Ο Al Di Meola στο ΜΕΝ 24

Με αφορμή την εμφάνισή του στις
19 Νοεμβρίου στο Μέγαρο Μουσικής , το ΜΕΝ 24 μίλησε με τον Al Di Meola, κάνοντας μια αναδρομή στα 35 χρόνια της μουσικής του διαδρομής.Ο Al Di Meola είναι ο ορισμός του βιρτουόζου. Είτε με ηλεκτρική, είτε με ακουστική κιθάρα. Πίσω στα 70ties ή στο σήμερα. Παίζοντας κλασική μουσική, rock, latin, metal, flamenco ή jazz, πάντα εγγυάται την υψηλότερη ποιότητα στο αποτέλεσμα. Μετά από 35 χρόνια παρουσίας στο προσκήνιο του παγκόσμιου μουσικού στερεώματος, έχει κυκλοφορήσει άλμπουμ αριστουργήματα, έχει κάνει συνεργασίες που άφησαν εποχή, έχει πειραματιστεί με αμέτρητες μουσικές φόρμες, έχει δημιουργήσει – μαζί με μερικούς εκλεκτούς ακόμα – την περίφημη jazz fusion και θεωρείται ως ο κορυφαίος κιθαρίστας της jazz παγκοσμίως.



Γεννήθηκε το 1954 στο New Jersey των ΗΠΑ και από μικρός έδειξε την κλίση του στην μουσική. Στα 17 του φοίτησε στο περίφημο Berklee College of Music της Βοστόνης και δυο χρόνια αργότερα ο Chick Corea τον πήρε στην μπάντα του «Return to Forever». Ο Al έδειξε αμέσως τις τεράστιες δυνατότητές του τόσο στο παίξιμο της κιθάρας, όσο και στη σύνθεση και μετά από 3 επιτυχημένα LP με το συγκρότημα, ξεκίνησε την σόλο καριέρα του. Μόλις στα 23 του κυκλοφόρησε τον 2ο προσωπικό του δίσκο, ένα πραγματικό αριστούργημα, που θεωρείται σταθμός στην latin jazz fusion, το «Elegant Gypsy».



Παράλληλα με τα προσωπικά του άλμπουμ, συνεργάστηκε με αναρίθμητους μουσικούς και μπάντες, εξερευνώντας άπειρες μουσικές φόρμες και ανακαλύπτοντας συνεχώς νέες τεχνικές στο παίξιμο της κιθάρας. Θεωρείται ένας από τους κορυφαίους παίκτες όλων των εποχών και ίσως ο νούμερο ένα σε ότι αφορά τη διεξοδική αναζήτηση των δυνατοτήτων της ηλεκτρικής κιθάρας, ακόμα περισσότερο και από τον Jimi Hendrix. Οι αναγνώστες του περιοδικού «Guitar Player Magazine» τον έχουν ψηφίσει 4 φορές ως τον καλύτερο jazz κιθαρίστα.



Το 1980 συνεργάστηκε για πρώτη φορά με τους Paco de Lucia και John McLaughlin, εγκαινιάζοντας έτσι το πλέον μαγικό τρίο στην ιστορία της latin – jazz με αριστουργηματικές εκτελέσεις και 3 άλμπουμ. Στα 35 χρόνια της καριέρας του έχει παίξει δίπλα σε «ιερά τέρατα» της μουσικής, όπως ο Paul Simon, ο Steve Winwood, ο Carlos Santana, ο Frank Zappa, ο Stevie Wonder, ο Herbie Hancock, ο Steve Vai, ο Phil Collins, ο Anthony Jackson, ο Tony Levin, o Jaco Pastorius, ο Les Paul, ο Gonzalo Rubalcaba, ο Tony Williams, o Larry Coryell, ο Jan Hammer, ο Milton Nascimento και πολλοί άλλοι. Έχει συνεργαστεί δυο φορές με τον Γιώργο Νταλάρα, το 1987 στο «Latin» και το 2001 στο «Running Roads».



Εναλλάσσεται συχνά ανάμεσα στον ηλεκτρικό και τον ακουστικό ήχο, όμως τα τελευταία χρόνια έχει κάνει μια στροφή στις ηλεκτρικές ρίζες του, χρησιμοποιώντας πολύ συχνά την 1959 Les Paul που είχε από την εποχή των «Return to Forever». Το 2004 ο Paul Reed Smith, ιδρυτής και ιδιοκτήτης της PRS Guitars, δώρισε στον Di Meola ένα από τα 513 πρωτότυπα μοντέλα της εταιρείας του. Από τότε, η χειροποίητη τιγρέ κιθάρα του Paul Reed αποτελεί τη βασική επιλογή του Al στον ηλεκτρικό ήχο. Ο Di Meola συνεχίζει να πειραματίζεται και να δημιουργεί μουσική σε διάφορες φόρμες, όμως είναι οι ίδιες οι ρίζες του που τον οδήγησαν περισσότερο στην latin jazz (ιταλικής καταγωγής) και την jazz fusion (νεοϋορκέζικες επιρροές).



Το «ταξίδι» του ξεκίνησε από τους groovy ρυθμούς και τους αυτοσχεδιασμούς του funk και του R&B που ενσωματώθηκαν στα jazz στοιχεία, δίνοντας με τα ηλεκτρικά όργανα, τους μεγάλους ενισχυτές και τις παραμορφώσεις έναν rock χαρακτήρα σε αυτό που άρχισαν ο Miles Davis με τον Chick Corea στα τέλη των 60ties. Ο ίδιος εντάχθηκε σε αυτό το κίνημα και το απογείωσε κυριολεκτικά, αφού το ανέπτυξε αμφίπλευρα. Στη δική του μουσική συνυπάρχουν ο Miles Davis και ο Herbie Hancock μαζί με τους Cream, τον Frank Zappa και τον Jimi Hendrix.



Ο Al Di Meola πρόσθεσε ακόμα περισσότερα στοιχεία στην jazz fusion, από το ηλεκτρικό βιολί του Jean Luc Ponty μέχρι τα latin κρουστά, όπως οι congas και τα timbales, ανοίγοντας κι άλλο τον «ορίζοντα», αφού ήταν μάλλον ο πρώτος που ενσωμάτωσε μέσα στο «κίνημα» το flamenco. Μέχρι σήμερα έχει κυκλοφορήσει 28 δίσκους, ενώ έχει συνεργαστεί με άλλους καλλιτέχνες και σχήματα σε τουλάχιστον άλλους τόσους. Τα τελευταία 10 περίπου χρόνια ηχογραφεί και περιοδεύει με τους «World Sinfonia», μια μπάντα που αποτελείται από μουσικούς όλου του κόσμου.








Το
ΜΕΝ 24 μίλησε με τον Al Di Meola τηλεφωνικά πριν λίγες μέρες, κατά τη διάρκεια της ηχογράφησης του τελευταίου δίσκου του στο Μόναχο. Πριν διαβάσετε τα όσα ενδιαφέροντα μου είπε μια από τις μεγαλύτερες προσωπικότητες της σύγχρονης μουσικής, θέλω να σας πω το πόσο όμορφα ένιωσα ακούγοντάς τον να μιλάει με πραγματική αγάπη για την Ελλάδα, με ενθουσιασμό μικρού παιδιού για τη μουσική και τα σχέδιά του και πάνω απ’ όλα με πόση υπομονή και απλότητα απάντησε σε όλες τις ερωτήσεις μου για περίπου 30 λεπτά. Ας περάσουμε όμως στον πρωταγωνιστή. Στον μεγάλο και μοναδικό Al Di Meola…




MEN 24: Ας αρχίσουμε με αφορμή τη συναυλία που θα δώσετε στο Μέγαρο Μουσικής στις 19 Νοεμβρίου. Πώς νιώθετε που θα ξαναβρεθείτε στην Ελλάδα;

Al Di Meola:

Πάντα νιώθω όμορφα στην Ελλάδα και αυτό δεν είναι κλισέ απάντηση. Μου αρέσει πολύ η Μεσόγειος, το πάθος της, η δύναμή της, η εκφραστικότητά της, η γαλήνη της και το αγρίεμά της. Έχω βρεθεί πολλές φορές στην Ελλάδα και οι αναμνήσεις μου είναι θετικές, όχι μόνο καλλιτεχνικά, αλλά και στην επαφή μου με τους ανθρώπους, με την ίδια τη χώρα. Με συγκινεί η Ελλάδα.




MEN 24: Πώς θα περιγράφατε το ελληνικό κοινό που έχει παρακολουθήσει τις συναυλίες σας;

Al Di Meola:

Ειλικρινά πρόκειται για υπέροχο κοινό. Όταν παίζω μπροστά σε Έλληνες, έχω την αίσθηση ότι είμαι πολύ κοντά τους ή ότι το ίδιο το κοινό με πλησιάζει. Είμαστε μια παρέα, όποιος και αν είναι ο χώρος, όσο μεγάλος και αν είναι. Είναι αυτή η μεσογειακή αμεσότητα, για την οποία σου μίλησα πριν. Νιώθω ξεχωριστά στον Νότο της Ευρώπης, στην Ελλάδα, στη Γαλλία, στην Ισπανία. Και βέβαια στην Ιταλία, από όπου είναι και η καταγωγή μου.







Βίντεο: Ο Γιώργος Νταλάρας και ο Al Di Meola παίζουν το “Τι σου ‘κανα και μ’ εγκατέλειψες”, των Γιώργου Ζαμπέτα και Κώστα Μάνεση.




MEN 24: Αφού μιλάμε για την Ελλάδα, να σας πάω 22 χρόνια πίσω, στη συνεργασία σας με τον Γιώργο Νταλάρα και το LP «Latin». Πώς γνωριστήκατε;

Al Di Meola:

Καταρχήν γνωρίστηκα με την ελληνική μουσική. Φίλοι μου στη Νέα Υόρκη με έφεραν σε επαφή με τις μουσικές φόρμες της χώρας σου. Γοητεύτηκα και στη συνέχεια έψαξα βαθύτερα, ανακάλυψα ακούσματα που με τράβηξαν. Πιο μετά, μέσω κοινών φίλων, γνώρισα τον Γιώργο Νταλάρα, που εκείνη την εποχή δούλευε πάνω σε μια πολύ ενδιαφέρουσα ιδέα.



Με μεγάλη μου χαρά δέχτηκα να πάρω κι εγώ μέρος σε αυτή την ιδιαίτερη μουσική περιπέτεια, παίζοντας κιθάρα στα ελληνικά latin. Όμορφα τραγούδια, μου κέντρισαν το ενδιαφέρον. Πρόσφεραν πανέξυπνες προκλήσεις στην εκτέλεση. Όπως το «περασμένες μου αγάπες»! Ήταν ένα ξεχωριστό «ταξίδι». Και βέβαια, η συνεργασία μας δεν σταμάτησε εκεί. Ο Γιώργος, εκτός από εκπληκτικός, ολοκληρωμένος μουσικός και ερμηνευτής, παραμένει και ένας καλός φίλος.




MEN 24: Έχετε περισσότερα ακούσματα από την ελληνική μουσική; Υπάρχει κάποιος Έλληνας συνθέτης που έχετε ξεχωρίσει;

Al Di Meola:

Έχω ακούσει πολλά και διάφορα. Το εύρος της ελληνικής μουσικής είναι τεράστιο, με μια ξεχωριστή ποιότητα και ταυτότητα. Δεν θυμάμαι αυτή τη στιγμή ονόματα, είναι δύσκολα για μένα όπως καταλαβαίνεις. Υπάρχει όμως ένας που ούτε μπερδεύεται, ούτε ξεχνιέται. Ο τεράστιος Μίκης Θεοδωράκης. Γιγαντιαίος συνθέτης με τρομερό έργο. Εύχομαι κάποια στιγμή να παίξω δική του μουσική, είναι στη σκέψη μου.




MEN 24: Είπαμε τα της Ελλάδας. Ας γυρίσουμε στην αρχή, στα πρώτα σας βήματα. Πριν προλάβετε να αποφοιτήσετε από το Berklee College of Music, στα 19 σας χρόνια, σας κάλεσε στη μπάντα του ένας από τους θρύλους της jazz, ο Chick Corea. Πώς ήταν αυτή η περίοδος με τους «Return to Forever»;

Al Di Meola:

Ήταν για μένα μια αποκάλυψη. Οι «Return to Forever» ήταν μια καταπληκτική μπάντα, τρεις μουσικοί μοναδικοί, πραγματικοί βιρτουόζοι. Δίπλα στον Chick Corea (πλήκτρα), τον Stanley Clarke (μπάσο) και τον Lenny White (τύμπανα) έκανα το πρώτο μου μεγάλο βήμα στη βιομηχανία της μουσικής. Ήταν ήδη ένα από τα αγαπημένα μου γκρουπ και ξαφνικά βρέθηκα να παίζω μαζί τους! Απίστευτο συναίσθημα. Είναι αυτό που λέμε ότι ξυπνάς και το όνειρό σου έχει γίνει πραγματικότητα.







Οι “Return to Forever” το 1975. Από αριστερά ο Lenny White (τύμπανα), ο Stanley Clarke (μπάσο), ο Al Di Meola (κιθάρα) και ο Chick Corea (πλήκτρα).



Και μπήκα στην μπάντα τo 1974, την εποχή ακριβώς που οι συνθέσεις έδιναν περισσότερο πρωταγωνιστικό ρόλο στην ηλεκτρική κιθάρα. Μια jazz με πολλές ροκ επιρροές και καινούργιες δυνατότητες για να κινηθούμε σε πιο περίπλοκα μονοπάτια, σε ανεξερεύνητες φόρμες. Κλασσική περίπτωση νεοϋορκέζικης αναζήτησης με διαφορετικά στιλ και προσπάθεια εκτέλεσης στα όρια των οργάνων. Ο Chick είχε ήδη βρεθεί μέσα στη γέννηση της jazz fusion, παίζοντας μαζί με τον Miles Davis, στα τέλη των 60ties. Στους «Return to Forever» συνεχίσαμε αυτή την πορεία, προσθέτοντας ακόμα περισσότερα στοιχεία από την funk, το R&B, την ψυχεδέλεια.







Βίντεο: Οι “Return to Forever” παίζουν το “Beyond the 7th Galaxy” στο PBS studio (1975)




MEN 24: Μόλις δυο χρόνια αργότερα κυκλοφόρησε το πρώτο προσωπικό σας LP. Και το 1977, σε ηλικία 23 ετών, γράψατε το 2ο, που θεωρείται μέχρι σήμερα ένα από τα κορυφαία στην καριέρα σας, το «Elegant Gypsy».

Al Di Meola:

Νομίζω ότι πράγματι το «Elegant Gypsy» είναι ένα από τα «highlight» της πορείας μου. Σίγουρα πρόκειται για την κορύφωση της πρώτης μου περιόδου. Ήταν η πρώτη φορά που πρόσθεσα τόσο πολύ την «Μεσόγειο» στη μουσική μου. Έχοντας πάρει πλέον γερές βάσεις στα τόσο γόνιμα χρόνια με τους «Return to Forever», μπόρεσα να ενσωματώσω στην jazz τις δικές μου ρίζες, τις φόρμες που πάντα με γοήτευαν, το latin και το flamenco.




MEN 24: Κάτι που φαντάζομαι, πέρασε σε άλλο επίπεδο τρία χρόνια πιο μετά, το 1980, όταν συνεργαστήκατε με τον Paco de Lucia και τον John McLaughlin. Το «Friday in San Francisco» έχει πουλήσει μέχρι σήμερα πάνω από 6 εκατομμύρια δίσκους και περιέχει αξεπέραστες εκτελέσεις. Πώς συνδυάστηκαν τόσο επιτυχημένα τρεις βιρτουόζοι στο ίδιο όργανο;

Al Di Meola:

Βασικά ήταν η διαφορετικότητα που μας έδεσε τόσο πολύ. Ο καθένας αντιπροσώπευε συγκεκριμένα πράγματα, αλλά ήθελε να ανακαλύψει και τις φόρμες, τις σκέψεις των άλλων. Κατά κάποιο τρόπο βρισκόμουν στη μέση. Πιο κοντά στον Paco από ότι ο John, πιο κοντά στον John από ότι ο Paco. Εγώ είχα τις λάτιν ρίζες, αλλά ο χαρακτήρας της jazz fusion διευκόλυνε τον McLaughlin να πλησιάσει τον Paco.







Το περίφημο “Guitar Trio”, από αριστερά οι Al Di Meola, John McLaughlin και Paco de Lucia (1980)



Το μεγάλο μυστικό σε αυτή τη συνεργασία ήταν η δίψα να κατανοήσουμε τις επιρροές και τις τεχνικές των άλλων και στη συνέχεια να τις εντάξουμε όλες μαζί σε μια συνολική φόρμα με τέτοιον τρόπο, ώστε να μην καταπιέσουμε τίποτα και να εκφραστούμε όλοι με συνέπεια. Να περάσουμε καλά παίζοντας ο καθένας την κιθάρα του, απολαμβάνοντας συγχρόνως και τους άλλους. Έτσι το δέσιμο ήρθε χωρίς προβλήματα και συνδυαστήκαμε με απόλυτη ισορροπία.




MEN 24: Αν σου ζητούσα να ορίσεις τη μουσική σου, τι θα μου έλεγες;

Al Di Meola:

Είμαι «παιδί» της Νέας Υόρκης. Αυτό από μόνο του σημαίνει ότι δεν ορίζω εγώ τη μουσική που παίζω, αλλά αυτή εμένα. Το εύρος είναι τεράστιο και αυτό είναι κάτι για το οποίο είμαι ευγνώμων. Από μικρός απορροφούσα τα πάντα, ότι και αν άκουγα, όλα τα είδη. Η νεοϋορκέζικη σκηνή είναι μουσικός παράδεισος. Στην εφηβεία μου πήγα σε κλαμπ με μπάντες, σε αμέτρητα jazz κλαμπ στο Village, σε ροκ συναυλίες.



Μέσα μου συναντήθηκαν το ροκ και η jazz. Κουβάλησα τις επιρροές μου και τις συνδύασα στην έμπνευσή μου. Έχει σημασία να γίνει σωστά ο συνδυασμός, ώστε να δημιουργηθεί ένα καθαρό προσωπικό στιλ. Αν αντιγράφεις, πολύ γρήγορα θα βαρεθείς, θα φτάσεις σε αδιέξοδο. Η μουσική έχει μεγαλύτερο νόημα όταν την προσεγγίζεις εξερευνώντας την. Και να χρησιμοποιείς την καρδιά σου, να μπορείς να νιώσεις τα πάντα τη στιγμή που παίζεις ή ακούς.







Paco De Lucia/Al Di Meola/John McLaughlin


Ανέβηκε από fgomez54. – Δείτε περισσότερα μουσικά video, σε HD!
Βίντεο: Από τη συναυλία “Pavarotti and friends”, το “Guitar Trio” παίζει το “Mediterranean Sundance” του Al Di Meola από το LP “Elegant Gypsy”




MEN 24: Ποιες ήταν οι δικές σου επιρροές; Τα πιο αγαπημένα σου ακούσματα;

Al Di Meola:

Ξεκίνησα μικρός με την pop της εποχής. Μου άρεσαν πολύ οι Ventures, τους άκουγα φανατικά από 9 χρονών. Αλλά και τα άλλα γκρουπάκια που έπαιζαν instrumental pop με τραβούσαν από μικρό. Και βέβαια οι Beatles. Με ενθουσιάζουν μέχρι σήμερα, αξεπέραστοι. Μετά ακολούθησε η εποχή με τις σούπερ μπάντες και τα αστέρια του ροκ. Οι Cream, ο Jimi Hendrix. Ύστερα το Village και ο John Coltrane, ο Miles Davis. Και όλα αυτά περνούσαν στην κιθάρα μου. Ήχοι, μοτίβα και φόρμες εναλλάσσονταν συνεχώς στα τάστα. Αν κάποιος όμως με οδήγησε τελικά στην jazz, αυτός ήταν ο πρώτος μου δάσκαλος. Άκουγε και έπαιζε φανατικά jazz και όπως ήταν φυσικό, με επηρέασε πολύ, μου έδειξε τον δρόμο και τον άφησε ανοιχτό για μένα. Και εγώ τον επέλεξα.




MEN 24: Θεωρείσαι τα τελευταία 30 χρόνια ένας από τους κορυφαίους jazz κιθαρίστες σε όλο τον κόσμο. Αρκετοί μάλιστα υποστηρίζουν ότι είσαι το νούμερο ένα. Εγώ θέλω να μου πεις ποιος είναι ο δικός σου αγαπημένος κιθαρίστας.

Al Di Meola:

Το ήξερα ότι θα φτάσουμε και στις δύσκολες ερωτήσεις! Μου αρέσουν πολλοί κιθαρίστες, θα ήταν άδικο να σου πω ένα όνομα ως τον αγαπημένο μου. Αν πρέπει πάντως να επιλέξω κάποιον που θαυμάζω για τη φαντασία, αλλά και για τις ικανότητές του στο παίξιμο, για τη συνολική του παρουσία επί δεκαετίες, επίτρεψέ μου να σου πω ένα όχι και τόσο γνωστό όνομα, τον Βραζιλιάνο Egberto Gismonti. Ψάξε να βρεις δική του μουσική και θα με καταλάβεις!




MEN 24: Αν μπορούσες να στήσεις μια δική σου, φανταστική μπάντα, ποιους μουσικούς θα διάλεγες για να σε πλαισιώσουν;

Al Di Meola:

Βλέπω ότι συνεχίζονται τα δύσκολα. Αλλά αυτή είναι ερώτηση – πρόκληση. Άσε με να το σκεφτώ λιγάκι. Λοιπόν, στα τύμπανα θα έπαιρνα τον Steve Gadd (σ.σ. Νεοϋορκέζος ντράμερ που έχει συνεργαστεί μεταξύ άλλων, με τους Paul McCartney, Paul Simon, Steely Dan, Al Jarreau, Joe Cocker, Chick Corea, Eric Clapton , James Taylor και τον ίδιο τον Al Di Meola). Στο μπάσο τον Anthony Jackson (σ.σ. Νεοϋορκέζος μπασίστας που έχει συνεργαστεί μεταξύ άλλων, με τους Chick Corea, Billy Cobham, Dizzy Gillespie, Paul Simon, Steely Dan, Roberta Flack και τον ίδιο τον Al Di Meola).







Ο Al Di Meola με τον Chick Corea, 1976



Και τέλος, στα πλήκτρα θα ήθελα τον Gonzalo Rubalcaba (σ.σ. Κουβανός jazz πιανίστας και συνθέτης, έχει συνεργαστεί με τον Al Di Meola το 2002 στο LP του τελευταίου «Flesh on Flesh»). Αυτό το σχήμα θα ήταν καταπληκτικό, μαζί τους θα ήμουν ευτυχισμένος! Και βέβαια, αν μπορούσα να γυρίσω τον χρόνο πίσω, θα επιθυμούσα να παίξω μαζί με τον μεγάλο Django Reinhardt.




MEN 24: Ποιο είναι το αγαπημένο σου συγκρότημα (ή καλλιτέχνης);

Al Di Meola:

Ακούω πολλή μουσική, από όλο τον κόσμο. Εξαρτάται από την ώρα, τον τόπο και τη διάθεση τι θα διαλέξω για να ακούσω. Μου αρέσουν πάρα πολλά σχήματα, όμως μια μπάντα που με ενθουσιάζει είναι οι Oregon. Συνδυάζουν με μεγάλη επιτυχία την jazz με ένα σωρό άλλα ακούσματα, όπως το ethnic, η folk, η avant-garde, ακόμα και η κλασική μουσική.




MEN 24: Στα 55 σου χρόνια έχεις δημιουργήσει μια αξιοζήλευτη καριέρα. Δεκάδες δίσκους, συνεργασίες, τουρνέ, συναυλίες, τα πάντα. Ποια είναι τα μελλοντικά σου σχέδια; Υπάρχουν ακόμα προκλήσεις για έναν μουσικό σταρ όπως εσύ;

Al Di Meola:

Οι προκλήσεις ποτέ δεν σταματούν για εμάς τους μουσικούς. Λες ότι έχω κάνει τόσα πολλά και όμως εγώ νιώθω ότι θέλω να κάνω πολύ περισσότερα ακόμα. Αυτή τη στιγμή που μιλάμε, έχω κάνει διάλλειμα από μια ηχογράφηση. Μόλις κλείσουμε το τηλέφωνο, θα μπω αμέσως στο στούντιο. Πρόκειται για ένα καινούργιο CD, που θα συνοδεύεται και από ένα DVD σχετικά με το Μαρόκο. Δεν σταματάει ποτέ η αναζήτηση για νέες μουσικές φόρμες και η Μεσόγειος παραμένει μια τεράστια πηγή έμπνευσης. Επίσης έχω προγραμματισμένες πολλές τουρνέ μαζί με τη νέα μου ορχήστρα και συζητώ πάντα για μελλοντικές συνεργασίες.




MEN 24: Είσαι βιρτουόζος κιθαρίστας. Πότε νιώθεις πιο άνετα; Με μια ηλεκτρική ή με μια ακουστική κιθάρα;

Al Di Meola:

Η κιθάρα είναι ευλογία Θεού, ότι και αν είναι. Ανάλογα με το τι θέλω να εκφράσω, πιάνω στα χέρια μου ηλεκτρική ή κλασική. Πάντως, μπορείς να πεις ότι στα πρώτα χρόνια της καριέρας μου χρησιμοποιούσα περισσότερο ηλεκτρική κιθάρα, ενώ τώρα τελευταία ασχολούμαι πιο πολύ με την ακουστική. Στη συναυλία στην Αθήνα, θα πρωταγωνιστήσει η ακουστική κιθάρα. Προσπαθώ να δώσω ένα πιο ορχηστρικό χαρακτήρα, με την έννοια ότι το σχήμα θυμίζει περισσότερο μουσική δωματίου. Όσοι βρεθούν εκεί, θα καταλάβουν τι εννοώ. Υπάρχουν πολλές διαφορετικές επιρροές συγκεντρωμένες στην μπάντα. Για παράδειγμα, ο ακορντεονίστας μας είναι από τη Βόρεια Ιταλία, ενώ ο βιολιστής από την Ουγγαρία.




MEN 24: Φαντάζομαι ότι έχεις παίξει με αμέτρητες κιθάρες. Ποιες είναι οι αγαπημένες σου;

Al Di Meola:

Πράγματι έχουν περάσει δεκάδες κιθάρες από τα χέρια μου και η καθεμιά είχε τον δικό της χαρακτήρα. Στις ηλεκτρικές, πιο πολύ έχω δεθεί με τις Gibson Les Paul, ενώ η αγαπημένη μου ακουστική είναι μια ισπανική χειροποίητη Hermanos Conde.









MEN 24: Βλέποντας κανείς τις συνεργασίες που έχεις κάνει, δεν μπορεί παρά να νιώσει δέος. Paul Simon, Steve Winwood, Carlos Santana, Frank Zappa, Stevie Wonder, Herbie Hancock, Steve Vai μεταξύ πολλών άλλων. Ποια από αυτές τις συνεργασίες ευχαριστήθηκες περισσότερο;

Al Di Meola:

Όσο κλισέ και αν ακούγεται, η κάθε μια από αυτές ήταν ιδιαίτερη. Αυτή είναι η πραγματικότητα, αυτό άλλωστε κάνει τις συνεργασίες με άλλους καλλιτέχνες και σχήματα τόσο ενδιαφέρουσες. Θα μπορούσα να ξεχωρίσω μερικές, όπως όταν έπαιξα στα 18 μου με τον Stevie Wonder και ένιωσα το μεγαλείο του πάνω στη σκηνή. Ξεχωριστή εμπειρία ήταν και η συνεργασία με τον Steve Winwood, οι Traffic (σ.σ. το συγκρότημα του Winwood) ήταν τότε από τα αγαπημένα μου ακούσματα και το να βρεθώ να παίζω μαζί τους ήταν κάτι εκπληκτικό. Το ίδιο και ο Santana που για μένα υπήρξε μεγάλη πηγή έμπνευσης.




MEN 24: Ποια είναι η σχέση σου με το ίντερνετ; Πώς βλέπεις τον ρόλο του διαδίκτυου στη μουσική του σήμερα;

Al Di Meola:

Υπάρχει διπλή ανάγνωση σε αυτό. Σίγουρα έχει επηρεάσει αρνητικά τη μουσική βιομηχανία, κυρίως τις δισκογραφικές εταιρείες. Ίσως σε λίγα χρόνια όλο το μουσικό προϊόν θα κινείται σε τελείως διαφορετικές βάσεις. Όμως προσωπικά δεν με έχει ενοχλήσει ιδιαίτερα. Οι δυνατότητες που έχει ανοίξει στο κοινό είναι τεράστιες. Ο καθένας, σε κάθε γωνιά του κόσμου, μπορεί να ακούσει πλέον τα πάντα, να έρθει σε επαφή με όλα τα μουσικά κινήματα και να κάνει τις επιλογές του. Αυτό είναι τίμιο, γιατί μέχρι πρόσφατα η επαφή του κόσμου με τα πολιτιστικά δρώμενα, περνούσε αρχικά από την τσέπη του, ενώ σήμερα φτάνει ένα απλό κλικ.



Μου έχει τύχει να δώσω μια συναυλία και το ίδιο βράδυ, ταξιδεύοντας για τον επόμενο προορισμό, να δω στιγμιότυπα της εμφάνισης στο you tube. Αυτό δεν είναι μόνο απίστευτο, είναι και υπέροχο. Και από την άλλη μεριά, παρουσιάζεται σε εμάς τους καλλιτέχνες μια καινούργια πρόκληση. Να δώσουμε περισσότερη προσοχή στις ζωντανές εμφανίσεις, να «ταξιδέψουμε» τη μουσική μας σε περισσότερα μέρη, αφού το ίντερνετ έχει δημιουργήσει πολύ μεγαλύτερο ακροατήριο για όλους μας. Βρισκόμαστε στο ξεκίνημα μιας καινούργιας εποχής και θα πρέπει να προσαρμοστούμε σε αυτήν. Εγώ το κάνω με χαρά, το απολαμβάνω.




MEN 24: Μια τελευταία ερώτηση πριν σας αφήσω να ξαναμπείτε στο στούντιο. Για κάποιον που δεν έχει ακούσει τη δουλειά σας και θα ήθελε να τη γνωρίσει, από ποιους δίσκους θα τον συμβουλεύατε να αρχίσει; Ποια είναι τα πιο αντιπροσωπευτικά δείγματα της δισκογραφίας σας;
Al Di Meola:
Θα μπορούσε να δοκιμάσει το «Elegant Gypsy» που είναι η κορύφωση της πρώτης μου εποχής. Επίσης οποιοδήποτε από τα LPs των «Return to Forever». Το «Friday night in San Francisco» με τους Paco de Lucia και John McLaughlin. Και για να έχει και μια άποψη από το πρόσφατο έργο μου, θα συνιστούσα ανεπιφύλακτα το «Consequence of Chaos».




Βίντεο: Οι “Return to Forever” παίζουν το “The Duel of the Jester and the Tyrant” στο Old Grey Whistle Test studio (1976).

Return to Forever
Ανέβηκε από soulpatrol. – Δείτε τα πιο πρόσφατα επιλεγμένα μουσικά videos.

Βίντεο: “Fantasia Suite” από το Guitar Trio. Απλά μαγικό!



Βίντεο: Ο Al Di Meola τζαμάρει στο “Consequence of Chaos” με την πρωτότυπη PRS (2006)



Βίντεο: Ο Γιώργος Νταλάρας και ο Al Di Meola παίζουν το “Mediterranean Sundance”.