Σύντροφοι, στηρίξτε για να πάρουμε ό,τι μας δώσουν

Μπορεί η συλλογική απόφαση της πολιτικής Γραμματείας του ΣΥΡΙΖΑ να διαμορφώθηκε στο “δεν εφαρμόζουμε μέτρα αν δεν πάρουμε λύση για το χρέος”, όμως φημολογείται ότι ακούστηκαν και άλλες πιο “προσγειωμένες” απόψεις. Εις εκ’ των συντρόφων φέρεται να έβαλε στο τραπέζι την πρόταση “μήπως να πάρουμε ότι μας δώσουν”; Δεδομένου ότι εκεί θα καταλήξουμε, η παραδοχή έστω και από μεμονωμένα στελέχη της αδυναμίας να δρομολογήσουμε τις εξελίξεις είναι ένα πρώτο βήμα προς τον ρεαλισμό.

Διότι οι αυταπάτες συνεχίζονται σε μερίδα της Κυβέρνησης και του κόμματος. Υπάρχουν ακόμη κάποιοι που πιστεύουν ότι η άρνηση της ελληνικής πλευράς βραχυκυκλώνει τους δανειστές. Όπως πίστεψαν στο παρελθόν ότι οι δανειστές δεν μπορούσαν να κάνουν κάτι διαφορετικό από ότι ζητάει ο περιούσιος ελληνικός λαός ή ότι ο Σόιμπλε απομονώθηκε και σύντομα θα σκύψει το κεφάλι.

Γι αυτό και η ανακοίνωση του κομματικού οργάνου αναφέρει χαρακτηριστικά ότι “στο βαθμό που το ΔΝΤ αναβάλλει την απόφασή του για συμμετοχή και χρηματοδότηση του ελληνικού προγράμματος και εν τέλει δεν αποφασίσει τη συμμετοχή του, η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ δεν θα εφαρμόσει το μίγμα πολιτικής που το Ταμείο απαίτησε κατά την τελευταία διαπραγμάτευση”. Πρόκειται για μια ευθεία απειλή προς τους δανειστές ότι αν δεν κάνουν αυτό που ζητούμε η χώρα θα μετατραπεί σε Κούγκι. Όπως έδειξε όμως η πρόσφατη ιστορία, οι απειλές δεν έχουν ιδιαίτερο αποτέλεσμα.

Συμβάλλουν όμως στην τόνωση της αυτοπεποίθησης των μελών της Κυβέρνησης και του κόμματος. Τουλάχιστον μέχρι τις 15 Ιουνίου ή λίγο αργότερα, οπότε και θα δούμε αν τελικά “πάρουμε ότι μας δίνουν”. Μια εξέλιξη εξαιρετικά πιθανή.

Δεδομένου άλλωστε ότι οι διαρροές από το οικονομικό επιτελείο αναφέρουν ότι μέχρι το επερχόμενο Eurogroup  θα έχουν ολοκληρωθεί όλες οι απαιτούμενες ενέργειες για την εφαρμογή των προαπαιτούμενων, η απειλή δεν έχει και τόση σημασία. Η ολοκλήρωση των προαπαιτούμενων, θα οδηγήσει περίπου αυτόματα στην εκταμίευση της δόσης και στην αποφυγή της χρεοκοπίας.

Το αποτέλεσμα θα είναι να κερδηθεί πολιτικός χρόνος για όλες τις πλευρές, μέχρι τουλάχιστον να ολοκληρωθούν και οι Γερμανικές εκλογές. Αυτό δηλαδή που ήθελε εξαρχής το Βερολίνο και αυτό που αποζητά διαρκώς η Αθήνα. Να αναβάλλει το αδιέξοδο που η ίδια δημιουργεί. Παράλληλα θα έχει καταργηθεί στην πράξη το κυβερνητικό σχέδιο για τη συνολική διαπραγμάτευση. Τα προαπαιτούμενα θα έχουν υλοποιηθεί και θα υπάρχει χρόνος μέχρι την εφαρμογή των μέτρων του 2018-2019.

Η περιβόητη τακτική της “αέναης διαπραγμάτευσης” που εισήγαγε ο μεγάλος θεωρητικός της πολιτικής του χάους Γ. Βαρουφάκης δεν έχει τελειώσει. Πως θα ήταν αέναη άλλωστε;. Η ελληνική οικονομία έχει μπει στον πάγο εδώ και σχεδόν έναν χρόνο, με αφορμή την περιβόητη διαπραγμάτευση και περιμένοντας κάτι που εξ’ αρχής φαινόταν αδύνατο να κερδηθεί. Εν’ τω μεταξύ τα δημοσιονομικά μεγέθη έχουν αλλάξει δραστικά. Μην ξεχνάτε και το ρητό “ο χρόνος είναι χρήμα”.

Η αέναη διαπραγμάτευση απλώς εξελίχθηκε. Συμβαίνει σε δύο επίπεδα. Στο “φαντασιακό”, όπου προέχει η τόνωση του -αριστερίστικων καταβολών- ηθικού των μελών του κόμματος και των ψηφοφόρων και στο “ρεαλιστικό” που ουσιαστικά κρατά τη χώρα ζωντανή, αν και διαρκώς στο χείλος του γκρεμού.

Δεν γνωρίζω αν ο “πραγματιστής σύντροφος” λοιδορήθηκε ή απλώς αγνοήθηκε. Στο εσωτερικό άλλωστε προέχει η επαναστατική γυμναστική. Αυτό εξηγεί και την έκκληση της Πολιτικής Γραμματείας προς “όλους τους Έλληνες πολίτες να στηρίξουν την εθνική προσπάθεια για την επίτευξη του στόχου βιωσιμότητας του ελληνικού δημόσιου χρέους”. Δυστυχώς δεν εξήγησαν με ποιόν τρόπο μπορούν οι Έλληνες πολίτες να κάνουν κάτι τέτοιο. Στο εξωτερικό πάλι είναι μια διαφορετική περίπτωση αλλά τελικά αυτή που πραγματικά ισχύει…

Ο Σταμάτης Ζαχαρός είναι Αρθρογράφος του NEWS 247 και Σύμβουλος Έκδοσης της 24 MEDIA ( @SZacharos).