Κόμμα εξουσίας ή γκρουπούσκουλο;

Μέχρι που ξέσπασε η κρίση, το 2009, ο ΣΥΡΙΖΑ ήταν ένα κόμμα που βολόδερνε κάπου ανάμεσα στο 3% και στο 4%. Έκτοτε η άνοδός του ήταν ραγδαία. Το 2012 έγινε αξιωματική αντιπολίτευση με 27% και το 2015 κυβέρνηση με 36%.

Η κυβερνητική του θητεία είχε πολλά σκαμπανεβάσματα, αλλά κατάφερε να αποφύγει αυτό που εξαρχής υπολόγιζαν οι πολιτικοί αντίπαλοί του, δηλαδή να γίνει (αριστερή) παρένθεση. Συμπλήρωσε ήδη μια πλήρη τετραετία.

Στη φάση που βρίσκεται τώρα προσπαθεί να κεφαλαιοποιήσει όσα (θεωρεί ότι) πέτυχε η κυβέρνησή του:

1.Το τέλος της εποχής των Μνημονίων και τις, δειλές έστω, εξόδους στις αγορές, που διαψεύδουν την καταστροφολογία της αντιπολίτευσης(μέχρι πρότινος ο κ. Μητσοτάκης διαλαλούσε ότι η χώρα δεν μπορεί να δανειστεί) και οδηγούν προς μια μορφή κανονικότητας.

2. Την αποτροπή του επώδυνου μέτρου της περικοπής των συντάξεων, στο οποίο είχε, επίσης, επενδύσει η αντιπολίτευση.

3.Την αποκατάσταση κάποιας(μερικής, στοιχειώδους) ομαλότητας στα εργασιακά με την αύξηση του κατώτατου μισθού, αν και ακόμα είμαστε μακριά από τη θεραπεία των πληγών που έχει ανοίξει η κρίση στα εργασιακά δικαιώματα.

4.Την επίλυση του χρονίζοντος Μακεδονικού, που ήταν το μοναδικό μεγάλο θέμα το οποίο συσπείρωσε δυνάμεις και πέραν του ΣΥΡΙΖΑ, καθώς το «Όχι» της ηγεσίας του Κινήματος Αλλαγής προκάλεσε εκεί αναταράξεις.

5. Την απόπειρα να «ανοιχτεί» ο ΣΥΡΙΖΑ προς τις δυνάμεις του Κέντρου, της Κεντροαριστεράς, της Σοσιαλδημοκρατίας, του χώρου που παραδοσιακά εξέφραζε το ΠΑΣΟΚ.

Κι ενώ γίνονται όλες αυτές οι προσπάθειες, αρκούν μια-δυο κλωτσιές για να χυθεί, κατά την γνωστή λαϊκή έκφραση, η καρδάρα με το γάλα. Στελέχη του ΣΥΡΙΖΑ με «λογική» εγκλωβισμένη στο 3%-4% ή άλλα που βλέπουν τον εαυτό τους κάτι σαν …Ρομπέν του Facebook κάνουν ό,τι μπορούν για να προκαλούν το θυμό πολιτών, οι οποίοι καθόλου δεν θέλουν να πυκνώσουν τις τάξεις του-κατά ΣΥΡΙΖΑ- «παλαιού πολιτικού συστήματος». Όμως, αυτοί οι πολίτες δεν ανέχονται να ακούν παραδοξολογίες (επιεικέστατος χαρακτηρισμός…) του τύπου «κανείς δεν σκοτώθηκε από μολότοφ». Ούτε να παρακολουθούν τον Πολάκη τη μια να αντιδικεί δικαστικά με πεθαμένους και την άλλη να διοχετεύει … ηρωϊκούς τηλεφωνικούς διαλόγους με τον Στουρνάρα, αλλά να βάζει την ουρά στα σκέλια όταν καταλαβαίνει(ή του λένε) ότι η πολιτική μπουνταλοσύνη μπορεί να γίνει επικίνδυνη.

Είναι άλλο να θες να πεις ότι όποιος συλληφθεί με μια μολότοφ δεν είναι κακούργος για να κινδυνεύει με 20 χρόνια φυλακή και άλλο να λες κάτι που αμέσως θα ερμηνευθεί ως δικαιολόγηση εγκλημάτων σαν κι αυτά που διαπράχθηκαν στην MARFIN. Και όταν είσαι υπουργός δεν μπορείς να αφήνεις ούτε καν την υπόνοια ότι μετέρχεσαι απεχθείς μεθόδους πολιτικής αντιπαράθεσης, όπως είναι η καταγραφή συνομιλιών.

Ο ΣΥΡΙΖΑ είναι πλέον κόμμα εξουσίας. Κι αν θέλει να παραμείνει τέτοιο , η ηγεσία του δεν μπορεί να επιτρέπει σε στελέχη του να μιλάνε και να συμπεριφέρονται σαν να ανήκουν σε γκρουπούσκουλο.