Νέες ταινίες: Χριστουγεννιάτικη μελαγχολία και φανταστικός “Παπουτσωμένος Γάτος”

Κάθε Πέμπτη ο Θοδωρής Δημητρόπουλος βλέπει και σχολιάζει τις νέες ταινίες στις αίθουσες.

ΘΟΔΩΡΗΣ ΔΗΜΗΤΡΟΠΟΥΛΟΣ
22 Δεκεμβρίου 2022 10:35

Τα γραφεία διανομής έχουν αφήσει όλη τη χριστουγεννιάτικη αγορά στο “Avatar: The Way of Water”, το οποίο άνοιξε με σχεδόν μισό δις. στο παγκόσμιο box office το πρώτο του τριήμερο (με σχεδόν 70 χιλιάδες εισιτήρια ξύπνησε και το ελληνικό box office αν και όχι στο βαθμό που ήλπιζαν όλοι) και αναμένεται να παίξει πολύ πιο μεθοδικά τις επόμενες εβδομάδες σε σχέση με τα κομιξικά μπλοκμπάστερ.

Εν ολίγοις, αν είναι θέαμα αυτό που θέλετε στο σινεμά αυτές τις γιορτές (και γιατί να μην το θέλετε), η Πανδώρα θα είναι ο προορισμός σας. (Περισσότερα στην κριτική μας για την ταινία αλλά στην μεγάλη αποκλειστική συνέντευξη με τον Τζέιμς Κάμερον στο News24/7). Ωστόσο υπάρχουν μερικές πολύ καλές εναλλακτικές επιλογές τις ερχόμενες δύο εβδομάδες, με μικρότερες ταινίες ή πιο οικογενειακές επιλογές αξιώσεων.

Οι ταινίες της εβδομάδας:

Aftersun

(Σάρλοτ Γουέλς, 1ω42λ)

3 / 5

Η Σόφι θυμάται είκοσι χρόνια νωρίτερα, κάποιες διακοπές με τον πατέρα της που στο σήμερα αντηχούν εντελώς διαφορετικές από τότε. Αναμνήσεις, κρυμμένα συναισθήματα, εικόνες από ξεχασμένες κάμερες συνθέτουν το ψηφιδωτό μιας στιγμής κρυμμένης βαθιά στο παρελθόν γεμάτη χαρές, ανακαλύψεις αλλά και δυσβάσταχτη μελαγχολία.

Σε ένα από τα καλύτερα ντεμπούτα της χρονιάς, η Σάρλοτ Γουέλς ακολουθεί νήματα μιας προσωπικής ιστορίας που είτε είναι αυστηρά αληθινή είτε όχι, πάντως εμπεριέχει αληθινά βιώματα σε κάποιο επίπεδο. Η Γουέλς ζωγραφίζει γύρω από το μεγάλο συναισθηματικό κενό του κεντρικού της ήρωα, μιας πατρικής φιγούρας που παραμένει αίνιγμα που όμως σημαδεύει την μικρή μόνο και μόνο με τις βουβές κραυγές του ακαθόριστου πόνου του. Υπάρχει όμως εδώ μια παράδοξη σχέση με τη λεπτομέρεια: Η ταινία χτίζει τους χαρακτήρες και τις σχέσεις τους με αρκετά μελετημένο τρόπο όμως αφήνει τεράστια κομμάτια πληροφορίας εκτός, δημιουργώντας τελικά κάτι το ανισόπεδο σε αφηγηματικό επίπεδο.

Η Γουέλς ωστόσο πετυχαίνει κάποια εντυπωσιακά πράγματα εδώ: Σε μία σκηνή καταγράφει τον πατέρα ενώ εκείνος, σε μια στιγμή πόνου, βρίσκεται μόνος στο μπαλκόνι. Μέσα από μια μικρή ψηφιακή κάμερα που χειρίζεται η κόρη του, η εικόνα του πατέρα καταλήγει σε μια ακινητοποιημένη οθόνη στο σαλόνι. Όταν η ψηφιακή κάμερα σβήσει απότομα, εκείνη η εικόνα δίνει τη θέση της σε έναν βουβό αντικατοπτρισμό, σε μια αμίλητη, θλιμμένη σκιά ανθρώπου που κάθεται μοναχικά στο σαλόνι. Προς το τέλος της ταινίας, το αναμνησιακό φάντασμα του πατέρα θα χορέψει ανάμεσα σε σκιές υπό τον παραμορφωμένο ήχο του “Under Pressure”– το πιο κοινό needle drop του σινεμά βρίσκει εδώ την πιο ξεχωριστή του εφαρμογή.

Είναι δύο από τις πιο αποστομωτικές σκηνές της κινηματογραφικής χρονιάς. Ανάμεσα σε αυτές και σε μια εν γένει γεμάτη ψυχή κατάθεση βιωμάτων, αναμνήσεων και (πιθανώς) ονείρων, η ταινία δε μοιάζει να εξερευνά στα αλήθεια το βάρος, τη στόφα της ανάμνησης– το πώς η αλήθεια παραμορφώνεται, αλλάζει διαστάσεις, αλλάζει υφές μέσα μας. Υπάρχει μια ροή και μια τελειότητα εδώ που βοηθούν το φιλμ να γίνει πιο συγκινητικό μεν (με τη συνεισφορά ενός εξαιρετικού μοντάζ από τον Μπλερ ΜακΚλέντον) αλλά λιγότερο περιπετειώδες ως αναζήτηση.

Στο κέντρο του, σε κάθε περίπτωση, υπάρχουν δυο ερμηνείες-θησαυροί. Ο Πολ Μέσκαλ (του “Normal People”) είναι εξαιρετικός καθώς αφήνει το πρόσωπό του να σμιλευτεί ως ένα προσωπείο ευτυχίας πάνω στη θλίψη και αφήνει το κορμί του να κινηθεί στο χώρο και στους ρυθμούς μιας ρευστής ανάμνησης. Κι η μικρή Φράνκι Κόριο, δίχως καμία απολύτως από τις συχνές ερμηνευτικές ασθένειες των νεαρών ερμηνευτών, κάνει τα πάντα να μοιάζουν με κοινό βίωμα– της ηρωίδας και των θεατών.

Η δύναμη των εικόνων της Γουέλς, η τεχνική αρτιότητα του φιλμ και οι δύο φανταστικοί πρωταγωνιστές, εγγυώνται μια εμπειρία που δύσκολα δε θα αγγίξει τον θεατή– ακόμα κι όσους δεν παραδοθούν στην ταινία αμαχητί.

Ο Παπουτσωμένος Γάτος: Η Τελευταία Επιθυμία

(“Puss in Boots: The Last Wish”, Τζόελ Κρόφορντ, 1ω42λ)

3 / 5

Ο Παπουτσωμένος Γάτος, ζει μια τρελή ζωή γεμάτη περιπέτεια και δίχως έγνοιες μέχρι που μια μέρα συνειδητοποιεί πως έχει ξεμείνει από ζωές κι αυτή η τωρινή, είναι η τελευταία του. Ενώ λοιπόν αρχικά κρεμά το σπαθί του και αποσύρεται σε μια συμβατική ζωή υποκύπτοντας στον φόβο, μαθαίνει πως υπάρχει κάπου ένα μαγικό αστέρι το οποίο θα κάνει μια επιθυμία πραγματική. Ξεκινά λοιπόν να το αναζητήσει έχοντας στο κατόπι του εχθρούς, συμμάχους, εχθρούς που γίνονται σύμμαχοι, συμμάχους που γίνονται εχθροί, κι όλα τα ενδιάμεσα. Α, και τον Κακό Λύκο. Που είναι βασικά ο Θάνατος. Ναι, ο γνωστός.

Πάνω από δέκα χρόνια μετά την προηγούμενη περιπέτεια του ήρωα, αυτό το σίκουελ ανήκει στην άκρως καλοδεχούμενη κατηγορία στουντιακών animation που είδαν το “Spider-Man: Into the Spider-Verse” και αποφάσισαν να αλλάξουν τη ζωή τους. Το ψηφιακό animation (των μεγάλων στούντιο ειδικά) ποτέ δεν μοιάζει όσο όμορφο είναι εδώ, με επιρροές από anime μέχρι Mad Max και μια αισθητική προσέγγιση που προσομοιάζει περισσότερο χρωματισμένες ξυλοκατασκευές παρά την αποκρουστική πλαστικούρα που συνήθως προσφέρει το είδος.

Μέσα σε αυτό το ευρηματικό και λεπτομερές, όμορφο περιβάλλον, η ταινία ακολουθεί μια ιστορία υπαρξιακών αναζητήσεων και ουκ ολίγων αρκετά σκοτεινών στροφών. Αν φοβάσαι τόσο πολύ πως θα χάσεις τη μία σου ζωή ώστε να κρύβεσαι, τότε τι είναι αυτό που ζεις; Κι αν θες να ζεις χωρίς ρίσκο και χωρίς συνοδοιπόρους, τότε γιατί να το κάνεις αυτό εξαρχής; Τα βάζει τα θεματάκια της η ταινία, και μπορεί να καταλήγει με αναμενόμενο τρόπο σε κάθε της συμπέρασμα, όμως η διαδρομή είναι που αξίζει τελικά. Έκπληξη οπωσδήποτε, αλλά ναι, αυτός ο “Παπουτσωμένος Γάτος” είναι από τις καλύτερες δουλειές που έχει προσφέρει ποτέ η DreamWorks.

Η Συνωμοσία του Καϊρου

(“Boy from Heaven / Walad Min Al Janna”, Ταρίκ Σαλέχ, 2ω6λ)

2.5 / 5

O Άνταμ κερδίζει μια θέση στο Πανεπιστήμιο Αλ-Αζχάρ, το επίκεντρο της εξουσίας του σουνιτικού Ισλάμ. Αφού όμως φτάσει στο Κάιρο, ο μεγάλος Ιμάμης θα πεθάνει μπροστά στους μαθητές του, αφήνοντας ένα μεγάλο κενό και την αρχή μιας σειράς πολιτικών και θρησκευτικών αντιπαραθέσεων με στόχο την εξουσία. Ποιος θα πάρει τη θέση του, και τι κρύβεται τελικά πίσω από όλα; Και πώς ο Άνταμ θα βρεθεί σε κεντρική θέση στην μάχη ισχύος ανάμεσα στη θρησκευτική και την πολιτική ηγεσία της χώρας; Πολιτικό θρίλερ φόρμουλας από τον σκηνοθέτη του “Κάιρο Εμπιστευτικό” και του “Contractor” με τον Κρις Πάιν, που ξέρει πώς να κρατήσει τον θεατή σε εγρήγορση ακόμα κι αν η ματιά του δεν είναι τρομερά διεισδυτική. Υπερβολικό το βραβείο σεναρίου στο φετινό φεστιβάλ Καννών.

Κυκλοφορούν ακόμη

Η Λεοπάρδαλη του Χιονιού: Ψηλά στο οροπέδιο του Θιβέτ, όπου ζουν σπάνια ζώα και πτηνά, ο διακεκριμένος φωτογράφος της άγριας ζωής Βενσάν Μινιέ στην τελευταία του αποστολή θα προσπαθήσει να εντοπίσει τη λεοπάρδαλη του χιονιού, ένα από τα πιο ακριβοθώρητα και απρόσιτα αιλουροειδή. Μαζί με τον συγγραφέα Σιλβέν Τεσόν, οι δύο άντρες υφαίνουν έναν διάλογο για τη θέση μας ανάμεσα σε ζωντανά όντα και γιορτάζουν την ομορφιά του κόσμου.

Βραβείο Σεζάρ καλύτερου ντοκιμαντέρ για την εντυπωσιακή ταινία με μουσική από τους σπουδαίους Νικ Κέιβ και Γουόρεν Έλις. Το ομώνυμο βιβλίο για αυτό το ταξίδι κυκλοφορεί από τις εκδόσεις ΑΓΡΑ.