Αφροδίτη Λασκούδη: Η πρώην Playmate κινδύνεψε να πέσει σε διαβητικό κώμα

Καλεσμένη στην εκπομπή της Ελεονώρας Μελέτη «Μεσάνυχτα» ήταν το βράδυ της Τετάρτης η πρώην Playmate Αφροδίτη Λασκούδη. Το πρώην μοντέλο μίλησε για την απόφασή της να εγκαταλείψει το χώρο της μόδας και της τηλεόρασης, για τη γνωριμία με τον σύζυγό της καθώς και για το πώς άλλαξε η ζωή της από τη στιγμή που ανακάλυψε ότι πάσχει από διαβήτη τύπου 1. Μίλησε επίσης για την πρωτοβουλία του συζύγου της να ζητήσει δημόσια βοήθεια προκειμένου να υιοθετήσουν το νεογέννητο κοριτσάκι που εγκατέλειψε η μητέρα του λίγες ώρες μετά τη γέννηση του, στην είσοδο μιας πολυκατοικίας στη Θεσσαλονίκη…

«Το 2013 βρέθηκα ξαφνικά στο νοσοκομείο, όπου διαγνώστηκα με σακχαρώδη διαβήτη τύπου 1. Μέχρι εκείνη τη στιγμή που μου είπαν ότι μου έχει συμβεί αυτό, δεν καταλάβαινα τι γινόταν. Δούλευα πολλές ώρες εκείνο το διάστημα, νόμισα ότι είχα μια ίωση. Είχε ξεκινήσει με το να χάνω πάρα πολλά κιλά, (είχα) λειψυδρία, συχνοουρία. Αυτά είναι τα πρώτα σημάδια του σακχαρώδη διαβήτη, τα λέω για να τα καταλαβαίνουν όλοι. Πολλές φορές δεν καταλαβαίνουμε τι μας συμβαίνει και δεν πάμε στον γιατρό αλλά πρέπει να πηγαίνουμε.

Άρχισα να χάνω κιλά όπως αδειάζει το νερό. Έφυγαν 15 κιλά, έφτασα στο νοσοκομείο με βάρος 45-46 κιλά, οστεωμένη. Θεωρούσα ότι ήταν ένα δύσκολο εργασιακά διάστημα για εμένα, γιατί τότε είχα πολύ μεγάλο όγκο δουλειάς, δούλευα 12ωρα συνεχόμενα και είχα παράλληλα μια ίωση που τράβηξε καιρό. Θεώρησα ότι (η απώλεια βάρους) ήταν από αυτό, δεν πίστεψα ότι είχα κάτι άλλο. Άνθρωπος στο οικείο περιβάλλον μου το είχε καταλάβει, προσπάθησε να μου το πει αλλά δεν άκουγα. Και φτάνω μια μέρα που πλέον δεν αντέχω. Δούλευα σε μια έκθεση και παίρνω τηλέφωνο τη μητέρα μου και της λέω “πάμε στο νοσοκομείο, να μου βάλουν ορό για να βγάλω το σαββατοκύριακο στην έκθεση. Δεν θα τα καταφέρω”. Πάμε στο δημόσιο νοσοκομείο, περιμένω ατελείωτες ώρες να πάρω τις αιματολογικές και 5 η ώρα το πρωί βγαίνει ένας γιατρός έντρομος έξω και λέει “η Λασκούδη πού είναι; Ελάτε γρήγορα”. Μου ανακοινώνει ότι έχω σακχαρώδη διαβήτη, χωρίς να ξέρει τον τύπο εκείνη τη στιγμή – είχα πάθει και τοξέωση, είχα 450 σάκχαρο, ήμουν στα όρια να πέσω σε διαβητικό κώμα. Έπρεπε να το κατεβάσουν πάση θυσία. Μου συνέδεσε την αντλία ινσουλίνης για να αρχίσει να ισορροπεί» δήλωσε η Αφροδίτη Λασκούδη.

«Η πρώτη μου αντίδραση ήταν να σκεφτώ ότι δεν θα κάνω ποτέ παιδιά. Θεωρητικά μπορείς να κάνεις παιδί – δε σε εμποδίζει κάτι – αλλά έχει τη δυσκολία του, όταν έχεις μια πάθηση, η οποία σε επηρεάζει σε όλο σου το σώμα. (..) Είσαι αποκλειστικά ινσουλινοεξαρτώμενος, δεν μπορείς να υπάρξεις διαφορετικά, δεν μπορείς να ζήσεις διαφορετικά. Πρέπει να παίρνεις κανονικά τις ινσουλίνες στα γεύματά σου και την 24ωρη ινσουλίνη που σε βοηθά για τις καθημερινές λειτουργίες του σώματος.»

«Ήξερα τι έπρεπε να κάνω, ήξερα ότι έπρεπε να έχω μια ισορροπημένη διατροφή και ότι πρέπει να μετράω το σάκχαρό μου ανά τρεις ώρες για να μπορώ να μετράω και τις ινσουλίνες μου. Γίνομαι ο δικός μου γιατρός. Είναι μια ρουτίνα που θα την έχω σε όλη μου τη ζωή» συνέχισε.

Στην ερώτηση της Ελεονώρας Μελέτη για την πρώτη της αντίδραση όταν έμαθε ότι πάσχει από το αυτοάνοσο νόσημα, απάντησε: «Είχα το πρώτο σοκ. Μετά ήμουν απόλυτα ήρεμη και είπα “σιγά ρε παιδιά, δεν είναι τίποτα. Όπως ζουν εκατομμύρια άνθρωποι στον πλανήτη, έτσι θα ζήσω κι εγώ”. Ο διαβήτης είναι η πιο διαδεδομένη πάθηση στον κόσμο. Στην Ελλάδα πάνω από ένα εκατομμύριο άνθρωποι πάσχουν από διαβήτη. Το αποδέχτηκα. Τρομοκρατήθηκα κάποιες στιγμές – όταν παθαίνεις υπογλυκαιμία, χάνεις τα πάντα. Αρχίζεις να τρέμεις, θολώνεις, ιδρώνεις, έχεις νεύρα χωρίς να το καταλάβεις. Εκεί είναι τα δύσκολα αλλά ανταπεξέρχεσαι.»

Για τη γνωριμία με τον σύζυγό της και τα ταμπού

«Με τον σύζυγό μου γνωριστήκαμε σε ένα ασανσέρ. Μέναμε στην ίδια πολυκατοικία. Τον είχα δει, με είχε δει αλλά δεν έγινε αυτό το κλικ από την αρχή. Νομίζω όταν πρωτομετακόμισα είχε και άλλη σχέση. Δεν τον ήξερα παρότι είχαμε άπειρους κοινούς φίλους. Προσπάθησε να με προσεγγίσει από τα social media αλλά τότε ήμουν πολύ κλειστή και δεν δεχόμουν ανθρώπους που δεν γνώριζα – και με προσέγγισε μέσα από το περιβάλλον μου. Μου άρεσε πολύ ο τρόπος που με προσέγγισε, με διεκδίκησε, δεν έδωσε σημασία στο θέμα του διαβήτη. Εγώ εκείνο το διάστημα έβγαινα τρία χρόνια με κάποιον και όταν του είπα ότι πάσχω από σακχαρώδη διαβήτη, την επόμενη μέρα δε με πήρε τηλέφωνο. (..) Υπάρχει πολύ μεγάλο ταμπού γύρω από αυτό το κομμάτι. Παλιά ντρεπόμουν να κάνω δημόσια την ινσουλίνη, να σηκώσω το μπλουζάκι μου και να κάνω την ένεση. Με βοήθησε πάρα πολύ ο άντρας μου σε αυτό.»

Για την υιοθεσία του μωρού που εγκαταλείφθηκε στη Θεσσαλονίκη

«Με ξάφνιασε, άνοιξα ξαφνικά το Facebook και το είδα. Το έκανε από μόνος του γιατί ήξερε ότι εγώ θέλω να υιοθετήσω. Όταν πήγαμε να κάνουμε την τρίτη εξωσωματική του είχα πει ότι δεν μπορώ άλλο να επιβαρύνω τον οργανισμό μου με άλλη εξωσωματική. Μου είπε ότι αν δεν πιάσει (και η τρίτη) θα υιοθετήσουμε. Το παιδί δεν είναι αυτού που το γεννάει, είναι αυτού που το μεγαλώνει. (..) Σοκαρίστηκε από την ιδέα ότι ένα παιδάκι εγκαταλείφθηκε. Σε μια τόσο μικρή χώρα όπως η Ελλάδα δεν πρέπει να υπάρχουν παιδάκια στα ιδρύματα. Υπάρχουν οικογένειες που θέλουν και θα πρέπει όντως να μπούμε στη διαδικασία των υιοθεσιών, για να βοηθήσουμε αυτά τα παιδιά και τους εαυτούς μας, να γίνουμε γονείς. Για μένα δεν υπάρχει καλύτερη εξέλιξη για τον άνθρωπο από το να γίνεται γονέας.»