Το δίλημμα του ΣΥΡΙΖΑ: Συζήτηση για τα πολιτικά επίδικα ή φράξιες

Το δίλημμα του ΣΥΡΙΖΑ: Συζήτηση για τα πολιτικά επίδικα ή φράξιες
Ο νέος γραμματέας του ΣΥΡΙΖΑ Δ. Τζανακόπουλος, συζητά με το απερχόμενο γραμματέα Π. Σκουρλέτη και τον πρώην πρόεδρο της Βουλής Ν. Βούτση Eurokinissi

Η πολιτική ζύμωση δεν έβλαψε ποτέ κανένα κόμμα. Αντιθέτως, όταν αυτή δεν γίνεται εκεί που πρέπει, θριαμβεύει το παραπολιτικό κουτσομπολιό.

Βλέποντας το ποτήρι μισογεμάτο θα μπορούσε να πει κανείς ότι ο Αλέξης Τσίπρας βγαίνει πανίσχυρος από το κρας τεστ στο κόμμα του τις τελευταίες ημέρες. Η πρόταση-εισήγησή του για να αναλάβει τον κομβικό ρόλο του γραμματέα ο εκλεκτός του, Δημήτρης Τζανακόπουλος, πέρασε με 79%.

Ωστόσο, υπάρχει και η άλλη ανάγνωση που λέει ότι 29 λευκά (όχι στην πραγματικότητα) δεν είναι καθόλου ευκαταφρόνητος αριθμός για ένα σώμα στο οποίο ψήφισαν 140 άνθρωποι.

Η πραγματική ανάγνωση; Στον ΣΥΡΙΖΑ υπάρχουν πολιτικά προβλήματα που χρειάζονται πρώτα εκτενή συζήτηση στα όργανα του κόμματος και εν συνεχεία λύση για να προχωρήσει ο σχηματισμός της Αξιωματικής Αντιπολίτευσης. Και εδώ προκύπτει ζήτημα το οποίο έθιξε με διακριτικό τρόπο ο επικεφαλής της τάσης των 53 Ευκλείδης Τσακαλώτος. Ποιος και που παίρνει τις αποφάσεις στον ΣΥΡΙΖΑ-Προοδευτική Συμμαχία;

Την Τρίτη όταν διέρρευσε η είδηση ότι ο Αλέξης Τσίπρας προτείνει τον Δημήτρη Τζανακόπουλο για τη θέση του γραμματέα (μετακινώντας, την ίδια ώρα, τον Πάνο Σκουρλέτη στη θέση του κοινοβουλευτικού εκπροσώπου) δεν ήταν λίγα τα στελέχη που αιφνιδιάστηκαν. Οι περισσότεροι το έμαθαν είτε από το τηλέφωνο είτε από τις διαρροές στα ΜΜΕ. Μέλη της Πολιτικής Γραματείας ενημερώθηκαν ότι την επόμενη επίκειται συνεδρίαση του οργάνου με αντικείμενο συζήτησης τις προτάσεις Τσίπρα.

Ο πρόεδρος του κόμματος επέλεξε να ανοίξει τα χαρτιά του πρώτα στον πρωινό καφέ. Πρόκειται για άτυπο, μη εκλεγμένο από το συνέδριο, “όργανο”, το οποίο συνεδριάζει πολύ συχνότερα από τα κομματικά όργανα όπως η Πολιτική Γραμματεία και το Πολιτικό Συμβούλιο. Και η απορία είναι εύλογη, ιδιαίτερα για ένα κόμμα που αυτοπροσδιορίζεται ως αριστερό: Τα όργανα έχουν διακοσμητικό χαρακτήρα και η μόνη αποστολή τους είναι να να εγκρίνουν τις προτάσεις του προέδρου; Αν ναι, αυτό το κόμμα μπορεί να συνεχίσει να αυτοπροσδιορίζεται ως αριστερό;

Είχε προηγηθεί ένας “καυτός” Αύγουστος κατά τον οποίο το εσωκομματικό blame-game έδωσε και πήρε μέσω των social media με στελέχη να χρησιμοποιούν πολύ σκληρές εκφράσεις για τους εσωκομματικούς πολιτικούς τους αντιπάλους. Αλλά οι διαφορές, παρά το διαδικτυακό κουτσομπολιό, δεν έπαψαν να είναι πρωτίστως πολιτικές. Παράδειγμα: Η προσέγγιση για τη Συμφωνία με την Αίγυπτο για την ΑΟΖ. Οι 53 διατύπωσαν θετική γνώμη, η επίσημη γραμμή όμως έκανε λόγο για κενά που στο μέλλον μπορεί να στοιχίσουν στη χώρα.Υπήρξαν και οι ζηλωτές του Οχι. Εν τέλει προτιμήθηκε η μεσοβέζικη λύση του “παρών”, προϊόν εσωκομματικού συμβιβασμού που προέκυψε πάλι στον “πρωινό καφέ” ο οποίος συνεδρίασε με το προεδρείο της Κοινοβουλευτικής Ομάδας.

Εν τέλει δηλαδή η απαραίτηση ζύμωση δεν έγινε σε όργανο του κόμματος αλλά στο eurogroup του ΣΥΡΙΖΑ, τον άτυπο καφέ (που πολλοί μέσα στο κόμμα αντιμετωπίζουν με μισό μάτι).

Αναρωτιέται πάντως κανείς πως θα επιτευχθεί η πολυπόθητη ενότητα με τα εκλεγμένα όργανα του κόμματος να βρίσκονται σχεδόν σε κώμα την ώρα μάλιστα που ο ΣΥΡΙΖΑ δεν βρίσκεται στην κυβέρνηση για να δικαιολογείται η κομματική απραξία αλλά στην αντιπολίτευση. Και όπως έλεγε στο γράφοντα ένας πολύ πολύπειρος αριστερός με γνώση της εσωτερικής γεωγραφίας του κόμματος “δεν μπορώ να καταλάβω τι φοβάται ο Τσίπρας και δεν κατεβαίνει στα όργανα πιο συχνά. Αφού δεν τον αμφισβητεί κανείς”.

Πράγματι, έχει δίκιο ως προς τη διαπίστωση. Ουδείς αμφισβητεί τον Τσίπρα. Ουδείς εκφράζει ανοιχτά τουλάχιστον, ηγετικές φιλοδοξίες και τάσεις. Αρα, όντως, για την κόμμα τελεί εν υπνώσει; Και επίσης ενώ είναι διαπιστωμένο το πρόβλημα της σχεδόν διάλυσης πολλών τοπικών, ιδίως στην επαρχία, γιατί δεν παίρνεται η πρωτοβουλία έτσι ώστε τα μικρά πολιτικά κύτταρα του ΣΥΡΙΖΑ να αναγεννηθούν.

Θα πει κανείς ότι αυτή είναι η κύρια ευθύνη του νέου γραμματέα ο οποίος μάλιστα προέρχεται από τη Νεολαία του Συνασπισμού και έχει σαφή εικόνα και της κατάστασης και των προβλημάτων που έχουν ανακύψει. Ομως υπάρχουν και εκείνοι που πιστεύουν (αλλά προς το παρόν δεν εκδηλώνονται δημοσίως) ότι ο Δημήτρης Τζανακόπουλος τοποθετήθηκε στη θέση για να αποτελέσει το αυτί και το μάτι του Αλέξη Τσίπρα στο κόμμα, να παίξει, όπως λένε οι κακές γλώσσες, το ρόλο του “μαντρόσκυλου” του προέδρου.

Οψόμεθα.Ο Τζανακόπουλος είναι στέλεχος που έχει πολιτικές συμπάθειες σε όλα τα νησιά του συμπλέγματος του ΣΥΡΙΖΑ. Του αναγνωρίζεται ότι πάλεψε πολύ για να προκύψουν συγκεκριμένα πολιτικά αποτελέσματα από τη διακυβέρνηση του ΣΥΡΙΖΑ, του πιστώνεται επίσης άοκνη προσπάθεια και ζήλος για την επίτευξη των στόχων.

Ωστόσο, όλοι και όλα θα κριθούν από το αποτέλεσμα. Αποτέλεσμα όμως θα υπάρξει αν ο ΣΥΡΙΖΑ αρχίσει μία πραγματικά γενναία, ανοιχτή και καθαρή συζήτηση στο εσωτερικό του για τα πολιτικά προτάγματα που θα ακολουθήσει και τις πολιτικές που θα εφαρμόσει εφόσον έρθει ξανά στην εξουσία. Εκεί φαίνεται ότι έχουν ανακύψει χάσματα απόψεων που αν δεν κλείσουν, πολιτική πρόοδος δεν πρόκειται να σημειωθεί.

Επιμύθιο: Η πολιτική ζύμωση δεν έβλαψε ποτέ κανένα κόμμα. Αντιθέτως, όταν αυτή δεν γίνεται εκεί που πρέπει, θριαμβεύουν οι φράξιες και το παραπολιτικό κουτσομπολιό. Ο ΣΥΡΙΖΑ δεν μπορεί να μεταβληθεί σε πολιτικό big-brother.

Ροή Ειδήσεων

Περισσότερα