Τάσος Θεοφίλου. Το καπέλο μιας σκευωρίας

Τάσος Θεοφίλου. Το καπέλο μιας σκευωρίας
Στο Τριμελές Εφετείο Κακουργημάτων ξεκίνησε την Δευτέρα 25 Νοεμβρίου 2013, η δίκη του Τάσου Θεοφίλου ο οποίος κατηγορείται για ανθρωποκτονία κατά τη διάρκεια ληστείας σε τράπεζα στην Πάρο καθώς και επίσης και για συμμετοχή στην τρομοκρατική οργάνωση "Πυρήνες της Φωτιάς". Στο στιγμιότυπο Τάσος Θεοφίλου φτάνει κάτω από δρακόντεια μέτρα ασφαλείας στο Εφετείο. (EUROKINISSI/ΑΛΕΞΑΝΔΡΟΣ ΖΩΝΤΑΝΟΣ) Eurokinissi

Είναι εύκολο να δικάζεις κάποιον μέσα από τα social media. Δύσκολο όμως είναι να κάνεις υπομονή μέχρι την τελική ετυμηγορία

Πέντε χρόνια φυλάκισης και διαπόμπευσης άνευ τιμωρίας. Όχι για τον Τάσο Θεοφίλου. Για τους διώκτες του.

Το να πούμε πως κάποιος είναι αθώος μέχρι αποδείξεως του εναντίου, είναι αυτονόητο. Ωστόσο στην εποχή που ζούμε, δυστυχώς ή ευτυχώς πρέπει κάθε τόσο να επαναλαμβάνουμε τα αυτονόητα. Και να αναδεικνύουμε τη λογική πίσω από την κάθε παράνοια, πίσω από την κάθε εκούσια ή ακούσια καταδίκη.

Ο Τάσος Θεοφίλου καταδικάστηκε μετά από μια ακραία εισαγγελική πρόταση για μια υποτιθέμενη εμπλοκή του στη ληστεία της Πάρου που είχε σαν αποτέλεσμα να χάσει τη ζωή του ο οδηγός ταξί, Δημήτρης Μίχας. Ο Τάσος Θεοφίλου καταδικάστηκε πάνω σε ένα σαθρό κατηγορητήριο και περίμενε από το 2012 να δικαιωθεί. Πέντε χρόνια.

Και κάπου εδώ θυμίζουμε όσα δεν πρέπει να ξεχαστούν:

-Κανένας αυτόπτης μάρτυρας δεν αναγνώρισε τον κατηγορούμενο ως έναν από τους δράστες της ληστείας στην Πάρο. Ακόμα και ο αξιωματικός της Αντιτρομοκρατικής κατέθεσε ότι μπορεί να μην ήταν συμμέτοχος στη ληστεία.

-Η εισαγγελέας Έδρας εξέφραζε την απόλυτη πεποίθησή της πως ο Θεοφίλου “υπήρξε μέλος της οργάνωσης “Συνωμοσία Πυρήνων της Φωτιάς” και προχώρησε με άγνωστους -για τη Δικαιοσύνη- συνεργούς στη ληστεία της τράπεζας, με απολογισμό έναν νεκρό”. Ο ίδιος ποτέ δεν παραδέχθηκε σχέση του με την οργάνωση. Ίσα ίσα που τους θεωρούσε “μηδενιστές” ενώ ο ίδιος δήλωνε και δηλώνει αναρχοκομμουνιστής.

Για το τυπικό, απολογούμενος στο πρώτο δικαστήριο, ο Θεοφίλου ερωτηθείς από τον πρόεδρο, είχε υποστηρίξει ότι η “ΣΠτΦ” είναι “αναρχομηδενιστική οργάνωση” η οποία δεν πιστεύει “στο όραμα της κοινωνικής απελευθέρωσης” κάτι στο οποίο ο ίδιος πιστεύει “ως αναρχοκομμουνιστής”.

Απολογούμενος είπε ότι “η μόνη φορά που βρέθηκα κοντά σε όπλο, ήταν όταν μου το έβαλαν στον κρόταφο κατά την σύλληψή μου” και επανέλαβε ότι διώκεται γιατί είναι αναρχικός. “Δεν διέπραξα κανένα από τα αδικήματα που με κατηγορούν. Διέπραξα ένα αδίκημα το οποίο περικλείει όλα τα αδικήματα. Στον ταξικό πόλεμο πήρα θέση με τους αδικημένους. Είμαι αναρχικός”.

Ψιλά γράμματα για κάποιους αυτά, μιας και ο αναρχικός είναι από τη φύση του και εγκληματίας.

Ο Θεοφίλου είχε συλληφθεί στην Αθήνα, λίγες ημέρες μετά την ληστεία της Πάρου, καθώς, σύμφωνα με την Αντιτρομοκρατική υπηρεσία, είχε “υποδειχθεί” από “τηλεφώνημα αγνώστου” ως δράστης της ληστείας. Από τηλεφώνημα αγνώστου. Έχει σημασία.

Η Αντιτρομοκρατική ανέφερε επίσης, ότι “είχε ταυτοποιηθεί DNA του” σε ένα καπέλο το οποίο ωστόσο, σύμφωνα με την υπεράσπιση, δεν εντάχθηκε ποτέ στον κατάλογο των αντικειμένων που συλλέχθηκαν και φωτογραφήθηκαν στον τόπο του συμβάντος.

Σας λέει κάτι αυτή η υπόθεση με το DNA; Μήπως σας θυμίζει την ιστορία της Ηριάννας; Γιατί κι εκείνη κρατείται και περιμένει τη δικαίωση της, για ένα “ελλιπές” δείγμα DNA που βρέθηκε σε όπλο που συνδέεται με τους Πυρήνες.

Τελευταία τείνει να γίνει λίγο μόδα η a priori συσχέτιση ενός δηλωμένου αναρχικού με τη Συνωμοσία των Πυρήνων, πριν ή χωρίς να αποδειχθεί η οποιαδήποτε ενοχή του. Όχι μόνο σε επίπεδο δημόσιας σφαίρας, αλλά και σε επίπεδο απόδοσης δικαιοσύνης, κάτι που είναι και το πιο ανησυχητικό.

Ο Τάσος Θεοφίλου δήλωνε και δηλώνει αναρχοκομμουνιστής και ποτέ δεν απαρνήθηκε την ιδεολογία του. Η αρχική ενοχοποίηση του βασίζεται σε αυτή, και όχι στις καθεαυτές πράξεις του, όπως θα έπρεπε να συμβαίνει.

Θα έμενε 25 χρόνια στη φυλακή, αλλά ο αγώνας των συνηγόρων του μέχρι την απελευθέρωση του, οδήγησαν στην τελική αθώωση του.

Εν κατακλείδι και για να μη μακρηγορούμε, ο Τ. Θεοφίλου προφυλακίστηκε και η δίκη του ξεκίνησε τον Νοέμβριο του 2013. Πέντε χρόνια μετά, αφήνεται ελεύθερος. Τα ερωτήματα όμως εν προκειμένω, είναι δύο.

Επιστρέφονται αυτά τα πέντε χρόνια; Ρητορικό ερώτημα, μιας και η απάντηση είναι όχι. Αποζημιώνονται αυτά τα χρόνια; Επίσης όχι. Μπορεί ωστόσο αυτή η υπόθεση να ανοίξει δρόμους για ορθότερη απόδοση δικαιοσύνης και σε άλλες περιπτώσεις, όπως εκείνη της Ηριάννας που προαναφέραμε. Και σίγουρα δείχνει πως η αλληλεγγύη τα καταφέρνει, όταν έχει διάρκεια και επιμονή.

Και τέλος, για όσους “δικάζουν” μέσα από τα social media, έχω να τους προτείνω κάτι. Αν ξέρετε πράγματα που ενοχοποιούν κάποιον, να προχωρήσετε στην επώνυμη κατάθεση τους και να μην κατηγορείτε άτομα που όπως αποδεικνύεται από την ανατροπή του σεναρίου, ήταν στο τέλος της ημέρας, αθώα.

*Ο Χρήστος Δεμέτης είναι δημοσιογράφος του News 24/7 και του Ραδιοφώνου 24/7

Ροή Ειδήσεων

Περισσότερα