Νέα Κεντροδεξιά με πρόσημο το φιλελεύθερο Κέντρο

Σε λίγα εικοσιτετράωρα ο κύριος εκφραστής της ελληνικής Κεντροδεξιάς καλείται να επιλέξει μεταξύ τεσσάρων υποψηφίων εκείνον που θα την οδηγήσει είτε “αριστερότερα” είτε “δεξιότερα” του πολιτικού χάρτη όπως αυτός διαμορφώθηκε την τελευταία πενταετία.

Τα μέλη και οι φίλοι καλούνται να αποφασίσουν πόσο κέντρο χωράει στη Κεντροδεξιά ή πόση Δεξιά αντέχει η παράταξη που κατήργησε τη Βασιλεία και νομιμοποίησε το ΚΚΕ.

Προφανώς τα προβλήματα της Νέας Δημοκρατίας δεν θα λυθούν αυτομάτως με την εκλογή της νέας ηγεσίας. Και πάντως η ιδεολογική κρίση, ή κρίση ταυτότητας, που επί σειρά ετών υποβόσκει με συχνές περιόδους έξαρσης και ύφεσης, έχει βαθύτερα αίτια που δύσκολα θα βρουν λύση.

Κι αυτό γιατί οι επικρατούσες συνθήκες σε επίπεδο  κοινωνίας σε συνδυασμό με τις επικείμενες πολιτικές εξελίξεις, δεν παρέχουν το χρόνο που χρειάζεται ώστε να αναληφθούν σοβαρές πρωτοβουλίες προς την κατεύθυνση της ανασυγκρότησης του χώρου.

Ωστόσο, και παρά τα προβλήματα που αναπαράγει η εμμονή στην απαρχαιωμένη ιδεολογική διακήρυξη της Χαλκιδικής, η Νέα Δημοκρατία έχει κατορθώσει να διατηρήσει το πολιτικό αποτύπωμα που της επιτρέπει να παραμένει κυρίαρχη δύναμη στο χώρο της Κεντροδεξιάς. Αυτό είναι το καλό νέο.

Το κακό είναι ότι ολοένα και περισσότερο φαίνεται να χάνει τους νέους και τα μεσαία κοινωνικά στρώματα. Παρά ταύτα η Νέα Δημοκρατία έχει ακόμα τα περιθώρια ανάκαμψης υπό την προϋπόθεση ότι η νέα ηγεσία θα φροντίσει να περιορίσει τη δεξιά ρητορική και θα στραφεί προς το φιλελεύθερο Κέντρο. Θα φροντίσει εν ολίγοις να εξηγήσει σε εκείνους που αναζητούν εναλλακτική πρόταση εξουσίας έναντι της καθεστωτικής Αριστεράς, πως ο φιλελευθερισμός δεν είναι οικονομική θεωρία που μεροληπτεί υπέρ των πλουσίων, αλλά τρόπος ζωής βαθιά ανθρώπινος και αλληλέγγυος προς τους κοινωνικά αδύνατους.

Υπό αυτή την έννοια η Νέα Δημοκρατία έχει ακόμα την ευκαιρία- ίσως τη τελευταία- να αξιοποιήσει τον ιστορικό της ρόλο αναδεικνύοντας τα πολιτικά χαρακτηριστικά που τα προηγούμενα χρόνια είχε απωθήσει προκειμένου να αντιμετωπίσει το λαϊκισμό με λαϊκισμό.

Συνεπώς η ανάδειξη νέας ηγεσίας δεν θα έχει σημασία εφόσον δεν θα δρομολογήσει τη διαδικασία μετεξέλιξης της Νέας Δημοκρατίας σε μια σύγχρονη ευρωπαϊκή παράταξη της Κεντροδεξιάς. Σε μια παράταξη που θα συνυπάρχουν η φιλελεύθερη δεξιά με το φιλελεύθερο κέντρο, ενώ το δεύτερο δεν θα αποτελεί συμπλήρωμα και άλλοθι, αλλά διαμορφωτής ενός νέου πλαισίου που θα συνενώσει ευρύτερες αστικές δυνάμεις.

Η Νέα Δημοκρατία δεν έχει ανάγκη από ένα σύμφωνο συμβίωσης μεταξύ των υποψηφίων για να υπάρχει στο πολιτικό σκηνικό. Πρέπει να την χρειάζεται και η κοινωνία για όχι μόνο οι οπαδοί και τα οργανωμένα στελέχη της. Κι αυτό προϋποθέτει ριζική αλλαγή πλεύσης σε ιδεολογικό και οργανωτικό επίπεδο ώστε να πρωταγωνιστήσει και  πάλι στις εξελίξεις. Διαφορετικά η ύπαρξή της δεν έχει κανένα νόημα.

*Ο Χάρης Παυλίδης είναι δημοσιογράφος