Το κεφάλι ακόμα στην άμμο;

Σαξωνία, Θουριγγία, Βραδεμβούργο. Κανείς δε μπορεί να κάνει πια ότι δεν βλέπει, όπως σχολίαζε ένας Γερμανός αρθρογράφος. Το κόμμα, που γεννήθηκε πριν περίπου ένα χρόνο με αίτημα την επιστροφή στο μάρκο και ώσπου να γίνει αυτό την αποπομπή από την Ευρωζώνη των “ρέμπελων” του Νότου, η “Εναλλακτική για την Γερμανία” συνεχίζει τον καλπασμό του. Αφού έχασε στο νήμα την είσοδό του στο γερμανικό κοινοβούλιο, μένοντας οριακά κάτω από το 5%, μπήκε άνετα στην Ευρωβουλή και το προηγούμενο δεκαπανθήμερο εισήλθε σε τρία τοπικά κοινοβούλια με διψήφια ποσοστά.

Αποδείχτηκε έτσι ότι ο “στρουθοκαμηλισμός” της Ανγκέλα Μέρκελ, που απαξιούσε στην ουσία να σχολιάσει την εξέλιξη αυτή, δεν λειτουργεί ως αντίδοτο απέναντι σε ένα υπαρκτό πρόβλημα: η γερμανική κοινωνία πολώνεται επικίνδυνα με άξονα την κρίση της ευρωζώνης και δείχνει να υιοθετεί ακραίες απόψεις, που μπορεί να μην έχουν ως πρόσημο σβάστικες και ναζιστικούς χαιρετισμούς αλλά πατάνε γερά πάνω σε έναν οικονομίστικο εθνικισμό και την υπεροψία απέναντι στους φτωχούς “νότιους”.

Είναι όμως απλά στρουθοκαμηλισμός; Η Ανγκέλα Μέρκελ ξέρει ότι μεγάλη ευθύνη για την μετακίνηση αυτή φέρει και η ίδια αλλά και η προηγούμενη κυβέρνηση συνασπισμού με τους Φιλελεύθερους. Οι τελευταίοι δείχνουν να εξαφανίζονται οριστικά, κάτι που δεν είναι παρά το αποτέλεσμα της προκλητικής ρητορικής τους, η οποία ήταν καθαρά ξενοφοβική και μόνο κατ’ όνομα φιλελεύθερη. Γιατί ο ψηφορόρος να εμπιστευτεί κάποιους “κρυφο-εθνικιστές” και να μην πάει απευθείας σε εκείνους, που τα λένε “σταράτα”; Η αλλαζονεία και η υιοθέτηση μιας λογικής τιμωρίας για τις χώρες της Ευρωζώνης, που δε μπόρεσαν να αποφύγουν τα ελλείματα δεν ήταν λοιπόν πολιτικές “πατέντες” της “Εναλλακτικής”. Μπήκαν στα γερμανικά σπίτια από την Χριστιανοδημοκρατία, έγιναν κυρίαρχη άποψη, μετατράπηκαν σε μπούσουλα για τους Ελεύθερους Δημοκράτες και ανακυκλώνονται από τότε από τον λαϊκιστικό και όχι μόνο Τύπο. Απλά σε μια περίοδο, που όλες οι ευρωπαϊκές κοινωνίες παρουσιάζουν σαφείς τάσεις πόλωσης η κομψευόμενη ακροδεξιά φρόντισε να πάει ακόμα πιο μακριά την λογική της γερμανίδας καγκελαρίου.

Τι μας είπε η Μέρκελ, όταν πριν από μια εβδομάδα παρουσιάστηκε ο (λογιστικά) ισοσκελισμένος γερμανικός προϋπολογισμός για το 2015; Οτι όλες οι χώρες της Ευρωζώνης θα πρέπει να πάρουν παράδειγμα από το Βερολίνο και να κάνουν το ίδιο. Τι μας λέει η “Εναλλακτική”; Οτι υπάρχουν ένα σωρό χώρες της Ευρωζώνης, που αποκλείεται να καταφέρουν κάτι τέτοιο, συνεπώς καλύτερα θα είναι να χωρίσουμε μια ώρα αρχύτερα τα “τσανάκια” μας. Απλό και κατανοητό, ακόμα και για τον πιο αδαή, αλλά βομβαρδισμένο επί μια τετραετία με οικονομική τρομολαγνεία Γερμανό ψηφοφόρο.

Η Ανγκέλα Μέρκελ προφανώς και δε μπορεί πια να βάλει πάλι το κεφάλι μέσα στην άμμο και να κάνει ότι δεν έχει πάρει είδηση τίποτε. Το δυσάρεστο είναι ότι όλες οι ενδείξεις αλλά και “προϊστορία” της συνηγορούν, στο ότι ο τρόπος με τον οποίο θα αποφασίσει να αντιμετωπίσει τους “ευρωαρνητές” κάθε άλλο παρά θαρραλέος θα είναι. Οποιος ονειρεύεται ότι η γερμανίδα καγκελάριος θα προτάξει το ανάστημά της και θα μιλήσει στον φιλήσυχο Γερμανό καταθέτη, συνταξιούχο, εργαζόμενο, στην περιβόητη “Σουηβή νοικοκυρά” για ευρωπαϊκή αλληλεγγύη και άλλα τέτοια ρομαντικά, καλό θα είναι να ξυπνήσει εγκαίρως. Γιατί αύριο τα όνειρα μπορεί να έχουν γίνει εφιάλτης.

Ο Κώστας Αργυρός είναι δημοσιογράφος κι έχει βραβευτεί για το δημοσιογραφικό του έργο από το Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο, το Ίδρυμα Μπότση και την Ένωση Ευρωπαίων Δημοσιογράφων. Τα τελευταία χρόνια ασχολήθηκε με το τηλεοπτικό ντοκιμαντέρ, αναδεικνύοντας κυρίως ευρωπαϊκά θέματα.