ΓΙΑΤΙ ΚΑΝΕΙ ΤΟΝ “ΕΙΡΗΝΟΠΟΙΟ” Ο ΡΟΜΑΝ ΑΜΠΡΑΜΟΒΙΤΣ

Την τελευταία ημέρα του Φλεβάρη, είχε γίνει γνωστό πως ο Ρόμαν Αμπράμοβιτς ταξίδεψε για τη Λευκορωσία, προκειμένου να πάρει μέρος στις διαπραγματεύσεις της Ρωσίας και της Ουκρανίας. Η Jerusalem Post που είχε αποκαλύψει το γεγονός, σημείωνε ότι οι Ουκρανοί είχαν ζητήσει από τον ολιγάρχη πρώτης γενιάς, να βοηθήσει στις συνομιλίες -χωρίς να έχει επίσημο ρόλο.

Προ ολίγων εικοσιτετράωρων, εμφάνισε συμπτώματα δηλητηρίασης, όπως και κάποια μέλη της ουκρανικής αποστολής. Παρ’ όλα αυτά, την επομένη ήταν κανονικά στη θέση του.

Πολλά έχεις διαβάσει για τον Αμπράμοβιτς, πουθενά όμως δεν υπήρχε το ‘γιατί’ μπήκε στη διαδικασία να γίνει ειρηνευτικός μεσάζοντας. Και δεν είναι περίεργο να έχουν μαζευτεί πολλοί που να αμφισβητούν το ρόλο αυτό, δεδομένου του παρελθόντος του. Βλέπεις, για δυο δεκαετίες ήταν γνωστός ως “εκ των κυρίων χορηγών του Πούτιν”. Όπως είπε η συνεργάτιδα του φυλακισμένου Αλεξέι Ναβάλνι, Maria Pevchikh “όταν για 22 χρόνια είσαι η μαριονέτα του Πούτιν, δεν γίνεται ξαφνικά να αποστατείς”.

Συνέχισε να διαβάζεις και ενδεχομένως να δεις πως μπορεί και να γίνεται.

Μεγάλωσε χωρίς γονείς και ως ο θρίαμβος του hustler

O Roman Arkadyevich Abramovic ήλθε στον κόσμο, ως μέλος εβραϊκής οικογένειας Abramovichus, που ζούσε στην πόλη Tauragė, της νυν Λιθουανίας -και τότε Σοβιετικής Ένωσης. Το παρατσούκλι του ήταν Roma.

Ο πατέρας του, Arkady ήταν εργοδηγός -δούλευε για το κράτος- και η μητέρα του, Ιrina, μουσικός. Η πέθανε όταν ο μετέπειτα μεγιστάνας ήταν 18 μηνών (κατά τη διαδικασία άμβλωσης). Ο Arkady σκοτώθηκε σε εργατικό ατύχημα, όταν ο Roman ήταν τριών.

Οι συγγενείς του ανέλαβαν την ανατροφή του. Ως μαθητής δημοτικού, ζούσε στη βιομηχανική πόλη Ukhta (είναι στην περιφέρεια Komi του ρωσικού Αρκτικού κύκλου), όπου είχε ξεκινήσει από τα μέσα του 19ου αιώνα η εξόρυξη πετρελαίου -κάτι που τότε δεν ήταν σύνηθες. Σε αυτήν την περιοχή του πλανήτη, ο ήλιος δεν ‘βγαίνει’ συχνά. Πάντα ωστόσο, υπάρχει πετρέλαιο.

Ως έφηβος και έως την ενηλικίωση του, έζησε στη Μόσχα. Οι πληροφορίες για τις επιδόσεις του στο σχολείο είναι συγκεχυμένες. Ομοίως και αυτές για τις σπουδές του. Ο ίδιος λέει πως τελείωσε τη νομική της Μόσχας -το 1991. Η νομική σχολή της Μόσχας δεν επιβεβαίωσε. Το Gubkin (κρατικό πανεπιστήμιο για το πετρέλαιο και το φυσικό αέριο) και το Ukhta Industrial University διαψεύδουν γενικότερα, ότι τον είχαν στα θρανία τους. Κράτα πως το πιθανότερο είναι ότι εγκατέλειψε τις σπουδές του.

“O Roman δεν λέρωνε τα χέρια του. Έδινε μόνο οδηγίες”

Όλες οι πηγές συμφωνούν πως κατετάγη στον στρατό, ως μισθοφόρος. Εκεί έκανε την πρώτη απόπειρα εμπορίου: πουλούσε κλεμμένη βενζίνη στους αξιωματικούς. Κάτι που δεν ήταν όσο απλό ακούγεται. Είχε κάνει συμφωνία με τους οδηγούς της μονάδας του, ώστε να του δίνουν λίγα καύσιμα, με αντάλλαγμα καραμέλες και γλυκά.

Ο Nikolai Panteleimonov, ο οποίος ήταν στην ίδια μονάδα, είχε αποκαλύψει το 2007 στην εφημερίδα “Shizn”, τα εξής: “Τα βρήκαμε από τη στιγμή της γνωριμίας μας. Ήμασταν σε μονάδα ρουκετών, που είχε έδρα στο Kirzhach, πόλη στη Vladimir Oblast, 190 χιλιόμετρα ανατολικά από τη Μόσχα.

Από τότε έδειχνε να ενδιαφέρεται για τις επιχειρήσεις. Ήταν μόλις 20, όταν άρχισε να γίνεται χρυσός ό,τι έπιανε. Ο μηνιαίος μισθός κάθε φαντάρου, ήταν 7 ρούβλια. Αν είχες κοπέλα, δεν σου έφταναν ούτε για μια έξοδο. Εκείνος σκέφτηκε πώς θα αύξανε το εισόδημα. Έπεισε τους οδηγούς των οχημάτων να του δίνουν μικρή ποσότητα καυσίμων, σε προκαθορισμένο ραντεβού, σε ένα σκοτεινό γκαράζ.

Ο Ρόμαν δεν λέρωνε τα χέρια του. Έδινε μόνο οδηγίες, για το πώς θα γεμίσουν τα μπιτόνια, ώστε να μην καταλάβει κανείς ότι έλειπε η όποια ποσότητα. Ακολούθως, έβαζε τους στρατιώτες να κάνουν τη μεταφορά των κλεμμένων καυσίμων, σε συγκεκριμένο σημείο του δάσους που ήταν κοντά στη μονάδα. Από εκεί τα προμηθεύονταν οι ενδιαφερόμενοι, που ήταν οι αξιωματικοί μας. Φυσικά, όλοι γνώριζαν τι γίνεται, αλλά ο Roman πουλούσε στη μισή τιμή από την κανονική και έτσι όλοι ήταν ευτυχισμένοι. Εξυπακούεται πως έδινε το κάτι τις και στους μεταφορείς, ενώ τις καλές ημέρες κερνούσε τους πάντες παγωτό”.

Πέραν των καυσίμων, ο Abramovich κάλυπτε και όποια άλλη ανάγκη είχαν οι ανώτεροι του. “Από τότε φαινόταν πως θα φτάσει ψηλά”, κατέληξε ο Panteleimonov.

Το (λαθρ)εμπόριο με τα πλαστικά παπάκια

Το 1987 παντρεύτηκε την Olga. Ο πεθερός του έδωσε ως γαμήλιο δώρο 1.820 σημερινά ευρώ. Τα επένδυσε σε πλαστικά παπάκια, τα οποία εισήγαγε παρανόμως. Τα πουλούσε στο διαμέρισμα του στη Μόσχα. Η perestroika ήταν στην καλύτερη της φάση και το ζεύγος το απολάμβανε, εμπορευόμενο αρώματα και αποσμητικά, ενώ συνεργαζόταν με μια εταιρία που κατασκεύαζε κούκλες, με άλλη που ασχολείται με προϊόντα λαδιού, με τρίτη που είχε φάρμες με γουρούνια και με μια που εκπαίδευε bodyguards.

Ο γάμος αυτός τελείωσε το 1990. Ένα χρόνο μετά παντρεύτηκε μια αεροσυνοδό, ονόματι Irina. Στην αρχή της συγκατοίκησης έμεναν στην πεθερά. Στο διαζύγιο (το 2007) κλήθηκαν να χωρίσουν τα ουκ ολίγα σπίτια που είχαν αποκτήσει στο μεσοδιάστημα, σε όλον τον πλανήτη. Παρεμπιπτόντως, απέκτησαν και πέντε παιδιά: τους Ilya, Arina, Sofia, Arkadiy και Anna. Πώς όμως, έφτασαν στο χωρισμό.

Σύμφωνα με την Irina και όσα είπε στο “News of the World”, είχε προσλάβει τον Οκτώβριο του 2006 δυο εκ των καλύτερων δικηγόρων στη Μεγάλη Βρετανία. Είχαν προηγηθεί δημοσιεύματα, σύμφωνα με τα οποία ο Roman είχε συνάψει σχέσεις με την 25χρονη τότε Dasha -πρώην σύντροφο του τενίστα Marat Safin και κόρη του Ρώσου ολιγάρχη, Alexander Radkin Zhukov. Βάσει φημών, όταν έμαθε η Irina τα καθέκαστα του είπε “ή εκείνη ή εγώ”. Αυτός απάντησε “δεν μπορώ να διαλέξω”. Κάτι που δεν συμφωνούσε με την εντολή που του είχε δώσει ο Vladimir Putin, να ξεδιαλύνει την προσωπική του ζωή.

Οι εκτιμητές έχουν ενημερώσει πως η Irina πήρε ακίνητα και χρήματα (άνω του 1.000.000.000 ευρώ). Ως αποζημίωση μόνο, πήρε 194 εκατομμύρια ευρώ, συν την επιμέλεια των παιδιών, τέσσερις επαύλεις στο Λονδίνο και φυσικά παχυλούς μηνιαίους μισθούς.

Μεταξύ των αποκαλύψεων που έκανε ήταν ότι “η ζωή μας με τον Roman δεν ήταν παραμύθι, όπως γράφουν όλοι. Τα παιδιά πήγαιναν σχολείο (και τώρα κολέγιο) με τεθωρακισμένα αυτοκίνητα και σωματοφύλακες ή με ελικόπτερο”.

Για την προστασία των παιδιών μας, κυκλοφορούμε παντού με άνδρες ασφαλείας, αλλάζουμε τον αριθμό του τηλεφώνου μας κάθε εβδομάδα, για να μην μπορούν να μας εντοπίσουν και ζούμε πάντα με το φόβο της απαγωγής.

Η Irina πήρε διαζύγιο και η Dasha δαχτυλίδι αρραβώνα. Παντρεύτηκαν και απέκτησαν δυο παιδιά: τον Aaron και τη Leah Lou.

Ναι, αλλά πώς έγινε ολιγάρχης ο Αμπράμοβιτς;

Ανέκαθεν φλέρταρε με την παρανομία και το 1992 πλήρωσε το τίμημα. Συνελήφθη για κλοπή κρατικών περιουσιακών στοιχείων. Χρησιμοποίησε πλαστά έγγραφα, για να αλλάξει την πορεία ενός τρένου που είχε 55 δεξαμενές καύσιμου ντίζελ. Επιβιβάστηκε στο τρένο στη Μόσχα και το έστειλε στη Ρίγα, αντί της στρατιωτικής βάσης στο Καλίνινγκραντ.

Σύντομα αποσύρθηκαν οι κατηγορίες, με εξωδικαστικό συμβιβασμό: ο αστικός μύθος αναφέρει ότι μετά την αποτυχημένη απόπειρα πραξικοπήματος, εναντίον του πρώτου προέδρου της Ρωσίας Boris Yeltsin, εμφανίστηκε στο ρωσικό Κοινοβούλιο, με μια βαλίτσα που ήταν γεμάτη χρήματα. Εξήγησε πως τα προσφέρει στις ειδικές δυνάμεις, ώστε να πολεμήσουν για τον Yeltsin και να καταστείλουν τις διαδηλώσεις που έκανε ο κόσμος, στους δρόμους.

Δεν το έκανε για τον πρόεδρο, αλλά για τον εαυτό του. Υπό τον Yeltsin, το εμπόριο πετρελαίου ήταν εξόχως προσοδοφόρα επιχείρηση. Αν επικρατούσαν οι κομμουνιστές πραξικοπηματίες, οι πλούσιοι Ρώσοι θα είχαν πρόβλημα. Και αυτό ήταν κάτι που δεν ήθελε ο Abramovich -και οι φίλοι του. Ο Yeltsin τον αντάμειψε για την πίστη του, προσφέροντας τίτλο τιμής στην οικογένεια του και τοποθετώντας το γαμπρό του, στην επιχείρηση εμπορίας πετρελαίου του Roman.

Σε συνάντηση των Ρώσων επιχειρηματιών στην Καραϊβική, το 1993, γνώρισε τον Boris Berezovski -τότε ήταν καθηγητής μαθηματικών και ιδρυτής της LogoVAZ, της μεγαλύτερης επιχείρησης εμπορίου αυτοκινήτων στη χώρα. Άρχισε και η συνεργασία τους.

Το 1994 έγινε η πρώτη απόπειρα δολοφονίας του Abramovich, όταν άγνωστοι τοποθέτησαν εκρηκτικό μηχανισμό στο αυτοκίνητο του. Σκοτώθηκε ο οδηγός του. Τότε κατάλαβε ότι για να κάνει σωστές δουλειές στη χώρα, έπρεπε να κινηθεί στον πολιτικό χώρο. Έγινε μέλος ενός πολύ “κλειστού” tennis club, στο οποίο ουδόλως τυχαίως ήταν μέλος και η κόρη του Yeltsin.

Ένα χρόνο μετά, οι δουλειές των Berezovski και Αμπράμοβιτς ήταν τέτοιες που απολάμβαναν την πλήρη στήριξη του πρώτου πολίτη του έθνους. Είχαν ολοκληρώσει τη δημιουργία πολλών εταιριών “βιτρινών”, που αποσκοπούσαν στο να περιέλθει στην κατοχή τους η Sibneft (νυν Gazprom). Πώς; Με προσφορές σε πλειστηριασμό, στον οποίον δάνεια ξεχρεώνονταν με μετοχές.

Στο κείμενο για τους Ρώσους ολιγάρχες, είχαμε εξηγήσει πώς λειτουργούσε και λειτουργεί το σύστημα. Εδώ συνοπτικά θα πούμε ότι η Ρωσία είχε πτωχεύσει και οι πλούσιοι δάνειζαν χρήματα στην κυβέρνηση. Ως αντάλλαγμα, έπαιρναν μερίδια ιδιοκτησίας σε κρατικές επιχειρήσεις. Τις αποφάσεις τις έπαιρνε ο Yeltsin!

Το 50% της Sibneft δόθηκε στο δίδυμο Abramovich και Berezovski (έναντι 91 σημερινών εκατ. ευρώ, με την πραγματική αξία να έχει εκτιμηθεί στα 546 εκατ. ευρώ). Έγιναν ζάπλουτοι. Η Sibneft άρχισε να παράγει πετρέλαιο αξίας 2. 730 δισεκατομμυρίων ευρώ, το χρόνο. Από το 1996 ο 30χρονος τότε, πρωταγωνιστής της ιστορίας μας ζούσε στο Κρεμλίνο. Από το 1996 ήταν μέλος των λόμπι που έκαναν δωρεές σε υποψηφίους εκλογών -που διάλεγαν, δηλαδή κυβερνώντες. Είχε μπει στην “οικογένεια του Yeltsin”, ένα γκρουπ έμπιστων συμβούλων/ολιγαρχών, οι οποίοι ουσιαστικά διοικούσαν τη Ρωσία. Είχε μπει στην Duma, την κάτω βουλή της ρωσικής ομοσπονδίας.

Ο Αμπράμοβιτς μεταξύ αυτών που έκαναν πρόεδρο τον Putin

Άπαξ και έγινε -πρώτης γενιάς- ολιγάρχης ο “Roma”, κινούσε γενικότερα τα νήματα. Ένα από αυτά, ήταν δεμένο με τον Vladimir Putin. Όταν το 1998 η “οικογένεια” που λέγαμε κλήθηκε να αποφασίσει ποιος θα ήταν ο διάδοχος του Yeltsin, ο Abramovich με τον Berezovski (είχαν συγκροτήσει το κόμμα “Ένωση”, που ειρήσθω εν παρόδω υποστήριζε τον πόλεμο στην Τσετσενία το 1999) πρότειναν τον Putin. Το 1999 ο πρώτος πρόεδρος της Ρωσίας ενημέρωσε πως ο νέος πρωθυπουργός είναι ο Βλαδίμηρος. Του έδωσε τη θέση του ένα χρόνο μετά.

Το 2000 ο Αμπράμοβιτς ο οποίος είχε κερδίσει και τον πόλεμο (χωρίς εισαγωγικά, αφού πληροφορίες αναφέρουν ότι έχασαν τη ζωής τους διευθυντές μονάδων, δημοσιογράφοι και χρηματιστές -οι δολοφονίες έφτασαν στις 100) του αλουμινίου, έθεσε υποψηφιότητα για τη θέση του κυβερνήτη στην Chukotka. Βγήκε με ποσοστό Kim Jong-un (92%).

Δημιούργησε σχολεία, υποδομές, εργατικές κατοικίες και αύξησε το μέσο μισθό των κατοίκων από 150 ευρώ το μήνα, σε 750 ευρώ. Έως το 2008 που αποχώρησε, υπολογίζεται πως ξόδεψε περί τα 1.180 δισ. ευρώ δικά του χρήματα, για όλα αυτά. Οι αντίπαλοι του εστίαζαν στο ότι περνούσε τον περισσότερο χρόνο μακριά από την πόλη του.

Χρόνια αργότερα έγινε γνωστό πως είχε οδηγήσει την περιφέρεια στην πτώχευση, γιατί είχε εξαιρέσει από τη φορολογία τις επιχειρήσεις του -γλιτώνοντας δισεκατομμύρια. Στις αρχές του Ιουλίου 2008, ο πρόεδρος Dmitri Medvedev έκανε δεκτή την παραίτηση του Αμπράμοβιτς, από τη θέση του κυβερνήτη. Ήθελε να συνεχίσει, αλλά έχασε τις εκλογές από άλλο τραστ. Όταν έκανε τα δέοντα για να ακυρώσει το αποτέλεσμα, παρενέβη ο Putin.

Ο ‘Τσάρος’ ακύρωσε την απόφαση του δικαστηρίου, υπό το βάρος τεράστιων πιέσεων που δέχθηκε, ο Αμπράμοβιτς δεν αντέδρασε (γιατί φέρεται να φοβόταν πιθανή αντίδραση του Πούτιν) και έκανε νέο του σπίτι το Λονδίνο.

Ο Αμπράμοβιτς ‘τελείωσε’ τον Berezovski -που αυτοκτόνησε

Το 2001 ο Putin ήθελε να αλλάξει το Σύνταγμα, ώστε να μπορεί να “απολύσει” μονομερώς κάθε εκλεγμένο κυβερνήτη. Ο Berezovski εναντιώθηκε σε αυτό το πλάνο δημοσίως. Ο Putin τον κατηγόρησε για διαφθορά, φοροδιαφυγή κλπ κλπ (αυτό συνέβαινε με όποιον διαφωνούσε με το καθεστώς) και ο Berezovski αναγκάστηκε να πουλήσει κάποιες από τις μετοχές του στον Abramovich, ο οποίος σε κίνηση καλής θέλησης (!), τις παραχώρησε στο κράτος.

Για να ολοκληρώσει τις εκδηλώσεις πίστης στο κράτος, το 2008 ο Roman τα έβαλε με τον έως τότε συνεργάτη του, ο οποίος στη συνέχεια εξορίστηκε: βρήκε καταφύγιο στη Μεγάλη Βρετανία, όπου επιβίωσε δύο αποπειρών δολοφονίας.

Το 2011 ο Berezovski αποκάλυψε πως ο Putin τον είχε καλέσει στο Κρεμλίνο, για να τον διατάξει να του παραδώσει τον έλεγχο του τηλεοπτικού δικτύου του. Είχε βλέπεις, τολμήσει να σχολιάσει τον τρόπο που χειρίστηκε ο ηγέτης το ναυάγιο του πυρηνικού υποβρυχίου Kursk. Όταν ο έως τότε ολιγάρχης αρνήθηκε, έγινε έφοδος της αστυνομίας στις εγκαταστάσεις της ORT TV και κατάσχεση των πάντων, με τον Βerezovski να ωθείται εκτός χώρας. “Ο Roman εκμεταλλεύτηκε την ευκαιρία, με εκβίασε να του πουλήσω τις μετοχές της εταιρίας που ‘στήσαμε’ μαζί και τελικά και μου πήρε ό,τι είχα, μολονότι του είχα φερθεί σαν να ήταν γιος μου”.

Η άλλη πλευρά διευκρίνισε πως ουδέποτε ο Berezovski υπήρξε μέντορας του ή είχε μετοχές στις εταιρίες του. “Αυτό που μου παρείχε ήταν πολιτική και φυσική στήριξη και προστασία από εγκληματικές συμμορίες, γνωστές ως krysha” που στα ελληνικά σημαίνει ‘στέγη’. Πρόσθεσε και ότι του είχε δώσει 446 εκατ. ευρώ από το 1996 έως τον Δεκέμβριο του 2000 “για να εξαγοράσω την ελευθερία του”, πριν του δώσει 1.8 δισ. ευρώ τον Γενάρη του 2001, ως τελευταία δόση, σε συνάντηση που είχαν σε ελικοδρόμιο του Megève, στις γαλλικές Άλπεις.

Τα παραπάνω ειπώθηκαν ενώπιον δικαστή, στη μήνυση του Berezovski στον Αμπράμοβιτς με την οποία ζητούσε το ποσό ρεκόρ των 3.4 δισεκατομμυρίων ευρώ, ως αποζημίωση. Ο ενάγων έχασε την υπόθεση, διότι οι αγγλικές αρχές δεν είχαν πρόσβαση στα ρωσικά έγγραφα. Και δεν είχαν πρόσβαση, γιατί σύμφωνα με πληροφορίες οι φίλοι του Roman δεν την επέτρεψαν.

Κατόπιν τούτου, το ρωσικό κράτος προχώρησε στην κατάσχεση της περιουσίας του Berezovski (9.3750.000.000 ευρώ), ο οποίος λίγους μήνες αργότερα αυτοκτόνησε.

Είχε προηγηθεί η δολοφονία στενού του συνεργάτη, με ένεση ραδιενεργού πολωνίου και η καταγγελία ότι “ο Abramovich συνεργάστηκε με τον πρόεδρο της Ρωσίας σε πλεκτάνη της KGB για να διώξουν τον Bezerovski από τη χώρα. Γενικά, ήταν μέλος μυστικών επιχειρήσεων της KGB”.

Ο Abramovich προχώρησε σε ρευστοποίηση του μεγαλύτερου μέρους της περιουσίας του από το 2003 έως το 2008 (για παράδειγμα, πούλησε τις μετοχές του στην Sibneft σε άλλη ρωσική πετρελαϊκή εταιρία -το σημερινό γίγαντα που λέγεται Gazprom-, έναντι 1.64 δισεκατομμυρίων ευρώ) και μετά τη μετακόμισή του στο Λονδίνο, αγόρασε την Chelsea. Για την ακρίβεια, αγόρασε τις εταιρίες που είχαν τον έλεγχο της Chelsea.

Ο ιδιοκτήτης δεκάδων περιουσιακών στοιχείων σε όλον τον κόσμο έγινε και ιδιοκτήτης του Eclipse –είναι ‘δεμένο’ στην Τουρκία. Το μεγαλύτερο γιοτ του πλανήτη στοίχισε 910.400.000 ευρώ. Ό,τι διαθέτει είναι αλεξίσφαιρο. Διαθέτει ελικοδρόμιο, αίθουσες σινεμά, play room, κομμωτήρια, πίστα για χορό, πισίνα, σάουνα, χώρο για την προσγείωση δυο ελικοπτέρων και σύστημα με λέιζερ για να κάνει αδύνατη τη δουλειά των paparazzi. Μπορεί να φιλοξενήσει έως 36 ανθρώπους.

Στην ιδιοκτησία του Abramovich ανήκουν αναρίθμητα πράγματα. Μεταξύ τους είναι πολλά έργα τέχνης -με τη συλλογή του να είναι ανεκτίμητης αξίας. Για να τη ‘φροντίσει’ όπως της αξίζει, αγόρασε ιδιωτικό νησί (365 εκατ. ευρώ) και μετέφερε εκεί τα πάντα -για αυτό που θεωρείται η πιο ακριβή gallery του κόσμου.

Από το 2010 διέθετε το μεγαλύτερο ιδιωτικό στρατό που έχει μεγιστάνας της γης. Σαράντα άτομα φροντίζουν για την ασφάλεια του, εκ των οποίων τα 20 είναι πάντα δίπλα του -ακόμα και σε έναν περίπατο. Τα υπόλοιπα προστατεύουν την οικογένεια του. Μόνο για τους σωματοφύλακες, δίνει 1.365.000 ευρώ το χρόνο. Επιλέγει άτομα που ήταν μέλη της SAS (Special Air Service), της κορυφαίας μονάδας ειδικών δυνάμεων στον κόσμο.

Το 2011 είπε να κάνει ένα πάρτι για την Πρωτοχρονιά. Κάλεσε τους Red Hot Chilli Peppers για να ψυχαγωγήσουν τους 300 καλεσμένους του. Για όλα έδωσε ποσό κοντά στα 6.000.000 ευρώ.

Τρία χρόνια αργότερα, έκανε άλλο πρωτοχρονιάτικο πάρτι για τους φίλους του Putin. Κάλεσε τον Robbie Williams να τραγουδήσει.

Oι Βρετανοί του είχαν χορηγήσει βίζα επενδυτή, για να μπορεί να ζει και να εργάζεται επί των συγκεκριμένων εδαφών. Για την ακρίβεια, είχε βίζα Tier-1, που δίνεται σε πλούσιους ξένους οι οποίοι επενδύουν τουλάχιστον 2.360.000 ευρώ στη Βρετανία. Έληξε τον Απρίλιο του 2018. Δεν μπόρεσε να την ανανεώσει. Γιατί;

Μετά τη δηλητηρίαση του Sergei και της Yulia Skripal, οι βρετανικές αρχές καθυστέρησαν την ανανέωση της βίζας του, καθώς υπήρξε τεράστια ένταση τις σχέσεις της Μεγάλης Βρετανίας και της Ρωσίας. Αυτό που έκανε ήταν να ασκήσει το δικαίωμα του, βάσει του Νόμου περί Επιστροφής στο Ισραήλ. Αυτός ορίζει ότι οι Εβραίοι -από όπου και αν προέρχονται- μπορούν να γίνουν πολίτες του Ισραήλ. Έτσι μπορούσε να πηγαίνει όπου ήθελε χωρίς βίζα. Έκτοτε όμως, δεν μπορούσε να κάνει δουλειές στη Μεγάλη Βρετανία.

Για το ‘ευχαριστώ’ αγόρασε ένα boutique hotel στο Τελ Αβίβ, για 29 εκατομμύρια ευρώ, από τον σύζυγο της ηθοποιού Gal Gabot. Μετά έκανε δωρεά 30 εκατομμυρίων στο Tel Aviv University (για τη δημιουργία ενός καινοτόμου Κέντρου Νανοεπιστήμης και Νανοτεχνολογίας), ενώ έδωσε 60.000.000 στο Κέντρο Sheba, που ασχολείται με projects προηγμένης ιατρικής (όπως πυρηνική ιατρική και έρευνα για τον καρκίνο). Έχει επενδύσει και άλλα 120.000.000 σε 20 start-ups του Ισραήλ (με διάφορα αντικείμενα, από ιατρική έως πηγές ενέργειας και social media). Το Γενάρη του 2020 αγόρασε και ακίνητο, για το ποσό ρεκόρ των 63.860.815 ευρώ.

Το 2017 έληξε ο γάμος με την Dasha. Στο ‘αντίο’ της έδωσε ιδιοκτησίες στη Νέα Υόρκη, αξίας μεγαλύτερης των 90.000.00. Κάπου εκεί ο Αμπράμοβιτς κατέστησε σαφές πως δεν είχε άλλες πολιτικές φιλοδοξίες ή ενδιαφέρον να αυξήσει περαιτέρω την περιουσία του, με επιχειρηματικές κινήσεις. Δεν είπε πως αποσύρεται, αλλά αυτό εννοούσε -γιατί ήθελε να ζήσει τη ζωή του, χωρίς άγχη.

Το Μάρτιο του 2021 ήταν στο #142 των πιο πλούσιων κατοίκων στον πλανήτη, με αξία περιουσίας που έφτανε στα 7.9 δισεκατομμύρια. Τώρα είναι στο #313.

Κάτσε να σου πω τι έγινε το Δεκέμβριο

“Έχει αποστασιοποιηθεί από τον Putin”

Έστειλε τη δημοσιογράφο και συγγραφέα του βιβλίου “Putin’s People”, Catherine Belton στα δικαστήρια, με την κατηγορία της ‘συκοφαντικής δυσφήμισης’ για διάφορα που είχε γράψει. Ένα ήταν πως είχε αγοράσει την Chelsea, κατόπιν εντολής του Putin. Η λύση δόθηκε εξωδικαστικά, με την απόσυρση των ‘προβληματικών’ αναφορών. Μεταξύ όσων ακούστηκαν στη δίκη ήταν ότι ο Abramovich έχει αποστασιοποιηθεί από τον Putin. Ήταν κάτι που είπαν οι δικηγόροι του. Και τι κάνει στις διαπραγματεύσεις;

Όπως έγραψε το ειδησεογραφικό πρακτορείο Ukrayinska Pravda, βρίσκεται σε αυτές ως ουδέτερος ενδιάμεσος “και αποστολή του είναι να μεταφέρει τη θέση μας στο αφεντικό των Ρώσων, σε ανθρώπινη γλώσσα”. Τον πρότεινε ο πατέρας του οικονομικού συμβούλου του Προέδρου Volodymyr Zelenskiy (Ουκρανός παραγωγός κινηματογραφικών ταινιών που γνωρίζει τον Roman), όταν έγινε ξεκάθαρο πως τα μέλη της ρωσικής αποστολής απαρτίζεται από ‘δευτεροκλασάτους’ αξιωματούχους “χωρίς επιρροές”.

Ο Zelenskiy είχε αποκαλύψει και ότι ο Abramovich ήταν εκ των ελάχιστων Ρώσων ολιγαρχών που τον είχε προσεγγίσει, για να προτείνει επενδύσεις στην Ουκρανία.

Ο ίδιος έχει ομολογήσει ότι δεν είναι καλός με το να μιλάει ενώπιον δημοσιογράφων ή κοινού. “Με πιάνει μεγάλο άγχος και ξεχνώ αυτά που θέλω να πω. Δεν μπορώ να μεταδώσω τη λογική μου και τις σκέψεις μου στους δημοσιογράφους, οπότε έχω καταλήξει ότι οι δημόσιες εμφανίσεις και οι συνεντεύξεις είναι κάτι που δεν μου ταιριάζει και που δεν είμαι υποχρεωμένος να κάνω”.

Η Ρωσίδα δημοσιογράφος, Yevgenia Albats δήλωσε στην Guardian ότι “τα όσα κάνει ο Αμπράμοβιτς και άλλοι Ρώσοι επιχειρηματίες, για να βοηθήσουν την Ουκρανία μπορεί να προκύπτουν από τον τρόμο του πολέμου ή να έχουν ως κίνητρο το προσωπικό συμφέρουν και την επιθυμία τους να αποφευχθούν οι κυρώσεις της Δύσης -που τους έχουν αποδεκατίσει. Κάποιοι αγχώνονται για το πώς θα πληρώσουν το προσωπικό, στα σπίτια τους. Άλλοι δεν πιστεύουν ό,τι έχει συμβεί και έχουν τρομοκρατηθεί. Υπάρχουν κι εκείνοι που θέλουν να σώσουν τις περιουσίες τους, αλλά να είναι και με τη σωστή μεριά”.

Ο κύκλος του έχει ελάχιστους -μάλλον δεν εμπιστεύεται πολλούς και μετά τα τελευταία (τα συμπτώματα δηλητηρίασης που εμφάνισε κατά τις διαπραγματεύσεις με τους Ουκρανούς) μάλλον μειώθηκε περαιτέρω αυτή η λίστα. Όπως μειώθηκαν και οι πιθανότητες να καταφέρει να ζήσει τη μεγάλη ζωή που ήθελε -μακριά από πολιτικές και επιχειρήσεις, με τις κυρώσεις να τον έχουν οδηγήσει στην πώληση ουκ ολίγων ιδιοκτησιών.