Πρώτο βήμα μετ’ εμποδίων για την (αληθή) ισότητα φύλων

Η αριθμητικά ισχνή παρουσία γυναικών στο νέο υπουργικό συμβούλιο έγινε – όχι αδίκως – η πρώτη αφορμή για σοβαρή επί της ουσίας κριτική από την αντιπολίτευση και γενικότερα από τους πολίτες ιδεολογικά προσκείμενους στη Ν.Δ. και μη.

Αυτό που δεν συζητήθηκε ιδιαίτερα ωστόσο είναι η αναλογία ανδρών – γυναικών στους 300 της Βουλής (μόλις 62 γυναίκες, περίπου το 1/5 του Σώματος), η οποία αναλογία σημειωτέον στη νέα κοινοβουλευτική περίοδο είναι βελτιωμένη σε σχέση με την προηγούμενη Βουλή, κατατείνοντας όμως στο ίδιο συμπέρασμα: Ότι η χώρα μας παραμένει βαθιά ανδροκρατούμενη. Δύσκαμπτη χώρα στις αλλαγές που έχει δρομολογήσει, ανατρέποντας παλαιά θέσφατα, η ίδια η ζωή, με πρωτιές γυναικών σε μαθητικό, φοιτητικό, επαγγελματικό και επιστημονικό στίβο.

Σε απόλυτους αριθμούς γυναικών σε θέσεις και αξιώματα «αυξημένων απαιτήσεων», αλλά και σε νοοτροπία, η Ελλάδα καταγράφεται μεταξύ των κρατών της Δύσης ως βαθιά συντηρητική, με σοβαρές αντιστάσεις προόδου στον συγκεκριμένο τομέα.

Από την άλλη πλευρά, δεν μπορεί κανείς να μην πιστώσει στα απολύτως θετικά της κυβέρνησης του Κυριάκου Μητσοτάκη ότι για πρώτη φορά στα μεταπολιτευτικά χρόνια της χώρας, η Γενική Γραμματεία Ισότητας μεταφέρεται από το Υπουργείο Εσωτερικών στο Υπουργείο Εργασίας.

Η δομική αυτή αλλαγή είναι σημαίνουσα. Πρώτα απ όλα, δείχνει την ειλικρινή πρόθεση της κυβέρνησης να εναρμονιστεί με τα ευρωπαϊκά μοντέλα διοίκησης, πολλά από τα οποία, όπως το συγκεκριμένο, προκρίθηκαν έναντι άλλων, ύστερα από πολύχρονους και εργώδεις αγώνες των γυναικείων κινημάτων. Επιβλήθηκαν δε από τις εξελίξεις και τις αλλαγές που επιτάσσει ο χρόνος στο νέο «κοινωνικό συμβόλαιο».

Η σύνδεση της ισότητας των γυναικών που κατεξοχήν αφορά την Γραμματεία Ισότητας με τις πολιτικές δράσεις για την εργασία, σε μία χώρα που παλεύει να βρει νέο βηματισμό, δείχνει αυτονόητη και ως εκ τούτου καλοδεχούμενη.

Και αυτό, γιατί μπορεί μεν τα τελευταία χρόνια στην Ελλάδα η γυναικεία απασχόληση να παρουσιάζει αύξηση συμμετοχής στο εργατικό δυναμικό , απόρροια και της βελτίωσης του μορφωτικού τους επιπέδου, με παράλληλη δυναμική διείσδυση της μισθωτής απασχόλησης στον τριτογενή τομέα, αλλά ταυτόχρονα καταγράφεται αύξηση και διατήρηση σε υψηλά επίπεδα της μακροχρόνιας ανεργίας των γυναικών• όπως και ιδιαίτερα περιορισμένη εκπροσώπηση γυναικών σε μερικά επαγγέλματα υψηλής υπευθυνότητας και κοινωνικού κύρους.

Στο προεκλογικό της πρόγραμμα, η Νέα Δημοκρατία αναδείκνυε την ανάγκη να εναρμονιστεί η ιδιωτική με την επαγγελματική ζωή των γυναικών, να γίνει με άλλα λόγια, πιο εύκολη η ζωή των γυναικών που καλούνται να επωμίζονται όλους τους ρόλους ταυτόχρονα (μητέρα, νοικοκυρά, εργαζόμενη ). Κατά συνέπεια, στο σκέλος που αφορά στα θέματα εκπαίδευσης, στήριξης της γυναικείας επιχειρηματικότητας, σύνδεσή τους με την αγορά εργασίας κ.λπ, η μεταφορά της Γραμματείας Ισότητας στο υπουργείο Εργασίας ήταν επιβεβλημένη, αλλά δεν αρκεί.

Είναι βεβαίως ένα πρώτο βήμα. Χρειάζονται πολλά άλλα. Τα παραδείγματα για την ανισότητα των δύο φύλων είναι αναρίθμητα και αναφύονται σε κάθε έκφανση της προσωπικής, κοινωνικής, οικογενειακής, επαγγελματικής ζωής.

Έγινε μια καλή αρχή. Να ευχηθούμε να έχει και συνέχεια, κάτι που προσδοκούν όχι μόνο γυναίκες…