Ο δήμαρχος Χανίων ορθώνει ανάστημα απέναντι στους ακροδεξιούς που επιτέθηκαν σε πρόσφυγες

Μια φρικιαστική επίθεση, που ξυπνά μερικές από τις πιο μαύρες μνήμες στην πρόσφατη ιστορία της χώρας, εκείνες της περιόδου των πογκρόμ της Χρυσής Αυγής απέναντι σε πρόσφυγες, έλαβε χώρα λίγο έξω από το Ρέθυμνο.

Ο λόγος για την επίθεση με φωτοβολίδες που πραγματοποίησαν ακροδεξιοί έξω από το γήπεδο του Τσεσμέ, όπου φιλοξενούνται προσωρινά 501 πρόσφυγες, ανάμεσά τους γυναίκες και παιδιά, οι οποίοι διασώθηκαν από τη θάλασσα νότια της Κρήτης.

Οι άνθρωποι μεταφέρθηκαν την Κυριακή αρχικά στην Αγία Γαλήνη και από εκεί στο γήπεδο του Τσεσμέ όπου ο στρατός και ο Ερυθρός Σταυρός έστησαν σκηνές για την προσωρινή παραμονή τους, ελλείψει άλλου χώρου στην ευρύτερη περιοχή.

Στον χώρο άρχισαν να συγκεντρώνονται άτομα μετά από καλέσματα μίσους και ντροπής απέναντι σε ανθρώπους που λίγες μόλις ώρες πριν κατάφεραν να βγουν ζωντανοί από τη θάλασσα. Η ακροδεξιά κινητοποίηση έγινε μεγαλύτερη όσο έπεφτε η νύχτα, με κάποιους να πετούν ακόμα και φωτοβολίδες προς το μέρος των σκηνών.

Για την απαράδεκτη αυτή επίθεση υπήρξαν σφοδρές αντιδράσεις από την τοπική κοινωνία από την επόμενη ημέρα, ενώ το ανάστημά του απέναντι στις απάνθρωπες και ντροπιαστικές, όπως τις χαρακτήρισε, πρακτικές, όρθωσε με ανάρτησή του στα κοινωνικά δίκτυα ο δήμαρχος Χανίων, Παναγιώτης Σημανδηράκης, υπογραμμίζοντας πως «η αξιοπρέπεια είναι πιο δυνατή από την αγριότητα. Και η αλληλεγγύη, ρίζα βαθιά που δεν ξεριζώνεται εύκολα».

Η ανάρτησή του δημάρχου Χανίων, Παναγιώτη Σημανδηράκη:

«Δεν μπορώ και δεν θέλω να σιωπήσω.

Όταν πετιούνται φωτοβολίδες σε εξαντλημένους πρόσφυγες, δεν μιλάμε για «αντίδραση». Μιλάμε για πράξη ταπείνωσης. Όχι των θυμάτων – αλλά του ίδιου του τόπου.

Άνθρωποι που γλίτωσαν τον θάνατο στη θάλασσα, έγιναν στόχος τρόμου στη στεριά. Αντί για βοήθεια, τους περίμεναν φωνές, απειλές και φωτιές. Ανάμεσά τους παιδιά, γυναίκες, οικογένειες που δεν ζητούσαν τίποτε άλλο από ασφάλεια.

Δεν μπορώ να δεχτώ ότι αυτό μπορεί να θεωρηθεί “πατριωτική στάση”. Δεν είναι. Είναι ντροπή. Είναι απόκλιση από τις αξίες που οφείλουμε να υπερασπιζόμαστε, ιδιαίτερα όσοι έχουμε δημόσια ευθύνη.

Οι προσφυγικές ροές δεν σταματούν με απειλές.

Όσο υπάρχουν πόλεμοι, φτώχεια και βία, οι άνθρωποι θα φεύγουν.

Και όσο εμείς στεκόμαστε απέναντι σε αυτή την πραγματικότητα με φόβο και επιθετικότητα, τόσο απομακρυνόμαστε από τον πολιτισμό που λέμε πως υπερασπιζόμαστε.

Η Κρήτη – και συνολικά η Ελλάδα – έχει μνήμη. Έχει βιώσει τον ξεριζωμό, τη δίψα για μια ασφαλή γη. Η αλληλεγγύη δεν είναι ευγένεια. Είναι ιστορικό καθήκον.

Δεν θα επιτρέψουμε σε λίγους να σπιλώσουν την αξιοπρέπεια των πολλών.

Δεν θα αφήσουμε το μίσος να γίνει συνήθεια.

Δεν θα συμβιβαστούμε με την απανθρωπιά.

Ως πολίτης, ως πατέρας και ως Δήμαρχος, δηλώνω καθαρά:

Η ευθύνη μας είναι να κρατάμε τον τόπο μας όρθιο – όχι να τον κάνουμε αγνώριστο.

Η αξιοπρέπεια είναι πιο δυνατή από την αγριότητα.

Και η αλληλεγγύη, ρίζα βαθιά που δεν ξεριζώνεται εύκολα.

Υ.Γ. Και για να είμαστε σαφείς: δεν μιλάμε εκ του ασφαλούς.

Ο Δήμος Χανίων, χωρίς να έχει θεσμική αρμοδιότητα, έχει σταθεί στο πλευρό χιλιάδων προσφύγων και μεταναστών, μαζί με το Λιμενικό, τις κοινωνικές υπηρεσίες και τους δεκάδες εθελοντές, με σημαντική επιβάρυνση.

Χωρίς να είμαστε ικανοποιημένοι – ούτε να πανηγυρίζουμε – για τις συνθήκες προσωρινής διαμονής, κάνουμε ό,τι καλύτερο μπορούμε.

Γιατί αυτό επιβάλλει ο ανθρωπισμός μας.

Γιατί αυτό απαιτεί η συνείδησή μας.»