Final Four 2025: Πρίντεζης για Σπανούλη – “Ο Μπιλάρας ξέρει ότι χαίρομαι με αυτά που κάνει, αλλά στηρίζω τον Ολυμπιακό”

Ο Γιώργος Πρίντεζης βρίσκεται στο Άμπου Ντάμπι για το Final Four της EuroLeague και – φυσικά – για να βρεθεί στο πλευρό της ομάδας της καρδιάς του, τον Ολυμπιακό. Στο Final Four βρίσκεται βέβαια και η Μονακό του Βασίλη Σπανούλη, ενός εκ των καλύτερών του φίλων, ωστόσο στο δίλημμα αν θα στηρίξει τον κολλητό του ή την ομάδα της καρδιάς του, δεν υπήρχε ποτέ δίλημμα για τον ίδιο.

Αυτό ανέφερε μεταξύ άλλων ο θρύλος του Ολυμπιακού μιλώντας στους Έλληνες δημοσιογράφους, μιλώντας ακόμα για πολλά ακόμα θέματα, έχοντας μερικές ατάκες που προκάλεσαν γέλιο και άλλες συγκίνηση, αναφέρει το SPORT24.

Αναλυτικά ο Γιώργος Πρίντεζης δήλωσε:

Είσαι εδώ σε αυτή τη συνέντευξη να κάνεις σουτάκια για να ετοιμάζεσαι για το απόγευμα, για το βράδυ.

 “Εντάξει, περάσαμε και αυτό το στάδιο, το χαρήκαμε 6-7 φορές, έτσι με πόσο ήταν. Εντάξει, τώρα ας το χαρούμε μια φορά και σαν φίλαθλοι με ποπ-κόρν. Είναι όμορφο και αυτό”.

Ο τίτλος είναι “Τα καλύτερα μαλλιά της 25ης αιτίας”;

“Όχι ο τίτλος είναι ότι ακόμα έχουμε μαλλιά στα 40 μας, οπότε το εκμεταλλευόμαστε όσο μπορούμε”.

Λοιπόν, είσαι εδώ να υποστηρίξεις το μπάσκετ, την Ευρωλίγκα, τον Ολυμπιακό, αλλά και τον φίλο σου, τον Βασίλη. Πού είναι η καρδιά σου περισσότερο;

“Εντάξει, σίγουρα ξέρει και ο Μπιλάρας ότι χαίρομαι στο τι κάνει. Είναι πολύ καλός φίλος και μπασκετικός αλλά και προσωπικά, αλλά όλοι γνωρίζουμε, δεν χρειάζεται να λέμε τα αυτονόητα,. ήρθα να υποστηρίξω την ομάδα μου, να είμαι κοντά σε ανθρώπους που τους θεωρώ οικογένειά μου, που έχουμε περάσει μαζί αμέτρητες στιγμές και να τους ευχηθώ μόνο με την καρδιά καλή επιτυχία.

Γιώργο, πώς είναι να βιώνεις αυτό το event με τους Legends, έχουμε έρθει εδώ στο Άμπου Ντάμπι  για τα 25 χρόνια με όλους τους μεγάλους παίκτες, πώς νιώθεις που είσαι ένας από αυτούς και τι μπορείς να μοιραστείς που έχεις συζητήσει ας πούμε με τους άλλους Legends.

“Κοίτα, όχι για να το παίξω ταπεινός, αλλά ακόμα μου φαίνεται πολύ περίεργο. Δηλαδή, καθόμουν μόνο και με τον φίλο μου τώρα και ερχόμαστε στο βανάκι, καθόταν μπροστά μου ο Μπογκντάνοβιτς, δεξιά μου ήταν ο Βούιτσιτς, πίσω  μου ο Ντε Κολό, τώρα μέσα ήταν ο Ρούντι, ο Σισκάουσκας και λέμε… τα μούτρα μας τι δουλειά έχουν εδώ πέρα, δεν ξέρω, δηλαδή… Πραγματικά, δηλαδή. Και εντάξει, η αλήθεια είναι ότι όταν είχαν ανακοινωθεί οι δύο πεντάδες, εγώ δεν έπεσα από τα σύννεφα, αλλά αν δεν δεν ήμουν και μέσα, δεν θα έλεγα κιόλας ‘ότι κοίτα ατυχία’.

Ξέρεις, χάρηκα. Δεν θέλω να λέω βλακείες. Παρόλο που με προσωπικές στιγμές δεν είμαι από αυτούς που θα δω στο κινητό μου προσωπικές στιγμές και θα αναπολήσω ‘αχ τι ωραία πράγματα”. Είναι μια όμορφη στιγμή γιατί είναι ένα επιστέγασμα ουσιαστικά πολλών ετών, πολλών ετών δουλειάς με μια ομάδα επιτυχιών και είναι σαν να έχει έρθει μια αναγνώριση από την Ευρωλίγκα μετά από πάρα πολλά χρόνια, ότι ίσως να έκανες και εσύ κάτι καλό”.

Υπάρχει κάποιος παίκτης που θα έβαζες την All25 και δεν έχει μπει χωρίς να βγάλεις κάποιον άλλον απαραίτητα, κάποιος που θεωρείς ότι θα μπορούσε να χωρέσει;

“Εντάξει, ο Βέσελι θα μπορούσε να ήταν, ο Τζινόμπιλί δεν ξέρω μπήκε ο Τζινόμπιλί; Ο Τζινόμπιλί μπήκε, Ήταν τόσοι πολλοί. Δηλαδή όταν είχα δει τη λίστα, οριακά τρόμαξα, να σου πω την αλήθεια”

Ο μικρός Γιώργος τι θα έλεγε βλέποντας το μεγάλο να είναι σε αυτή τη λίστα, όπου ξεκίνησες ως ένα παιδί από τη Σύρο.

“Εντάξει, σίγουρα δεν βλέπεις το τέλος του προορισμού. Κάθε μέρα είναι ξεχωριστή. Δηλαδή, από τα 15 μου, την πρώτη μέρα που ήμουν στο αντρικό του Ολυμπιακού, οι στόχοι μου ήταν καθημερινοί.

Δεν μπήκα μια μέρα και είπα ότι θέλω να κατακτήσω με τον Ολυμπιακό Ευρωλίγκα και να πετύχω πάρα πολλά πράγματα. Ο στόχος ερχόταν μέρα με τη μέρα, γιατί στην αρχή δεν άξιζα να είμαι σε αυτό το επίπεδο, οπότε έβαζα στόχους να δυναμώσω, να γίνομαι καλύτερος.

Ο πρώτος μου στόχος ήταν να μπορέσω να βοηθήσω τους συμπαίκτες μου και να κάνουν μια καλή προπόνηση οι πιο μεγάλοι. Μετά ο στόχος μου ήταν να καθιερωθώ και να μπορέσω να παίξω στην Α1, μετά ο επόμενος στόχος ήταν να βελτιωθώ και να μπορέσω να είμαι αντάξιος και στην Ευρωλίγκα και ούτω καθεξής. 

Μετά ήρθαν κάποια πράγματα τα οποία ήταν πάρα πολύ όμορφα με την ομάδα που από μικρός αγαπούσα”.

Γιώργο με ποιον από τους 25 legends θα ήθελες να ήσουνα συμπέκτης και ποιος ήταν ο πιο δύσκολος αντίπαλος ή δύσκολοι αντίπαλοι;

“Τι να σου πω τώρα. Εμένα μου άρεσε πάρα πολύ ο Πάρκερ (σ.σ Άντονι Πάρκερ) στη Μακάμπι τότε. Δηλαδή, η ομάδα της Μακάμπι με Πάρκερ, Βούιτσιτς, Μπαστόν, Σάρας τότε, την παρακολουθούσα και ο τρόπος που έπαιζε ήταν μαγικός. Θα ήθελα πάρα πολύ να είχα παίξει συμπαίκτης μαζί του”.

Πιστεύεις ότι έχει έρθει η ώρα για τον Ολυμπιακό να πάρει την Ευρωλίγκα; Είναι το τέταρτο συνεχόμενο Final Four. Σίγουρα η ομάδα έχει την περισσότερη ποιότητα από τις προηγούμενες ομάδες που έχουν πάει. Παίζει ρόλο και η τύχη όπως μας έχουν πει όλοι. Αλλά πιστεύεις ότι έχει έρθει η ώρα και στο τέλος θα το σηκώσει ο Ολυμπιακός;.

“Κοίτα, προσωπικά δεν θα με βρεις σύμφωνο στο κομμάτι της τύχης. Εγώ δεν πιστεύω στην τύχη. Σίγουρα μπορεί ο καθένας να πιστεύει, εννοείται ότι είναι σεβαστές όλες οι γνώμες, αλλά νομίζω ότι την τύχη την καθορίζεις εσύ με τη δουλειά σου, με αυτό που κάνεις. Δεν μπορείς να πεις ότι στην ατυχία, όχι στην ατυχία, ότι σε ένα κακό αποτέλεσμα φαίει η τύχη ή σε ένα καλό αποτέλεσμα πάλι είναι θέμα τύχης, ότι σε ωφέλησε. 

Θεωρώ ότι η τύχη, να το πούμε έτσι όπως το λες εσύ, πάει με τους δυνατούς και με τους ανθρώπους που διεκδικούν αυτό το πράγμα. Προσωπικά, ναι, είμαι αισιόδοξος για τον Ολυμπιακό. Φυσικά δεν μπορούσα να ξέρεις, σε ένα Final Four πολλά μπορούν να γίνουν.

Σίγουρα είναι και θέμα ημέρας, σίγουρα είναι και θέμα ψυχολογίας και το πώς θα μπει η ομάδα μέσα στο γήπεδο.

Νομίζω τακτικές και όλα πηγαίνουν σε δεύτερο κομμάτι. Παίζει πολύ μεγαλύτερο ρόλο το ένστικτο, το ατομικό ταλέντο. Θα παίξει πολύ μεγάλο ρόλο όπως και παίζει σε όλα τα Final Four.

Αλλά προσωπικά νομίζω ο Ολυμπιακός φέτος διαθέτει πιο πολύ παιχνίδι και on ball και παίκτες οι οποίοι μπορούν να δημιουργήσουν και για τον εαυτό τους αλλά και για την ομάδα. Όπου σε κλειστά παιχνίδια ή σε παιχνίδια όπως ο Final Four, όπου υπάρχει και περισσότερο άγχος, χρειάζονται αυτοί οι παίκτες για αυτές τις προσωπικότητες, για να ξεκολλήσουν την ομάδα και να βρουν όλοι ρυθμό”

Έχετε συνεργαστεί πολλά χρόνια με τον κόουτς Μπαρτζώκα. Τι τον κάνει να ξεχωρίζει;

“Τον κάνει να ξεχωρίζει ότι θέλει να παίρνει από τον κάθε παίκτη ουσιαστικά το καλύτερο δυνατό και όλα είναι κάτω από την ασπίδα της ομάδας. Δηλαδή, του αρέσει πάρα πολύ όλη αυτή η κυκλοφορία, του αρέσει πάρα πολύ να υπάρχει μια ομάδα με ρόλους και να είναι όλοι χρήσιμοι.για τον κάθε παίκτη και να μην εξαρτάται ουσιαστικά η ομάδα από ένα ή δύο παίκτες”.

Τον Σπανούλη τι τον κάνει να ξεχωρίζει, γιατί έχει συνεργαστεί μαζί του σαν παίκτης, αλλά σαν προπονητής, όχι.

“Το αντίθετο (γέλια). Εντάξει ο Μπίλης είναι… ξέρεις ο καθένας έχει τη δική του προπονητική προσέγγιση, όπου για μένα είναι απολύτως σεβαστή σε όλες, δεν το συζητάω. Τον Μπίλι, λίγο που τον έχω δει, δίνει πάρα πολύ έμφαση και αυτός στην άμυνα, δίνει πάρα πολύ ελευθερία σε 2-3 παίκτες στην επίθεση χωρίς να τους βάζει ουσιαστικά φραγμούς και στους υπόλοιπους 8-9 παίκτες τους δίνει ένα συγκεκριμένο ρόλο επιθετικά και ένα συγκεκριμένο πλάνο επιθετικά, στο τι μπορούν να κάνουν.

Ο Ολυμπιακός δείχνει να είναι πιο ώριμος από ποτέ, πιο έτοιμος από ποτέ. Τετάρτη συνεχόμενη φορά σε Final Four, δείχνει ότι ο οργανισμός αλλά και το προπονητικό team και οι παίκτες έχουν το know-how για να βρεθούν σε ένα Final Four. Σίγουρα έπαιξε ρόλο η προσθήκη του Φουρνιέ αλλά και η επιστροφή του Σάσα Βεζένκοβ που δείχνει και αυτός να ωρίμασε αρκετά. Είναι η στιγμή του Σάσα να λάμψει σε αυτό το Final Four και να πάρει έναν τίτλο;

“Κοίτα και στο προηγούμενο Final Four o Σάσα είχε πάει καλά, απλώς δεν καταφέραμε να κερδίσουμε. Βάζω και την εαυτό μου μέσα, παρόλο ήμουν σαν φίλαθλος, βέβαια, αλλά βγαίνει από συνήθεια. Θα σου πω ακριβώς αυτό που είπα και προηγουμένως, ότι φέτος ο Ολυμπιακός έχει ένα στοιχείο, το οποίο, κακά τα ψέματα, το είχε και ο Παναθηναϊκός πέρσι, το στοιχείο του on ball παιχνιδιού, με τον Νάν, με τον Σλούκα και τώρα το έχει πάρα πολύ και με τον Οσμάν και με τον Γκραντ.

Το έχει και ο Ολυμπιακός φέτος, όπου ξέχωρα του Φουρνιέ, και ο Σάσα και ο Βιλντόσα και ο Μιλουτινόβ είναι παίκτες οι οποίοι μπορούν να παίξουν και για τον εαυτό τους αλλά και να δημιουργήσουν και για την ομάδα. Οπότε, ναι, το θεωρώ πολύ θετικό”.

Είναι η τρίτη ευκαιρία που έχει το ελληνικό μπάσκετ είναι να έχει ελληνικό τελικό, πιστεύεις ότι θα είναι και φαρμακερή;

“Νομίζω είναι η μοναδική χρονιά, όσο θυμάμαι εγώ και τον εαυτό μου να παίζω μπάσκετ στην Ευρωλίγκα, όπου υπάρχει κοινή αποδοχή από όλους ότι ο Ολυμπιακός και Παναθηναϊκός καθ’ όλη τη διάρκεια της χρονιάς φέτος, είναι ίσως οι καλύτερες ομάδες στην Ευρώπη. Σίγουρα, χωρίς να θέλω να μιλήσω τη Φενέρ, αλλά νομίζω ότι αξίζει και εσείς δύο να είναι στο ελληνικό τελικό”.

Γιώργο, μίλησε μας για το πεταχτάρι στο φιλικό με την Μακάμπι. Πόσο σουρεάλ ήταν στιγμή να πάρεις την μπάλα στο τέλος, στο φιλικό που έγινε προς τιμή σου, και να το τελειώσεις έτσι;

“Καλά δεν τρέπονται μερικοί να λένε ότι είναι φτιαχτό. Και το έβαλα εκεί πέρα. Πραγματικά δεν με ξέρουν τόσα χρόνια. Δεν μπορώ να καταλαώ. Τι να σου πω τώρα, έγινε τώρα, μπήκε, αλλά ήταν ωραία στιγμή”. 

Φοράς κάμερα στα γυαλιά σου ή κάνω λάθος;

“Ναι, φοράω, αλλά δεν το λέμε δυνατά εδώ πέρα στο Άμπου Ντάμπι, μην κλαίμε (γέλια). Άστο”.

Λοιπόν, εκτός από το πεταχτάρι, όχι το στημένο, συγγνώμη Γιώργο, ξέρεις, το κανονικό, που όλες μας έκανε να παραμιλάμε και όλη την Ευρώπη, είτε ήταν κάποιος φαν του Ολυμπιακού, ή του μπάσκετ. Εκτός από αυτό, αναπολώντας τις στιγμές σου στην EuroLeague, ποια είναι αυτή που βλέπεις και στον ύπνο σου;

“Ναι. Κοίτα, καταρχάς σιχαίνομαι να βλέπω τον εαυτό μου, το είχα πει και παλαιότερα σε μια συνέντευξή μου, ποτέ δεν κάθομαι να γκουγκλάρω και να βάλω τον εαυτό μου να δω βιντεέκια μου. Ακόμα τουλάχιστον. Μπορεί, άμα φτάσω 50, πρωτα ο Θεός να είμαι καλά, να αρχίσω να το κάνω. Αλλά και καθ’ όλη τη διάρκεια της καριέρας μου, αλλά και τώρα, ακόμα τουλάχιστον, δεν μπαίνω σε αυτή τη διαδικασία. Οταν έπαιζα μπάσκετ δεν το έκανα γιατί ήταν έτσι οι ρυθμοί που δεν σε άφηναν να επαναπαυτείς.

Σίγουρα και η στιγμή του 12 που ήταν ένας πολύ μεγάλος τίτλος για την ομάδα που το χρειαζόταν πάρα πολύ η ομάδα και ειδικά με τον τρόπο που ήρθε ήταν μια πολύ όμορφη στιγμή για όλους αλλά και το 13 ήταν μια εξίσου τρομερή στιγμή. Παρόλο που μπορεί να μην ήρθε στο τελευταίο δευτερόλεπτο η νίκη, αλλά ήταν μια χρονιά πάρα πολύ δύσκολη για όλη την ομάδα. Και για τον κόουτς τότε, αλλά και για εμάς, γιατί, ξέρεις προσπαθούσες ουσιαστικά να αποδείξεις ότι δεν ήσουν ελέφαντας.

Κατέκτησες την Ευρωλίγκα το 2012 και το 2013, στην πρώτη στραβή προσπαθούσες να αποδείξεις ότι μήπως αυτό που γίνεται πέρυσι ήταν τυχαίο, τι γίνεται τώρα; Και τολμώ να πω δηλαδή ότι ήταν και μια χρονιά που ίσως ψυχολογικά ήταν πιο δύσκολη σε κομμάτι πίεσης από όσες άλλες έχω παίξει, για το λόγο ότι το 2012 καταφέραμε και κατακτήσαμε όλους τους στόχους”.

Γιώργο, η παλμοί σου σήμερα σε τι κατάσταση θα είναι; Ο Ολυμπιακός η ομάδα της καρδιάς σου, απέναντι στον Σπανούλη, έναν πολύ καλό σου φίλο.

“Εντάξει, δεν υπάρχει. Ο Μπίλης ξέρει ότι εύχομαι με τα καλύτερα, με όλα αυτά και μέσα από την καρδιά μου, αλλά έχω πάρα πολλά κομμάτια και στον Ολυμπιακό. Πάρα πολλοί φίλοι, αδέρφια, συμπαίκτες, γιατροί, πρόεδροι, προπονητές. Έχουμε περάσει πάρα πολλά πράγματα μαζί οπότε ο Μπίλης νομίζω θα έχει στο μέλλον πολλές ευκαιρίες να κατακτήσει την Ευρωλίγκα”.

Μπορεί να ξεπεράσει το παίκτη Σπανούλη που έχει πάρει τόσα πράγατα;.

Ναι θα το ξεπεράσει γιατί είναι άρρωστος με το μπάσκετ. Όλη μέρα δουλεύει πάρα πολύ και γενικά εγώ τους ανθρώπους που δουλεύουν πολύ τους εκτιμάω και νομίζω ότι η δουλειά, σε ό,τι και να κάνεις, σε ό,τι δουλειά και να κάνεις, άμα είσαι μεθοδικός, άμα είσαι συνεπής, δεν γίνεται να μην πετύχεις. Και ο Μπίλης το κάνει, οπότε δεν βρίσκω το λόγο να μην πετύχει.

Για σένα έχει έρθει η ώρα να κάνεις το επόμενο βήμα στο μπάσκετ; Νιώθεις έτοιμος; Και αν ναι, ποιο είναι αυτό, προσανατολίζεσαι κάπου;

“Προσανατολίζομαι κάπου, σίγουρα δεν θα είναι η προπονητική. Εννοείται ότι το αγαπάω το μπάσκετ ότι κάποια στιγμή θέλω να επιστρέψω στο μπάσκετ αυτό που μου έχει δώσει. Είναι μεγάλη κουβέντα και νομίζω ότι σύντομα θα μάθετε”.