσης που θα συμπεριλαμβάνει ανάμεσα σε άλλα ρήξεις και ριζοσπαστικές πρωτοβουλίες.

Αφήνουν μάλιστα αιχμές για υπουργούς όπως ο Τόσκας και ο Μουζάλας.

“Την προηγούμενη περίοδο έγιναν επιλογές χωρίς να είναι συλλογικά αποφασισμένες, που δεν συνάδουν με την αριστερή και ριζοσπαστική μας φυσιογνωμία. Τα κέντρα κράτησης για τους πρόσφυγες, τα θεσμικά εμπόδια στη διαδικασία ασύλου, το σπάσιμο καταλήψεων, οι υποχωρήσεις σε ζητήματα δικαιοσύνης και δικαιωμάτων,λ το αναπτυξιακό μοντέλο που ενίοτε παίρνει και τη μορφή μεγάλων φαραωνικών έργων, σε αντίθεση με υπαρκτές προσπάθειες μίας διαφορετικού τύπου ήπιας και οικολογικά ισορροπημένης ανάπτυξης κα πλήττουν τη φερεγγυότητα μας και δημιουργούν ερωτηματικά”.