Η ΑΜΕΡΙΚΑΝΙΔΑ ΠΟΥ ΜΑΘΑΙΝΕΙ ΤΟ ΛΟΣ ΑΝΤΖΕΛΕΣ ΝΑ ΤΡΩΕΙ ΣΠΑΝΑΚΟΠΙΤΑ
Αγαπά την Αθήνα για το φαγητό της. Τόσο που έγραψε ένα μίνι βιβλίο μαγειρικής και τώρα μαθαίνει τη δυτική ακτή των ΗΠΑ να τρώει σπανακόπιτα.
Ίσως υπάρχει μια νομοτελειακή συνάφεια στο να συγκλίνουν οι διαφορετικές επιλογές που κάνουμε στη ζωή μας και τελικά να καθορίζουν αυτό που είμαστε. Για τη Sharon Brenner για παράδειγμα, οι λόγοι που την έκαναν να ερωτευτεί το Μεταναστευτικό Δίκαιο ήταν οι ίδιοι που την οδήγησαν να αγαπήσει το φαγητό και να βρει πολλούς διαφορετικούς τρόπους να ασχοληθεί με αυτό, πέραν του να μαγειρεύει στην κουζίνα του σπιτιού της.
Δικηγόρος με ειδίκευση στα Ανθρώπινα Δικαιώματα, η Sharon είναι γέννημα θρέμμα του Σαν Φρανσίσκο και εδρεύει στο Λος Άντζελες. Έχει ζήσει στη Νέα Υόρκη, το Παρίσι, την Κωνσταντινούπολη, το Κέιπ Τάουν και την Αθήνα. Η τελευταία μάλιστα πόλη, την έκανε να αγαπήσει τόσο πολύ το ελληνικό φαγητό, που έγραψε ένα μίνι βιβλίο μαγειρικής και τώρα μαθαίνει τη δυτική ακτή των ΗΠΑ να τρώει σπανακόπιτα.
Η έμπνευσή της γύρω από το φαγητό ήταν ο παππούς της. Φαίνεται όμως ότι τόσο η δουλειά της ως νομικός όσο και η ενασχόλησή της με τη μαγειρική ενισχύονται από τους ίδιους λόγους και σχεδόν αλληλοσυμπληρώνονται. «Και στις δύο ασχολούμαι με πολλή δημιουργική γραφή και ένας λόγος που με έκανε να ερωτευτώ το Μεταναστευτικό ήταν η αγάπη μου για την αφήγηση, τις συναντήσεις με ανθρώπους από όλο τον κόσμο, τα ταξίδια. Και είναι επίσης τα στοιχεία που με έλκουν να ασχοληθώ με το φαγητό».
Ως full time δικηγόρος, η Sharon απέκτησε τον πολυπόθητο χρόνο για ενδοσκόπηση όταν βρέθηκε στην Αθήνα και συγκεκριμένα έναν Αύγουστο, όπου παραδόθηκε στην καλοκαιρινή ελληνική ραστώνη. Έτσι, άρχισε να καταγράφει και να φωτογραφίζει τις συνταγές της, μέχρι που παρέδωσε το πρώτο της κομμάτι σε ένα indie περιοδικό φαγητού. Και τα υπόλοιπα ακολούθησαν. «Απλώς αποφάσισα να κυνηγήσω την αγάπη και την περιέργειά μου για το φαγητό προς όποια κατεύθυνση με οδηγούσε το πάθος μου, όσο παρέμενε διασκεδαστικό και ενδιαφέρον. Γι’ αυτό αγαπώ πολύ την Αθήνα, γιατί μου έδωσε τον χώρο να είμαι δημιουργική με έναν νέο και βαθύ τρόπο».
Η Sharon έχει καταφέρει να κλείσει την αγάπη της για το φαγητό σε έναν διαδικτυακό πυρήνα. Το RECORDS IN THE DEN είναι μια πλατφόρμα που επικεντρώνεται στο φαγητό, τη δημιουργικότητα, την περιπέτεια και το μαγείρεμα. Για τη δημιουργό του, το φαγητό μπορεί να χρησιμεύσει ως καλλιτεχνικό μέσο δημιουργικής έκφρασης αλλά και ως εργαλείο για να επιφέρει μια αλλαγή. Και φυσικά, το ελληνικό φαγητό αποτελεί σημαντικό κομμάτι στο γενικότερο project της.
Η Ελλάδα της Sharon
«Θα περιέγραφα το ελληνικό φαγητό ως ποιοτικά συστατικά που είναι στενά συνδεδεμένα με τη γη. Η παλέτα του ελληνικού φαγητού -για μένα- βασίζεται σε μεγάλο βαθμό στα καρυκεύματα από βότανα, την τεχνική και την εμπειρία, και φυσικά, το ελαιόλαδο. Λατρεύω το γεγονός ότι ελληνική κουζίνα είναι κατά κάποιο τρόπο απλή, στο ότι μπορεί να είναι αρκετά ρουστίκ και όχι περίτεχνη, αλλά ταυτόχρονα δεν είναι καθόλου απλή γιατί πραγματικά χρειάζεται εμπειρία και εξάσκηση για να πετύχεις την εξαιρετική ελληνική μαγειρική. Το ξέρεις όταν το κατέχεις και αυτό μπορεί να είναι υπερβατικό».
Η Αθήνα της Sharon κλείνεται σε ένα μίνι βιβλίο μαγειρικής με κλασικές συνταγές αλλά ξεδιπλώνεται στο Λος Άντζελες μέσα από θεματικά δείπνα και τώρα μέσα από μαθήματα πίτας που λαμβάνουν χώρα online. Η ίδια πιστεύει ότι η Αθήνα δεν έχει την προσοχή που της αναλογεί από τους επισκέπτες της – τουλάχιστον πριν από μερικά χρόνια που έμενε εδώ. «Τη στιγμή που γεννήθηκε η ιδέα, ένιωσα ότι η Αθήνα δεν είχε την προσοχή που της άξιζε γιατί πολλοί την παραλείπουν όταν επισκέπτονται την Ελλάδα ή πηγαίνουν μόνο στην Πλάκα. Με τη μισή χώρα να ζει στην Αθήνα, δεν νομίζω ότι μπορείς να έχεις μια πραγματική εικόνα της Ελλάδας αν δεν αφήσεις λίγο χρόνο για την πρωτεύουσά της. Επίσης, η Αθήνα είναι μέσα στην καρδιά μου γιατί με βοήθησε να θεραπευτώ και μου έδωσε (και συνεχίζει να δίνει) τόσες πολλές απίστευτες αναμνήσεις και φιλίες όλα αυτά τα χρόνια. Τη σκέφτομαι πραγματικά ως το δεύτερο σπίτι μου, οπότε το να γράφω γι’ αυτήν είναι ο τρόπος μου να παραμένω συνδεδεμένη και να της προσφέρω κάτι πίσω».
Η Sharon δεν δυσκολεύεται να μαγειρέψει το αγαπημένο της ελληνικό φαγητό, πίσω στη βάση της και το καλιφορνέζικο κλίμα βοηθάει αρκετά στο να βρει προϊόντα για να κάνει τη δουλειά της. Σίγουρα όμως, όπως λέει η ίδια, δεν είναι το ίδιο. «Υπάρχουν πολλά υλικά που μου λείπουν από την Ελλάδα, που πραγματικά μόνο εκεί μπορείς να τα βρεις, όπως για παράδειγμα τα παξιμάδια (μου λείπουν τόσο πολύ), γαλακτοκομικά προϊόντα και ορισμένα εποχικά».
Κάθε φορά που έρχεται πίσω στην Αθήνα, σπεύδει να φάει γίγαντες, παρά την κοροϊδία των φίλων της. «Μου λείπουν πολλά υλικά και κάποια μαγαζιά, αλλά κυρίως μου λείπει να πάω να φάω με τους φίλους μου. Φυσικά όλα είναι λίγο διαφορετικά τώρα με την πανδημία, αλλά ένα μεγάλο μέρος της αγάπης μου για την Αθήνα και την κουζίνα της βρίσκεται στις αναμνήσεις του φαγητού με φίλους, οπότε αυτό είναι κάτι που λατρεύω όταν βρίσκομαι εκεί».
«Επιχείρηση πίτα»
Ένα ταξίδι στην Κρήτη και μια μαραθόπιτα ήταν αρκετά για να λατρέψει η Sharon τις ελληνικές πίτες και να καταπιαστεί με το άνοιγμα φύλλου. «Μου αρέσει που είναι μια διαρκώς εξελισσόμενη πρακτική, υπάρχει πάντα κάποιος για να μάθεις και τρόποι για να βελτιώσεις ή να αμφισβητήσεις τον εαυτό σου. Οι πίτες είναι υπέροχες και μου αρέσει που είναι φτιαγμένες για να μοιράζονται». Έχοντας όλα αυτά κατά νου, το νέο της project – «a pie project» – προέκυψε επειδή ξέρει από πρώτο χέρι ότι το να διαβάζει κανείς μια συνταγή για το πώς να ανοίγει φύλλο μπορεί να μοιάζει τρομακτικό.
Το pie project της Sharon είναι ένα portal όπου μπορεί να μάθει κανείς πώς να ανοίγει φύλλο για πίτα καθώς επίσης και τρεις συνταγές για γέμιση. Στόχος του project είναι πέραν της εκμάθησης, η διασκέδαση και φυσικά να αγαπήσουν οι συμμετέχοντες τις ελληνικές πίτες όσο η δημιουργός τους. «Θέλω να δείξω στον κόσμο ότι το να ανοίγεις φύλλο στο σπίτι δεν είναι απαραίτητα κάτι φοβερό ή ανέφικτο και ότι η διαφορά μεταξύ σπιτικού και κατεψυγμένου, είναι απαράμιλλη. Πράγμα που σημαίνει ότι αξίζει τον κόπο να το φτιάξεις στο σπίτι».
Η Sharon ελπίζει να συστήσει τις αγαπημένες της ελληνικές πίτες σε όσο περισσότερο κόσμο μπορεί. Η ίδια άλλωστε θεωρεί ότι κάποιος που δεν έχει σχέση με την Ελλάδα, είτε Αμερικανός είτε όχι, έχει πιο περιορισμένη άποψη για την κουζίνα μας, όπως θα συνέβαινε και με οποιαδήποτε χώρα. «Νομίζω ότι αυτό που έχει ενδιαφέρον είναι ότι μερικά από τα πιο κοινά ελληνικά πιάτα δεν είναι τόσο γνωστά εκτός Ελλάδας. Για παράδειγμα, τα χόρτα είναι πολύ συνηθισμένα σε ένα ελληνικό τραπέζι, αλλά οι περισσότεροι άνθρωποι εκτός Ελλάδας δεν το γνωρίζουν. Ενώ όλοι ξέρουν το τζατζίκι, το οποίο δεν συναντάς απαραίτητα τόσο συχνά σε ένα τραπέζι. Η ελπίδα μου, γράφοντας για το ελληνικό φαγητό, είναι να εκθέσω τους ανθρώπους σε περισσότερα πιάτα και να τους βοηθήσω να κατανοήσουν τη γεύση και την παλέτα των συστατικών της ελληνικής κουζίνας».
Το φαγητό είναι κάτι πολύ περισσότερο από το να τρως, και αν και κλισέ, η Sharon το πιστεύει ακράδαντα. Είναι το πώς φέρνει τους ανθρώπους κοντά, και το πώς αγγίζει τόσες πολλές πτυχές των ανθρώπων και δημιουργεί εμπειρίες. Και αυτό είναι κάτι που η ίδια το γνωρίζει από πρώτο χέρι. «Είναι απαραίτητο για τη ζωή και κατά κάποιο τρόπο δύσκολο να το δημιουργήσουμε, το οποίο νομίζω ότι συχνά ξεχνάμε επειδή είναι τόσο εύκολα διαθέσιμο σε μερικούς από εμάς. Το φαγητό είναι επίσης πολύ συνδεδεμένο με τη μνήμη, την οικογενειακή καταγωγή, τη νοσταλγία, την ιστορία και τόσα άλλα. Λατρεύω πώς μία μυρωδιά ή ένα μόνο συστατικό μπορεί να αγκυροβολήσει μέσα μας μια ανάμνηση που διαρκεί για πάντα. Το φαγητό είναι ένα ατελείωτο μέσο που μπορεί να σε οδηγήσει σε πολλές κατευθύνσεις, κάτι που είναι απίστευτα συναρπαστικό».
