ΛΕΣΤΕΡ: ΠΩΣ ΕΙΝΑΙ ΝΑ ΖΕΙΣ ΣΕ ΜΙΑ ΠΟΛΗ ΠΟΥ ΕΧΕΙ 15 ΜΗΝΕΣ LOCKDOWN;

Αν μπορούσαμε να προσθέσουμε όλους τους εφιάλτες που γέννησε αυτό το 16μήνο της πανδημίας, όλες τις προεκτάσεις του φόβου και της θλίψης που μπορεί να γεννήσει η επιβολή περιορισμών και απαγορεύσεων λόγω της Covid-19, τότε το τελικό αποτέλεσμα δεν θα μοιάζει καθόλου υπερφυσικό ή παράξενο, θα είναι άλλη μια Κυριακή στα έρημα στενά του Λέστερ, που δεν βγήκε ποτέ από το lockdown, από τη στιγμή που ο Μπόρις Τζόνσον το επέβαλε σε όλη την Μεγάλη Βρετανία. Όταν η πόλη των ανατολικων Μίντλαντς μπήκε σε lockdown υπήρχε μια αναλογία 135 κρουσμάτων ανά 100.000 κατοίκους. Η εξέλιξη της πανδημίας στην πόλη ξεπέρασε αυτό που ίσως να έμοιαζε με σενάριο αξιοπρεπούς ταινίας στο Netflix.

Το Λέστερ, ενώ η υπόλοιπη Αγγλία έβγαινε από το lockdown στις αρχές του περασμένου καλοκαιριού και φαινόταν να κερδίζει την πρώτη μάχη ενάντια στον κορονοϊό, μέτρησε ως και 658 κρούσματα σε ένα βράδυ. Τον Iούνιο, μερικές εβδομάδες μετά την μερική χαλάρωση των κανόνων του εθνικού lockdown στην πόλη, αποφασίστηκε η επιβολή ενός τοπικού, ακόμα πιο αυστηρού lockdown, το οποίο βρίσκεται μέχρι σήμερα σε ισχύ. Εκτός των επιχειρήσεων που εμπορεύονται είδη πρώτης ανάγκης, η μεγάλη πλειοψηφία των υπόλοιπων διατάχθηκε να κλείσουν, ενώ απαγορεύτηκαν αυστηρά οι συναθροίσεις ακόμα και σε άτομα που ανήκουν στον ίδιο οικογενειακό κύκλο.

Παρακάτω θα επιχειρήσουμε να εξηγήσουμε τι συνέβη τους τελευταίους 12 μήνες στην πόλη που βρίσκεται στο επίκεντρο σχεδόν κάθε παραγωγικού τομέα της βρετανικής βιομηχανίας, που διαθέτει το ποδοσφαιρικό καμάρι της Leicester FC, που έχει χαρίσει στην pop κουλτούρα τους γηγενείς της, όπως ο μπασίστας Τζον Ντίκον (Queen) και οι Kasabian. Γιατί το Λέστερ δεν άνοιξε ποτέ. Στην προσπάθεια μας αυτή, θα συνεισφέρει ο λέκτορας του πανεπιστημίου του Λέστερ, Ευάγγελος Λίτος και η διδακτορική φοιτήτρια Αναστασία Παπαδοπούλου.

Το ξεκίνημα

Στο ξεκίνημα της επιβολής μέτρων περιορισμού, η πόλη μετρούσε 135 κρούσματα ανά 100.000 κατοίκους, με τον μέσο όρο της Μεγάλης Βρετανίας να βρίσκεται στα 55. Τον Ιανουάριο της φετινής χρονιάς, η επίδοση αυτή είχε αυξηθεί περίπου έξι φορές (608/100.000). Όπως μου αναφέρει η Αναστασία, η επιβολή αυτού του ιδιαίτερα αυστηρού lockdown, ενδεχομένως μπορούσε να έχει αποφευχθεί ή έστω μειωθεί σε διάρκεια, σύμφωνα με σχετικές τοποθετήσεις του δημάρχου Sir Peter Soulsby. Ο δήμαρχος του Λέστερ έχει κατακρίνει την κυβέρνηση για σοβαρές ολιγωρίες στην παροχή στατιστικών πληροφοριών ως προς τις περιοχές της πόλης που εντοπίζονται τα κρούσματα. Ούτε λίγο ούτε πολύ, ο Soulsby κατηγορεί τον Μπόρις Τζονσον πως για ένα 10% των γειτονιών του Λέστερ που σημειώθηκαν τα περισσότερα κρούσματα, έκλεισε μια πόλη 330.000 κατοίκων. Ένα μεγάλο “γιατί” παραμένει στις σκέψεις μου και γίνεται η αφορμή για να ρωτήσω τον Βαγγέλή.

“Ακόμα ουδείς μπορεί να δώσει ένα ξεκάθαρο λόγο για την επιβολή ενός τόσου μεγάλου lockdown. Η πόλη σίγουρα είναι από τις πιο πολυπληθείς της Αγγλίας, με δυο πανεπιστήμια, με διαρκή δρομολόγια από και προς το Λονδίνο, με μια βιομηχανική κοινότητα που απαρτίζεται από δεκάδες κλάδους, που καλύπτουν όλο το φάσμα της βρετανικής οικονομίας. Το γεγονός ότι αυτή η πόλη συγκεντρώνει εκατοντάδες χιλιάδες εργάτες, υπαλλήλους και φοιτητές από την Αγγλία αλλά και όλο τον κόσμο, ίσως τελικά να την έκανε “στόχο” για τη συγκέντρωση του ιού. Πιστεύω όμως, πως δεν υπάρχει πιο ρεαλιστικό πλάνο εξόδου από το lockdown από αυτό που έχει προτείνει η κυβέρνηση” τονίζει ο Βαγγέλης Λίτος, αναφερόμενος στα βήματα εξόδου από το εθνικό lockdown που έχει εξαγγείλει ο Βρετανός πρωθυπουργος, τα οποία ολοκληρώνονται στις 23 Ιουνίου, με το άνοιγμα της εστίασης σε εξωτερικούς χώρους να έχει ανακοινωθεί για την τελευταία εβδομάδα του Μαίου. Με το πλάνο αυτό φαίνεται να συμφωνεί και ο βουλευτής των Εργατικών και Τομεάρχης Υγείας, Τζόναθαν Άσγουόρθ, εξηγώντας σε πρόσφατη συνέντευξη του, πως “κάθε βιαστική κίνηση μπορεί να έχει ως αποτέλεσμα την εμφάνιση μεταλλαγμένων κρουσμάτων και το κλείσιμο εκ νέου της πόλης”.

Μάθηματα μιας πόλης κλειδωμένης

Ενώ οι παμπ στο Λονδίνο άνοιγαν για να υποδεχθούν ξανά τους θαμώνες τους, ενώ οι επιφάνειες στα βαρέλια μπύρας τραντάζονταν από τις φωνές και τα γέλια τους καθώς άδειαζαν το ένα pint μετά το άλλο, στο Λέστερ, η ατμόσφαιρα στους δρόμους θύμιζε πόλη –φάντασμα. Πανεπιστήμια, επαγγελματικές αθλητικές ομάδες, σούπερ μαρκετ, μανάβικα και ελάχιστες επιχειρήσεις έμεναν ανοικτές. Πώς ήταν το να κάνεις μάθημα σε μια πόλη που παρέμενε ερμητικά κλειστή:

“Αποχωρίστηκα το πανεπιστήμιο και επέστρεψα στο σπίτι, ως τώρα. Αυτό σήμαινε φυσικά, πως οι διδασκαλίες στο αμφιθέατρο έγιναν ανάμνηση και αντικαταστάθηκαν από προ-βιντεοσκοπημένες παραδόσεις και sessions βιντεοκλήσεων. Καταλαβαίνεις πως το να διατηρήσεις το ενδιαφέρον των φοιτητών στο μάθημα, υπό τέτοιες συνθήκες, ήταν αρκετά δύσκολο και πολλές φορές χρειάστηκε να επανεφεύρω τον εαυτό μου, για να παραμείνουμε προσηλωμένοι στην ύλη και να μην χαθούν μαθήματα” μου εξηγεί ο Βαγγέλης, ενώ και η Αναστασία τονίζει πως αυτό το χρονικό διάστημα ήταν τρομακτικά σκληρό για όλους.

“Δεν νομίζω πως υπήρξε κάποιος που δεν υπέφερε όταν το Λέστερ παρέμενε στο lockdown ενώ έβγαινε όλη η υπόλοιπη Αγγλία. Από την εμπειρία μου ως διδακτορική φοιτήτρια, διαπίστωσα πως το να μείνει κάποιος συγκεντρωμένος στο στόχο του και ειδικά στις διδακτορικές σπουδές του είναι πολύ δύσκολο χωρίς τη κοινότητα και τους αντίστοιχους πόρους. Οι συζητήσεις και η ύπαρξη αυτής της κοινότητας είναι πολύ σημαντική για την ανταλλαγή ιδεών και απόψεων. Η απόσταση δεν βοήθησε κανέναν μας” μου αφηγείται η Αναστασία

Κλειστά μαγαζιά, για πάντα

Σχεδόν αυτοματα, ενώ απευθύνω προς την Αναστασία την επόμενη μου ερώτηση για τις επιχειρήσεις που έκλεισαν στην πόλη, μου στέλνει έναν αχανή κατάλογο από μπαρ, εστιατόρια και όχι μόνο. Εκατοντάδες επιχειρήσεις έκλεισαν στο Λέστερ κατά το 2020, χωρίς να υπάρχει προοπτική να ανοίξουν ξανά. “Όλη η εστίαση και το εμπόριο στα Midlands έχουν τρομακτικά προβλήματα από το lockdown και νομίζω πως τον τελικό αριθμό των κλειστών επιχειρήσεων δεν τον ξέρουμε ακόμα”.

Μια άβολη αλήθεια

Αποφάσισα να αναζητήσω περισσότερες πληροφορίες για την επικαιρότητα αυτής της πόλης, που είναι καταδικασμένη να κλείσει τουλάχιστον 15 μήνες συνεχούς lockdown. Στο παραπάνω video, o καθηγητής ιατρικής-διευθυντής του τομέα δημοσίας υγείας της πόλης, Άϊβαν Μπράουν, εξηγεί στη δημοσιογράφο του Channel 4, πόσο προβλημάτισε τις ανώτατες αρχές ο υψηλός αριθμός μολύνσεων στην πόλη, ένας γρίφος που από τον περασμένο Οκτώβριο μέχρι και σήμερα δεν έχει απαντηθεί με σαφήνεια.

Παράλληλα, πληροφορίες του BBC ανέφεραν πως τα εργοστάσια της πόλης όχι απλώς δεν έχουν σταματήσει να δουλεύουν κατά την περίοδο του lockdown, αλλά έχουν αυξήσει εις διπλούν το προσωπικό τους, ενώ οι κανόνες που σχετίζονται με το social distancing και την υγεία, τηρούνται μόνο όταν υπάρχουν ελεγκτικά όργανα στο χώρο. “Αν κάποιος έλεγε ότι είχε κορονοϊό, συνέχιζε να πηγαίνει στη δουλειά του και το μόνο που άλλαζε ήταν ότι μοιραζόταν τις καθημερινές του εργασίες με το διπλανό του” αποκαλύπτει εργάτης ο οποίος δεν αναφέρει το όνομα του. “Ο κόσμος ήταν συνεχώς στο σπίτι με το lockdown και αγόραζε καταναλωτικά αγαθά. Αυτή ήταν και η αιτία που έπρεπε να δουλεύουν ακατάπαυστα τα εργοστάσια και με έξτρα προσωπικό, με οποίονδήποτε μπορούσε να μπει μεσα στην μονάδα παραγωγής και να χειριστεί μια μηχανή” συμπληρώνει.

Όταν τελειώσουν όλα αυτά

Τα κρούσματα στην Αγγλία μειώνονται καθημερινά και οι μεταλλάξεις του ιού φαίνεται πως αντιμετωπίζονται και μέσω του εκτεταμένου προγράμματος εμβολιασμών. Πρόσφατα, το Λέστερ πήρε μια βαθιά αναπνοή, καθώς ο υπερβολικά αυστηρός κανόνας της απαγόρευσης συναθροίσεων ακόμα και ανάμεσα σε μέλη οικογενειών, τροποποιήθηκε και πλέον επιτρέπονται οι συναντήσεις σε μέλη δυο νοικοκυριών (αυστηρά), αλλά μόνο σε εξωτερικούς χώρους (αυλές) σπιτιών. Αυτή ήταν μια πρώτη νίκη κόντρα στην επιδημία μοναξιάς που έχει πνίξει εδώ και μήνες την πόλη.

Τελειώνοντας, δεν γίνεται να μην ρωτήσω τους δυο συνομιλητές μου πως θα διαχειριστούν το “μετά” του lockdown. Ο Βαγγέλης μου απαντά αμέσως, χωρίς να το σκεφτεί: “Μα τι άλλο; Θα κάνω επιτέλους ένα ταξίδι για να δω φίλους και συγγενείς και αγαπημένα πρόσωπα”. Η Αναστασία, που η τρέχουσα επικαιρότητα την βρίσκει λίγο πιο μακριά από το Λέστερ, μου διηγείται την πρώτη φορά που κατάφερε να πραγματοποιήσει μια έξοδο από το σπίτι, χωρίς περιορισμούς: “Είχα έξι μήνες να πάω για καφέ. Το έκανα! Μπορώ να σου πω ότι μου φάνηκε σχεδόν πρωτόγνωρη εμπειρία!”

Σε ένα χρόνο από σήμερα, ας μοιάζει πρωτόγνωρη και ταυτόχρονα αστεία με όρους black humor αυτή η εμπειρία του lockdown για το Λέστερ, με εκατοντάδες να βρίσκονται αντιμέτωποι με τον θάνατο για να κινούνται τα γρανάζια της οικονομίας και του σπιτικού e-shopping, πάντα “με ασφάλεια”. Ας είναι μια ανάμνηση που θα θυμίζει την παρακάτω παρωδία που σκάρωσε βρετανός YouTuber για το Λέστερ, με πρωταγωνιστές τον Χίτλερ και μια παμπ που σερβίρει καυτερά φαγητά.

Ακολουθήστε το News247.gr στο Google News και μάθετε πρώτοι όλες τις ειδήσεις