Για μία νέα μεταπολίτευση: Τι πρέπει να αλλάξει τώρα

Στη καθημερινότητα  μας ακούμε αρκετούς αναλυτές και υπευθύνους να αποδίδουν στις ισχύουσες Συνταγματικές ρυθμίσεις, την κακοδαιμονία που επικρατεί και στην δήθεν έλλειψη δυνατότητας λήψεως επικαίρων και δραστικών μέτρων, για την θεραπεία των επιτακτικών αναγκών της Πολιτείας. Αυτό εν πολλοίς είναι ανακριβές. Δεν φταίει το Σύνταγμα μας, όταν εκείνοι που έχουν την ευθύνη τηρήσεως του δεν αίρονται πάντοτε στο ύψος των περιστάσεων.

Δεν χωρεί όμως αμφιβολία ότι, αρκετοί από εκείνους που καταγγέλλουν και επικαλούνται αδυναμία επίλυσης προβλημάτων λόγω των σχετικών Συνταγματικών κωλυμάτων, δεν φρόντισαν οι ίδιοι όταν και ενώ μπορούσαν να προβούν στις αναγκαίες παρεμβάσεις .

Υπάρχουν βεβαίως, εκκρεμή ζητήματα με την ουσιώδη προϋπόθεση αλλαγής νοοτροπίας  και πολιτικής συμπεριφοράς, θα μπορούσαν να θεραπευθούν με μια γενναία Συνταγματική Αναθεώρηση και γι’ αυτά θα αναφερθώ επιγραμματικά όπως:

α) Επιβάλλεται να καθιερωθεί: η πλήρης και χωρίς όρια Ανεξαρτησία της Δικαιοσύνης, με την εσωτερική επιλογή της Ηγεσίας της και με κριτήρια την αρχαιότητα και την αποδοτικότητα  αλλά και να επιβληθεί αυστηρός εσωτερικός έλεγχο κάθε καθυστέρησης στην λειτουργία απονομής της Δικαιοσύνης.

β) Επιβάλλεται η πλήρης αναμόρφωση του πολιτικού συστήματος:

• 1) με την υποχρεωτική αμοιβαία λογοδοσία όλων των εξουσιών
• 2)με την καθιέρωση  συγκεκριμένης θητείας, χωρίς καμιά απολύτως παράταση ή ανανέωση για όλα τα εκλεγμένα όργανα (Βουλευτές, Πρόεδρος δημοκρατίας, Δήμαρχοι κλπ, Ηγεσία Δικαιοσύνης)
• 3) ο αυστηρός δικαστικός και μόνον έλεγχος του πολιτικού χρήματος και του «πόθεν έσχες» όλων των δημοσίων λειτουργών
• 4) η κατάργηση κάθε προνομίου και ακαταδίωκτου για τους ασκούντες δημόσια λειτουργία, όλοι οι πολίτες χωρίς καμιά εξαίρεση υπάγονται στον φυσικό δικαστή τους
• 5) Η ενδυνάμωση των αρμοδιοτήτων του Προέδρου της δημοκρατίας και μη προσφυγή στις κάλπες για τον λόγο αυτό
• 6)Η μη πρόωρη διάλυση της Βουλής παρά μόνον σε περίπτωση απώλειας της «δεδηλωμένης» και αδυναμίας σχηματισμού Κυβέρνησης
• 7) Η καθιέρωση μόνιμων Αναπληρωτών Υπουργών στα Υπουργεία Άμυνας, Εξωτερικών, Παιδείας.
• 8) Η ενοποίηση των ελεγκτικών μηχανισμών του Κράτους κάτω από τον έλεγχο ανώτατου   δικαστικού λειτουργού  που θα διορίζεται από το Ανώτατο Δικαστικό Συμβούλιο με ετήσια μη ανανεώσιμη θητεία. 

γ) η προστασία της Παιδείας, της επιχειρηματικότητας των επενδύσεων και της ανάπτυξης δ) η προστασία αδύναμων ομάδων,

δ) η προστασία του περιβάλλοντος .

Όμως ανεξάρτητα απ’ όλα τα παραπάνω και από την Συνταγματική Αναθεώρηση που εύλογα αργεί να ολοκληρωθεί, θεσμοί υπάρχουν και σήμερα με τα προβλήματα τους, αλλά δεν λειτουργούν ,όπως θα έπρεπε. Δεν φταίει το Σύνταγμα που οι περίφημες προανακριτικές και εξεταστικές Επιτροπές της Ελληνικής Βουλής, δεν λειτουργούν ή μάλλον αποτελούν πλέον το μόνιμο «καθαρτήριο» των πάσης φύσεως ανομημάτων. Όλοι συμφωνούν και τα αποτελέσματα το αποδεικνύουν,  ότι στις έρευνες αυτές η σκοπιμότητα των αποφάσεων καταλύει εκάστοτε την νομιμότητα και την δεοντολογία και εν  τέλει η Ποινική Δικαιοσύνη έρχεται ενιότε να βγάλει τα «κάστανα απ’ τη φωτιά», όπου όμως οι περίφημοι νόμοι «περί της (μη) ευθύνης των Υπουργών» και βουλευτική «ασυλία» το επιτρέψουν. Αλήθεια απορώ γιατί δεν καταργούνται αυτές οι εξωφρενικές διατάξεις ακόμα και σήμερα εκεί που το Σύνταγμα το επιτρέπει.

Έτσι όσο επιτυχημένη συνταγματική αναθεώρηση κι αν έχουμε αν δεν αλλάξουν οι κατεστημένες δομές οι νοοτροπίες και τα πάσης μορφής «ακαταδίωκτα» ο Τόπος θα ταλανίζεται στην δύνη μιας γενικευμένης αναξιοπιστίας . Η τρομακτική κρισιμότητα των περιστάσεων που περνά η Ελλάδα  και μαρτυρεί  ότι ο ευλογημένος και μαρτυρικός συνάμα  Τόπος μας, βιώνει ξανά την σημερινή αλγεινή πραγματικότητα ,αλλά συνεχίζει να ελπίζει και να μάχεται. Δείγμα οι θυσίες που ο Ελληνικός Λαός βιώνει τρία χρόνια τώρα Όσα ο ταλαιπωρημένος Λαός  μας κατέχτησε με τον ιδρώτα  και το αίμα Του αμφισβητούνται  πλέον στ’ όνομα της «ανάγκης » και παρά ταύτα ή μάχη  συνεχίζεται .

Η κρίση της οποίας την εξέλιξη παρακολουθούμε  βρίσκεται στην κορύφωση της. Δεν μπορώ  να προβλέψω παρά την προσωπική αισιοδοξία και ελπίδα  ποιο μπορεί νά ναι το αύριο και το μεθαύριο της κρίσης  στο μέλλον της Ελλάδας και της Ευρωπαϊκής  Ένωσης. Πάντως εκείνο που φαίνεται καθαρά στον ορίζοντα είναι,  ότι υπάρχει τεράστιο ζήτημα  από την αμφισβήτηση  ακόμη και  οπισθοδρόμηση που υφίστανται οι πολίτες  σε ζητήματα  που άπτονται  του νομικού μας πολιτισμού  κι έτσι αποτυπώνεται στην καθημερινότητα μας .

Είναι βέβαιο πως ο πολιτισμός ενός τόπου είναι προϊόν αγώνων,είναι  γέννημα γενναίων και άγρυπνων συνειδήσεων έντιμων ανθρώπων  που θέλουν να ζουν με ή χωρίς υλικά αγαθά, αλλά προ πάντων με ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ και  ΑΞΙΟΠΡΕΠΕΙΑ που δεν είναι προϊόν υλικού  πλούτου .

Νομίζω, ότι προέχει  η προσπάθεια να ξεπεράσει ο τόπος  πρώτα την ηθική  κρίση μέσα στα όρια που διαγράφει ο  νόμος ,η Δημοκρατία, η ζωή, η αρμονία  της Πόλης και η ευτυχία  των πολιτών . Ο Τόπος  χρειάζεται μια ΝΕΑ ΜΕΤΑΠΟΛΙΤΕΥΣΗ σε όλα τα κρίσιμα θέματα. . Ο Λαός μας ποθεί την Ανάσταση:  «Κρασί δεν είναι, αδέρφια, η λευτεριά μήτε γλυκιά γυναίκα, μήτε και βιος μες στα κελάρια σας μήτε και γιος στην κούνια·

έρμο τραγούδι ’ναι ακατάδεχτο και σβήνει στον αγέρα!»

( Ν .ΚΑΖΑΝΤΖΑΚΗΣ «Οδύσσεια»)

Διαβάστε ακόμη το άρθρο του κ. Αργυρού με τίτλο “Για μία νέα μεταπολίτευση: Αναγκαία η Συνταγματική αναθεώρηση”.

* Ο Αντώνης Π. Αργυρός είναι δικηγόρος στον Άρειο Πάγο. Το 2012 διετέλεσε Υπουργός Επικρατείας στην κυβέρνηση Πικραμμένου. Από το 2004 είναι Δικηγόρος και Αναπληρωτής Νομικός Σύμβουλος στο Εθνικό και Καποδιστριακό Πανεπιστήμιο Αθηνών. Με σημαντική επιστημονική δράση, άρθρα και σχόλια σε δικαστικές αποφάσεις δημοσιεύονται στα πιο γνωστά νομικά περιοδικά.