Καμία συναίνεση για τους μελλοθάνατους

Ωραία λέξη η “συναίνεση”, όμως ακόμη και οι πιο όμορφες έννοιες μπορούν να διαστρεβλωθούν και να χάσουν το νόημα τους.

Εν προκειμένω, πολιτικές αναταράξεις προκαλεί η αιωρούμενη επιμονή των δανειστών και δη του ΔΝΤ να στηρίξουν όλα τα κόμματα τα μέτρα. Κάτι που δε θέλει ούτε ο ΣΥΡΙΖΑ, ούτε η ΝΔ, για τους δικούς του λόγους ο καθένας: Στο μεν ΣΥΡΙΖΑ κάτι τέτοιο θα ενείχε τον κίνδυνο δικοί του βουλευτές να θεωρήσουν ότι έχουν τη δυνατότητα να καταψηφίσουν. Στη δε ΝΔ οι “σκληροί” -κυρίως σαμαρικοί- της λογικής “ούτε ψωμί, ούτε νερό στους κομμουνιστές” έχουν ήδη περάσει τη γραμμή τους και μία κωλοτούμπα θα έφερνε γκρίνια.

Και βέβαια κάθε ένας από τους δύο ζει τη δική του παράνοια: Ο μεν ΣΥΡΙΖΑ να θέλει να ψηφίσει μόνος του τα μέτρα που ως αντιπολίτευση θα καταψήφιζε και με τα δύο χέρια. Η δε ΝΔ καταψηφίζει τα μέτρα επειδή θα τα φέρει ο ΣΥΡΙΖΑ, αλλά δεσμεύεται ταυτόχρονα ότι θα τα εφαρμόσει όταν γίνει κυβέρνηση.

Το ζήτημα όμως είναι ότι το αίτημα αυτό του ΔΝΤ δεν είναι κάτι καινούριο, αλλά δεν είναι και πολύ λογικό σε μία δημοκρατία. Ουσιαστικά το ίδιο είχαν ζητήσει από την αντιπολίτευση το 2011 και τότε Σαμαράς και Βενιζέλος είχαν υπογράψει επιστολές δέσμευσης ότι ως κυβέρνηση την επόμενη ημέρα, θα εφάρμοζαν τα μέτρα του μνημονίου, με τον πρώτο να βάζει τα Ζάππεια στο χρονοντούλαπο της ιστορίας και να ενδύεται το χιτώνιο του υπεύθυνου ευρωπαϊστή μεταρρυθμιστή.

Όμως οι δημοκρατίες δε λειτουργούν έτσι. Στις δημοκρατίες δεν υποχρεώνονται όλοι να έχουν την ίδια άποψη. Αλλά δημοκρατία είναι το πολίτευμα στο οποίο συγκρούονται διαφορετικές προτάσεις και οι πολίτες συγκρίνουν θεωρίες και πράξεις. Δημοκρατία είναι η δυνατότητα επιλογής, ακόμη και του λάθους.

Οι δανειστές ουσιαστικά λένε για άλλη μία φορά πως είμαστε ελεύθεροι να επιλέξουμε αυτό που θέλουν. Στην πραγματικότητα αυτό που ζητάνε είναι να αποδεχθεί συνολικά το πολιτικό σύστημα (πλην μικρών, “περιθωριακών”, κομμάτων) ότι δεν υπάρχει άλλη εναλλακτική στη δική τους πολιτική, ούτε καν στο μείγμα των μέτρων που την εφαρμόζουν.

Η συναίνεση που ζητούν αφορά στη δική τους ΤΙΝΑ. Και αποτελεί μήνυμα προς τα κόμματα εξουσίας, ότι δεν έχει για εκείνους σημασία ποιος κυβερνά την Ελλάδα, αρκεί να έχουν διασφαλίσει ότι η χώρα θα κυβερνάται σύμφωνα με τη δική τους συνταγή, ακόμη κι αν είναι λάθος για εμάς και σωστή μόνο για τις δικές τους ισορροπίες.

Αν μπορούσε όμως να υπάρξει μία συναίνεση σε αυτή τη χώρα (ή μία γόνιμη διαφωνία) αυτή δεν μπορεί να αφορά στα μέτρα που οι δανειστές ζητούν, αλλά στο εάν εμείς έχουμε ένα δικό μας σχέδιο για την οικονομία, έστω εντός των ασφυκτικών πλαισίων στα οποία έχουμε υποταχθεί από το 2010.

*Η Βίκυ Σαμαρά είναι αρχισυντάκτρια του Πολιτικού Τμήματος του NEWS 247.