Μανώλης Μαυρομάτης : Στην πολιτική δεν έχω δεχθεί κριτική γιατί αποδίδω

Ο Μανώλης Μαυρομάτης, αθλητικός δημοσιογράφος, είναι υποψήφιος στο ευρωψηφοδέλτιο της Νέας Δημοκρατίας διεκδικώντας το σταυρό προτίμησης. Ο Μανώλης Μαυρομάτης μετρά ήδη μία θητεία, στην Ευρωβουλή, αποσπώντας εξαιρετικές κριτικές.

Συνέντευξη στους:  Παντελή Βλαχόπουλο – Θέμη Καίσαρη

Μιλώντας στο NEWS 247, δήλωσε έτοιμος για μια νέα θητεία στο ευρωκοινοβούλιο, αν και ακόμα νιώθει δημοσιογράφος και φυσικά δεν παρέλειψε να αναφερθεί και στα προγνωστικά του για το Μουντιάλ της Βραζιλίας.

 “Λοιπόν αρχικά να πω πως είμαι αθλητικός συντάκτης, δεν εγκαταλείπω ποτέ την δημοσιογραφική τα υτότητα. Σίγουρα ολοκληρώνεται ένας κύκλος, έχουμε πλέον τα καινούργιο παιδιά στα οποία πρέπει να αφήνουμε χώρο. Εγώ μετράω 40 χρόνια στον αθλητικό χώρο και όχι μόνο, όπως ξέρετε.

Ο κύκλος της τηλεόρασης και των περιγραφές έχει ολοκληρωθεί. Μετέπειτα όμως δεν θα μπορούσα να μείνω ανενεργός. Το ευρωπαϊκό κοινοβούλιο μου έδωσε πολλές εμπειρίες. Έχω κάνει το γύρο του κόσμου ως δημοσιογράφος. Θα σας αναφέρω μια έρευνα που έκανε το London School of economics, στην οποία βγήκε ότι εγώ ήμουν ο πιο παραγωγικός ευρωβουλευτής στα 50 χρόνια της Ευρωπαϊκής Ένωσης, μαζί με άλλους δυο παλαιότερους, όχι Έλληνες, ξένους. Δεν έλειψα ποτέ από καμία επιτροπή του ευρωπαϊκού κοινοβουλίου. Το γεγονός που έχει καταγραφεί, σύμφωνα με τους Άγγλους και τους Βέλγους, είναι ότι στις 299 μέρες του ευρωπαϊκού κοινοβουλίου στην ολομέλεια του Στρασβούργου δεν έλειψα ποτέ.

Όλα αυτά βέβαια μου έδωσαν τη δυνατότητα να προβάλω το πρόσωπό μου προς της Ευρωπαϊκή Ένωση και εκείνοι να εκτιμήσουν ότι θα μπορούσα να συνεχίσω ως ειδικός σύμβουλος στην Κομισιόν.

Βλέπετε λοιπόν ότι όταν κάποιος ασχολείται με ορισμένα πράγματα που για κάποιους φαίνονται παράξενα, δεν είναι κακό. Εγώ θα περίμενα οι συνάδελφοί αθλητικοί συντάκτες να μου πουν ότι τουλάχιστον τίμησα το χώρο της αθλητικής δημοσιογραφίας. Θα μου επιτρέψετε μάλιστα να πω όμως πως σύμφωνα με την ιστορία, μεγάλες προσωπικότητες του αθλητικού χώρου, ανακηρύχθηκαν και σε μεγάλες προσωπικότητες και του πολιτικού στίβου.”

Αναλυτικά η συζήτηση μαζί του έχει ως εξής:

Δυστυχώς ή ευτυχώς ο κόσμος έχει συνδυάσει το όνομά σας με το Μουντιάλ.

“Σίγουρα νιώθω ηθική ικανοποίηση και συγκίνηση όταν βάζουν δικές μου περιγραφές στην τηλεόραση. Θυμάμαι μάλιστα ότι τον προημιτελικό του Μουντιάλ του 1982 στην Ισπανία, μεταξύ της Ιταλίας με τη Βραζιλίας που έληξε με 3-2, οι φίλαθλοι είχαν ζητήσει από την ΕΡΤ να τον ξανά δουν σε επανάληψη. Τότε η ΕΡΤ τον είχε προβάλει πέντε φορές.

Αλλά αυτό είναι παρελθόν. Ένας κύκλος έκλεισε όπως είπα. Θα ένιωθα ικανοποίηση όμως αν με καλούσε η FIFA ως παρατηρητή στο Μουντιάλ. Είναι σίγουρα θα προσθέσω, διαφορετικό να δεις τον αγώνα και διαφορετικό να τον περιγράφεις”.

Πως σας φαίνεται τώρα μετά από αυτά που  έχουν συμβεί με την ΕΡΤ, να γίνεται πλέον περιγραφή πολλές φορές από το στούντιο;

“Το έχω κάνει κι αυτό, περιγραφή μέσα από το στούντιο. Θεωρώ ότι είναι δολοφονία του ποδοσφαίρου να περιγράφεται ένας αγώνας από το στούντιο. Είναι τελείως άψυχο. Τις χρονιές που περιέγραφα συγκεντρώναμε άπειρα χαρτιά με σημειώσεις και στατιστικά, τώρα απλά πατάνε ένα κουμπί και βλέπουν όλη την ιστορία του ποδοσφαίρου. Όμως όταν αγαπάς αυτό που κάνεις, το αγαπάς.

Τα νέα παιδιά με όλες αυτές τις τεχνικές διευκολύνσεις που έχουν, εγώ θα περίμενα να έχουν μεγαλύτερη απόδοση. Όμως σίγουρα υπάρχουν και ικανά νέα παιδιά, αλλά γενικά προτιμώ να περιγράφουν μέσα από το γήπεδο”.

Είναι πιο δύσκολο να περιγράψεις ένα τελικό Μουντιάλ, ή να βγάλεις έναν λόγο στο Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο;

“Να το κάνουμε αριθμητικά; Όταν μιλάω στο Κοινοβούλιο ξέρω ότι αυτό που λέω πηγαίνει σε 550 εκατομμύρια πολίτες της Ευρωπαϊκής Ένωσης, καταγράφεται και πηγαίνει μετά σε όλο τον κόσμο.

Ωστόσο, όταν αγαπάς ένα σπορ το αγαπάς. Δεν έχω μιλήσει ποτέ για το τι έχω κάνει στον αθλητικό χώρο και τώρα με την ευκαιρία της πολιτικής μου δίνεται αυτή η δυνατότητα. Ο κόσμος δεν ξέρει ότι εγώ έπαιξα στην εθνική ομάδα βόλεϋ. Ασχολήθηκα με ένα σπορ όμως και δεν είπα ποτέ ότι τα ξέρω όλα. Προσπάθησα να το κάνω με τον καλύτερο δυνατό τρόπο.

Το δεύτερο που έκανα ήταν το ποδόσφαιρο. Μάλιστα, κάτι που πάλι δεν γνωρίζει ο κόσμος είναι ότι είχα αναδειχθεί και πρώτος σκόρερ στην Α2 κατηγορία – όχι Β’ εθνική μην το συγχέουμε- με τη φανέλα του Αρίωνα Βούγας, πετυχαίνοντας 34 γκολ σε ηλικία 16 χρονών. Τότε ήταν μια κατηγορία πιο κάτω από τον Παναθηναϊκό, την ΑΕΚ και το Φωστήρα. Ούτε το πρόβαλα, ούτε μ ενδιαφέρει. Άρα έχω παίξει μπάλα. Επίσης το ότι δεν πήγα στον Παναθηναϊκό όταν έπαιζε ο Λάκης ο Σοφιανός, επίσης δεν το γνωρίζετε.

Όταν δηλαδή περιέγραφα έναν αγώνα, όταν έκανε το σουτ ή την πάσα ένας παίκτης, ήξερα πως θα πήγαινε. Ασχολήθηκα λοιπόν αποκλειστικά με το ποδόσφαιρο, δεν ήθελα να κάνω κάτι άλλο.

Ωστόσο, στους Ολυμπιακούς Αγώνες της Σεούλ το 1988, δυστυχώς η ΕΡΤ δεν είχε προβλέψει σωστά τις αρμοδιότητες. Εγώ τότε λοιπόν έκανα περιγραφή στον τελικό των 100 μέτρων του Καρλ Λιούις, από το τηλέφωνο σαν να ήμουν μέσα στο στάδιο.

Με λίγα λόγια όμως, οι αθλητικοί συντάκτες μπορούν να τα κάνουν όλα ή λίγο απ’ όλα. Πρέπει όμως να συγκεντρωθούν σε ένα ή δύο σπορ το πολύ. Αυτή είναι η δική μου άποψη”.

Τώρα τελευταία γίνεται μια κουβέντα διαφορετικού είδους, όσον αφορά την “ποδοσφαιροποίηση” της πολιτικής, όπως πχ με την κάθοδο του Ολυμπιακού στην ουσία στο δήμο του Πειραιά. Η δική σας θέση πάνω σ’ αυτό;

“Η δική μου θέση είναι διαφορετική αν πάρουμε όλες τις λίστες, όλων των εποχών μέχρι σήμερα. Μην ξεχνάτε ότι στην πολιτική σήμερα στις λίστες των κομμάτων θα δείτε πολλούς δημοσιογράφους, καλλιτέχνες κλπ.

Αυτό δε σημαίνει ότι είναι πολιτικοί, αλλά τα κόμματα ακολουθούν μια στρατηγική προκειμένου να μαζέψουν ψήφου. Όταν κατεβαίνει υποψήφιος κάποιος από την αθλητική οικογένεια, αυτό δεν συνεπάγεται ότι δεν μπορεί να προσφέρει στον πολιτικό στίβο.

Εγώ ως νέα δημοκρατία – θα μιλήσω και λίγο πολιτικά – σέβομαι εκείνους που έχει ορίσει το κάθε κόμμα ως εκπροσώπους του και είμαι με βάση τη μονιμότητα. Δεν μπορώ να είμαι μια στο ένα κόμμα και μια στο άλλο, αυτή είναι η δική μου λογική. Θυμάστε και την λεγόμενη “μπασκετοποίηση” που είχαμε στην πολιτική.

Υπάρχει το κόμμα που ορίζει και ψάχνει και λέει ο τραγουδιστής, ο δημοσιογράφος κλπ, γιατί θα έχω τη δυνατότητα να πάρω ψήφους και να κερδίσω τις εκλογές”.

Σας έχει πειράξει πιο πολύ η κριτική που σας έχει ασκηθεί ως πολιτικός ή ως αθλητικογράφος;

“Κατ’ αρχάς είμαι καλοπροαίρετος να δεχθώ την οποιαδήποτε κριτική. Δεύτερον, έχω χιούμορ. Όταν γράφουν ότι  γράφουν δεν σημαίνει ότι με μισούν, έτσι κρίνουν, αυτή είναι άποψή τους. Έχουν πει πολλές φορές ότι είπα αυτό κι εκείνο και το άλλο, αλλά επειδή είμαι σκηνοθέτης συν της άλλης μην ξεχνάμε, ξέρω τι γίνεται πολλές φορές στο μοντάζ. Δέχομαι την κριτική, καλοπροαίρετα.

Στην πολιτική δεν έχω δεχθεί κριτική, γιατί δεν μπορούνε εκ των πραγμάτων να πουν κάτι λόγω και της απόδοσης μου”.

Μια πρόβλεψη για το Μουντιάλ που έρχεται, ένα σχόλιο.

“Κοιτάξτε, υπάρχουν και αρνητικά και θετικά για το Μουντιάλ της Βραζιλίας. Εγώ λέω ότι στο Παγκόσμιο Κύπελλο κατά την προσωπική μου εκτίμηση από το 2002 και μετά δεν υπάρχει  πολύ καλό από θέμα από άποψη ποδοσφαίρου, έχει αρχίσει μια πτώση από εκεί και πέρα. Δεν υπάρχουν οι πολύ μεγάλοι παίκτες. Η 11άδα παραδείγματος χάρη του πελέ το 1970 στο Μεξικό. ή της Αργεντινής στο Μουντιάλ του ’86 με το Μαραντόνα ήταν αξεπέραστες. Οι μεγάλες στιγμές του ποδοσφαίρου σήμερα, όπως είναι το Μουντιάλ, δεν προκαλούν συγκίνηση.

Εγώ πάντως περιμένω την Ελλάδα να ξεπεράσει τους ομίλους -έστω και δύσκολα- αν και θα υπάρχουν οι δυσκολίες για τους παίκτες του Σάντος όπως η κούραση και η ζέστη.

Βλέπω ένα Μουντιάλ που δεν θα έχει τόσο ενδιαφέρον. Όσο και να σπρώξει η FIFA τη διοργανώτρια, δεν ξέρω αν η Βραζιλία θα καταφέρει να φτάσει μέχρι τον τελικό. Η Γερμανία θα είναι καλή, ενώ η Ισπανία, εφόσον έχει πέσει αγωνιστικά η Μπαρτσελόνα, θα έχει κι αυτή ανάλογη απόδοση. Δεν την βλέπω να φτάνει στους τέσσερις. Όσον αφορά την Αργεντινή, αν ο αντίπαλος κλείσει τον Μέσι, η ομάδα δεν μπορεί να κάνει τίποτα.

Εύχομαι πάντως κλείνοντας, στη Βραζιλία να απολαύσουμε ποδόσφαιρο, όσο δύσκολο κι αν είναι αυτό και κυρίως να απολαύσουμε και τηλεοπτικά πράγματα τα οποία δεν φαίνονται με την πρώτη ματιά στο γήπεδο”.