Avanti

Μ’ ένα βιβλίο 240 σελίδων με τίτλο AVANTI- PERCHE L’ ITALIA NON SI FERMA, ο πρώην ιταλός πρωθυπουργός και νυν επικεφαλής του Δημοκρατικού Κόμματος, Ματέο Ρέντσι, επιχειρεί κατ’ αρχήν να αποκαταστήσει τη τρωθείσα σχέση του με τους ψηφοφόρους του. Συγχρόνως επιχειρεί να χτίσει το άλλοθι που θα χρησιμοποιήσει προκειμένου να επιστρέψει στην εξουσία. Κι αυτό περικλείεται  στις δυσκολίες που αντιμετώπισε στην πρόθεσή του να αλλάξει τα πράγματα στη χώρα του και μέχρι στο βαθμό που μπορούσε στην Ευρώπη. Το βιβλίο που πήρα στα χέρια μου(κυκλοφόρησε στις αρχές του μήνα από τις εκδόσεις Feltrinelli), δεν είναι απλά ένα προσωπικό ημερολόγιο. Στις σελίδες του ο πρώην πρωθυπουργός περιγράφει πρόσωπα και καταστάσεις, ενώ ξετυλίγει τις σκέψεις του για την κεντροαριστερά και την Ευρώπη. Πέραν όμως όλων αυτών το βιβλίο έχει και ελληνικό ενδιαφέρον αφού σε κάμποσες από τις σελίδες του πρωταγωνιστεί ο Αλέξης Τσίπρας.

Ο Ματέο Ρέντσι αναφέρεται στην περίφημη 17ωρη συνεδρίαση της Συνόδου Κορυφής του 2015, τότε που η χώρα βρέθηκε μια ανάσα πριν από την έξοδο από του ευρώ και την χρεοκοπία. Σύμφωνα με την περιγραφή του σ’ εκείνη τη δραματική συνεδρίαση, ο Έλληνας πρωθυπουργός στα όρια της κατάρρευσης έσκυψε και του είπε “μέχρι εδώ” αποφασισμένος να έρθει σε ρήξη με τους εταίρους. Τότε ο ίδιος και ο τότε Πρόεδρος της Γαλλίας Φρανσουά Ολάντ ανέλαβαν να δώσουν τη μάχη για λογαριασμό της Ελλάδας. “Σε τι σας χρησιμεύει”, είπε, “να ταπεινώνετε έναν λαό;”.  Οι δείκτες των ρολογιών έδειχναν τρείς το πρωί και ακολούθησαν πέντε δραματικές ώρες συγκρούσεων μέχρι τις οκτώ το πρωί οπότε και επήλθε ο συμβιβασμός και η σωτηρία της Ελλάδας.

Προφανώς ο Ματέο Ρέντσι δεν είχε διαβάσει το προεκλογικό πρόγραμμα του ΣΥΡΙΖΑ, πολλώ δε μάλλον τις εξαγγελίες και τη στάση κορυφαίων στελεχών του ΣΥΡΙΖΑ και τότε υπουργών της κυβέρνησης που οδήγησαν σ’ εκείνη τη δραματική συνεδρίαση. Σε κάθε περίπτωση όμως η περιγραφή του αποτελεί την απόδειξη για το που μπορούν να οδηγηθούν τα πράγματα όταν οι διαπραγματεύσεις καθοδηγούνται από τις εμμονές και τις φαντασιώσεις των διαπραγματευτών. Και στην προκειμένη περίπτωση προφανώς οι δανειστές της χώρας τέντωσαν το σχοινί, αλλά και από την άλλη πλευρά κυριάρχησε η αμετροέπεια και η επιπολαιότητα.  Ασφαλώς δεν αναφέρομαι στον πρωθυπουργό, που έχει το δικό του μερίδιο ευθύνης σ’ αυτή την ιστορία, αλλά στον τότε υπουργό Γιάνη Βαρουφάκη και στην διαπραγματευτική ομάδα που τον πλαισίωνε. Κάτω από αυτές τι συνθήκες πράγματι θα πρέπει να αισθανόμαστε υποχρεωμένοι για το υψηλό πνεύμα αλληλεγγύης που επέδειξαν ο Ρέντσι και ο Ολάντ. Ωστόσο η κατάληξη δείχνει ότι ο συμβιβασμός απέβη ζημιογόνος για τη χώρα και καταστροφικός για τον λαό όσον αφορά τις επιπτώσεις που έχει στη ζωή του.

Ο Ματέο Ρέντσι, ευτυχώς για τον ίδιο, δεν ζει στην Ελλάδα ώστε στο επόμενο βιβλίο που θα γράψει να συμπεριλάβει και τις αποκαλύψεις του Γιάνη Βαρουφάκη. Όσο για τον Ολάντ (Ολαντρέου για να μη ξεχνιόμαστε) θα έχει να πει ότι κάτι έκανε κι αυτός όταν έρθει η στιγμή να γράψει τα απομνημονεύματα του.

*Ο Χάρης Παυλίδης είναι δημοσιογράφος

πηγή φωτογραφίας: AP/ Petros Giannakouris