Αγγλικά για αρχάριους Έλληνες κυβερνητικούς…

Η βρετανίδα πρωθυπουργός Theresa May με μια απροσδόκητη απόφαση για τα ειωθότα της Γηραιάς Αλβιόνας προκήρυξε εκλογές τον προσεχή Ιούνιο. Αφού σημειωθεί ότι στην Αγγλία οι κυβερνήσεις δεν προκηρύσσουν εκλογές όποτε γουστάρουν, άλλωστε η κυβερνητική θητεία είναι διασφαλισμένη με νόμο και αλλάζει μόνο εφόσον αποφασίσουν διαφορετικά τα 2/3 της βουλής, η πρωτοβουλία της πρωθυπουργού να ζητήσει νομιμοποίηση για να διαπραγματευθεί την έξοδο της χώρας της από την Ευρωπαϊκή Ένωση αποτελεί μάθημα, τόσο για… αρχάριους όσο και για… προχωρημένους δημοκράτες.

Προφανώς στην απόφασή της συνέτεινε η υπεροχή των ποσοστών που εμφανίζουν οι δημοσκοπήσεις- όπου το Συντηρητικό Κόμμα φέρεται να προηγείται των Εργατικών κατά 21 μονάδες- αλλά σε κάθε περίπτωση η απόφαση να πάει σε εκλογές, υποδηλώνει ότι τουλάχιστον εκεί το πολιτικό σύστημα(έστω και προσχηματικά) σέβεται τη λαϊκή εντολή. Η Theresa May θα μπορούσε να συνεχίσει να κυβερνά με τα ποσοστά του δημοψηφίσματος. Εύκολα ή δύσκολα(μάλλον δύσκολα απ’ ότι φαίνεται) θα μπορούσε να το κάνει. Ωστόσο τα ποσοστά των Συντηρητικών που έδωσαν την εκλογική νίκη στον πρώην πρωθυπουργό David Cameron θα ήταν διαφορετικά αν οι ψηφοφόροι γνώριζαν ότι επέλεξαν το κόμμα που θα βγάλει τη χώρα τους από την Ευρωπαϊκή Ένωση.

Προκειμένου λοιπόν να έχει νωπή τη λαϊκή εντολή να διαπραγματευθεί τους σκληρούς όρους εξόδου της χώρας της, επέλεξε να προκηρύξει πρόωρες εκλογές. Μ’ ένα σμπάρο δυο τρυγόνια, όπως λένε και στην ημεδαπή. Πρώτο… τρυγόνι ότι μ’ αυτό τον τρόπο ξεκαθαρίζει το τοπίο στο εσωτερικό του Συντηρητικού Κόμματος. Δεύτερο… τρυγόνι το διχασμένο Εργατικό Κόμμα υπό τον “αριστεράς κοπής” Jeremy Corbyn. Εκτός αυτών η “επιλεγμένη” και όχι εκλεγμένη ηγέτης των Συντηρητικών θέλει να βάλει τη δική της σφραγίδα στην μετά Βrexit εποχή τόσο στη χώρα όσο και στο κόμμα. Και το κάνει με τις πλέον ευνοϊκές προϋποθέσεις λόγω της αδυναμίας συγχρονισμού των φιλοευρωπαϊκών δυνάμεων.

Στα καθ’ ημάς η πρωτοβουλία της Bρετανίδας πρωθυπουργού, είτε χαρακτηρίζεται υστερόβουλη είτε υποκριτική ή όπως αλλιώς θέλετε, αποτελεί μάθημα όχι μόνο για… αρχάριες αλλά και για… προχωρημένες ελληνικές κυβερνήσεις. Διότι ναι μεν η May εκ του ασφαλούς προκηρύσσει εκλογές ώστε να αποκτήσει τον πλήρη έλεγχο του κόμματος,  εκμεταλλευόμενη ένα σοβαρό εθνικό θέμα προκειμένου να ισχυροποιηθεί η ίδια στην ηγεσία των Συντηρητικών, αλλά χρησιμοποιεί ως ισχυρό άλλοθι την λαϊκή εντολή που έλαβε ο Cameron με ένα κόμμα που είχε ευρωπαϊκό προσανατολισμό ώστε να νομιμοποιήσει την αντιευρωπαϊκή πολιτική που επίσημα πλέον ακολουθούν οι συντηρητικοί υπό την ίδια.

Με απλά λόγια ένα μεγάλο μέρος των ψηφοφόρων που επέλεξαν να ψηφίσουν το 2015 το Συντηρητικό Κόμμα, το πιθανότερο είναι ότι δεν θα το ψήφιζαν αν γνώριζαν ότι χώρα τους θα φύγει από την Ευρωπαϊκή Ένωση. Ανεξάρτητα λοιπόν από τις προθέσεις έχει σημασία ότι εκεί λαμβάνουν σοβαρά υπ’ όψιν τέτοιες “λεπτομέρειες”. Εν αντιθέσει με τους δικούς μας που εκλέγονται για να σκίσουν τα μνημόνια να μειώσουν και να αποκαταστήσουν μισθούς και συντάξεις και καταλήγουν να υπογράφουν μνημόνια να βάζουν φόρους και να κόβουν μισθούς και συντάξεις προκειμένου να παραμείνουν στην εξουσία.

*Ο Χάρης Παυλίδης είναι δημοσιογράφος.