Δεν γουστάρουν τον Μητσοτάκη!

Όσο περνάει ο καιρός και μαζί του περνάνε και τα μέτρα που φέρνει η κυβέρνηση της “πρώτης φοράς Αριστερά”, τα οποία ψηφίζουν απνευστί οι βουλευτές της “πρώτης φοράς βουλευτικό έδρανο”, τόσο γίνεται αισθητή η αντίληψη που διακατέχει τη συντριπτική πλειονότητα των στελεχών του ΣΥΡΙΖΑ και των ΑΝΕΛ: “Οι από εδώ” και “Οι από εκεί”. Από τα αριστερά οι “καλοί” και “αδιάφθοροι” και από δεξιά οι “κακοί” και “διεφθαρμένοι”.

Στην πρώτη κυβέρνηση της “πρώτης φοράς Αριστερά” υπήρχε ακροατήριο και ως εκ τούτου η επιτυχία ήταν προεξοφλημένη. Στη δεύτερη κυβέρνηση της “πρώτης φοράς Αριστερά”, ελάχιστοι πλέον είναι εκείνοι που εντυπωσιάζονται από τις πομφολυγώδεις μπαρούφες της μπουφονικής κωμωδίας. Αντιθέτως ολοένα και περισσότεροι είναι εκείνοι που αισθάνονται εξαπατημένοι.

Εκτός από κάποιους “κακούς” που τελευταία αισθάνονται “υπεράνω” και σκεπτόμενοι εθνικά θεωρούν ότι αν κάνουν το “καλό” και το ρίξουν στον (εθνικό) γιαλό θα… σώσουν την παράσταση(χώρα). Και δεν αναφέρομαι τόσο σε εκείνους που πλήρωσαν εισιτήριο για να παρακολουθήσουν κωμωδία και τελικά κατέληξαν θεατές σε ιλαροτραγωδία(καλά να πάθουν), όσο για εκείνους που πρόθυμα συμμετέχουν πληρώνοντας κι από πάνω προκειμένου ο κυβερνητικός θίασος να παραμείνει επί σκηνής ώστε να σωθεί η πατρίς.

Αυτή η μικρή εισαγωγή αφορά όλους όσοι τις τελευταίες ημέρες προσπαθούν δια της “συναίνεσης” και τις “εθνικής συνεννόησης” να πουν ότι δεν χρειάζονται εκλογές, αφού και ο Μητσοτάκης δεν μπορεί να κάνει κάτι καλύτερο από τον Τσίπρα. Όλους αυτούς που μπορεί να συμφωνούν ότι η κυβέρνηση είναι η χειρότερη της μεταπολίτευσης, αλλά θεωρούν ότι αν πέσει τα πράγματα… θα χειροτερεύσουν. Οπότε ας στηρίξουμε τα μέτρα, λένε, να μείνει για… εθνικούς λόγους, αφού υπάρχει ο κίνδυνος οι “δικοί” μας να μην είναι καλύτεροι!

Βλέπετε οι μπουφόνοι δεν αποτελούν προνόμιο για τους από εδώ(τους “καλούς”) αλλά και για τους από εκεί(τους “κακούς”). Και βέβαια εξαπατημένοι σε τελευταία ανάλυση είναι λογικό να αισθάνονται όλοι οι φορολογούμενοι. Και όσοι είναι με τους “από εδώ” και όσοι με τους “από εκεί”. Και ευλόγως όταν βλέπουν ότι έχουν να κάνουν με κανονικούς μπουφόνους, οι οποίοι ως τέτοιοι στερούνται σοβαρότητας  όταν υποστηρίζουν πως η αντιπολίτευση δεν πρέπει να ζητάει εκλογές και οφείλει να στηρίξει τα μέτρα, αφού σε διαφορετική περίπτωση θα κινδυνεύσει η χώρα!

Προφανώς το κίνητρο, όλων όσοι εκτιμούν ότι πρέπει να στηριχθεί ο Τσίπρας ώστε να αποφευχθεί η κατάρρευση της χώρας, δεν είναι το εθνικό συμφέρον. Αν ήταν,  δεν θα έλεγαν ότι ναι μεν η κυβέρνηση καταστρέφει τη χώρα, αλλά δεν χρειάζονται εκλογές γιατί τότε θα… καταστραφεί η χώρα!  Αυτό δεν χρειάζεται πολιτική ανάλυση, αλλά ψυχανάλυση. Αν και πιστεύω ότι τα πράγματα είναι πιο απλά. Δεν χρειάζεται το ντιβάνι για να καταλάβεις πως σκέφτονται. Απλά δεν γουστάρουν τον Μητσοτάκη!

Δεν ξέρω να σας πω αν η επιστήμη σηκώνει τα χέρια ψηλά, αλλά μετά βεβαιότητας πλέον με όσα ακούγονται μπορώ να πω ότι το ενοχικό σύνδρομο που κατατρέχει την κεντροδεξιά, ήτοι να κάνει την “καλή” στους “καλούς”, περνάει σ’ ένα ανώτερο πνευματικό στάδιο όπου η “εθνική συνεννόηση” προϋποθέτει την “ασυνεννοησία” με την ηγεσία ακόμα και στα αυτονόητα. 

*O Χάρης Παυλίδης, είναι δημοσιογράφος