Η μοιραία πτήση του κ. Σαμαρά προς τις αγορές

Η πολυδιαφημιζόμενη πτήση στην πρωτεύουσα της Γαλλίας, όλου του οικονομικού επιτελείου του πρωθυπουργού τον Σεπτέμβρη, σηματοδότησε την πρώτη πράξη ενός φιλόδοξου επικοινωνιακού σχεδίου, στο δρόμο προς τη Προεδρική εκλογή. Η μετάβαση αυτή, με φόντο την συνέχιση των διαπραγματεύσεων σε «ουδέτερο» έδαφος, υπονοούσε σαφώς την αρχή του τέλους των μνημονίων και το «πέταγμα» της χώρας, προς τους αιθέρες της ανάπτυξης. Μόνο που αυτό που ακολούθησε, με την περίφημη έξοδο στις αγορές, ήταν η ανώμαλη προσγείωση στο κατεστραμμένο από την μνημονιακή πολιτική, οικονομικό τοπίο της χώρας. Από το περίφημο ραντεβού στο Παρίσι και την υποτιθέμενη αποχώρηση της τρόϊκα, φτάσαμε στη γονυπετή παράκληση επανόδου της.

Λιγότερες από 40 ημέρες έμειναν, για να αποχαιρετήσουμε το 2014, οπότε λήγει η προθεσμία για την καταβολή της τελευταίας δόσης από την ευρωπαϊκή πλευρά της τρόικας και ακόμα βρίσκεται σε εκκρεμότητα η ημερομηνία έλευσης της στην Αθήνα για την αξιολόγηση της εφαρμογής του τρέχοντος προγράμματος. Χωρίς αμφιβολία- και οι τελευταίες εξελίξεις του τελευταίου τριμήνου το επιβεβαιώνουν- ο κ. Σαμαράς οδηγεί τη χώρα, στο απόλυτο καταστροφικό αδιέξοδο. Το γράφει χωρίς περιστροφές και η Φρανκφούρτερ Αλγκεμάινε !

Τα δεδομένα αδιαμφισβήτητα. Η ελληνική οικονομία, με τους ανεπανάληπτους χειρισμούς της κυβέρνησης, χωρίς να αποκλείεται και το σενάριο επιστροφής στην πρότερη κατάσταση, θα οδηγηθεί σε ισχυρή επιτήρηση υπό τον μηχανισμό του ECCL PLUS, θα πρέπει να επιστρέψει το ποσό των 11,4 δις, που έχουν απομείνει στο ΤΧΣ, έτσι ώστε να αποτελέσει αυτό προληπτική γραμμή πίστωσης και θα πρέπει ταυτόχρονα να απευθυνθεί στη χρηματοπιστωτική αγορά, μη εξαιρουμένου του ΔΝΤ, για την κάλυψη των αναγκών της. Αυτό σημαίνει νέο μνημόνιο και τριμηνιαίο αυστηρότατο έλεγχο από την Κομισιόν και την ΕΚΤ. Με αυτή την διαδικασία ο ESM, θα ενημερώνεται άμεσα για την ανάγκη λήψης νέων μέτρων. Για τον ελληνικό λαό αυτό σημαίνει, πως τα «σωσίβια» μέτρα θα είναι πιο επώδυνα! Το ασφαλιστικό, η αγορά εργασίας, οι πλειστηριασμοί βρίσκονται ήδη ψηλά στην ατζέντα των συζητήσεων, μαζί με πολλά άλλα προαπαιτούμενα.

Οι δηλώσεις αξιωματούχων της ΕΕ, αλλά και οι τεράστιες δανειακές ανάγκες, καταδεικνύουν την ανεδαφικότητα, της λεγόμενης βιωσιμότητα του χρέους. Κρίσιμο στοιχείο, που χαρακτηρίζει την απόσταση που υπάρχει, ανάμεσα στην πολιτική πρόταση της αξιωματικής αντιπολίτευσης και την πολιτική της κυβέρνησης. Και αποκλείει εκ των πραγμάτων, τα όποια σενάρια συναίνεσης για το μείζον αυτό ζήτημα. Οι αριθμοί εξάλλου είναι αμείλικτοι! Το 2015 χρειάζονται 35 περίπου δις, για βραχυπρόθεσμες, μεσοπρόθεσμες οφειλές και εξόφληση δανείων προς το ΔΝΤ! Ξαναγυρίζοντας λοιπόν ο κ. Σαμαράς, από τους «αιθέρες» των αγορών στο Ρωμέικο, πρέπει να πείσει τον ελληνικό λαό, για το νέο βαρύ μνημόνιο, με το οποίο θα καλύψει τις δανειακές ανάγκες και τα δημοσιονομικά κενά. Και γνωρίζει τώρα μετά την ανώμαλη προσγείωση, πως το κόστος δανεισμού θα είναι πολύ μεγαλύτερο από το σημερινό! Οι αγορές, που αποτελούν το ιδεολογικό ευαγγέλιο της παράταξης του, μίλησαν ήδη. Και δεν κρύβουν καθόλου συναισθήματα!

Το χειρότερο όμως για τη χώρα και το αύριο, είναι η δομική καταστροφή που επέφεραν οι πολιτικές των μνημονιακών χρόνων. Που κατέστρεψαν το παραγωγικό της ιστό. Που αν και εφόσον, υπάρξουν γενικότερα σημάδια ύφεσης της κρίσης και επαναφορά θετικών ρυθμών ανάπτυξης, ο βαριά τραυματισμένος παραγωγικός ιστός της, δεν θα μπορέσει να ανταποκριθεί στον σκληρό διεθνή ανταγωνισμό και κυρίως να αμβλύνει το άνοιγμα της ψαλίδας του ισοζυγίου εμπορικών συναλλαγών. Και χωρίς την ατμομηχανή της παραγωγικής ανασυγκρότησης, μια οικονομία με τεράστια ανεργία, με μη βιώσιμο χρέος, με διόγκωση των εισαγωγών, είναι σίγουρο πως δεν πρόκειται να εξέλθει ποτέ από τα τάρταρα που την έστειλε το μνημονιακό μπλόκ!

Εκτός και αν: Απαλλαγεί άμεσα η χώρα από την διακυβέρνηση των κ. Σαμαρά-Βενιζέλου. Προκύψει μια κυβέρνηση που θα δρομολογήσει μια πολιτική, στον αντίποδα των πολιτικών, που βιώνουμε εδώ και 5 χρόνια. Που με νωπή λαϊκή εντολή και τη στήριξη του λαϊκού παράγοντα, θα επιχειρήσει τη διαγραφή του μεγαλύτερου μέρους της ονομαστικής αξίας του χρέους. Με ρήτρα ανάπτυξης για την αποπληρωμή του υπόλοιπου. Με γενναία αύξηση του ΠΔΕ. Με τον δημόσιο έλεγχο του τραπεζικού συστήματος. Με ταυτόχρονη προώθηση ενός σχεδίου ανασυγκρότησης, που θα στοχεύει στην αντιμετώπιση των ανθρωπιστικών προβλημάτων και κυρίως θα στοχεύει στην πραγματική οικονομία, παίρνοντας επείγοντα μέτρα επανεκκίνησης της.

* Ο Τάσος Κανταράς είναι μέλος της Πολιτικής Γραμματείας του ΣΥΡΙΖΑ και υπεύθυνος Αγροτικής Πολιτικής του Κόμματος. Από το 2002, ασχολείται ενεργά με τη Τοπική Αυτοδιοίκηση. Σήμερα είναι επικεφαλής της μείζονος αντιπολίτευσης του Δήμου Πολυγύρου και μέλος του Δ.Σ της Κεντρικής Ένωσης Δήμων Ελλάδας (ΚΕΔΕ).