Έρχονται τα διόδια που επιστρέφουν το αντίτιμο και δίνουν σήμα στους επενδυτές

Ο Πρωθυπουργός, εξήγησε χθες το βράδυ μιλώντας σε διεθνές συνέδριο στην Αθήνα, πώς θα έρθει η ανάπτυξη. Κατά τη δική του θεώρηση, οι επενδυτές έχουν ήδη πακετάρει το χρήμα σε βαλίτσες και περιμένουν “ένα σήμα” από την πολιτική ηγεσία της Ευρώπης, ώστε να εμπιστευθούν ξανά την Ελλάδα. Είναι αλήθεια ότι ένας εγγυητής μπορεί να φανεί πολύ χρήσιμος. Όμως η εμπιστοσύνη είναι μια πολύ ευαίσθητη υπόθεση και οι μαυρογιαλούροι που βρίσκονται στις τάξεις του ΣΥΡΙΖΑ προκαλούν περισσότερο τρόμο στους επενδυτές παρά ασφάλεια για να φέρουν εδώ τα ωραία τους χρήματα.

Μόλις χθες ο γαλουχημένος στην ΚΝΕ Βουλευτής Καβάλας κος. Κ. Μορφίδης έκανε την απίστευτη δήλωση ότι θα φτιάξουμε τώρα τα διόδια στην Εγνατία Οδό επειδή είναι μνημονιακή υποχρέωση αλλά θα τα ξηλώσουμε αργότερα, όταν μπει το αναλογικό σύστημα. Αναλογικό σύστημα σημαίνει ότι θα πληρώνει κανείς με βάση τη χρήση του δρόμου και όχι ένα σταθερό ποσό. Λογικό. Η εγκατάσταση διοδίων όμως είναι μνημονιακή υποχρέωση εδώ και τουλάχιστον 2 χρόνια αλλά η πεποίθηση που δημιουργήθηκε από τότε για μικροπολιτικούς λόγους, δεν επέτρεψε την κατασκευή τους. Σήμερα οι τεχνικοί σύμβουλοι εκτιμούν ότι η εγκατάσταση ενός τέτοιου σύγχρονου συστήματος θα χρειαστεί -αν όλα πάνε καλά- τουλάχιστον 3 χρόνια για υλοποιηθεί. Μέχρι τότε ποιος ζει ποιος πεθαίνει όμως, όπως ανέφερε κι ο μέγας διδάσκαλος Ζουράρις. Οπότε Κυβέρνηση και δανειστές συμφώνησαν να βάλουν 38 ωραία, παραδοσιακά διόδια.

Αν υλοποιηθεί ποτέ το αναλογικό σύστημα, καθώς ό ίδιος βουλευτής δήλωσε ότι αν οι συμπολίτες του φτιάξουν ένα νέο κίνημα “δεν πληρώνω”, θα είναι μαζί τους, μεταθέτοντας όλο το πολιτικό κόστος στους κ.κ. Τσακαλώτο και Σπίρτζη που προ εβδομάδας επικύρωσαν με την υπογραφή τους την κατασκευή των 38 διοδίων. Η πρακτική της αμφισβήτησης ακόμη και όσων έχουν ήδη ψηφίσει, αποτελεί πρώτη επιλογή για τους βουλευτές που ασπάζονται τον λαϊκισμό απ’ όπου και αν προέρχεται. Πάλι καλά που δεν υποσχέθηκε ότι στα μισά διόδια θα εισπράτουν και στα άλλα μισά θα δίνουν πίσω το αντίτιμο με τόκο, Σαν τα αντίμετρα…

Δεν έχουν περάσει άλλωστε ούτε δύο εβδομάδες από την ημέρα που έτερος κυβερνητικός βουλευτής , ο εκπαιδευτικός κος Γ. Στέφος από τα Γιάννενα, παραδέχτηκε με κυνισμό ότι: “δε σημαίνει ότι επειδή έχει υπογραφεί κάτι δεν μπορεί κάποια στιγμή να αναιρεθεί. Ήρθε ένα μεγάλο νομοσχέδιο και προφανώς ξέραμε τι ψηφίζαμε τότε και ξέρουμε τι θέλουμε να φύγει σιγά σιγά”.

Ο κος Στέφος αναφέρονταν στο άρθρο που αφορούσε στον τρόπο απόλυσης των εκπαιδευτικών στα ιδιωτικά σχολεία. Μέχρι την ψήφιση του πολυνομοσχεδίου, ίσχυε ένας πρόσφατος νόμος της Κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑΝΕΛ που αφαιρούσε το δικαίωμα από τους ιδιοκτήτες ιδιωτικών σχολείων να καθορίζουν το πότε θα απολύεται ή όχι ένας εργαζόμενός τους.

Τέτοιου τύπου τοποθετήσεις, είναι βέβαιο ότι δεν εμπνέουν εμπιστοσύνη. Όχι μόνο στους επενδυτές αλλά ούτε και στους δανειστές. Έτσι το πρόβλημα είναι διπλό. Κανείς από τους δανειστές μας δεν θα “μπει εγγυητής” για τη χώρα και κανείς επενδυτής δεν θα νιώσει ασφαλής για να φέρει  αυτοβούλως εδώ τα ωραία του χρήματα. Πράγματι το κόστος χρήματος και η αστρονομική φορολογία αποτελούν τροχοπέδη για την ανάπτυξη, αλλά δεν είναι αυτά που διώχνουν τις επενδύσεις. Ο φόβος της ασυνέπειας και της ανά πάσα στιγμή αλλαγής πλεύσης είναι.

Οπότε όσο και αν πασχίζει ο κος Τσίπρας και όσοι συν αυτώ επωμίζονται πολιτικό κόστος με τις αποφάσεις τους, πάντα θα υπάρχει ο “πονηρός πολιτευτής” που θα βγάζει την ουρά του απέξω, θα υποδαυλίζει τις τοπικές κοινωνίες και θα δυναμιτίζει κάθε προσπάθεια για ανάκαμψη. Έστω αυτή την προσπάθεια που γίνεται με το στανιό.

Το ίδιο συμβαίνει εδώ και χρόνια με το Ελληνικό, με τα υδροπλάνα, με τη ΔΕΗ, με τα μεταλλεία, με όλα. Οι επενδυτές στην Ελλάδα ρισκάρουν και το κάνουν διότι οι αποτιμήσεις είναι χαμηλές, όπως και το κόστος εργασίας. Το ρίσκο είναι μεγάλο αλλά πάντα υπάρχουν κάποιοι που τζογάρουν, γι αυτό και παλεύουν να κάνουν κάποιες υποτυπώδεις επενδύσεις. Είναι επίσης απροστάτευτοι από το νόμο. Η δικαιοσύνη σέρνεται και αδυνατεί να επιβάλει τη νομιμότητα σε μια χώρα που η μεταπολίτευση έφερε μαζί της την άποψη ότι νόμος είναι το δίκαιο του πεζοδρομίου.

“Σήμα” ή “λευκός καπνός” με τον τρόπο που το ζητάει ο Πρωθυπουργός δεν φαίνεται πιθανό να υπάρξει στο άμεσο μέλλον. Είναι ξεκάθαρο ότι οι Ευρωπαίοι δεν μας εμπιστεύονται. Ένα ξεκάθαρο σήμα θα μπορούσε να δοθεί όμως από την ίδια τη χώρα. Με σοβαρότητα και σχέδιο που δεν θα αλλάζει σαν ανεμοδείκτης, θα μπορούσαμε να πείσουμε επενδυτές να έρθουν. Θα μπορούσαμε πρωτίστως να αφήσουμε τους ήδη υφιστάμενους επενδυτές να δουλέψουν. Μόνο το Ελληνικό και τα μεταλλεία χρυσού στην Β. Ελλάδα θα μπορούσαν να αλλάξουν το κλίμα, αν προχωρούσαν χωρίς παλινωδίες, καθυστερήσεις και φαντασιόπληκτους δασάρχες. Όσο δεν το κάνουμε όμως το μόνο σήμα που δίνουμε στις αγορές και τους επενδυτές, είναι αυτό του απαγορευτικού.

Ο Σταμάτης Ζαχαρός είναι Αρθρογράφος του NEWS 247 και Σύμβουλος Έκδοσης της 24 MEDIA ( @SZacharos).