McLaren F1

H τιμή μιας McLaren F1 κατά την έναρξη ανερχόταν στο εντυπωσιακό ποσό των 540.000 λιρών Αγγλίας. Εκείνη την εποχή ήταν το πιο ακριβό αυτοκίνητο στον κόσμο. Μια άλλη πρωτιά για την McLaren F1 ήταν ότι έγινε το πρώτο αυτοκίνητο παραγωγής το οποίου το σασί ήταν μονοκόκ, κατασκευασμένο εξ ολοκλήρου από ανθρακονήματα.








Η McLaren F1 αντλεί την ισχύ της από έναν κινητήρα V12 χωρητικότητας 6064 κ.εκ. κατασκευασμένο από την BMW η ιπποδύναμη του οποίου κυμαινόταν μεταξύ 600 και 680 ίππων. Η πιο ισχυρή έκδοση ήταν η McLaren F1 LM Roadcar που απέδιδε 680 ίππους και κατασκευάσθηκε σε μόλις 5 αντίτυπα, στην διάρκεια του 1996.

Η McLaren F1 διακρινόταν για τις τρεις θέσεις της, με την κεντρική να είναι αυτή του οδηγού και για τις μοντέρνες – όμορφες – «χυτές» γραμμές της.



Η McLeren F1 ήταν από τα πρώτα αυτοκίνητα παραγωγής, αν όχι το πρώτο, με μονοκοκ (από ένα ενιαίο κομμάτι δηλαδή) σασί από ανθρακονήματα…



Η «ψυχή» της F1 ήταν ο 6λιτρος (6,1 λίτρα για την ακρίβεια) ατμοσφαιρικός V12 που έδωσε η BMW στον Άγγλο σχεδιαστή Γκόρντον Μάρεϊ (ο άνθρωπος που κρυβόταν πίσω από την δημιουργία του συγκεκριμένου αριστουργήματος της παγκόσμιας αυτοκινητοβιομηχανίας) και προερχόταν από το μοντέλο παραγωγής της σειράς Μ7.




Απέδιδε 630 ίππους στις 7.400 (ο κόφτης στις 7.500) σ.α.λ. και 651 Νm ροπής στις 5.600 σ.α.λ. (!) Ήταν ένας κινητήρας – «διαμάντι» που ξεπερνούσε τις προσδοκίες του Μάρεϊ και προσέδιδε στην F1 ασύλληπτες για την εποχή επιδόσεις.



Έφτασε σε τεστ τελικής τα 391,2 χλμ./ώρα (!) σπάζοντας το τότε ρεκόρ, ενώ μπορούσε να επιταχύνει σαν… μοτοσικλέτα με 5η και 30 χλμ./ώρα χωρίς τον παραμικρό δισταγμό…



Ακόμη πιο εντυπωσιακή ήταν η αεροδυναμική επεξεργασία της F1, καθώς με πλευρικούς αγωγούς Venturi αξιοποιούσε στο μέγιστο το «Ground effect» (δημιουργία υποπίεσης, κατά συνέπεια αύξηση της πρόσφυσης) φέροντας μάλιστα ηλεκτρικούς ανεμιστήρες που ρουφούσαν τον αέρα επιταχύνοντάς τον μέσα από αυτούς τους αγωγούς (σας θυμίζει κάτι)!



Επίσης, το μικρό κεντρικό πίσω «σπόιλερ» της F1 ήταν δυναμικό και λάμβανε ευνοϊκές θέσεις για τη μετακίνηση του κέντρου αεροδυναμικής πίεσης, ανάλογα με την ταχύτητά της και στις μετατοπίσεις φορτίου – π.χ. στις επιβραδύνσεις.