Ο Τσίπρας, το αυτονόητο και ποιοι (δεν) το καταλαβαίνουν…

Ο Αλέξης Τσίπρας έκανε πολλά λάθη – ορισμένα σοβαρά – ως πρωθυπουργός. Άλλα ήταν αδικαιολόγητα και άλλα αναπόφευκτα, λόγω έλλειψης πείρας, αλλά και λόγω των πιεστικών συνθηκών που περιέβαλαν την κυβέρνησή του. Όμως, αυτά είναι παρελθόν και τώρα προέχει το σήμερα και το αύριο.

Για το μόνο που δεν μπορεί να κατηγορηθεί ο Τσίπρας είναι ότι δεν έχει πολιτικό ένστικτο και δεν πιάνει το σφυγμό της (κάθε) εποχής. Το ερώτημα που μένει να απαντηθεί είναι αν αυτό αρκεί για να αλλάξουν τα σημερινά δεδομένα, που είναι σε βάρος του συνολικού προοδευτικού πολιτικού χώρου, παρά τη μεγάλη φθορά που έχει υποστεί και ο συντηρητικός, τουλάχιστον αυτός που εκπροσωπεί η ΝΔ.

Οι δύο τελευταίες παρεμβάσεις του πρώην πρωθυπουργού – η ομιλία του σε γαλλικό πανεπιστήμιο και σημερινή παραίτησή του από τη θέση του βουλευτή – περιέχουν ένα σωστό, που είναι το μείζον και ένα λάθος, που είναι δευτερεύον και διορθώνεται.

Το σωστό (και μείζον) είναι η διαπίστωση ότι, αν οι ηγεσίες του προοδευτικού χώρου-της Κεντροαριστεράς και της Αριστεράς- δεν μπορούν να αντιληφθούν ότι κατακερματισμένες δεν μπορούν να αμφισβητήσουν την πρωτοκαθεδρία της ΝΔ, οι εξελίξεις θα τις ξεπεράσουν. Αυτό είναι πανθομολογούμενο. Το γνωρίζουν όλοι οι νοήμονες του συνολικού χώρου-και κυρίως του ΠΑΣΟΚ και των κομματιών του πρώην ΣΥΡΙΖΑ, που ήταν στο παρελθόν κόμματα εξουσίας- ανεξάρτητα από τους επιμέρους εγωϊσμούς και τις εμμονές, ιδίως της ηγεσίας του ΠΑΣΟΚ.

Το λάθος, που κάνει ο πρώην πρωθυπουργός, είναι στη διαπίστωση ότι «τα κόμματα δημιουργούνται από τα κάτω». Αυτό συνέβαινε σε άλλες, πολύ ζωντανές και κινηματικές εποχές, αλλά προϋπέθεταν και πρόσωπα-ηγέτες. Σήμερα Ανδρέας Παπανδρέου δεν υπάρχει για να δημιουργήσει ένα εντελώς νέο κόμμα. Και το ΠΑΣΟΚ και ο πρώην ενιαίος ΣΥΡΙΖΑ είναι παλιά κόμματα, έχουν κυβερνήσει και δεν μπορούν να πουν ότι είναι κάτι νέο και άφθαρτο. Το μειονέκτημα αυτό μπορεί να παρακαμφθεί αν εκλείψει η σημερινή πολυδιάσπαση, αν ο προοδευτικός χώρος ενοποιηθεί. Είναι η μόνος τρόπος για να ενεργοποιηθούν ξανά οι εκατοντάδες χιλιάδες ψηφοφόροι του που έχουν αδρανοποιηθεί και δεν ψηφίζουν. Και εντέλει είναι ο μόνος τρόπος για να αποκτήσει η χώρα ισχυρή εναλλακτική απάντηση στο κυβερνητικό μονοπώλιο της ΝΔ.

Ο Τσίπρας φαίνεται να το έχει καταλάβει. Όμως, εκπροσωπεί μόνο ένα κομμάτι αυτού του χώρου. Και θα χρειαστεί να κάνει υπερβάσεις για να ρυμουλκήσει και το άλλο προς αυτήν την κατεύθυνση. Μέχρι να παραδεχτούν όλοι το αυτονόητο. Ουδείς μόνος του μπορεί. Και όποιος απουσιάσει από την προσπάθεια συνολικής ανασύνθεσης το βράδυ των επόμενων εκλογών απλώς θα έχει παραδώσει στη ΝΔ και την τρίτη κυβερνητική θητεία της, με ή χωρίς τον Κυριάκο Μητσοτάκη.

Αυτός είναι ο δρόμος και όποιος κάνει ότι δεν το καταλαβαίνει μόνο για χάρη της καρέκλας του στο τέλος θα μείνει και χωρίς καρέκλα.

Διότι, όπως λέει μια ρήση του Γάλλου συγγραφέα Μισέλ ντε Μοντέν, «δεν υπάρχει ευνοϊκός άνεμος γι’ αυτόν που δεν ξέρει πού πηγαίνει»…