Γεραπετρίτης: “Ο χάρτης που διακινείται δεν πλήττει τα ελληνικά κυριαρχικά δικαιώματα, η Ελλάδα δεν υποχωρεί”

Καθησυχαστικός για το αν θίγονται τα κυριαρχικά δικαιώματα της Ελλάδας στο πλαίσιο του ζητήματος της παραχώρησης των θαλάσσιων οικοπέδων στην Τουρκία εμφανίστηκε σε ραδιοφωνική του συνέντευξη την Πέμπτη ο Γιώργος Γεραπετρίτης.

Μιλώντας στο ραδιοφωνικό σταθμό Παραπολιτικά 90,1 ο Υπουργός Εξωτερικών ανέφερε ότι “η ελληνική κυβέρνηση διασφαλίζει τα κυριαρχικά της δικαιώματα στο πεδίο. Δεν είμαστε θεωρητικοί, πράττουμε δεν αδρανούμε. Την τελευταία διετία έχουμε αναπτύξει θαλάσσιο χωροταξικό σχεδιασμό που ήταν από μακρού χρόνου υπερήμερος, αναπτύσσουμε τα θαλάσσια πάρκα, αποδίδουμε τα οικόπεδα για έρευνες υδρογονανθράκων σε κολοσσούς άρα τα κυριαρχικά μας δικαιώματα στο πεδίο διασφαλίζονται από εκεί και πέρα είναι αυτονόητο ότι θα υπάρχουν αντιδράσεις. Η Μεσόγειος είναι μια κλειστή θάλασσα στην οποία έχουμε 21 κράτη να έλκουν αξιώσεις, είναι αναμενόμενες οι αντιδράσεις”.

Συνέχισε ως εξής: “Η ενόχληση η δική μας δεν αναιρεί το δικαίωμα του καθενός να πράττει αλλά να πράττει εντός του διεθνούς δικαίου. Η Λιβύη είναι ένα κράτος γειτονικό με την Ελλάδα από μακρού χρόνου εμείς έχουμε ζητήσει να κάνουμε οριοθέτηση με τη Λιβύη της ΑΟΖ, δυστυχώς αυτό δεν έχει επιτευχθεί. Είχαμε το τουρκολιβυκό μνημόνιο το 2019 το οποίο είναι ανυπόστατο, προφανώς και άκυρο γιατί δεν έχει κανένα έρεισμα στο διεθνές δίκαιο, κατά την κρίση της Τουρκίας και της Λιβύης παράγει τα αποτελέσματα τα οποία παράγει, Αυτό το οποίο θέλω να τονίσω είναι πρώτον, ότι απ’ ότι φαίνεται εκ πρώτης όψεως ο χάρτης ο οποίος διακινείται αποδίδει τις έρευνες σε θαλάσσιες ζώνες οι οποίες είναι νοτίως της μέσης γραμμής άρα ουσιαστικά στο πεδίο αρμοδιότητας της Λιβύης άρα δεν πλήττουν τα ελληνικά κυριαρχικά δικαιώματα.

Μιλάω για τον χάρτη εκείνο ο οποίος τοποθετεί γεωγραφικά τα οικόπεδά τα οποία θα αποδοθούν (της πετρελαϊκής εταιρείας), από εκεί και πέρα η Τουρκία ή η Λιβύη μπορεί να βγάζουν τους δικούς τους χάρτες οι οποίοι έχουν πάρα πολύ σχετική αξία. Δεύτερον το γεγονός ότι εμείς εξακολουθούμε να επιθυμούμε την οριοθέτηση με την Λιβύη. Το επόμενο διάστημα σχεδιάζω την επίσκεψή μας, δυστυχώς για μακρό χρόνο οι σχέσεις με τη Λιβύη κλυδωνίστηκαν και κλυδωνίστηκαν όχι μόνο λόγω της παρουσίας της Τουρκίας στη Λιβύη, κλυδωνίστηκαν για πολλούς λόγους.

Η Λιβύη είναι ένα διχασμένο κράτος, Είναι ένα κράτος στο οποίο δεν υπάρχει μια πολιτική ενότητα, δεν υπάρχει ένας ενιαίος συνομιλητής άρα το εγχείρημα από μόνο του έχει πολύ μεγάλη δυσκολία. Η Λιβύη είναι ένα πρόβλημα γενικά γεωπολιτικό όχι μόνο για την Ελλάδα, είναι ένα πρόβλημα και για την Ιταλία και είναι ένα πρόβλημα συνολικά για την Ευρώπη. Τις τελευταίες δύο ημέρες συναντήθηκα με τον επίτροπο μετανάστευσης, με την επίτροπο Μεσογείου, με το ιδιαίτερο γραφείο της προέδρου της ευρωπαϊκής επιτροπής, είχα συνομιλίες με τον Ιταλό ομόλογό μου και με άλλους ευρωπαίους για να συντονίσουμε τη δράση μας και θεωρώ ότι το θέμα της Λιβύης θα τεθεί σήμερα και στο ευρωπαϊκό συμβούλιο στις Βρυξέλλες και αναμένω ότι θα υπάρχει μια σαφής τοποθέτηση εκ μέρους της ΕΕ σε σχέση με την ανυπαρξία του Τουρκολιβυκού μνημονίου. Άρα σε ότι αφορά τη διασφάλιση των δικών μας συμφερόντων έχουν γίνει όλες οι αναγκαίες κινήσεις”.

Πέρασε τότε στην αντεπίθεση επιχειρώντας να τονίσει ότι η Ελλάδα κάθε άλλο παρά υποχωρήσεις κάνει: “Είναι υποχώρηση ότι η Ελλάδα έχει για πρώτη φορά θαλάσσιο χωροταξικό σχεδιασμό; Είναι υποχώρηση το γεγονός ότι δώσαμε για εκμετάλλευση σε αμερικανικούς κολοσσούς; Είναι υποχώρηση ότι εκδώσαμε τα θαλάσσια πάρκα; Είναι υποχώρηση ότι έχουν ελαχιστοποιηθεί οι μεταναστευτικές ροές; Είναι υποχώρηση το γεγονός ότι έχουν ελαχιστοποιηθεί οι παραβιάσεις του εναέριου χώρου;

Είναι υποχώρηση ότι η Ελλάδα είναι στις 15 χώρες που συγκαθορίζουν την παγκόσμια αρχιτεκτονική ασφαλείας σχεδόν ομόφωνα από τα 195 κράτη του ΟΗΕ; Είναι υποχώρηση ότι χάρις και στην Ελλάδα αυτή τη στιγμή το Κυπριακό βρίσκεται στην κορυφή της ατζέντας του Γενικού γραμματέα Ηνωμένων Εθνών; Δεν θα μιλήσω για το δικό μου έργο αλλά κάποια στιγμή εκείνοι οι οποίοι ιδιοτελώς σκεπτόμενοι θέτουν θέματα εξωτερικής πολιτικής θα πρέπει να σκεφτούν τη ζημιά που κάνουν όταν αυτή τη στιγμή η Ελλάδα βρίσκεται στο προσκήνιο, δίνει αγώνες στο δυσκολότερο μεταπολεμικό περιβάλλον που έχει γνωρίσει τα τελευταία 75 χρόνια η Ευρώπη και κατακτά τη θέση που της ανήκει”.

“Εμείς είμαστε έτοιμοι για όλα τα σενάρια, έχουμε αυτή τη στιγμή την ισχύ, έχουμε τις συμμαχίες να μπορέσουμε να το πράττουμε, έχουμε μια πάρα πολύ ισχυρή εθνική άμυνα η οποία έχει ενδυναμωθεί σε προσωπικό, σε εξοπλισμούς, σε ικανότητα. Έχουμε ευτυχώς πολιτική σταθερότητα που είναι κάτι σπάνιο στην Ευρώπη, η οικονομία μας πηγαίνει καλά, η διπλωματία μας είναι πολύ ισχυρή, έχει μεγάλο αποτύπωμα, μπορούμε να προκαλούμε συζητήσεις στο συμβούλιο ασφαλείας δεν έχουμε κανέναν απολύτως φόβο.”

Για το πρόγραμμα SAFE και της συμμετοχής στην Τουρκία τέλος, είπε: “Ο κανονισμός της ΕΕ ψηφίζεται με ειδική πλειοψηφία δεν έχει βέτο η κάθε χώρα, δεν μπορούμε να μπλοκάρουμε τον κανονισμό αυτό. Όποιος το λέει αυτό το λέει είτε επειδή δεν γνωρίζει είτε επειδή θέλει από αυτό να προβάλει κάτι διαφορετικό. Σας το λέω ρητά ο κανονισμός αυτός δεν μπορεί να μπλοκαριστεί από καμία χώρα.

Η Ελλάδα και ορισμένες άλλες χώρες έχουν αντίρρηση στο να μπορεί να συμμετέχει στα προγράμματα SAFE να συμμετέχει οποιαδήποτε χώρα άνευ εταίρου. Είπαμε λοιπόν ότι για να μπορεί να συμμετέχει η κάθε χώρα στα αμυντικά προγράμματα θα πρέπει πριν να υπογραφεί μια συμφωνία διμερής μεταξύ ΕΕ κι της τρίτης χώρας. Δηλαδή αν θέλει η Τουρκία να μπει στα προγράμματα αυτά θα πρέπει πριν να υπογραφεί μια συμφωνία ΕΕ-Τουρκίας, σε αυτή τη συμφωνία θα υπάρχει ομοφωνία.

Άρα ενόσω δεν προβλεπόταν για τον κανονισμό τον ίδιο δικαίωμα βέτο και θα μπορούσε πολύ εύκολα να πει η Ευρώπη στον κανονισμό και να περάσει με πλειοψηφία ότι και η Τουρκία και οι ΗΠΑ και ο Καναδάς μπορούν να συμμετέχουν δεν ειπώθηκε αυτό αλλά χάρη στην πολύ έντονη διπλωματία που αναπτύξαμε είπαμε ότι χρειάζεται ένα δεύτερο στάδιο στο οποίο δεύτερο στάδιο η Ελλάδα μπορεί να αντιλέξει. Άρα όχι μόνο δεν επρόκειτο περί αποτυχίας αλλά εμείς δημιουργήσαμε από το μηδέν ένα στάδιο στο οποίο εμείς θα έχουμε καθοριστικό λόγο”.