Δύο θρύλοι της αφροκουβανέζικης μουσικής θυμούνται την Κούβα του μυθικού Tropicana

Δυο θρύλοι της αφροκουβανέζικης μουσικής, ο Chucho Valdés και ο Paquito D’Rivera, ενώνουν τις δυνάμεις τους ξανά, μετά από 40 χρόνια, για να σηκώσουν την αυλαία του φετινού εορταστικού Sani Festival, στον Λόφο της Σάνης το Σάββατο 9 Ιουλίου.

Ο Chucho Valdés, πιανίστας, συνθέτης και ιδρυτής του συγκροτήματος “Irakere” – ενός από τα πιο σημαντικά συγκροτήματα στην ιστορία του νησιού της Καραϊβικής – και ο Paquito D’Rivera, σαξοφωνίστας, συνθέτης και κλαρινετίστας, μετρούν δεκαετίες φιλίας και μουσικής σύμπραξης.

Συνεργάστηκαν μαζί στο Μουσικό Θέατρο της Αβάνας και στην Orquesta Cubana de Música Moderna, την οποία διηύθυνε ο Paquito προτού σχηματίσει τους “Irakere” το 1973, ενώ ακολούθησαν χωριστούς δρόμους το 1980, αφότου ο Paquito D’Rivera οδηγήθηκε στην εξορία επί καθεστώτος Κάστρο και μετακόμισε στη Νέα Υόρκη. Αν προσθέσουμε τα βραβεία που έχει λάβει ο καθένας τους, μετρούν περισσότερα από 25 Grammy και Latin Grammy, μεταξύ πολλών άλλων σημαντικών διακρίσεων.

Σήμερα, ενώνουν ξανά τις δυνάμεις τους, σε μια ζωντανή εμφάνιση που περιλαμβάνει επιτυχίες-σταθμούς της latin jazz μουσικής, κλασικό λατινοαμερικάνικο ρεπερτόριο, καθώς και νέες συνθέσεις από το τελευταίο τους άλμπουμ, «I Missed You Too». Λίγο πριν ανέβουν στη σκηνή μίλησαν στο NEWS 24/7 για τα πρώτα τους βήματα και το τηλεφώνημα που οδήγησε στην επανένωσή τους που έφερε και έναν νέο δίσκο.

Δύο πραγματικοί ζωντανοί θρύλοι, έτοιμοι να συνδυάσουν τους ρυθμούς της μουσικής της Καραϊβικής με τη μεσογειακή αύρα του Λόφου της Σάνης, σε μια συναυλία που θα σηματοδοτήσει την έναρξη του εορτασμού των 30 χρόνων του Sani Festival!

Εξήντα χρόνια μετά την πρώτη σας συνάντηση. Πώς γνωριστήκατε και τι θαυμάζετε ο ένας στην προσωπικότητα του άλλου;

Paquito D’ Rivera: Ο Chucho υπήρξε μία από τις πρώτες μου εμπνεύσεις στη μουσική. Συναντηθήκαμε (επισήμως) στο πλαίσιο της ορχήστρας του Teatro Musical de La Habana το 1963-64. Ήμουν 16 ετών και αμέσως ερωτεύτηκα ένα δίδυμο που είχε δημιουργήσει με τον εκπληκτικό κιθαρίστα Carlos Emilio Morales (αργότερα έγινε μέλος των IRAKERE). Έμαθα τόσα πολλά κοντά τους, για τον αυτοσχεδιασμό και το λεξιλόγιο του Bebop (το μπίποπ θεωρείται μουσικό δημιούργημα δύο σημαντικών μουσικών της τζαζ, του Τσάρλι Πάρκερ και του Ντίζι Γκιλέσπι).

Chuco Valdes: Από τότε που άκουσα τον Paquito για πρώτη φορά εντυπωσιάστηκα που ένας έφηβος είχε τέτοια μουσική ανάπτυξη, σε τόσο εύρος και τόσα μουσικά είδη και με μία φυσική γοητεία, που ήδη είχε ξεπεράσει τα όρια του εκ φύσεως καλλιτέχνη. Ήταν ήδη ένας σπουδαίος μουσικός, που με υπνώτιζε με την ερμηνεία του.

Πώς ξεκινήσατε να παίζετε μουσική και τι σας κρατάει πάνω στη σκηνή μετά από τόσα χρόνια;

Paquito: Ο πατέρας μου ήταν ένας κλασικός σαξοφωνίστας και εραστής της τζαζ. Ήρθε σπίτι μία ημέρα με μία ιστορική ηχογράφηση της ορχήστρας του Benny Goodman, το “Live at Carnegie Hall”. Από τότε έβαλα στο μυαλό μου να γίνω μουσικός στην Νέα Υόρκη. Αυτή ήταν η πόλη των ονείρων μου.

Chuco: Αυτό που μου έδωσε κίνητρο να δημιουργήσω μουσική ήταν η επιρροή του πατέρα μου, του σπουδαίου Bebo Valdés. Σήμερα με κρατάει στη σκηνή η δύναμη της μουσικής και η δημιουργικότητα που νιώθω, που με κάνουν να συνεχίζω.

Πώς αποφασίσατε να επανενωθείτε μουσικά; Μιλήστε μας και για τον δίσκο που κάνατε μαζί, το “I Missed You Too”.

Paquito: Πριν από μερικούς μήνες ηχογράφησα το υπέροχο “Chorinho” σε σύνθεση του Chucho με ένα κουαρτέτο κλαρινέτων. Ο Chucho το άκουσε στο διαδίκτυο και μου τηλεφώνησε: “Μου έλειψες παλιόφιλε” μου είπε. Για να μη μακρηγορώ, η απάντησή μου έγινε ο τίτλος του νέου μας CD, “I Missed You Too!”. Μπήκα σε ένα στούντιο ηχογράφησης στο Μαϊάμι και πολύ σύντομα “βγήκαμε στο δρόμο”, με αυτό το απίστευτο σεξτέτο που αποτελείται από τον Dafnis Prieto στα ντραμς, τον Roberto Vizcaíno στα κρουστά, τον Armando Gola στο μπάσο και τον παρτενέρ μου για πάνω από 30 χρόνια Diego Urcola, στην τρομπέτα και στο τρομπόνι.

Chuco: Η ιδέα πίσω από τον δίσκο ήρθε μετά από ένα μήνυμα που έστειλα στον Paquito, αφού έπαιξε ένα κομμάτι του το “Chorinho” με ένα εκπληκτικό κουαρτέτο κλαρινέτων. Του είπα “Ακόμα μου λείπεις” (I still miss you) και η αυθόρμητη απάντησή του μου έδωσε τον τίτλο για το άλμπουμ “I missed you too”. Σε αυτό το άλμπουμ δείχνουμε τα διαφορετικά στάδια της μουσικής ζωής μας, δύο τραγούδια από τα πρώτα χρόνια, τα “Mambo Influenciado” & “Claudia”, και νέες συνθέσεις όπως τα “El majá de Vento” (I missed you too) που έγραψε ο Paquito. Έχουμε και μία βερσιόν Mozart, σημαντική για εμάς, από τα πρώτα μας χρόνια στο ξεκίνημά μας.

Πιστεύετε ότι καλλιτέχνες με τη δική σας ιστορία έχουν επιρροή πάνω στο νεανικό σύγχρονο κοινό; Είναι το να ξέρεις από πού προέρχεσαι σημαντικό για τη νέα γενιά;

Paquito: Πρέπει να γνωρίζεις τι συνέβη πριν από εσένα, για να αποφασίσεις πού θέλεις να πας. Η ιστορία είναι πάντοτε σημαντική. Όταν ήμουν μαθητής στο ωδείο, ο πατέρας μου με έβαζε να διαβάζω τις βιογραφίες των συνθετών που θα μελετούσα. Μαθαίνεις πολλά με αυτόν τον τρόπο. Όχι μόνο για τη μουσική, αλλά για τις εμπειρίες τους από τη ζωή στον δρόμο, στο στούντιο, αλλά και για τις αλλαγές που συμβαίνουν συνεχώς στην βιομηχανία της μουσικής.

Chuco: Τα τραγούδια μας “έσπασαν” τα καθιερωμένα και οι μαθητές της μουσικής μας μιλούν για το συγκρότημα Irakere σαν να υπήρξαμε ένα εφαλτήριο για να εξελιχθούν εκείνοι σήμερα. Και εμείς αντίστοιχα είχαμε μουσικές επιρροές από άλλους καλλιτέχνες που ήταν η έμπνευσή μας. Άρα πρέπει πάντα να πηγαίνεις στο παρελθόν για να δεις το μέλλον σου.

Και οι δύο συμμετείχατε στο ιστορικό jazz/fusion μουσικό γκρουπ ensemble “Irakere”. Ποια είναι η σημασία του για εσάς;

Paquito: Λοιπόν οι Irakere ήταν ένα πρωτοποριακό στο είδος του μουσικό γκρουπ, σε πολλά επίπεδα. Ακολούθησε λίγο τη φιλοσοφία των οπαδών του Ντιούκ Έλινγκτον (ήταν Αμερικανός συνθέτης, ενορχηστρωτής και πιανίστας της τζαζ μουσικής. Θεωρείται μία από τις σημαντικότερες προσωπικότητες της τζαζ στη διάρκεια του 20ού αιώνα).

Κυρίως αναμείξαμε κουβανέζικη μουσική, τζαζ, χορευτική, κλασική μουσική και άλλα στοιχεία με έναν οργανικό φυσικό τρόπο.

Chuco: Οι Irakere έσπασαν όλες τις δομές και δημιούργησαν έναν νέο ήχο, νέες μίξεις, που αποτελούσαν ένα ταξίδι γύρω από την ιστορία της μουσικής.

Σας αρέσει η σύγχρονη μουσική της Κούβας;

Paquito: Υπάρχουν ταλαντούχοι άνθρωποι σε όλα τα μέρη του κόσμου. Και η Κούβα υπήρξε πάντα μια δημιουργική χώρα. Από τον Ignacio Cervantes, και τον José White στον Ernesto Lecuona, τους Bebo & Chucho Valdés και πολλοί σημαντικοί συνθέτες και οργανοπαίκτες εμφανίζονται συνεχώς σαν ένα κύμα που ρέει από το “La Isla de La Música”, το Νησί της Μουσικής..

Chuco: Και την εκτιμώ και την υπηρετώ.

(για το Paquito D’ Rivera) Κάνοντας σήμερα έναν απολογισμό μετανιώνετε που φύγατε από την Κούβα;

Η απόδραση από τη χώρα μου ήταν μία τραυματική απόφαση, αλλά ήταν η σωστή και την πήρα μαζί με εκατομμύρια συμπατριώτες μου που είχαν βαρεθεί τις οικογένειες να διχάζονται (και η δική μου μέσα σε αυτές), την πείνα, τον φόβο, τις λεγεώνες της εξορίας, την καταστολή, τους ξυλοδαρμούς και τις σκληρές φυλακίσεις των καλλιτεχνών που τιμωρούνταν μόνο και μόνο γιατί τραγουδούσαν ενάντια σε ένα επί 63 χρόνια δικτατορικό καθεστώς… που ακόμη το χαιρετίζουν από απόσταση όλοι εκείνοι οι ανά τον κόσμο ανεύθυνοι ”τουρίστες των ξένων επαναστάσεων” (σ.σ. όσοι ρομαντικοποιούν την επανάσταση εφόσον βρίσκεται σε ασφαλή απόσταση από τους ίδιους).

Έχετε δώσει συναυλίες σε πολλές χώρες σε όλο τον κόσμο, αλλά στο ξεκίνημά σας ζήσατε τις παλιές ιστορικές εποχές του καμπαρέ “Tropicana Cabaret”. Έχετε αναμνήσεις από εκείνη την εποχή;

Paquito: Βεβαίως. Πέρασα μέρος της παιδικής μου ηλικίας γύρω από το Tropicana, όπου ο Bebo Valdés ήταν πιανίστας και ο Armando Romeu (επίσης δάσκαλός μου) ήταν διευθυντής ορχήστρας. Έπαιξα πολλές φορές σε αυτό το φανταστικό, μοναδικό χώρο. Και μιλάω για αυτό στο βιβλίο μου “My Sax Life”.

Chuco: Ο πατέρας μου ο Bebo ήταν πιανίστας εκεί και καμιά φορά επέβλεπε την ορχήστρα του καμπαρέ και έχω αναμνήσεις από όλους τους αστέρες της τζαζ που εμφανίστηκαν στο Tropicana. Μπόρεσα να δω κάποιους ζωντανά και ήταν ένα όνειρο που έγινε πραγματικότητα.

Νιώθετε νοσταλγία για μία Κούβα που δεν υπάρχει πια;

Paquito: Νιώθω νοσταλγία για όσα κατέστρεψαν, και δεν είναι πλέον εφικτό να ξαναχτιστούν, αν τελειώσει αυτός ο εφιάλτης ποτέ.

Chuco: Η Κούβα που γνώρισα στα πρώτα χρόνια μου δεν υπάρχει πιά και μου λείπει πολύ.

Είστε πλήρεις ημερών με πολλές εμπειρίες και βραβεία… Grammy! Ποιά είναι η συμβουλή που δίνετε στους νέους ανθρώπους που κυνηγούν της επιτυχία και την ευτυχία;

Paquito: Η καλή μουσική είναι κάτι που πάντα προτείνω σαν “δραστηριότητα” ειδικά στους νέους ανθρώπους – αντί να περνούν τόσες ώρες κοιτάζοντας το i-phone τους.

Chuco: Η μουσική είναι η “μπάντα” της ζωής μας και την έχουμε μαζί μας μέσα στη ζωή μας παρούσα σε όλες τα στάδια και τις στιγμές που έχουμε περάσει. Πρέπει να την πάρουν πολύ σοβαρά. Για εμένα η μουσική βοηθάει στην ευτυχία, για την επιτυχία σου πρέπει να παλέψεις σκληρά!

Diego Urcola | τρομπέτα / José A. Gola | μπάσο / Dafnis Prieto | τύμπανα / Roberto Vizcaino Jr. | κρουστά

ΠΛΗΡΟΦΟΡΙΕΣ- ΠΡΟΓΡΑΜΜΑ SANI FESTIVAL: www.sanifestival.gr

Προπώληση: www.viva.gr, ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗ: Stereodisc Record Shop [Αριστοτέλους 4] Κωνσταντινίδης Book & Style [Μητροπόλεως 92] SYMVOLI Conference & Cultural Management [Στοά Λεβή – Βενιζέλου 3, Τ: 2310 433099] – ΧΑΛΚΙΔΙΚΗ: στα ξενοδοχεία του Sani Resort.

Ακολουθήστε το News247.gr στο Google News και μάθετε πρώτοι όλες τις ειδήσεις