26Ο ΑΝΤΙΡΑΤΣΙΣΤΙΚΟ ΦΕΣΤΙΒΑΛ ΑΘΗΝΑΣ: ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ ΣΤΟΥΣ ΚΑΤΑΠΙΕΣΜΕΝΟΥΣ

Για 26η χρονιά το Αντιρατσιστικό Φεστιβάλ της Αθήνας έρχεται ως η μεγαλύτερη γιορτή αρμονικής συνύπαρξης και αγώνα στην πρωτεύουσα. Με δεκάδες συζητήσεις, συναυλίες και εκθέσεις που θα λάβουν χώρα στο Άλσος Γουδή στις 4,5 και 6 Ιουλίου το φεστιβάλ, που έγινε σταθμός για το αντιρατσιστικό κίνημα, μας προσκαλεί να διεκδικήσουμε μαζί Δικαιοσύνη για όλους τους καταπιεσμένους. 

Κάτω από την βαριά σκιά των όσων συμβαίνουν στην Παλαιστίνη, την υπόθεση των Τεμπών, τους νεκρούς της Πύλου και του Έβρου και των όσων υφίστανται πρόσφυγες, μετανάστριες, Ρομά και ΛΟΑΤΚΙ+ άτομα το σύνθημα του τριημέρου δεν θα μπορούσε να είναι άλλο από τους στίχους του Παλαιστίνιου ποιητή Μαχμούντ Νταρουίς: «Μάθαμε και διαλύσαμε όλες τις λέξεις για να φτιάξουμε μία: Δικαιοσύνη». 

ΟΙ ΔΡΑΣΕΙΣ ΤΟΥ ΦΕΣΤΙΒΑΛ

Τις μέρες του φεστιβάλ οι επισκέπτες θα έχουν την ευκαιρία να γνωρίσουν νέες κουλτούρες μέσα από 18 μεταναστευτικές κουζίνες, να συμμετέχουν/ παρακολουθήσουν ενδιαφέρουσες ταινίες και συζητήσεις που αναδεικνύουν τα καθημερινά ζητήματα που ακόμα και σήμερα αντιμετωπίζουν συνάνθρωποί μας και να απολαύσουν τις καθιερωμένες συναυλίες στις δύο μουσικές σκηνές!

Έχουν προγραμματιστεί 17 συζητήσεις (μπορείτε να τις βρείτε όλες εδώ) με θέματα μεταξύ άλλων: τον αγώνα του παλαιστινιακού λαού, τις καθημερινές μάχες των μεταναστριών με τον ρατσισμό και την πατριαρχία, τα Τέμπη και την το ναυάγιο στην Πύλο, την Τρανσφοβία, τις προκλήσεις που αντιμετωπίζουν οι μετανάστες πρώτης γενιάς, την κοινωνικοπολιτική διαδρομή των Ρομά, το δικαίωμα στην στέγαση κ.α. 

Ανάμεσα στους ομιλητές θα βρίσκονται: η γαλλίδα ευρωβουλεύτρια Rima Hassan που συμμετείχε στo ιστιοφόρο Madleen, η Samar Tlili από το Sumud Convoy, οι αφροαμερικανίδες ακτιβίστριες Sacajawea “Saki” Hall και Edget Betru για να μιλήσουν για την εμπειρία των γυναικών στον Μαύρο Απελευθερωτικό κίνημα στις ΗΠΑ και πολλοί ακόμη μετανάστες που ζουν και εργάζονται στην Ελλάδα, ακτιβιστές από το εξωτερικό κ.α.

Φέτος το φεστιβάλ θα εστιάσει και σε έναν κύκλο δράσεων για την ιστορική μνήμη, τη λαϊκή παιδεία και τον πολιτικό προβληματισμό δημιουργώντας ένα πεδίο συνάντησης επιστημονικής και πολιτικής δράσης. Μπορείτε να βρείτε αναλυτικά τις δράσεις εδώ.

Στις δύο σκηνές (την μεταναστευτική/λαϊκή και την κεντρική σκηνή) πρόκειται να ανέβουν πάνω από 30 καλλιτέχνες. Μεταξύ αυτών: Σπύρος Γραμμένος, Stoixima,  Μωρά στην φωτιά, οι Frank Panx & Σαλταδόροι, οι Χαΐνηδες και δεκάδες χορευτικά σχήματα από κάθε γωνιά της Γης. 

Τέλος, και τις τρεις μέρες οι επισκέπτες θα έχουν την ευκαιρία να αφουγκραστούν φωτογραφικές εκθέσεις με φόντο το προσφυγικό/μεταναστευτικό, τις πορείες για τα Τέμπη και την Παλαιστίνη. Ενώ δέκα σκιτσογράφοι και σκιτσογράφισσες θα εκθέσουν τα έργα τους σχολιάζοντας την πολιτική επικαιρότητα. 

ΓΙΑΤΙ ΚΑΠΟΙΟΣ ΝΑ ΠΑΕΙ ΣΤΟ ΦΕΣΤΙΒΑΛ;

«Το Αντιρατσιστικό φεστιβάλ συνδυάζει την πολιτική διεκδίκηση με τη γιορτή. Έχει έναν μοναδικό τρόπο να συνδιάζει αυτή την τη χαρά της συλλογικότητας με την αισιοδοξία ότι μπορούμε να έχουμε έναν κόσμο χωρίς σύνορα, χωρίς διακρίσεις, χωρίς αποκλεισμούς, χωρίς καταπίεση» λέει η Όλγα Λαφαζάνη, μέλος της οργανωτικής επιτροπής του 26ου Αντιρατσιστικού Φεστιβάλ. 

Η κα Λαφαζάνη βρίσκεται στην οργανωση του φεστιβάλ από το 2005, αλλά ήδη από εκείνο το πρώτο φεστιβάλ που οργανώθηκε το 1996, ήταν παρούσα. Όπως θυμάται, υπήρχαν μόλις δύο μεταναστευτικές κουζίνες, πέντε οργανώσεις και όχι πάνω από χίλιους επισκέπτες στο μικρό θεατράκι στο λόφο του Κολωνού όπου είχε ξεκινήσει. Πλέον οι σκηνές είναι τρεις, οι επισκέπτες περυσι ξεπέρασαν τους 30.000 και οι οργανώσεις που αναμένεται να βρίσκονται στο φεστιβάλ είναι γύρω στις 170. 

Χρόνο με το χρόνο, όσο εντείνονταν οι κοινωνικοπολιτικοί αγώνες τόσο μεγάλωνε και το φεστιβαλ, προστέθηκαν νέες αντιρατσιστικές πρωτοβουλίες καθώς και περιβαλλοντικές και τοπικές κινήσεις πολιτών. «Από το λόφο Κολωνού πήγαμε στο πάρκο Ιλισίων, μετά για κάποια χρόνια στην πλατεία Πρωτομαγιάς και όταν γιγαντώθηκε τόσο πολύ πήγαμε στην Πανεπιστημιούπολη Ζωγράφου και πλέον στο Άλσος Γουδή» λέει η ίδια. 

Όπως παρατηρεί, πρόκειται ίσως για ένα από τα μόνα φεστιβάλ της Αθήνας που δημιουργεί έναν τόσο γόνιμο χώρο όσμωσης μεταξύ των κοινωνικών κινημάτων. «Γεννιούνται συνεργασίες, ιδέες, πρωτοβουλίες μέσα από τις συζητήσεις και τις γνωριμίες που προκύπτουν. Το φεστιβαλ παίρνει και έναν ρόλο συντονισμού των αγώνων. Είναι ένας χώρος που γεννάει ένα αίσθημα κοινού αγώνα» συμπληρώνει.  

Υπό αυτό το πρίσμα δεν μας κάνει εντύπωση λοιπόν που ο κόσμος το έχει αγαπήσει τόσο πολύ και όπως περιγράφει η κα Λαφαζάνη «σχεδόν κάθε χρόνο λαμβάνουμε τουλάχιστον τέσσερα – πέντε μηνύματα που μας ρωτάνε πότε θα γίνει το φεστιβάλ, γιατί κόσμος θέλει να κανονίσει το γάμο του και δεν θέλει να συμπέσουν. Μας συγκινεί πάρα πολύ γιατί δεν πρόκειται για μέλη της οργανωτικής επιτροπής, αλλά για οπαδούς του φεστιβάλ». 

Σε μια εποχή ανόδου τη ακροδεξιας, επιστροφής του μισαλλόδοξου λόγου και έντασης ανάμεσα στις κοινωνικές ομάδες και στο διαφορετικό, το αντιρατσιστικό φεστιβάλ υπενθυμίζει εκείνες τις αξίες που δεν πρέπει να ξεχνάμε. «Το φεστιβάλ μας κάνει να μην βλέπουμε στον κόσμο μόνο με δυσκολίες, πολέμους, φτώχεια, θλίψη, εκμετάλλευση, αλλά να φτιάχνουμε και έναν χώρο που να μας δίνει αισιοδοξία, κουράγιο, πίστη ότι τα πράγματα μπορεί να πάνε καλύτερα».